[นิยายแปล] ฮีลเลอร์สุดเมพโดนไล่ออกจากตี้ (สุดกาก) ผันตัวมาเป็น ดาร์กฮีลเอร์ - ตอนที่ 6 ฮีลเลอร์ทั่วไปเขารักษาแบบต่อแขนไม่ได้เหรอ?

ตอนที่ 6 ฮีลเลอร์ทั่วไปเขารักษาแบบต่อแขนไม่ได้เหรอ?

「ท่านเซนอสว่างจังเลยนะคะ…」

 

ลิลี่พูดแบบนั้นพร้อมกับปัดเคาน์เตอร์ที่แผนกต้อนรับ

เปิดศูนย์มาก็สองสามวันแล้ว แต่เป็นเมืองร้าง ไม่มี ทั้งรถและผู้คน

 

「ไม่เป็นไรหรอก เพราะแบบนี้การทำความสะอาดมันก็ไปได้ด้วยดี」

 

เซนอสมองดูไปยังห้องที่สะอาดสะอ้านและพูดด้วยความพอใจ

การที่ได้มีที่อยู่สำหรับตัวเองนี่มันโครตจะประทับใจเลย

ถึงแม้จะยืมที่มาจากเรธก็เถอะ (ได้คำแนะนำจากคุณKUGUYA)

 

ลิลี่นั่งบนเก้าอี้ตัวเล็กพร้อมบ่นพึมพำอย่างกังวล

 

「ใช่แล้วละค่ะ…..ถ้างั้นลิลี่จะออกไปโฆษณาร้านค้านะคะ？」

「หากโฆษณามากเกินไปแล้วไปต้องตาเจ้าหน้าที่ก็ซวยเหมือนกันนะ」

 

ในประเทศนี้มีศูนย์รักษาราชวงศ์ที่ควบคุมระดับภูมิภาคด้วยอำนาจที่มากล้น การโดนตรวจเจอก่อนที่จะได้ทำงานจริงมันคงจะลำบาก

 

「แต่ถ้าอยู่แบบนี้ก็ไม่มีลูกค้าสิคะ？」

「ไม่ต้องกังวลหรอก บางทีอาจจะกำลังมากันก็ได้」

「อย่างงั้นเหรอคะ？」

 

ในเวลาเดียวกันลิลี่ก็เงยหน้าจ้องมองไปทางประตู และประตูทางเข้าก็เปิดออกอย่างช้าๆ

 

「ศูนย์รักษาของดาร์กฮีลเลอร์ เซนอสอยู่ที่นี่ใช่ไหม？」

 

ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาและจ้องมองมาทางนี้และลิลี่ก็รีบวิ่งไปต้อนรับ

 

「ว้าาาาาา มาจริงๆด้วยล่ะคะ ยินดีต้อนรับนะคะ？แต่ว่าคนนี้เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนนะคะ」

 

เป็นชายที่เป็นลูกครึ่งผสมระหว่างมนุษย์กับเผ่าลิซาร์ดที่เคยโดนแผลไฟไหม้ก่อนหน้านี้นั่นเอง

เซนอสที่อยู่ด้านหลังร้านก็โดนเรียก

 

「ในที่สุดก็มาแล้วสินะ」

「รู้ด้วยเหรอว่าชั้นกำลังจะมา?」

「โดนแผลไฟไหม้ด้วยเวทย์เพลิงชั้นสูงแบบนั้น ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปหรอก และอีกอย่างก็น่าจะมีวีรกรรมติดตัวทำให้เข้าศูนย์รักษาธรรมดาไม่ได้ใช่ไหมล่ะ?」

 

ชั้นรู้เพราะชั้นเองก็เคยอาศัยอยู่ในสลัมมาก่อน

บางคนไปรักษาตัวไม่ได้เพราะไม่มีเงิน

และบางคนมีเงินแต่ก็ไม่สามารถแสดงตัวตนที่แท้จริงเพื่อเข้ารับการรักษาได้

เพราะแบบนั้นดาร์กฮีลเลอร์ก็มีบทบาทรับรักษาคนแบบนี้แหละ

 

ชายคนนั้นเรียกตัวว่าซอนเด้(ゾンデ)

 

「ใช้เวลานานเลยในการตามหาตัวนาย หลังจากสำรวจเมืองร้างอยู่นาน วันนี้นายดูอาการพี่สาวชั้นหน่อยได้ไหม?」

 

เมื่อซอนเด้พูดแบบนั้น มีหญิงสาวคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นจากด้านหลัง ผู้หญิงท่าทางสวยงามผมยาวสีดำถึงเอวและสายตาหนักแน่น

เช่นเดียวกับซอนเด้เป็นลูกครึ่งผสม และมีเกล็ดส่วนหนึ่งอยู่บริเวณหน้าผาก

 

「ฉันได้ยินมาจากน้องชายค่ะว่า นายเป็นผู้รักษาชั้นยอด ถ้างั้นช่วยดูอาการของฉันหน่อยได้ไหมคะ？」

「ก็ไม่รู้หรอกนะว่าตัวเองเก่งแค่ไหน แต่จะดูอาการให้แล้วกันนะ」  

「แขนของฉันโดนยิงมาค่ะ จากนั้นมันก็เป็นโรคลุกลาม」

 

หญิงคนนั้นนั่งบนเบาะและยื่นแขนขวาออกมา

จากไหล่จนถึงปลายนิ้ว สีของแขนเปลี่ยนเป็นสีม่วงอมฟ้าในรูปแบบตาข่าย

 

「อ่า จากสภาพแล้วโดนปืนเวทมนตร์มาสินะ แล้วก็อัดพิษลงในกระสุนที่ยิงใส่ด้วยและกระสุนก็ฝังอยู่ในร่างทำให้สภาพแวดล้อมภายในร่างกายเริ่มเน่าเปื่อย」

「แค่ดูก็บอกได้เลยเหรอคะ？」

「พอดีว่าเคยทดลองอะไรหลายๆอย่างมาน่ะ」

 

เหยื่อก็เป็นแอสตรอนไงล่ะ

กำลังพูดถึงการคิดค้นอาวุธใหม่ที่มีประสิทธิภาพและทดลองโดยใช้เวทย์รักษาของชั้นไปด้วย แต่ตอนนี้เมื่อมานึกถึงตอนนั้น หมอนั่นคงทำไปเพราะฆ่าเวลาเล่น

 

「ถึงแบบนั้นมันก็แย่มากเลยนะคนๆนั้น」

「แน่นอน ยังไงก็อยากให้รู้ในสักวันหนึ่งอยู่แล้วล่ะ」  

「แล้วรักษาได้ไหมคะ？」

「หากถูกยิงและเอากระสุนออกภายในหนึ่งชั่วโมง มันก็คงจะรักษาตัวเองได้」

「แต่ว่าแผลนี้ได้มาสิบวันแล้วนะคะ」

「ถ้างั้นแขนก็น่าจะตายด้านจากความรู้สึกแล้วล่ะ ต้องตัดทิ้งก่อนพิษจะลามไปทั่วร่างกาย」

「งั้นเหรอคะ….ช่วยไม่ได้สินะคะ ถ้างั้นค่ารักษาเท่าไรคะ」

 

เซนอสพูดกับผู้หญิงที่ถอนหายใจราวกับยอมแพ้

 

「ล้านเวนต์น่ะ(ウェン)」

「ว่าไงนะคะ！？」  

 

ซอนเด้ที่นั่งข้างพี่สาวของเขาก็ลุกขึ้น

 

「แค่ตัดแขนเนี่ยนะล้านเวนต์？　นี่มันบ้าอะไรกันวะเนี่ย」

「เดี๋ยวก่อนสิซอนเด้ บางทีเขาอาจจะไม่รู้ก็ได้ คุณผู้ชาย ถ้าฉันบอกว่าพวกเรามาจากสายลมแห่งโซเฟีย(疾風のゾフィア)คุณรู้จักไหมคะ ？」

 

หญิงคนนั้นคุมน้องเธอไว้และนั่งไขว้ห้าง

สายลมแห่งโซเฟีย

เป็นหนึ่งในหัวหน้ากลุ่มโจรของชาวพื้นเมืองลิซาร์ด

เขายังเป็นวีรบุรุษที่ขโมยเงินจากพ่อค้าชั่วและเอาเงินนั้นให้กับคนยากจน เซนอสเองก็เคยเป็นคนในสลัมและก็เคยได้ยินชื่อนี้แน่นอน

ทันใดนั้นเองชายร่างใหญ่หลายคนก็เข้ามา

 

「ถ้าแค่ตัดแขนแล้วได้เงินล้าน บอกทีเถอะเอาอะไรมาสร้างความมั่นใจขนาดนั้น ไม่เช่นนั้น——」

「อะไรกันใครบอกว่ามันจะจบแค่ตัดแขนทิ้งเฉยๆ？　แล้วก็มันไม่ค่อยสมเหตุสมผลเท่าไรนะครับ เพราะการรักษาของชั้นมันกินพลังเวทย์พอตัว ไม่ว่าจะเป็นใครมาจากไหนก็ตาม พวกเราก็ต้องได้ค่าตอบแทนตามความพยายามถูกไหมครับ」

「……เอ๊ะ？」

 

โซเฟียเปิดปากของเธอ

 

「กำลังพูดอะไรนะคะต่อแขนใหม่งั้นเหรอ？　ไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนั้นมาก่อนเลยนะคะ」

「เอ๊ะ？ฮีลเลอร์คนอื่นทำไม่ได้เหรอ？　อย่ามาล้อเล่นน่า？」

 

แม้ว่าชั้นจะไม่ได้เรียนเวทย์รักษาอย่างเป็นทางการ ดังนั้นก็เลยไม่ค่อยเข้าใจสามัญสำนึก

ตอนที่อยู่ปาร์ตี้ของแอสตรอน ก็ไม่ค่อยได้บาดเจ็บเท่าไร เลยไม่ค่อยได้ใช้มัน

 

เซนอสยกมือขึ้นเหนือไหล่ของโซเฟียที่ทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ ใช้เวทย์ฟื้นฟูอัตโนมัติเพือตัดแขนที่เน่าเสียและบรรเทาอาการปวด ต่อไปก็ระงับเลือดที่ไหลด้วยเวทย์ป้องกันและเปิดใช้เวทย์ฟื้นฟูซ้อนทับการหลายครั้งเพื่อเร่งให้แขนนั้นรักษาตัวเองเป็นหมื่นเท่าและต่อกลับเข้าไปใหม่

 

「เอ้าเสร็จแล้ว ลองขยับดูสิ」  

 

 

ก็ทำได้ในทันทีแต่ว่าถ้าทำแบบหยาบๆถ้าหากการฟื้นฟูมันไม่ได้ต่างอะไรมากนัก ก็ไม่ต้องกังวล

 

「……นี่มันน่าตกใจมากเลยนะเนี่ยไม่เคยเห็นฮีลเลอร์ที่เก่งขนาดนี้มาก่อนเลย」

 

เมื่อมองดูแขนที่สะอาดสะอ้านจากพิษแล้ว โซเฟียก็จ้องมาทางนี้

ซอนเด้เองก็มีสีหน้าตกใจเช่นกัน แต่จู่ๆเขาก็เงยหน้าขึ้นและพูดว่า

 

「เฮ้ยนั่นอะไรกันน่ะ？」

 

ปลายนิ้วของพวกนั้นชี้ไปที่เพดาน

จากนั้นเรธคาร์มิล่าก็จ้องมองมาทางนี้

 

「นั่นนะเหรอ？　เรธน่ะ เป็นเพื่อนร่วมบ้าน」

「เรธ！？　มีเรธเป็นเพื่อนร่วมบ้านเนี่ยนะ？」

 

ขณะที่ซอนเด้กรีดร้องด้วยความตกใจ คาร์มิล่าเองก็ขึ้นไปยังชั้นบน

 

「เฮ้อคิดว่าจะต้องตายซะแล้วอีก…มีกี่ชีวิตก็ไม่พอ」

「เฮ้ยเฮ้ยพูดอะไรเป็นลางแบบนั้นน่ะ」

「ไม่ต้องกังวลหรอกเธอเป็นคนดีมากเลยล่ะ」

「ไม่ใช่ว่ามันคนละม้วนกันเลยเหรอเรธเนี่ย？」

 

โซเฟียหัวเราะเสียงดังระหว่างพูดคุยกับเซนอสและซอนเด้

 

「อ่าคุณนี่น่าสนใจชะมัดเลย คาดหวังว่าจะช่วยดูแลพวกเราต่อจากนี้ พวกเราจะจ่ายอย่างแน่นอน」  

 

โซเฟียพูดแบบนั้นและเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี

 

ดังนั้นเองชื่อของดาร์กฮีลเลอร์ ที่ไม่มีใครรู้จักจึงค่อยๆโด่งดังในกลุ่มคนใต้ดิน