[นิยายแปล] ผ่าสวรรค์ราชันอมตะ - ตอนที่ 136 เปิดคลินิกไม่ (1)
กัวไฮว่มองพี่ชายทั้งสามของตน ข้าราชการอย่างหวังเซิงติดตามพี่ใหญ่หลี่เย่าอยู่ที่กองทัพมาตั้งแต่เด็ก ๆ เขาจึงมีร่างกายที่ไม่เลวและมีความสามารถทำเรื่องเลว ๆ ได้ไม่ด้อยไปกว่าเจี่ยหยวน ถ้าไม่ทำให้พี่คนนี้พอใจได้ เกรงว่าวันนี้จะเปิดคลินิกได้ยากแล้วล่ะ
“พี่สาม อันที่จริงเป็นคนธรรมดาก็ดีอยู่แล้วนี่ ทำไมต้องอยากเหมือนกับพี่ใหญ่พี่สองด้วยล่ะ” กัวไฮว่พูดยิ้ม ๆ
“ผู้ชาย ฉันเป็นผู้ชายคนนึง แน่นอนว่ายิ่งแกร่งยิ่งดีน่ะสิ” หวังเซิงพูดยิ้ม ๆ “เจ้าสี่ แกลองคิดดูนะ ถ้าไม่บรรลุเขตแดนเซียนเทียนต่อไปฉันก็คุมพี่สองไม่ได้น่ะสิ ต่อไปเขาทำเรื่องนอกลู่นอกทางอะไรขึ้นมาก็จะจัดการยากแล้วนะ”
“เจ้าสาม เมื่อกี้อัดเบาแกเบาไปเหรอ” เจี่ยหยวนหรี่ตาพูด
“พี่ใหญ่พี่สองพี่สาม ผมทำให้พี่ ๆ แกร่งขึ้นเรื่อย ๆ ได้นะ แต่ว่าพี่ ๆ ต้องจำที่ผมบอกไว้ให้ดี ในเมื่อเลือกเส้นทางบำเพ็ญนี่แล้ว พวกพี่ก็จะไม่ใช่คนธรรมดาอีก หลังจากที่บรรลุเขตแดนใดเขตแดนหนึ่ง พวกพี่จะต้องได้รับแรงกดดันจากกฎสวรรค์ กฎสวรรค์มีผลกรรมย้อนหนักหนา อย่าใช้พลังยุทธในเพื่อประโยชน์ส่วนตนเชียว” กัวไฮว่พูดเบา ๆ “ผมหวังว่าพวกพี่จะเรียนบำเพ็ญเพียรให้ได้ดีแบบคนคนนั้นนะ”
“ใคร”
“เทพเซียนที่เคยมีชีวิตอยู่ในสมัยต้าหมิง จางซานเฟิง” กัวไฮว่พูดยิ้ม ๆ จางซานเฟิงเก่งแค่ไหนน่ะหรือ เพียงคนเดียวก็สามารถเอาชนะเซียนอิสระต่างแดนนับร้อยได้โดยไม่ได้รับผลกระทบจากกฎแห่งสวรรค์ ขนาดเทพเซียนบนสวรรค์ยังไม่กล้าหาเรื่องยอดฝีมือที่มีความสามารถในการฆ่าเซียนแบบนี้ได้เลย
“น้องสี่ ฉันเข้าใจที่แกพูดนะ วางใจเถอะ คนอื่นไม่ทำอะไรฉัน ฉันก็ไม่ทำอะไรเขาหรอก ถ้ามีใครกล้าทำอะไรฉัน ฉันก็จะยอมให้ ถ้ามันทำอะไรฉันอีก ก็ฆ่ามันชั่วโคตร เหมือนกับที่น้องสะใภ้บอกนั่นแหละ” เจี่ยหยวนพูดยิ้ม ๆ
“พี่ใหญ่ พี่สอง ยังมีอีกเรื่องจะให้พี่ๆ สองคนช่วยน่ะ” กัวไฮว่พูดยิ้ม ๆ “พี่สาม กินยานี่ไปหน่อยสิ ที่ชั้นสองมีห้องน้ำ พี่ถอดเสื้อให้หมดแล้วกินนี่ที่นั่นนะ เจ็บนิดหน่อย แต่ถ้าพี่อยากชนะพี่สองพี่ก็ทนเอา จะสูบรับเอาสรรพคุณยาได้เท่าไหร่ก็อยู่ที่ตัวพี่แล้วล่ะ”
“อยากให้พวกเราทำอะไรเหรอ” หลี่เย่าถามยิ้ม ๆ
“ไปที่โรงเรียนมัธยมฟู่จง ไปรับเมียผม รับน้องสะใภ้ของพวกพี่ เกือบจะลืมเรื่องนี้ไปแล้วเนี่ย” กัวไฮว่พูดยิ้ม ๆ “รบกวนพี่ใหญ่พี่สองไปหน่อยนะ รถของพวกพี่สองคนพาคนมาได้หมดพอดี”
หลี่เย่ากับเจี่ยหยวนก็ไม่ได้บ่นอะไร พวกเขาขับรถดิ่งตรงไปยังโรงเรียนฟู่จงเมืองอู่เฉิง
“อ๊าก!” ภายในห้องน้ำคลินิกไม่มีเสียงกรีดร้องดังออกมาเป็นระลอก กัวไฮว่ยิ้มน้อย ๆ ตรงมุมปาก พี่สามพยายามอย่างหนักเลยจริง ๆ เพื่อที่จะเอาชนะพี่สอง
“ตาบ้า วันนี้แต่เช้าเลยนะ ใครอยู่ชั้นสองเหรอ” อวี้เอ๋อร์มาถึงคลินิกไม่ตั้งแต่ยังไม่ถึงเจ็ดโมง ด้านหลังตามมาด้วยหลิวเย่าซือกับเหลิ่งซวง
“ไม่ต้องไปยุ่งหรอก มีเพื่อนคนนึงใช้ห้องน้ำน่ะ น่าจะทำอะไรลับ ๆ อยู่ ฮ่า ๆ” กัวไฮว่พูดยิ้ม ๆ “เดี๋ยวพวกเธอเข้าไปเปลี่ยนชุดนะ เมื่อวานลืมให้พวกเธอเอากลับไปเปลี่ยน” กัวไฮว่พูดยิ้ม ๆ พร้อมกับชี้นิ้วไปตรงกล่องที่เรียงรายอยู่หน้าประตู ข้างบนเขียนชื่อของนักศึกษาทั้งสิบแปดคนเอาไว้
“ไปเถอะ ไปเปลี่ยนเสื้อ” อวี้เอ๋อร์พาทั้งสองเดินเข้าไปในห้องสองห้องที่อยู่ในสุด ซึ่งเป็นห้องที่ตอนแรกกัวไฮว่เตรียมไว้เป็นที่ที่ให้ตัวเองอยู่
“ตาบ้า ไอ้ตาบ้า ซื้อกระทั่งชุดชั้นใน ขนาดยังถูกอีก โรคจิตจริง ๆ” เมื่ออวี้เอ๋อร์เห็นหลิวเย่าซือหยิบชุดชั้นในมาจากในกล่องก็พูดเสียงดัง
กัวไฮว่เป็นคนซื้อชุดชั้นในมาจริง ๆ ตอนแรกเขาตั้งใจจะให้ทุกคนคนละชุด แต่ต่อมารู้สึกแปลก ๆ เลยใส่ของที่ซื้อให้แค่หลิวเย่าซือ เหลิ่งซวงและเหอโม่ลงไปให้ ใครจะไปคิดว่าจะถูกอวี้เอ๋อร์จับได้
หลิวเย่าซือกับเหลิ่งซวงสีหน้าแดงก่ำ จะเปลี่ยนก็แปลก จะไม่เปลี่ยนก็แปลก จากนั้นอวี้เอ๋อร์ก็พูดยิ้ม ๆ ว่า “ตาบ้าซื้อมาก็เปลี่ยนไปเถอะ ยังไงซะตาบ้านี่ก็ไม่เลวเลย ฉันไม่หึงหรอก ฮ่า ๆ”
ชุดพนักงานคลินิกไม่ทำออกมาได้ไม่เลวเลย ทำมาจากฝ้ายบริสุทธิ์ ของผู้หญิงเป็นสีขาวผู้ชายสีดำ มีกลิ่นอายเสื้อผ้าราชวงศ์ถังอยู่ อักษรสามคำว่า ‘คลินิกไม่’ กัวไฮว่เป็นคนเขียนเอง ตอนที่ไปสั่งทำชุดทำเอาเถ้าแก่ร้านเสื้อถึงกับอึ้งตะลึงไป
ตอนที่เด็กสาวทั้งสามคนออกมาจากในห้อง นักศึกษาคนอื่น ๆ ก็มาถึงที่คลินิกไม่กันแล้ว ทุกคนเอากล่องไปคนละกล่องแล้วก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
สิบกว่านาทีผ่านไป ทั้งสิบแปดคนต่างก็เปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้ว ผู้ชายเก้าคนผู้หญิงเก้าคนต่อแถวเป็นสองแถว กัวไฮว่หัวเราะด้วยความพึงพอใจ ที่ต้องการก็คือแบบนี้นี่แหละ ที่พวกแต่งตัวเข้ากันได้ดีกับบรรยากาศโดยรอบของคลินิกไม่
“ผอ. ก็ต้องไปเปลี่ยนชุดด้วยหรือเปล่า ชุดออกกำลังกายของคุณไม่เข้ากับพวกเราเลย” หลี่อวี้พูดยิ้ม ๆ กัวไฮว่มองตนเองแวบหนึ่ง เขาลืมสั่งชุดให้ตัวเอง แต่ยังดีที่ในน้ำเต้าเหล่าจวินมีชุดที่ดูไม่เลวอยู่ตัวหนึ่ง เมื่อคิดดังนั้นกัวไฮว่ก็เดินเข้าไปในห้อง
“เจ้าสี่ ให้มารับเมียแกพวกเราก็มารับแล้วเนี่ย แกมันโรคจิต ขนาดเด็กยังไม่ปล่อย” เจี่ยหยวนตะโกนเสียงดังอยู่ในห้อง เพราะหนานกงหลิงโม่อยู่บนรถของเขา เขาถึงกับหมดคำพูดกับน้องสี่ของเขาคนนี้จริง ๆ
“พี่สอง พี่ว่าเขตแดนเซียนเทียนสุดยอดไปเลยใช่ไหม ตอนนี้เราลองมาประลองหน่อยไหม” กัวไฮว่เดินออกมาจากในห้อง สวมชุดเต้าเผา[1] ใช่แล้ว เป็นชุดเต้าเผาจริง ๆ ทว่ามีสีสว่างเล็กน้อย และดูไม่ออกว่าทำมาจากวัสดุอะไร และเมื่ออยู่บนตัวของกัวไฮว่ก็มีกลิ่นอายแห่งเซียนสะพัดออกมา
“เจ้าสี่ แกไปซื้อชุดนี้มาจากไหนเหรอ ราคาเท่าไหร่เนี่ยชุดนี้นี่” เจี่ยหยวนก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับพูดยิ้ม ๆ
“พี่ไฮว่ พี่ใส่ชุดนี้แล้วหล่อมากเลย” ถังซีพูดยิ้ม ๆ ก่อนจะก้าวไปข้างหน้าแล้วช่วยกัวไฮว่จัดการแขนเสื้อ
“ไม่เจอกันหลายวัน ไปจีบสาวมาเยอะแยะขนาดนี้ซะแล้ว ฮึ” เยี่ยจื่อมองนักศึกษาหญิงในคลินิกไม่พร้อมกับบ่นพึมพำเบา ๆ
เด็กสาวต่างก็มีปฏิกิริยาที่ต่างกันออกไป กัวไฮว่ยิ้มให้กับทุกคน วันนี้สาว ๆ ต่างก็แต่งตัวได้อย่างเหมาะสม ถังซีกับมู่หรงเวยเวยใส่ชุดเดรสยาว ซูเยี่ยกับโหยวโยวโยวใส่ชุดออกกำลังกาย ซุนหลิงหลิงกับหลินซวงใส่ชุดสูทไปทำงาน หนานกงหลิงโม่แบกกระเป๋าใบเล็กมาใบหนึ่ง ดูทรงแล้วไม่ได้จะมากลับไปมือเปล่า
“พวกเธอวางช่อดอกไม้ไว้ข้าง ๆ นะ รออยู่ข้างนอกก็ได้แล้วล่ะ” เซียวอวิ๋นเทียนมวยฝ่ามือแปดรูปลักษณ์ หวังเทียนลั่วมวยตั๊กแตนเจ็ดดาว เซี่ยอวี่ขุยหมัดเจ็ดพิการ ทั้งสามคนพาคนอายุใกล้เคียงกับพวกเขาเดินเข้ามาในคลินิกไม่ ช่อดอกไม้ช่อใหญ่สามช่อถูกจัดวางอยู่หน้าประตูคลินิกไม่
“พ่อหนุ่ม พวกเราสามคนไม่ได้มาช้าไปใช่ไหม” เซียวอวิ๋นเทียนพูดยิ้ม ๆ “พ่อหนุ่มบอกว่าที่คลินิกไม่เปิดกิจการวันนี้จะรักษาแค่สิบคน พวกเราเรียงลำดับก่อนนะ”
กัวไฮว่ยิ้มพลางผงกศีรษะก่อนจะมองผู้อาวุโสสองคนที่อยู่ด้านหลังของคนทั้งสาม บริเวณศีรษะมีออร่าออกมา ถึงจะอยู่ไกลกันหลายเมตรแต่ก็ยังสัมผัสได้ถึงออร่าจากกายของผู้อาวุโสทั้งสองท่าน เซียนเทียนระยะหลัง ต้องเป็นยอดฝีมือเซียนเทียนระยะหลังแน่
“เหล่า เซียว เหล่า หวัง เหล่า เซี่ย ตอนนี้เข้าไปนั่งก่อนเถอะครับ วันนี้จะยุ่ง ๆ หน่อย ถ้าดูแลไม่ครบถ้วนตรงไหนก็ให้อภัยกันหน่อยนะครับ” กัวไฮว่พูดยิ้ม ๆ “เซียวเฉียน พาท่านผู้อาวุโสสามคนนี้เข้าไปนั่งในห้องหน่อยไป”
“ได้ครับ บอสมีความสามารถมากเลย ท่านนั้นน่าจะเป็นปู่หวังหวังเทียนลั่ว เจ้าสำนักมวยตั๊กแตนเจ็ดดาวล่ะสิท่า เขามาคลินิกไม่ของพวกเราด้วยตัวเองเลย เหมือนจะมีความสัมพันธ์อันดีกับบอสซะด้วย” เฉาเฉียนคุนเคยตามปู่ของตนไปที่สำนักมวยตั๊กแตนเจ็ดดาว เลยจำหวังเทียนลั่วได้
[1] ชุดนักพรตลัทธิเต๋า ส่วนใหญ่มีสีน้ำเงินคราม