ตัวผมซึ่งกลับมาจากที่นัดพบกับพวกรุ่นพี่โทวโกะ ก็ส่งข้อความไปหาคาเรนในทันที

 

(ยูว) วันเสาร์นี้ เราไปแถวบ้านอิชิดะที่เคยชวน ๆ ไว้ก่อนหน้านี้นะ

 

ทันใดนั้นเธอก็ตอบกลับมาแทบจะทันที

 

(คาเรน) น่าสนุกจังเลย~ ไปดีมาดีน้า!!

 

อย่างไรก็ดี ให้จบแค่นี้มันจะดูเร็วไปหน่อย

ลองหยั่งเชิงสักหน่อยดีกว่า

 

(ยูว) ถ้างั้น คาเรนอยากจะไปด้วยกันมั้ยล่ะ?

 

ถ้าทำทีเป็นชวนคาเรนแบบนี้ล่ะก็ กลับกันก็จะดูไม่น่าสงสัย

 

(คาเรน) คาเรนขอผ่านแล้วกันนะ เกรงใจอะ ยูวคุงไปกับเพื่อนแถวบ้านด้วยนี่ใช่มั้ยล่ะ?

(ยูว) อืม ก็ใช่แหละ

(คาเรน) เพราะงั้นไปสนุกกับเพื่อน ๆ เถอะน่า วันนั้นคาเรนเองก็มีนัดเจอเพื่อนเหมือนกัน

 

ตอบกลับมาว่าอย่างนั้น

เป็นอย่างที่คิดไว้เลย

 

(ยูว) งั้นหรอ งั้นก็ช่วยไม่ได้น้า

(คาเรน) สัปดาห์นี้ ต่างคนต่างแยกกันไปสนุกกันก็แล้วกันนะ!

 

‘ต่างคนต่างแยกกันไปสนุกกันก็แล้วกันนะ’ เนี่ยมันอะไรก้าน~น?

เพื่อนที่แกว่าเนี่ย ก็คือคาโมกุระ พ่อหนุุ่มเจ้าสำราญรุ่นพี่กรูเองหน่ะสิ!

 

แต่ว่า ให้ลงลึกไปกว่านี้อีกไม่ได้แล้ว

ผมทิ้งมือถือไว้บนเตียง

หลังจากนั้นประมาณพักหนึ่ง มือถือก็สั่น

หยิบขึ้นมาดูเป็นคาเรนนี่เอง

 

(คาเรน) ยูวคุง วันเสาร์นี้ออกไปประมาณกี่โมงหรอ?

 

——ถ้าจำไม่ผิด รุ่นพี่โทวโกะบอกว่าจะยื้อคาโมกุระเอาไว้ถึงประมาณเที่ยงนี่——

 

(ยูว) เรากะว่าจะออกสักประมาณเที่ยง ๆ ล่ะนะ

(คาเรน) งั้นหรอ? แล้วจะกลับมาเมื่อไรอะ? วันอาทิตย์กลับมาเมื่อไรหรอ?

(ยูว) น่าจะสาย ๆ เลยแหละ ทางด่วนน่าจะรถเยอะอยู่เหมือนกันนะ ถ้าออกมาจากที่นั่นตอนเย็น น่าจะถึงบ้านดึกมากเลยอะเนอะ

(คาเรน) งั้นหรอ? เดินทางดี ๆ นะ

 

คาเรนน่าจะเอาให้แน่ใจช่วงเวลาที่ผมจะไม่อยู่

ช่วงนั้น คงจะคิดแต่เรื่องว่าจะทำอะไรหลาย ๆ อย่างด้วยกันกับคาโมกุระอยู่แน่ ๆ

เวรเอ้ย อินังสวะร่าน!

คอยดูเถอะ

เดี๋ยวจะสั่งสอนซาบซึ่งไปเลยเชียว!

 

และแล้วในที่สุดแผนการวันเสาร์ก็มาถึง

พอผมกับอิชิดะไปเช่ารถกันตอนช่วงบ่าย ก็ส่งข้อความไปหาคาเรนว่า “งั้นเราไปละนะ”

เธอก็ตอบกลับมาว่า “ไปดีมาดีนะ” แทบจะทันที

 

พอมาถึงใกล้ ๆ ที่อพาร์ทเมนท์ของคาโมกุระที่คินชิโจ ก็ส่งข้อความหารุ่นพี่โทวโกะว่า “ประจำที่เรียบร้อย”

ทันใดนั้นรุ่นพี่โทวโกะก็ตอบข้อความกลับมาว่า “เดี๋ยวฉันจะออกไปอีกประมาณหนึ่งชั่วโมงค่ะ”

กรณีนี้ “ฉันจะออกไป” ที่ว่าหมายถึง ‘อีกประมาณหนึ่งชั่วโมง รุ่นพี่โทวโกะกับคาโมกุระจะแยกกันแล้วมุ่งหน้ามาที่นี่’ นั่นเอง

 

รถตู้ที่ผมกับอิชชิกินั่งอยู่นั้น จอดอยู่ในจุดที่สามารถสังเกตเห็นถนนตั้งแต่สถานีไปจนถึงอพาร์ทเมนท์ของคาโมกุระได้เลย

เผื่อเอาไว้ คิดไว้กรณีที่คาเรนมาก่อนคาโมกุระ

 

อย่างที่ว่ามานั้น ถึงจุด ๆ นี้พวกเราไม่มีความกังวลเลย

เพราะคิดว่ายังไงเราก็มาเร็วกว่าเวลาที่ทั้งสองคนจะมาแน่

อิชิดะตรงที่นั่งคนขับพูดขึ้นมา

 

“รุ่นพี่โทวโกะเนี่ย ดีจริง ๆ เลยน้า”

 

“อา”

 

ผมตอบกลับไปลอย ๆ

 

“ถ้าคน ๆ นั้นเป็นเธอละ มันต้องสุดยอดมากแน่นอนเลยเนอะ”

 

“อา”

 

“ทำไมรุ่นพี่คาโมกุระเนี่ย ทั้ง ๆ ที่มีผ้หญิงสาวสวยอกตู้มขนาดนั้นอยู่แล้วแท้ ๆ ทำไมยังนอกใจอีกได้นะ?”

 

“เรื่องนั้น เราจะไปรู้ได้ไงเล่า”

 

อิชิดะที่อุตส่าห์ยื่นมือมาช่วยกระทั่งวันหยุดแบบนี้ รู้สึกซาบซึ้งใจมากจริง ๆ

แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ไม่รู้จะสรรหาคำตอบดี ๆ ยังไง

รู้สึกแย่ขึ้นมายังไงไม่รู้

 

แต่ว่า——ผมกับอิชิดะเองก็รู้สึกสงสัยเหมือนกัน

ถ้าพูดถึงเรื่องรูปลักษณ์ภายนอก ทั้งรูปหน้าทั้งสไตล์เอย ทางรุ่นพี่โทวโกะถือว่าเหนือกว่าคาเรนไปไกล

เรื่องนี้ผู้ชายร้อยทั้งร้อยก็คงตอบเป็นเสียงเดียวกัน

ทำกับคาเรน 10 ครั้ง สู้ได้ทำกับรุ่นพี่โทวโกะครั้งเดียวยังจะดีกว่า

แต่พูดถึงผู้ชายแล้วเนี่ย มันจะมีบางพวกที่มักอยากจะทำกับผู้หญิงหลายคน ซึ่งก็คงไม่ได้หมายความว่า ‘มีแฟนสาวสวยอยู่แล้ว จะไม่ไปแตะต้องผู้หญิงคนอื่น’ เสมอไป

 

“จริง ๆ คาเรนจังก็น่ารักพอตัวเลยน้า ในกลุ่มเราเนี่ยยกให้เป็น ‘3 อันดับสุดยอดคนน่ารัก’ เลยนะ”

 

ผมที่กำลังอารมณ์เสียก็เงียบปาก

 

“เอาจริง ๆ ตอนที่ได้ยินว่าก่อนวันหยุดหน้าร้อนแก ‘ไปเดทกับคาเรนจัง’ มาเนี่ย ทำเอาอิจฉาเลยน้า”

 

“แต่พอกลายมาเป็นแบบนี้ สำหรับเราความรู้สึกที่เคยมีให้เขามันกลับไปเป็นอีกด้านเลย”

 

“คงงั้นแหละ สำหรับยูวมันคงจะเป็นเรื่องยากมากเลยเนอะ แล้ว ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นมาสักนิดรึยัง?”

 

“อา เพราะรุ่นพี่โทวโกะเลย ผ่อนคลายลงไปได้เยอะ รู้สึกตาสว่างขึ้นมาเลยล่ะ”

 

“งั้นหรอ แบบนั้นก็ดีแล้วแหละ”

 

อิชิดะพูดด้วยความโล่งใจ

 

“แบบว่านะ จริง ๆ แล้ว วันนี้เองก็แอบกังวลอยู่นิดหน่อย ว่าถ้าเกิดว่าไปเห็น ‘ตอนที่คาโมกุระกับคาเรนจังอยู่ด้วยกัน’ แล้ว ยูวจะเกิดโมโหขึ้นมาแล้วกระโจนออกไปไหมน่ะ”

 

งั้นเองสินะ อิชิดะที่เป็นห่วงเรื่องนั้นเลยมาหากันตั้งแต่เช้า

 

“ขอบใจนะ แต่เราไม่เป็นไรหรอก ถ้าทำแบบนั้นมีหวังถูกรุ่นพี่โทวโกะหยามเหยียดแน่เลย”

 

“เห็นยูวใจเย็นกว่าที่คิดไว้ก็อุ่นใจละ เพราะรุ่นพี่โทวโกะเลยสินะ”

 

อิชิดะมองมาที่ผม

 

“คนที่อยู่ด้วยกัน ‘ในท้ายที่สุด’ ที่รุ่นพี่โทวโกะว่าเนี่ย ถ้าเป็นนายก็คงจะดีสินะ เราจะสนับสนุนแกเอง ซัดไอ้รุ่นพี่สารชั่วคาโมกุระนั่นสักทีกันเว้ย”