บทที่ 2 ตอนที่ 11: เครื่องรางหอมที่ถูกเก็บเอาไว้

 

ชั้นหันหลังกลับไปมองยังต้นเสียงนั้น และก็ได้เห็นท่านพี่วิลล์ที่วิ่งเข้ามาทางพวกเราแล้วอุ้มชั้นขึ้นไป

 

“นี่แกทำอะไรกับอลิซกัน?!”

 

จังหวะที่ท่านพี่วิลล์ตะโกนออกไปแบบนั้น ท่านพี่ออลูริสก็ได้หายเข้าไปยังส่วนลึกของเรือนกระจกและหนีไปซะแล้ว

 

ชั้นงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และท่านพี่มองมาที่ใบหน้าของชั้นแล้วพูดออกมาด้วยความเป็นห่วงว่า

 

“น้องเป็นอะไรไหม? เขาไม่ได้ทำอะไรให้กับน้องใช่ไหม? เจ็บตรงไหนหรือปล่าว?”

 

“อะไรนะคะ?! ไม่ค่ะ ไม่… คือหนูไม่ได้…”

 

ชั้นไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงถามชั้นอย่างนั้น แต่ชั้นก็ได้ตอบเขากลับไปอยู่ดี ท่านพี่วิลล์ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

 

“กลับเข้าไปข้างในกันเถอะ พี่ขอโทษ— พี่ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้น้องตกใจนะ… ตามปกติคนๆนั้นไม่ค่อยจะออกมาจากห้องของเขาหน่ะ…”

 

ชั้นถูกอุ้มเข้าไปในคฤหาสน์ด้วยอ้อมแขนของท่านพี่วิลล์ผู้ที่มีท่าทีหม่นหมอง

 

…หืมมมม เหมือนกับที่อดีตรุ่นน้องของชั้นในชาติก่อนพูดเอาไว้เลย ความสัมพันธ์ของพวกเขาดูจะตึงเครียดมากเลย

 

…หรือจะต้องบอกว่ามันเลวร้ายโดยสมบูรณ์เลยมากกว่า

 

ชั้นยังเอาเครื่องหอมนี้ให้กับเขาไม่ได้ถ้ายังสถานการณ์ยังเป็นอย่างนี้อยู่ ดังนั้นชั้นจึงเก็บเครื่องหอมอันนั้นเข้าไปในกระเป๋าอย่างเงียบๆ

 

***

 

สุดท้าย ในวันนั้นชั้นก็ไม่ได้ทำอะไรเลย เพราะชั้นกลัวท่าทางตึงเคลียดของท่านพี่วิลล์มากๆ

 

ปัญหาของครอบครัวอื่นนั้นยากที่จะเข้าไปยุ่งด้วยได้ การที่ตัวชั้นคิดว่าถ้าสร้างการการพูดคุยกันในครอบครัวได้มันอาจจะดีก็ได้ ทว่านั่นก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะดีกับพวกเขาจริงๆ พวกเขาอาจจะระเบิดไปเลยก็ได้

 

ชั้นกล่าวลาคุณป้าเฟลิเซียที่ดูจะรับรู้ถึงสถานการณ์ได้ด้วยเหตุผลบางอย่าง ก่อนที่ชั้นจะรีบกลับบ้าน

 

ไม่กี่วันต่อมา วันนี้ ชั้นก็ได้กลับมาที่นี่อีกครั้ง

 

ชั้นได้กลับมาเยี่ยมเยือนคฤหาสน์ตระกูลเวอร์จิลอีกครั้งก็เพื่อทำภารกิจสานความสัมพันธ์ของพวกเขา