ตอนที่ 34 【ไลฟ์สดคอลแลปส์】「สองคน รุรุฮารุ！」4

 

“……ด้วยเหตุนี้ หากคุณแอบโดยไม่ให้ใครเห็นสัก 3 ปี แล้วใช้เวลาช่วงสุดสัปดาห์โดยการคลานเข้าใปในโพรงบนที่สูง………แล้วตั้งแคมป์โดยไม่ใช้เต็นท์อยู่ในจุดปลอดภัย ผมเดาว่าเท่านนี้ใคร ๆ ก็สามารถทำได้ครับ”

 

【ไม่ ไม่มีทาง】

【นั่นไม่ได้แน่ ๆ】

【เป็นไปไม่ได้หรอกนะ ฮารุจัง……… 】

 

“ง่าย ๆ ใช่ไหมล่ะครับ เพราะแค่ต้องซ่อนตัวแต่นั้นเองเน๊ะ?”

 

【ฮารุจัง…….?

【อย่าพูดว่าง่ายสิ ยังกับบอกให้ไปสันโดษเลย

【งั้นเหรอ นิ่สินะความรุดหน้าเด็กรุ่นใหม่หลังจากที่ดันเจี้ยนถือกำเนิดขึ้น……..(ตาหมุน ๆ】

 

เพราะว่า ทุกคนดูเหมือนจะอยาดรู้เกี่ยวกับเคล็ดลับของผม ผมจึงทำอย่างมีสติ――ผมพยายามขุดนึกย้อนหลัง และอธิบายถึงสิ่งที่ผมทำมาตั้งแต่ตอนที่ยังเป็นผู้ชาย

 

“โฮร่า ผมไม่มีที่ไหนอยากจะไปในวันหยุดหรืออะไรทั้งนั้น เพราะอย่างงั้นผมถึงได้เตรียมอาหารกับน้ำ และกระสุนจำนวนมากติดตัวไปด้วยเพื่อเล่นฆ่าเวลา”

 

【เล่น！？】

【ฮารุจังเป็นเด็กป่า……… ？】

【คุสะ】

【……….อาเร๊ะ？】

 

ยังไงดี ปฏิกิริยาแตกต่างจากที่ผมคาดไว้

 

ผมนึกว่าทุกคนจะตื่นเต้น กับพูดประมาณว่า「อ้า เข้าใจแล้ว」หรือ「ฟังดูเหมือนไปตั้งแคมป์ที่น่าสนุกเลย！」อะไรแบบนั้น

 

“ก็แบบ ในแง่หนึ่ง การอยู่ภายในดันเจี้ยนก็ปลอดภัยดีจริงไหมล่ะครับ”

 

【ห๊ะ？】

【เอะ……เอ๊ะ？】

【ข่าวร้าย・ฮารุจังเป็นเด็กอันตรายแต่แรก】

【ถึงจะเข้าใจ แต่……จะให้เข้าใจไปถึงระดับนั่นมันก็……】

 

“ปลอดภัย……อย่างงั้นเหรอ? ฮารุจัง………….”

 

“อืม ก็แบบโดยทั่วไปแล้วจุดที่มอนสเตอร์เกิดจะถูกกำหนดไว้แล้ว และประเภทที่จะเกิดก็ถูกกำหนดไว้เช่นใช่ไหมล่ะครับ?”

 

【ตรงนี้เข้าใจ】

【ก็ในระดับหนึ่งที่มีลงไว้ในWikiล่ะนะ】

 

“แล้ว ผมสามารถบอกได้ หลังจากที่สังเกตจากที่เดิมเป็นเวลาหลายชั่วโมงครับ”

 

【หืม？】

【เดี๋ยวก่อน】

【เดี๋ยวก่อน ฮารุจัง ฉันไม่เข้าใจจากตรงนั่นเลย】

【คุสะ】

【โม๊ว ไม่เข้าใจอีกต่อไปแล้ว คุสะ】

【แบบว่าหน่วยเวลามีอะไรผิดปกติไปหรือเปล่า……？】

 

“พวกมอนสเตอร์มีเส้นทางการเดิน…….มีเส้นทางป้องกันที่กำหนดไว้แล้วในระดับหนึ่งครับ ขอแค่ตราบใดที่มนุษย์เราไม่เข้าใกล้ และมีบางห้องที่ไม่ค่อยมีคนเข้าเพราะเป็นอาณาเขต”

 

ผมชอบที่ที่ทั้งชื้น เปียก และเงียบสงบ

 

“นอกจากนี้ ยังสามารถที่จะจัดสรรความแข็งแกร่งระหว่างมอนสเตอร์ประเภทต่าง ๆ ที่แตกต่างกันเล็กน้อยได้ ร่วมถึงพวกที่จะเรียกขอความช่วยเหลือเวลาที่มีการต่อสู้ด้วยครับ”

 

นั่นเป็นเหตุผล ที่ผมไม่มีเพื่อนเลย และเมื่อวันหยุดก็มีผู้คนหนาแน่นทุกที่ แต่บางครั้งผมก็รู้สึกอยากเปลี่ยนบรรยากาศลองอ่านหนังสือยาก ๆ ที่อื่นบ้างไงล่ะ?

 

【เอ๊ะ？　เป็นอย่างงั้นเหรอ？】

 

【รู้กันหรือเปล่า】

 

【คุสะ】

 

【นั่น โดยปกติต้องใช้เวลาสองถึงสามชั่วโมง……ฉันคิดว่าต่อให้นักวิชาการดันเจี้ยนก็คงไม่มาตรวจสอบลึกขนาดนั้น】

【ว่าไปแล้วก็คงไม่แปลกที่จะมีใครสักคนที่เชี่ยวชาญเรื่องนั้น……】

【มีอยู่……？】

 

【แน่ใจว่ามีอยู่แหล่ะ。　แต่ถ้าหากว่ามีแค่คนเดียวอยู่ในโลกนี้……】

【ตั้งแต่แรกแล้ว โดยปกติจะถูกเจอตัว และเข้าโจมตีอย่างรวดเร็ว ไม่มีเวลาให้มาสักเกตหรอกน่ะ ฮารุจัง……】

 

“แล้ว ถ้าเจอโพรงดี ๆ ในห้องที่ไม่ค่อยจะมีคนเข้ามาล่ะก็”

 

ผมเริ่มจะสนุกขึ้นมาแล้ว ดังนั้นจึงบอกรุรุซังว่า「ช่วยรอสักเดี๋ยวนะครับ」

แล้วทิ้งปืนไว้

 

“เอ๊ะ? อะ อาโน ฮารุจัง?”

 

ผมเข้าไปใกล้กำแพงด้านหนึ่งอย่างรวดเร็ว และถ่ายภาพโพรงด้านบนไว้ด้วยกล้อง

 

“นั่นสินะครับ ถ้าไม่มีประเภทบินได้ก็ประมาณ 5 เมตรครับ แต่ว่าหากขึ้นไปสูง 10 เมตรก็จะไม่ถูกเปิดเผยตัวตนเลยล่ะครับ ทำแบบนี้”

 

ผมหยับเชือกที่มีกรงเล็บออกจากกกระเป๋าเป้าสะพายหลัง

 

“ผมคิดว่าคุณสามารถปีนด้วยมือ หรืออาจจะใช้เป็นอุปกรณตั้งแคมป์ก็ได้ครับ จากนั้นถ้าจะปีนด้วยมือ ก็ควรจะทำตรงที่มีจุดที่นูนพอสมควรที่จับได้………….”

 

แก๊งๆๆๆ…….ก๊อง

 

“ถ้ามีสกิลการขว้าง ก็สามารถเกี่ยวแบบนี้ได้เลยครับ ตอนนี้สิ่งที่เราต้องทำคือปีนขึ้นไปตั้งแคมป์”

 

“ฮาเห๊ สามารถทำแบบนั้นได้ด้วยล๊า”

 

【ฮาเห๊】

【ฮาเห๊（ละทิ้งความคิด】

【ปราดเปรื่อง】

 

【แต่รอเดี๋ยวก่อน】

【ช่วยใจเย็น ๆ ลงหน่อยเถอะ ฮารุจัง】

【ดูแลรุรุจังที่ทำไม่ได้ด้วย เพราะทำไม่ได้แน่นอน！】

 

“เอ๊ะ?”

 

【ฮาเห๊ ถึงจะน่ารัก แต่ไม่ใช่แล้ว】

【ไม่ได้หรอก ที่นี่มีแต่คนโง่น๊า】

【แรงผลักดันอยู่ที่ไหนคร๊าบ！】

【เอมิโอเน่จัง……ที่ไหน……ที่นี่……？】

 

“………แบบว่าดูบรรยากาศการคอมเมนต์สิ ดูแตกต่างออกไปเลยใช่ไหมล่ะ?”

 

รุรุซังโชว์หน้าจอให้ผมดู

 

“แปลกจัง……..แกล้งกันเล่นหรือเปล่าครับ”

 

ผมได้ยินมาว่าจะมีกระแสบ้าบออยู่ในช่วงไลฟ์สดเป็นปกติ

แบบนี้ล่ะมั้ง?

 

【ไม่ใช่แล้ว นี่ไม่ใช่การล้อกันเล่นน๊า】

【ปกติแล้วไม่มีใครคิดอยู่ในดันเจี้ยนคนเดียวหรอกนะ……】

【มะ ม๊า ถ้าลงไปลึกหน่อยก็มีพักค้างแรมอย่างน้อยสัก 1 หนึ่งแหละมั้ง……？】

【ไม่ไหวหรอก ปัญญารวมจะไม่ทำงานเนื่องจากจำนวนที่น้อยเกินไปของการโซโล่】

【คุสะ】

 

【แต่เป็นไปได้ไหมที่จะอยู่คนเดียว……หลายวันนะ？】

【สามัญสำนึกบอกว่าไม่ กลยุทธ์สำหรับหลายวัน โดยพื้นฐานแล้วต้องเป็นปาร์ตี้】

【เพราะต้องผลัดกันทำหน้าที่เฝ้ายามล่ะน๊า】

【หรือไม่อย่างน้อยก็ต้องจ้างคนมาจัดการอาหาร แบกสัมภาระ และดูกะกลางคืนน๊า】

【มันมีความเป็นไปได้และน่ากลัวเกินไป กับการถูกโจมตีครั้งเดียวดับ ในขณะที่หลับอยู่】

 

“อ้า ปกติแล้วพวกเราจะตั้งปาร์ตี้กันล๊า”

 

“มู๊ว อะไรเหรอครับ ทุกท่าน”

 

หากผมเข้าไปใกล้……หน้าจอของรุรุซัง อาจจะโดนเห็นหน้าได้ ดังนั้นผมจึงหันมาดูจากหน้าจอไลฟ์สดของผมเอง

 

【「มู๊ว」น่าร๊าก】

【แม้แต่ฮารุจังบางครั้งก็ยังโกรธ……】

【พวกนาย เกี่ยวกับฮารุจัง……อ้า、อืม……】

【ปฐมกาลยังต้องปิดปาก คุสะ】

【ทั้งหมดนี้ ไม่สามารถแก้ตัวให้ได้เลยน๊า】

 

【ทุกท่าน ใจเย็น ๆ ลงหน่อย】

【ลูกพี่หญิง！】

【โชตะโกะผมสีบลอนด์ยาวแต่งหญิงเพื่อรุรุจัง】

【อะ พอเถอะ เงียบไปที】

【คุสะ】

 

………พอเห็นถูกปฎิเสธอย่างแข็งขันแล้ว ก็ทำให้ผมโกรธแหละ

 

“ทุกคนก็ต้องเคยมีเหมือนกันใช่ไหมล่ะครับ? ในช่วงทัศนศึกษา หรือสักช่วง ที่รู้สึกว่าน่ารำคาญที่ต้องเดินไปเดินมากับทุกคน เลยพยายามแยกตัวไป หรือทำตัวให้แตกต่างออกไปจากตัวเองตอนปกติ”

 

“เอ๊ะ? ฮารุจังทำแบบนั้นเหรอค๊า?”

 

“ไม่ครับ? ไม่ได้ทำ แต่ไม่อยากทำเหรอครับ?”

 

“อะ อืออึ………ฉันไม่…….ล่ะมั้ง………”

 

【ไม่ทำ】

【ไม่ทำหรอกเน๊】

【อะไรกัน อยากอยู่คนเดียวด้วยตัวเองขนาดนั้นกัน……！】

【ไม่ไหว บุคลิกของฮารุจังแข็งแกร่งเกินไป】

 

【พูดไปแล้วก็อย่างงั้นแหละนะ……ถึงจะตัวเล็ก แต่ถ้าเป็นโลลิถูกกฎหมายที่จำกัดไว้แค่ในดันเจี้ยน อย่างน้อยเธอก็ต้องเป็นนักเรียนม.3ถูกไหม ถึงได้มีทัศนศึกษาเน๊ะ……】

【เพื่อนร่วมชั้นของฮารุจังที่โรงเรียนควรถูกสาป】

 

【โอ้ย หยุดนะโว้ย โฮมมิ่งของรุรุจังของจริงนะเฟู๊ย】

【รุรุจังโฮมมิ่งเชียวน๊า】

【โฮมมิ่งรุรุจังถูกปล่อยอย่างไม่ใส่ใจ คุสะ】

 

“อีกอย่าง วิชาพลศึกษาก็เป็นเรื่องเจ็บปวดเหมือนกัน ในวันที่ต้องจับคู่กันอย่างโกลาหล ก็จะแอบไปอยู่ที่มุมหนึ่ง แล้วทำทั้งหมดด้วยตัวเองอย่างตั้งใจใช่ไหมครับ?”

 

【พลศึกษา……จับคู่……เอ่อ】

【「จ๊า、มาจับคู่ 2 คนกันเถอะ」】

 

【　　　　】

【　　　　】

【　　　　】

【　　　　】

 

【แย่มาก……】

【หรือว่าบางที：ฮารุจัง คนเดียว】

【พูดอีกอยาง พวกตูข้า？】

 

【ต่างไป……นี่เป็นตัวตนที่เหนือกว่าตัวคนเดียว เธอเป็นคนประเภทที่ไม่รังเกียจที่จะอยู่คนเดียว……！】

【อะไรนะ เหนือกว่าพวกตูข้าเรอะ】

【ยังไงดี รู้สึกเห็นด้วยล่ะ……】

【คุสะ】

 

“ฮารุจัง……..”

 

ดูเหมือนว่าทุกคนจะได้รับความเสียหายอย่างแปลกประหลาด

สงสัยจังว่าเพราะอะไรกัน

 

รุรุซังเองก็เหมือนกัน บางครั้งก็มามองมาที่ผมด้วยสายตาสำหรับผมโดยเฉพาะ

 

ทำไม?

 

“…….ยังไงก็ตาม หากคุณสะสมค่าประสบการณ์อย่างต่อเนื่องเช่นนี้ คุณสามารถทำแบบนี้ได้ในที่สุด โฮร่า มีคนบอกว่าต้องใช้เวลา 10,000 ชั่วโมงในการเป็นผู้เชี่ยวชาญใช่ไหมล่ะ จริง ๆ แล้วดูเหมือนอาจจะสั้นกว่านั้นก็ได้นะครับ”

 

【อา อืม อาจจะเน๊ะ……】

【บางทีนั่นอาจเป็นแค่กรณีของฮารุจัง】

 

【สำหรับพวกตูข้าล่ะ？】

【เลียนแบบได้ไหมล่ะ？】

【ไม่มีทางน๊า】

 

【คนธรรมดาที่จะอยู่คนเดียวได้ ฉันได้บ้าตายแน่ ถ้าต้องใช้เวลาหลายคืนติดต่อกันในดันเจี้ยน】

【อยู่คนเดียว 24 ชั่วโมง แถมต้องระวังอันตรายถึงชีวิตอยู่เสมอ……】

 

【นี่มันเลเวลระดับใช้ชีวิตในป่าจังเกิล……ไทป์สัตว์ป่าชัด ๆ】

【จะเป็นสัตว์ป่าหรือมอนสเตอร์กันน๊า】

【คุสะ】

 

【『เข้าใจแล้ว คุณจะได้รับคะแนนค่าประสบการณ์ตามเวลาที่คุณใช้ในดันเจี้ยน แม้ว่าจะเล็กน้อยก็ตาม………..ขอบคุณที่ให้ข้อมูล　＄500』】

 

【『ขออภัย、ดูเหมือนว่าจะมีขีดจำกัดสูงสุด。　ขอโทษที่ทำให้คุณต้องอับอาย』＄500】

【＄500】

【＄500】

【＄500】

【＄500】

【＄500】

 

【『สถาบันของเราขอขอบคุณคุณเช่นกัน』】

【＄500】

【＄500】

【＄500】

【＄500】

【＄500】

 

【＄500】

【＄500】

【＄500】

【＄500】

【＄500】

【＄500】

【＄500】

【＄500】

【＄500】

【＄500】

{TN. รวมแล้ว ＄11000 –393,250.00 บาท–}

 

【『……ดูเหมือนฉันกำลังขวางการกดคอมเมนต์ของทุกคน。　ฉันจะส่งเงินไปที่บริษัทในภายหลัง』】

 

【อุว้าววววว……】

【เฮ้】

【ไม่รู้จะพูดอะไรเลย แต่ก็เข้าใจแหละว่าทำไมถึงปาบ้าบอขนาดนั้น……】

【ชาวต่างชาติน่ากลัว……】

 

【แต่ว่า แน่ใจได้แล้วว่าสามารถเพิ่มเลเวลได้ง่าย ๆ โดยใช้เวลาอยู่ในดันเจี้ยน……】

【กลยุทธ์ก็เรียบง่าย หากเวลายาวนานขึ้น จำนวนครั้งการโจมตี จำนวนมอนสเตอร์ที่จัดการได้ก็จะเพิ่มมากขึ้นล่ะนะ】

 

【เอ๊ะโตะ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากว่าสะสมสกิลลอบเร้นมาเป็นเวลานาน……ไม่แย่เหรอเน๊ะ？】

 

【เอ๊ะ？】

【สามารถเพิ่มเลเวลได้ทีละน้อย เพียงแต่ใช้เวลาอยู่ในดันเจี้ยน……】

【อะ อ้า ก็จะอันตรายน้อยลงถ้าไปทำมันในดันเจี้ยนที่ต่ำกว่าเลเวลของตัวเองล่ะ……】

 

【Wiki แน่ใจว่าจ้องมีคอมเมนต์แบบนั้น แต่……】

【ม๊า ก็ไม่มีใครสนใจหรอก】

【อย่างแรกเลย ด้วยเหตุผลทางจิตใจ จึงมีเวลาแนะนำสูดสุงอยู่ที่ 8 ชั่วโมงต่อวันเท่านั้นแหละน๊า】

 

“แต่ว่าฮารุจัง ไลฟ์สด……จากที่ปฐมกาลซังบอกไว้ว่า จนถึงตอนนี้ใช้เวลา 2 หรือ 3 ชั่วโมงหลายครั้งต่อสัปดาห์ใช่ไหม?”

 

“อ้า นั่นก็ใช่”

 

ผมตอบรุรุซังที่พูดด้วยน้ำเสียงสดใสแปลก ๆ และยิ้มกว้างด้วยเหตุผลบางอย่าง

 

“นั่น เฉพาะเวลาที่ไลฟ์สดครับ”

 

“ฮะ?”

 

“ก็บอกว่า เวลาที่ไลฟ์สดครับ ช่วงค้างคืน หรืออื่น ๆ เพราะผมไม่อยากโชว์หน้าโดยบังเอิญ จึงตัดออกไป? ก็กังวลอยู่เหมือนกันล่ะครับ”

 

“……………………………………เอ๊ะ”

 

【เอ๊ะっ】

【เอ๊ะっ】

【รอก่อน ไม่เห็นรู้】

【ปฐมกาลก็ไม่รู้】

 

【ปฐมกาลปั่นป่วน คุสะ】

 

“มีหลายครั้งที่ผมไลฟ์สดต่อเนื่องประมาณ 10 ชั่วโมงต่อวันในวันหยุด……โฮร่า ในวันเสาร์อาทิตย์ การต้องกลับไปทุกครั้งเป็นเรื่องน่ารำคาญ และแม้ว่าไลฟ์สดก็จบลงไปแล้ว ผมก็ยังจะเดินเล่นอยู่สักพักหนึ่ง และเข้านอนอยู่ข้างใน แล้วตื่นขึ้นมาไลฟ์สดอีกครั้ง ง่ายดีใช่ไหมครับ?”

 

【ง่าย……？】

【ฉันไม่เข้าใจเกณฑ์การตัดสินของสาวน้อยคนนี้】

 

【เอ๊ะโตะ……】

【พูดอีกอย่างหนึ่ง？】

 

【ข่าวร้าย・ฮารุจังอยากอยู่คนเดียวจริง ๆ】

 

【ยังอยู่ในที่ที่เรียกวาดันเจี้ยน】

 

【ยิ่งกว่านั้น ไม่มีใครเคยเห็นมา 3 ปีแล้ว……】

 

【……เด็กดีทุกคนไม่ควรเลียนแบบเน๊ะ！】

【ไม่เป็นไรหรอก ถ้ายังมีประสาทปกติ ก็คงไม่คิดที่จะนอนในดันเจี้ยนหรอก】

 

【เหมือนกับการใช้เวลาอย่างอิสระไปกับการปิ้งบาร์บีคิวในป่าที่เต็มไปด้วยหมี……】

【ฮารุจังทำอะไรที่อันตรายทุกครั้งที่ถามเลย】

 

【โล่งอกไปทีเน๊ะ ฮารุจัง……ตอนนี้มีคนรับรู้แล้ว……】

 

มู๊ว

 

เห็นได้ชัดว่าไม่มีคนที่ดูเหมือนผมในหมู่ผู้ชม

 

“สนุกดีล่ะครับ”

 

【โกรธด้วย คุสะ】

【ฮารุจังที่ทำตัวสมวัยตัวเอง เลียเลีย】

【แต่……สนุก……ล่ะ……？】

【ความรู้สึกสดใหม่】

 

【งั้นเหรอ พวกตูข้าให้กำลังใจฮารุจังที่สนุกอยู่สินะ……】

【ปฐมกาล！】

【ยังไงดี รู้สึกมีความสุขอย่างอธิบายไม่ถูกขึ้นมาเลยน๊า】

【เดี๋ยวก่อน ปฐมกาล อย่าพึ่งรีบร้อน มีเพียงฮารุจังเท่านั้นที่สามารถใช้เส้นทางนั้นได้】

【คุสะ】

 

 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 34

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/34/

 

 

 

 

แปลโลลิคลั่ง 2-3 ตอน ต่อ 1 โลลิเฮดช็อต

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

คุณCH****AI KIMN

คุณนิรนาม 

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

 

ขอบคุณงับ

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

เป็นตอนที่แปลแล้วอิจฉาโลลิหนักมากเลยน้อ อยากให้มีคนมาปาเงินหลักร้อยเมกาให้สักห้าหกรอบบ้างจริงๆ​ ฮา