[นิยายแปล] ฮีลเลอร์สุดเมพโดนไล่ออกจากตี้ (สุดกาก) ผันตัวมาเป็น ดาร์กฮีลเอร์ - ตอนที่ 4 ดาร์กฮีลเลอร์ไม่สนใจเรธหรอกนะ

ตอนที่ 4 ดาร์กฮีลเลอร์ไม่สนใจเรธหรอกนะ

 

 

「ท่านเซนอสจะเปิดที่นี่จริงๆเหรอคะ？」

「อ่าแน่นอนสิ」

 

หลังจากออกจากร้านอาหารมา เซนอสและลิลี่ก็เดินไปตามถนนยามค่ำคืน

ยังไม่ถึงเที่ยงคืน แต่ไม่มีเสียงมนุษย์โดยรอบแล้วและสิ่งที่ได้ยินก็มีแต่เสียงหมาหอน

บ้านเรือนผุพังเรียงรายสองข้างทางของถนนที่ขรุขระ

ลิลี่มองไปรอบๆด้วยท่าทางหวาดกลัว

 

「ไม่เห็นจะมีคนแถวนี้เลยนะคะ」

「ก็เพราะว่านี่คือเมืองร้างนี่」

 

เมืองหลวงของราชอาณาจักรฮาเซส นั้นมีศูนย์กลางอยู่ใจกลางพระราชวังที่ราชวงศ์อาศัยอยู่ โดยมีเขตพิเศษที่เป็นที่พักของชนชั้นสูง และถัดมาก็จะเป็นเขตของประชาชนธรรมดาที่อาศัยอยู่รอบพระราชวังและสลัมที่อยู่ทางเขตด้านนอก บริเวณนี้ตั้งอยู่ระหว่างสลัมและเขตประชาชนและครั้งหนึ่งมันเคยถูกทิ้งร้างเนื่องจากโรคระบาดครั้งใหญ่

 

「แล้วทำไมต้องเป็นที่แบบนี้ละค้า……？」

「ธุรกิจผิดกฏหมายจะทำในเมืองได้ที่ไหนกันเล่า」

「งั้นเองเหรอคะ ท่านเซนอสที่ปราดเปรื่องจริงๆ」

「นอกจากนี้ที่นี่ก็มีปัญหาแค่ค่าเช่าเองถูกไหม」

 

แอสตรอนให้เงินชั้นน้อยมาก และชั้นเองก็ใช้เงินซื้อลิลี่มาจนเหลือเงินอันน้อยนิด ในตอนแรกเซนอสที่เป็นคนจากสลัมก็ไม่สามารถทำสัญญาซื้ออสังหาริมทรัพย์ที่ดีได้อยู่แล้ว แต่ที่นี่มีอาคารเหลืออยู่มากมาย

 

พวกเขาเดินไปรอบๆและก็เจอกับบ้านที่ไม่ผุพังมากนัก

 

「ถ้างั้นไปเดินชมข้างในกันดีกว่าไหม?」

「อะค่ะ……」

 

ลิลี่คว้าแขนเสื้อของเซนอสไว้แน่น

 

「เป็นอะไรไปกลัวงั้นเหรอ？」

「ก็เพราะว่าสถานที่นี้มันเหมือนจะมีผีออกมาตลอดเวลาเลยค่ะ……」

 

ไม่ใช่ว่าพวกผีจะมาหลอกหลอนเพราะคนล่าสมบัติหรอกเหรอ

แล้วก็จอมมารตายไปนานแล้วนะ แต่ก็ยังส่งผลกระทบต่อโลกใบนี้ และในความเป็นจริงก็มีพวก ผีเรร่อน ซอมบี้ กูล เกิดขึ้นมาด้วย

 

「ชั้นรู้ดีน่าลิลี่ แถวนี้มีคนตายเยอะ พวกมอนสเตอร์เองก็คงจะเกิดขึ้นมา ยิ่งถ้าเป็นเรธ(レイス)แล้วละก็จบเห่ไปนานแล้ว……」

「เรธงั้นเหรอคะ？」

「มันเป็นมอสเตอร์ระดับท็อปสายอันเดด ดูเหมือนมนุษย์ แต่เพียงแค่มันสัมผัสคนก็สามารถฆ่าให้ตายได้แล้วและยังทำให้กลายเป็นพวกของมันด้วย」

 

เมื่อก้าวไปข้างในพร้อมกับลิลี่ที่หวาดกลัวก็พบเห็นว่าข้างในนั้นมืดสนิท

 

「<แสงนำทาง(発光ライト)>」

 

เมื่อลิลี่พูดอย่างนั้นและจับมือเธอเอาไว้เองก็มีแสงสลัวๆส่องไปรอบๆ

 

「ลิลี่ใช้เวทย์ได้เหรอ?」

「ง่ายเหมือนปอกกล้วยค่ะ」

 

ความจริงที่กล่าวว่าแม้แต่เด็กก็ใช้เวทย์ได้ และในหมู่เอลฟ์เองที่มีพลังเวทย์มหาศาลและเกิดมาพร้อมพรสวรรค์ด้านเวทมนตร์

 

「ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~！」

 

ทันใดนั้นเองลิลี่ก็กรีดร้องขึ้นมา

มีผู้หญิงผมดำอยู่ในห้องที่แสงไฟส่องสว่างขึ้น

ใบหน้านั้นสวยงาม แต่นัยน์ตามืดมดและทั่วทั้งร่างก็โปร่งใสเล็กน้อย

ออร่าอันแสนน่าสะพรึงกลัวที่ถูกปลดปล่อยมาจากร่าง

 

「ผู้มีชีวิตที่ห่างหายไปนานเอ๋ย……เข้ามาสิ~เข้ามาเลย..」

「ท่านเซนอส เรธ เรธ โผล่มาแล้วค่ะ！」

「อ่ามีลูกค้าอยู่ก่อนด้วยเหรอเนี่ย? แต่ว่าตึกนี่ดูสะดวกสบายแล้วแท้ๆเชียว」

「ท่านเซนอสช่างใจกว้างจริงเชียวนะคะ……」

มอนสเตอร์ตัวนั้นดึงลิ้นออกมาและลอยไปในอากาศและเข้าโจมตี

 

「<ฮีลลิ่ง(治癒)>」

「อิย๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา~」

「เอ๊ะ？」

 

เมื่อลิลี่กระพริบตา ปลายแขนของเรธก็หายไปแล้ว

เซนอสพูดอย่างใจเย็น

 

「อะไรเนี่ยอะนะเรธ ไอ้ของพรรคนั้นฆ่ามาเป็นร้อยๆศพแล้ว」

 

มอนสเตอร์ประเภทอันเดดนั้นแพ้เวทย์รักษา

มันเป็นที่ๆฝึกเวทย์ฟื้นฟูอันแสนพิเศษเลยเชียวล่ะ เพราะงั้นก็เลยไปฝึกที่สุสานคนเดียวบ่อยๆ

 

「ก็ได้ยินมาว่าถ้าเจอเรธขึ้นมาก็ตายแล้ว……ร้อยศพงั้นเหรอคะ？」

 

จากลิลี่ที่บ่นพึมพำคนเดียว เซนอสก็พูดกับเรธ

 

「ขอโทษด้วยก็ไม่ได้อยากจะทำร้ายหรอกนะ แต่อาคารนี้มันแจ่มสุดในย่านนี้แล้ว ถ้าไม่รบกวนกันก็จะดีมากเลยล่ะ เพราะงั้นขอยืมสถานที่หน่อยจะได้ไหม？」

「แกคิดว่ากำลังพูดอะไรอยู่หะ ส่งชีวิตของแกมาเดี๋ยวนี้……！」

「<ฮีลลิ่ง(治癒)>」

「กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก」

「อะโทษที เผลอโจมตีใส่อีกแล้ว ขอโทษนะ」

「หนอยยยยยยยยยยย」

 

เรธมีใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความโกรธและยกมือขึ้นมาอีกครั้ง

ร่างกายพองโตและก็มีควันดำปลดปล่อยออกมาจากร่าง

 

「ยกโทษให้ไม่ได้ เจ้ามนุษย์นี่บังอาจมารุกรานพื้นที่ของคาร์มิล่า(カーミラ)ที่เป็นถึงราชินีแห่งภูตผีปีศาจ ฉันจะเรียกภูติผีบริเวณนี้มาให้หมดเลยคอยดู」

「อืมมมม……เป็นไปได้ก็อยากอยู่แบบเงียบๆนะ……」

 

เซนอสยักไหล่และชูมือข้างหนึ่งไปข้างหน้า

 

「<เวทย์รักษาชั้นสูง ไฮ ฮีล(高度治癒ハイ・ヒール)>」

 

วงแหวนแห่งแสงหมุนรอบตัวเซนอสและกระจายตัวไปทั่วทุกทิศทาง พวกภูติผีที่มารวมตัวกันก็หายไปทันทีพร้อมกับเสียงกรีดร้องโหยหวนและเรธที่เรียกตัวเองว่าคาร์มิล่าก็ตะโกนมาด้วยความโกรธ

 

「……อะไรกัน แกเป็นตัวอะไรกันแน่?」

「ก็เป็นดาร์กฮีลเลอร์ที่ผ่านทางมา ไม่สิ ตามจริงแล้วก็แค่อยากเปิดร้านรักษาทั่วไปเอง ต้องการห้องนอน ห้องรักษาและก็อ่างอาบน้ำก็แค่นั้น」

 

เมื่อพูดความต้องการไปแบบนั้นพร้อมกับกำลังร่ายเวทย์ ในที่สุด เรธก็กลับร่างเดิมและหายตัวไปชั้นเพดานด้านบน

 

「……ใช้ชั้นแรกตอนที่ต้องการเลย ตะแต่ว่าข้างบนชั้นสองมันเป็นห้องฟาง」

「แน่นอน ขอบคุณนะ ในที่สุดก็ทำได้แล้วนะลิลี่」

「ตอนนี้ลิลี่ไม่รู้ว่าควรจะมีความสุขหรือความทุกข์กันแน่คะเนี่ย……」  

 

ด้วยวิธีนี้เองเซนอสก็ได้อสังหาริมทรัพย์(จากเรธ)