[นิยายเเปล] WN เกิดใหม่เป็นผู้ชายสวะในมังงะ NTR แต่อนิจจานางเอกเขาจ้องจะเล่นคุณ - ตอนที่ 9 มองดูที่นิสัยจริงๆ สิ
- Home
- [นิยายเเปล] WN เกิดใหม่เป็นผู้ชายสวะในมังงะ NTR แต่อนิจจานางเอกเขาจ้องจะเล่นคุณ
- ตอนที่ 9 มองดูที่นิสัยจริงๆ สิ
“…เฮ้อ”
วันนี้ชิซึนะเริ่มต้นเช้าวันใหม่ด้วยจิตใจที่มืดหม่น
ไม่จำเป็นต้องบอกก็รู้ว่ามันเป็นเพราะตอนที่เธอได้โทรคุยกันริวอิจินั้นเป็นการโทรคุญกันครั้งแรก เธอเธอรู้สึกประมาทในตอนที่กำลังจะกดโทรออก…แล้วตอนที่ได้ยินเสียงของเขา ชิซึนะก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ท่วมท้นในหัวใจของเธอ
อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขากำลังจะวางสายนั้นก็ได้มีเสียงผู้หญิงออกมา…มันยังคงติดอยู่ในหัวเธอและมันทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ
“…เฮ้อ”
ในขณะที่เธอกำลังถอนหายใจได้สักพัก สงสัยว่าริวอิจิกับผู้หญิงคนนั้นใช้เวลาร่วมกันแบบไหน เธอไม่รู้ว่าทำไมมันถึงได้รบกวนจิตใจเธอขนาดนี้ ทั้งที่ล่าสุดเขาก็บอกมาแล้วว่าตัวเองมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงหลายคน
“…ถึงอย่างนั้นฉันก็รู้สึกเจ็บหน้าอกเหมือนกันนะ”
ถึงแม้ว่าจะได้ยินข่าวลือมากมายมาจากตัวเขา แต่เนื่องจากเธอไม่ได้เห็นมันกับตาจริงๆ เธอเลยไม่ได้คิดอะไรมาก แต่คราวนี้มันแตกต่างกัน ปฏิกิริยาของเธอตอนนี้ทำให้เห็นถึงความกังวล
“…ชื่อจิสะสินะ? สงสัยจังเลยว่าตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นยังอยู่หรือเปล่า”
แน่นอนการคิดวนไปวนมาในหัวไม่สามารถให้คำตอบกับเธอได้ เธอเดินเหม่อลอยจนไม่ได้สังเกตว่ามีคนเดินมาจากทางด้านหลัง
“ชิซึนะ”
“กรี๊ด!? “
เธอได้ยินเสียงที่คุ้นเคยมาจากทางด้านหลังจากนั้นก็โดนโอบไหล่ แต่การทักแบบทันทีนั้นทำให้ชิซึนะรู้สึกตกใจ
“โซเฮย์คุง?
“อะ อรุณสวัสดิ์ชิซึนะ”
“….อรุณสวัสดิ์”
คนที่มาโอบไหล่ของเธอนั้นคือโซเฮย์
เมื่อนึกย้อนกลับไปชิซึนะก็จำได้ว่าเมื่อก่อนเวลาจะทักก็ทำแบบนี้ตลอด แต่พอขึ้นม. ปลายก็ไม่ค่อยได้ทำแบบนี้เท่าไหร่ เธอรู้สึกว่าโซเฮย์นั้นไม่ได้เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนเลย
“ดูเหมือนเธออารมณ์ไม่ดีนะ…เธอไม่ชอบแบบนี้เหรอ? “
“…เปล่าหรอก ก็แค่คิดว่ามันน่าอายน่ะ”
ชิซึนะโกหก
จริงๆ แล้วเธอรู้สึกไม่ชอบนิดหน่อย เธอคิดว่าทำไมจู่ๆ เขาถึงได้เข้ามาโอบไหล่ผู้หญิงแบบนี้ละ
“…จริงๆ แล้วฉันไม่ชอบมันเลยโซเฮย์คุง พวกเราอยู่ม.ปลายแล้วนะ มีความแตกต่างเรื่องเพศเข้ามาเกี่ยวด้วยเพราะฉะนั้นอย่าทำแบบนี้อีกนะ”
“…เข้าใจแล้ว”
ชิซึนะตัดสินใจพูดความจริงเเละปฏิเสธอย่างชัดเจน
แม้ว่าจะไม่ได้ใช้น้ำเสียงที่รุนแรง เเต่โซเฮย์ค่อนข้างจะตกใจที่ชิซึนะบอกว่าไม่ชอบ
“ชิซึนะ คือว่า…”
“มีอะไรเหรอ? “
“…ไม่มีอะไร ไว้เจอกันที่โรงเรียนนะ”
พูดจบโซเฮย์ก็วิ่งออกไป
ชิซึนะคิดว่าตัวเองพูดเกินไปหรือเปล่า เมื่อลองคิดถึงเรื่องในอดีตเธอก็จำได้ว่าเมื่อก่อนก็เคยตัวติด เป็นเพื่อนสมัยเด็กคนสำคัญและเธอก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้นตลอดไป
“ดูเหมือนว่าเมื่อก่อนพวกเราจะเคยสัญญากันว่าจะแต่งงานกันนี่นา ถึงแม้จะเป็นคำสัญญาแบบเด็กๆ ก็เถอะ หวังว่าโซเฮย์จะได้ลงเอยกับคนดีๆ สำหรับเขานะ”
ขณะที่ชิซึนะกำลังคิดอยู่ว่าตัวเองจะได้ลงเอยกับใครอยู่นั้น ก็ได้มีคนๆ หนึ่งผุดขึ้นมาในใจ เขาคือคนที่ช่วยชีวิตด้วยร่างกายอันใหญ่โตของเขา
“รินโด? มาทำอะไรอยู่ที่นี่น่ะ? “
“อ๊ะ”
เจ้าของเสียงได้หยุดไม่ให้เธอจินตนาการอะไรไปมากกว่านั้น ถึงแม้เขาคือเจ้าของเสียงที่เธออยากจะได้ยินก็ตามแต่การได้เจอกันตอนนี้มันทำให้เธอรู้สึกลำบากใจมาก
“ชะ ชิชิโดะคุง”
“โย่”
ชิซึนะทำท่าไม่พอใจเมื่อเห็นริวอิจิทำตัวเหมือนเดิมปกติทุกประการ ไม่เหมือนเธอตอนนี้ที่กำลังเครียดกับเรื่องเมื่อคืนนั้น เธอไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมแต่เธอก็แค่อยากจะระบายอารมณ์ออกมา เธอเลยทุบเบาๆ ที่หน้าอกของริวอิจิหลายต่อหลายครั้ง
“…ทำอะไรของเธอเนี่ย? “
“โทษที แค่รู้สึกว่าอยากจะทำนะ…นี่แหนะ”
เธอหยุดทุบไปที่หน้าอก แต่ในใจยังรู้สึกว่ายังไม่พอ
เมื่อเห็นชิซึนะพองเเก้มออกมา ริวอิจิก็ถอนหายใจแล้วเดินต่อ เเน่นอนชิซึนะเดินข้างเขา
“เฮ้ย นี่อยากจะเดินไปโรงเรียนกับฉันจริงๆ หรอ? “
“อืม ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวพอใกล้ถึงแล้วเดี๋ยวค่อยแยกกันก็ได้ เธอชอบแบบนั้นมากกว่าใช่ไหมชิชิโดะคุง”
“ก็ดีนะ”
หลายคนอาจจะคิดว่าการไปโรงเรียนด้วยกันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนี่นา โรงเรียนมัธยมปลายนั้นค่อนข้างอ่อนไหวในเรื่องของวัยรุ่น แค่เห็นเด็กผู้ชายกับผู้หญิงเดินด้วยกันก็มีอคติซะแล้ว
“…นี่ชิชิโดะคุง”
“ว่า? “
ชิซึนะหันไปมองริวอิจิที่กำลังเดินอยู่ข้างๆ เขาไม่ได้มองมาที่เธอเลยเขามองตรงไปข้างหน้า ริวอิจินั้นแต่งตัวไม่เรียบร้อยโดยการปลดกระดุมเสื้อทั้งหมด ซึ่งแตกต่างจากชิซึนะที่แต่งตัวเรียบร้อย
‘…กล้ามเนื้อของเขาสุดยอดจริงๆ เลย♪’
เธอส่ายหัวเพื่อกำจัดความคิดเเบบนั้นออกไป
ชิซึนะตัดสินใจที่จะถามเขาเกี่ยวกับเรื่องเมื่อวานนี้โดยตรง
“เมื่อวาน…ตอนที่เธอวางสายน่ะ”
“อ๋อ เรื่องจิสะ สินะ…เจ๊เเกเป็นสาวมหาลัยที่มาค้างที่บ้านของฉันน่ะ ไปปาร์ตี้เเถมยังดื่มหนักมาอีก ตอนที่มาค้างเนี่ยกลิ่นเหล้านี่หึ่งเลย”
“เข้าใจแล้วล่ะ”
ชิซึนะสงสัย ว่าผู้หญิงคนนั้นใช่แฟนของเขาหรือเปล่า
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนของเธอเหรอ? “
“เปล่าหรอก…แค่รู้จักกันมาได้สักพักแล้วล่ะ”
“…งั้นหรอ”
ชิซึนะรู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แฟนของเขา ระหว่างนั้นริวอิจิก็พูดต่อ
“ไม่ใช่แฟนก็จริง…เเต่ก็สนิทกันจนทำเรื่องอย่างว่าได้ละนะ”
“……”
ชิซึนะไม่ใช่เด็กถึงขนาดที่จะไม่เข้าใจความหมายของคำว่า”ทำเรื่องอย่างว่า”เมื่อเธอจินตนาการถึงสิ่งนั้นชิซึนะก็รู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอก เธอเหลืบมองริวอิจิ อย่างที่คิดเอาไว้ริวอิจิไม่ได้เปลี่ยนไปมากนักจนทำให้เธอคิดว่าตัวเองมันโง่ที่กังวลกับเรื่องแบบนี้
“งั้นหรอ…”
ไม่มีคำพูดใดๆหลังจากนั้น ริวอิจิได้รีบยื่นมือมาจับที่แขนของเธอ
“รินโด!”
“ว๊าย-“
เขาคว้าแขนของเธอไว้แน่น
ใบหน้าของเธอสัมผัสมาที่หน้าอกของเขาเธอรู้สึกได้ถึงอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อจนแก้มเธอเริ่มจะร้อนขึ้นมา
“ชะ ชิชิโดะคุง”
“อย่าเดินใจลอยสิ เมื่อกี้เกือบชนแล้วเห็นไหมเนี่ย”
“ฮะ”
เมื่อชิซึนะมองไปทางเดียวกับริวอิจิ ก็เห็นชายชราคนหนึ่งเดินถือไม้เท้าอยู่ ถ้าเขาไม่หยุดเอาไว้เธออาจจะชนไปแล้วก็ได้ คงจะเป็นเรื่องไม่ดีแน่ถ้าทำคนแก่ล้มลง นี่คือเหตุผลที่ริวอิจิกอดเธอเอาไว้แน่น
“…ขอบคุณนะชิชิโดะคุง”
“ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอกน่า ไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ดีแล้วล่ะ”
เขาลูบหัวเธอยังอ่อนโยน
รู้สึกเหมือนถูกปฏิบัติราวกับเด็ก แต่ไม่รู้ทำไมเธอไม่สามารถบอกให้เขาหยุดมือได้เลย คืออยากให้เขาทำมากแบบนี้ ชิซึนะมีความสุขเมื่อถูกโอบกอดด้วยอ้อมแขนนั้น ความรู้สึกมันแตกต่างจากโซเฮย์อย่างสิ้นเชิง
“เอาละ รีบไปกัน”
“เข้าใจละ”
ชิซึนะเริ่มเดินเคียงข้างเขาอีกครั้งแต่ในไม่ช้าก็ต้องแยกทางกัน ถ้าเป็นไปได้เธอก็ขอให้ช่วงเวลานี้ยังคงอยู่ต่ออีกสักหน่อยก็ยังดี
เดิมทีนั้นชิซึนะควรจะได้คู่กับโซเฮย์
ในมังงะมันควรจะเป็นแบบนั้น การเปลี่ยนแปลงเล็กๆ ก็ทำให้เส้นทางนั้นเปลี่ยนไป
การที่ริวอิจิงั้นได้รับความทรงจำกลับคืนมาเดิมทีก็ไม่มีผลอะไรต่อตัวชิซึนะอยู่แล้ว เธอไม่ได้ถูกควบคุมโดยใครทั้งนั้น ทุกอย่างเป็นการตัดสินใจของตัวเธอเอง
เธอแค่กำลังมองดูนิสัยจริงๆของริวอิจิที่เปลี่ยนไปก็เท่านั้น