นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ - ตอนที่ 15 อย่าให้ฉันพูดเป็นครั้งที่สาม

สือฮว่าเหมือนจะไม่พอใจกับแค่จูบริมฝีปากของเขา เธอหอมใบหน้าของเขาเหมือนกับลูกสุนัข

ฮ่อฮวนสือเหล่ตามองเธอ ตอนนี้เหมือตมีเมฆสีแดงลอยอยู่บนแก้มของเธอและปากก็แดงเหมือนดอกโบตั๋น

มีเสน่ห์มาก

เขาลุกขึ้นผลักเธอออกและไปเปิดน้ำเย็นในห้องน้ำ

สือฮว่ากำลังหัวเราะอย่างโง่เขลาบนเตียง พอเห็นเขาเดินกลับมาก็อ้าแขนให้เขากอด

ฮ่อฉวนสือนิ่งเงียบ กอดเธอไว้แล้วเดินเข้าห้องน้ำ

"มีใครเคยบอกไหมว่าคุณดูดีมากจนจั้กจี้หัวใจเลยล่ะ"

สือฮว่ายังคงพูดเรื่องไร้สาระและยิ้มจนดวงตาโค้งงอ

ใบหน้าสวยงามน่ามอง ถึงเขาจะฐานะไม่ดี แต่ก็ผู้หญิงหลายคนเต็มใจที่จะบุกน้ำลุยไปเพื่อ

หัวใจของฮ่อฉวนสือไม่ผันผวนอีกต่อไป เดินมาที่อ่างอาบน้ำและโยนเธอลงไปในน้ำเย็นอย่างรุนแรง

ความเย็นยะเยือกกระทบร่างกายที่ร้อนเป็นไฟ สือฮว่าก็กรีดร้อนทันที หดตัวสั่นแล้วมองเขา

"ได้สติแล้ว?"

เสียงของฮ่อฉวนสือราบเรียบ น้ำเสียงเย็นชาทำให้สือฮว่าสั่นเทา

เธอตัวสั่นและไม่พูดอะไร ร่างกายที่ขัดแย้งกันจนอึดอัด

ฮ่อฉวนสือโน้มตัวแล้วจับเธอขึ้น พออุ้มคนได้สือฮว่าก็โอบรอบคอเขาอักครั้งทันที "ฉันจริงจัง สามีของฉันให้แบล็กการ์ดมา เลี้ยงคุณคงได้ใช่ไหมล่ะ?"

เธอยิ้ม ใบหน้ายังคงแดงและยังถูหัวลงกับหน้าอกของเขา

ฮ่อฉวนสือเม้มริมฝีปาก คลายมือออกจนร่างของเธอตกลงไปในน้ำเย็นอีกครั้ง

เขาไม่สนใจเธออีกและเดินออกมา

มีน้ำจำนวนมากบนร่างกายของเขาจนดูเปียก

"ท่านประธาน หมอมาแล้วครับ"

หนานสือตะโกนเข้ามาจากข้างนอกประตูอย่างระมัดระวัง ในขณะที่หูก็ฟังการเคลื่อนไหวข้างในไปด้วย

นี่เป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้ก้าวเข้ามาที่เฉียนสุ่ยวานเลยนะ และเป็นผู้หญิงคนแรกที่อยู่ห้องเดียวกับท่านประธานด้วย

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ฮ่อฉวนสือก็เปลี่ยนเสื้อผ้าและเปิดประตู

หนานสือหันกลับมามองด้วยสายตาสงสัยและก้มศีรษะด้วยความเคารพ

"ต้มซุปขิงแล้วให้หมอกับไปเถอะ"

ร่างกายของฮ่อฉวนสือหนาวเย็น ผมของเขาก็เปียก

หนานสือเฆ้นเขาเปลี่ยนเสื้อผ้า ในหัวก็คิดไปร้อยแปดพันอย่าง เพราะปกติต้องอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังจาก…

"ได้ครับ ผมจะบอกในครัวให้ครับ"

ฝีเท้าของเขารวดเร็ว ใบหน้าปรากฎรอยยิ้มที่น่าพอใจ

ในที่สุดท่านประธานก็ทำสำเร็จ เป็นเรื่องที่น่ายินดีจริงๆ

ฮ่อฉวนสือไม่สนใจว่าเขากำลังคิดอะไร เขาไปที่ห้องหนังสือข้างๆและเริ่มการประชุมทางวิดีโอ

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง หนานสือก็มาเคาะประตูและบอกว่าซุปขิงได้แล้ว

ฮ่อฉวนสือลุกขึ้นแล้วให้คนนำยาแก้หวัดมา จากนั้นก็เข้าไปในห้อง

ในห้องน้ำเงียบ สือฮว่าเหมือนจะได้สติแล้ว ยืนขึ้นพร้อมกับฟันที่กระทบกัน เรื่องที่เมื่อกี้ตัวเองได้ทำไปแวบขึ้นมาในหัว จนรู้สึกละอายใจ หน้าแตกจนหมอไม่รับเย็บ!

"ได้สติแล้วก็ออกมาเถอะ"

เสียงของฮ่อฉวนสือเนิบนาบดังเข้ามา

สือฮว่ากลับรู้สึกว่าเธอไม่มีหน้าไปเจอใคร ผู้คนชายคนนี้เป็นลูกพี่ลูกน้องของสามีในนามของเธอ เธอเอาการ์ดสามีบอกจะเลี้ยงดูคนอื่นนี่มันเรื่องใหญ่เชียวนะ

เธอยืนอยู่หน้ากระจก นิ้วเท้าจิกจนโค้งงอ

ถ้าเป็นไปได้ เธอยินดีที่จะใช้ช่วงชีวิตห้าปีมาแลกเพื่อย้อนเวลา…

"อยากให้ฉันเชิญเธอออกมาไหม"

เสียงของฮ่อฉวนสือดังมาจากในห้องอีกครั้ง พอความบูดบึ้งมาด้วย

สือฮว่าตัวสั่น นี่เป็นที่ที่เขาอาศัยอยู่ ถ้าคุณหญิงถางรู้เข้าต้องคิดว่าเธอทำให้บ้านตระกูลฮ่ออดสูแน่ๆ

เธอไม่กล้าที่จะจินตนาการถึงชีวิตหลังจากคืนนี้ ราวกับว่ามีมีดห้อยอยู่ที่คอ จะถูกเฉือนเมื่อไรก็ได้

"สือฮว่า อย่าให้ฉันพูดเป็นครั้งที่สาม"

ฮ่อฉวนสือเริ่มใกล้จะโกรธเต็มทน เป็นน้ำเสียงที่ราวกับพัดพายุมาด้วย