นางบำเรอก้นครัว ชุด Sweet temptations - ตอนที่ 19
เดมอนยืนผิวปากแต่งตัวอยู่หน้ากระจกอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่วิคตอเรียเพิ่งรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา หญิงสาวยันกายลุกขึ้นนั่งพิงกับหมอนใบใหญ่ที่หัวเตียง ดวงตาจับจ้องมองคู่หมั้นหนุ่มตลอดเวลา
“วันนี้คุณดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษนะคะ เดมอน”
คนที่กำลังผูกเนกไทอยู่ชะงักมือ ก่อนจะหันมาระบายยิ้มให้กับวิคตอเรีย
“คงเป็นเพราะพักผ่อนเพียงพอมั้งครับ”
“ไม่จริงหรอกค่ะ” วิคตอเรียแย้ง “คุณจะพักผ่อนเพียงพอได้ยังไงกันคะ ในเมื่อวิคกี้เห็นคุณกลับเข้ามาในห้องนอนเกือบตีหนึ่งแน่ะ”
เดมอนจ้องมองวิคตอเรียในกระจกเงาตรงหน้า “คุณรู้ด้วยหรือวิคกี้”
วิคตอเรียละที่จะพูดถึงเรื่องที่ตัวเองเห็นเมื่อคืนเอาไว้ในใจ และระบายยิ้มหวานออกมา
“วิคกี้ตื่นพอดีน่ะค่ะ”
“แต่ผมเห็นคุณนอนนิ่งมาก นึกว่าหลับเสียอีก” เดมอนผูกเนกไทต่ออย่างไม่สนใจอะไรอีก
“แค่รู้สึกตัวตื่นน่ะค่ะ ก็เลยนอนเฉยๆ ว่าแต่คุณออกไปไหนมาเหรอคะ ตั้งหลายชั่วโมง”
สีหน้าของเดมอนเคร่งเครียดขึ้น และเขาก็เลือกที่จะไม่ตอบคำถาม แต่เปลี่ยนเป็นฝ่ายตั้งคำถามเสียเอง
“วันนี้คุณจะไปคาสิโนกับผมหรือเปล่า”
“ไม่ดีกว่าค่ะ วิคกี้ว่าจะกลับไปหาพ่อเสียหน่อย” หญิงสาวส่ายหน้าน้อยๆ
“ฝากสวัสดีคุณลุงด้วยนะวิคกี้”
“ค่ะ” วิคตอเรียตอบรับ ก่อนจะตัดสินใจพูดบางสิ่งบางอย่างที่ตัวเองนอนครุ่นคิดมาตลอดทั้งคืนออกมา “เดมอนคะ วิคกี้มีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณน่ะค่ะ”
เดมอนที่ผูกเนกไทเสร็จพอดีหันมามองหญิงสาวที่นั่งหัวยุ่งอยู่บนเตียง และระบายยิ้ม
“มีอะไรหรือครับวิคกี้”
“เมื่อวานวิคกี้คุยกับพ่อน่ะค่ะ แล้วพ่อก็ถามถึงเรื่องงานแต่งงานของเราสองคน”
“มันยังไม่ถึงเวลา”
“แต่พ่ออยากให้เราสองคนแต่งงานกันแล้วนะคะ คือท่านอยากมีหลานไว้อุ้มน่ะค่ะ” วิคตอเรียยังคงพูดอย่างใจเย็น ขณะจ้องมองความเปลี่ยนแปลงของใบหน้าของเดมอนไปด้วย
“รอให้คาสิโนที่สิงคโปร์เสร็จก่อน แล้วเราจะแต่งงานกัน”
“แต่นั่นมันอีกตั้งสามปีเลยนะคะ”
เดมอนหรี่ตาแคบมองหน้าวิคตอเรีย “ปกติคุณไม่เคยเร่งเร้าผมเรื่องนี้มาก่อนเลยนะครับวิคกี้ มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า คุณถึงเปลี่ยนไปแบบนี้”
วิคตอเรียสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ เพื่อเรียกความกล้าให้กับตัวเอง ก่อนจะพูดออกไป
“งั้นวิคกี้พูดตรงๆ เลยนะคะ”
“อืม”
“วิคกี้รู้สึกได้ว่าคุณกำลังตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่งอยู่”
ศีรษะทุยของเดมอนส่ายไปมาทันที “คุณคิดเรื่องนี้ขึ้นมาได้ยังไงกันวิคกี้ ผมไม่มีทางตกหลุมรักผู้หญิงคนไหนหรอก คุณก็รู้นี่ว่าผมไม่มีหัวใจ แม้แต่กับคุณผมก็ไม่ได้รัก เราหมั้นกันเพราะความเหมาะสม และคุณก็เป็นผู้หญิงคนเดียวที่แฟร์กับผมทุกเรื่อง”
“แพตตี้ไงคะ”
ชื่อของผู้หญิงที่เขาเพิ่งจะเสพสังวาสอย่างเร่าร้อนเมื่อคืนที่ผ่านมา ทำให้สีหน้าของเดมอนเคร่งขรึมขึ้นในทันที กรามแกร่งขบกันแน่นจนเนื้อข้างแก้มกระตุกเป็นริ้ว
“คุณพูดอะไรน่ะวิคกี้”
“วิคกี้พูดความจริงค่ะ พูดตามที่เห็นด้วย คุณรู้สึกพิเศษกับแพตตี้ อย่ามาโกหกวิคกี้เลยค่ะ”
“คุณหึงผมหรือ”
“วิคกี้มีสิทธิ์หึงไม่ใช่เหรอคะ”
“ก็ใช่” เดมอนตอบสั้นๆ และเดินไปหยุดหันหลังมองออกไปนอกหน้าต่างบ้านใหญ่
วิคตอเรียจ้องมองแผ่นหลังของเดมอน มองเห็นความห่างเหินได้อย่างชัดเจน
“ถึงวิคกี้จะใจกว้างแค่ไหน แต่วิคกี้ก็มีหัวใจนะคะ”
เดมอนถอนหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับวิคตอเรีย
“มันไม่มีอะไรจริงๆ ผมกับแม่นั่นก็แค่…นอนด้วยกันเท่านั้น”
“แต่วิคกี้รู้สึกว่าคุณชอบแพตตี้มากกว่าผู้หญิงคนอื่นของคุณ”
“ไม่จริง อย่าคิดมากน่ะวิคกี้”
วิคตอเรียฝืนระบายยิ้มออกมา “วิคกี้ไม่ได้คิดไปเองนะคะ คุณเองก็น่าจะรู้ตัวดีว่าอะไรเป็นอะไร คุณไม่เคยนอนกับผู้หญิงซ้ำหน้าสักครั้ง แต่ถ้าวิคกี้เดาไม่ผิด คุณนอนกับแพตตี้มานับครั้งไม่ถ้วน และคุณก็โหยหาเธอตลอดเวลา”
“วิคกี้ เลิกพูดเถอะ”
“ให้วิคกี้ได้พูดเถอะนะคะ” หล่อนวิงวอน “คุณกำลังจะรักแพตตี้ หรือไม่ก็รักไปแล้วโดยไม่รู้ตัว”
“วิคกี้ ผมไม่ได้รักแม่นั่น”
“คุณกำลังโกหกค่ะเดมอน”
คำยืนยันจากปากของวิคตอเรียทำให้เดมอนถึงกับสะท้านไปทั้งหัวอก
ไม่จริงหรอก เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับพะแพงเลย หล่อนก็แค่ที่ปลดเปลื้องความใคร่ของเขาเท่านั้น ก็แค่ยังไม่เบื่อหน่าย ไม่เห็นมีค่าอะไรมากไปกว่านี้เลย
“ผมไม่ได้โกหก ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับแพตตี้เกินไปกว่าอีตัวบำบัดความใคร่เลย”
วิคตอเรียจ้องหน้าเดมอน “ถ้าคุณคิดว่าตัวเองไม่ได้โกหก งั้นคุณ…กล้ายืนยันคำพูดของตัวเองด้วยการแต่งงานกับวิคกี้หรือเปล่า”
วิคตอเรียสัมผัสได้ว่าเรือนกายทรงพลังของเดมอนเกร็งกระตุกอย่างชัดเจน สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความอึดอัด สับสน และแน่นอนว่ามันยืนยันสิ่งที่หล่อนหวาดกลัวได้เป็นอย่างดี
“วิคกี้จะถอนหมั้นกับคุณค่ะ”
“วิคกี้อย่าทำแบบนี้ ผมจะแต่งงานกับคุณ” ในที่สุดเดมอนก็เค้นเสียงต่ำทุ้มลอดไรฟันขาวสะอาดออกมา
“แน่ใจเหรอคะเดมอน คุณแน่ใจนะคะ”
“อืม ผมแน่ใจ เราจะแต่งงานกันภายในอาทิตย์หน้า”
วิคตอเรียระบายยิ้มกว้างออกมาอย่างพึงพอใจ หล่อนลุกขึ้นจากเตียง และเดินเข้าไปสวมกอดร่างทรงพลังของเดมอนเอาไว้แน่น แนบใบหน้ากับแผงอกกว้าง
“ขอบคุณนะคะเดมอน”
“มันเป็นสิ่งที่ผมสมควรจะทำ”
ใช่ มันเป็นสิ่งที่เขาต้องรีบกระทำ หากไม่อยากตกอยู่ในบ่วงเสน่หาของพะแพงไปชั่วชีวิต
ผู้ชายที่คุ้นเคยแต่การควบคุมคนอื่นเช่นเขา ไม่มีทางยอมตกอยู่ในอุ้งมือของผู้หญิงไร้ค่าอย่างพะแพงหรอก ไม่มีทางที่หล่อนจะควบคุมเขาได้
กรามแกร่งของชายหนุ่มขบกันแน่นจนขึ้นสันนูนเป่ง ดวงตาสีฟ้าเข้มมืดลึกอ่านความรู้สึกไม่ออก
YOU MAY ALSO LIKE
