นางบำเรอก้นครัว ชุด Sweet temptations - ตอนที่ 1
Las Vegas โลกของคาสิโน นักท่องเที่ยวทั่วโลกต่างเดินทางมาแสวงโชคกันที่มหานครอันยิ่งใหญ่แห่งนี้ มหานครที่การพนันคือสิ่งถูกกฎหมาย มหานครที่เต็มไปด้วยความสวยงามของแสงสียามค่ำคืน สถาปัตยกรรมอันวิจิตรตระการตาสร้างออกมาในรูปแบบของโรงแรมหรูหรา เชิญชวนให้มาเยือนสักครั้งในชีวิต
นิตยสารฟอร์บสได้จัดลำดับบุคคลผู้ร่ำรวยที่สุดในอเมริกา ซึ่งแน่นอนว่าแชมเปี้ยนสี่สมัยอย่าง เดมอน ลินการ์ด ก็ยังคงรักษาตำแหน่งลำดับที่หนึ่งเอาไว้ได้เป็นสมัยที่ห้าอย่างไม่เกินความคาดหมาย เพราะเขาคือทายาทคนเดียวของอภิมหาเศรษฐีชื่อก้องปฐพีอย่าง ฮันเตอร์ ลินการ์ด ที่ก้าวผงาดขึ้นมากุมบังเหียนของ เดอะลาสเวกัส แกรนด์ คาสิโน กรุ๊ป หลังจากที่บิดาและมารดาเสียชีวิตกะทันหัน ซึ่งเดมอนเพิ่งจะอายุเพียงแค่สิบเก้าปีเท่านั้น แต่เด็กหนุ่มก็สานต่อกิจการของครอบครัวได้อย่างยอดเยี่ยม และใช้เวลาเพียงแค่เจ็ดปี เดมอนก็สามารถก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งเจ้าพ่อแห่งคาสิโน (Casino) แทนที่บิดาของตัวเองได้สำเร็จ
มันสมองของเดมอนเทียบได้กับบิล เกตส์ ความทะเยอทะยานของเขาสูงส่งยิ่งกว่าพญานกอินทรี ชายหนุ่มไม่ได้หยุดคิดแค่การเป็นเจ้าพ่อบ่อนการพนันเฉพาะในลาสเวกัสเพียงเท่านั้น เพราะเขายังมองการณ์ไกลด้วยการลงทุนสร้างบ่อนคาสิโนขนาดใหญ่ในมาเก๊าและสิงคโปร์อีกด้วย
“ขออนุญาตครับนายน้อย”
ผู้ชายใส่สูทสีดำหยุดที่หน้าประตูห้องและค้อมศีรษะให้กับเจ้านายหนุ่ม
“มีอะไรหรือ”
เดมอน ลินการ์ด เงยหน้าขึ้นจากแฟ้มเอกสารที่ตัวเองกำลังอ่านทบทวน ก่อนจะจรดปลายปากกาเซ็นชื่อลงไป ดวงตาคมกริบสีฟ้าเข้มตวัดมองบอดี้การ์ดของตัวเองนิ่ง
“ลูกหนี้ของบ่อนส่งลูกสาวมาขัดดอกอีกคนแล้วครับ”
ปากกาสีทองในมือหนาสีแทนจิ้มลงกับโต๊ะทำงานไม้ ใบหน้าสมบูรณ์แบบราวกับเทพเจ้าปั้นแต่งมีร่องรอยของความเบื่อหน่าย ริมฝีปากที่มีเคราหนาล้อมกรอบบิดเบี้ยว
“อีกแล้วเหรอ”
“ครับ”
เมื่อคนสนิทตอบรับและก้มหน้าหลบสายตา เดมอนจึงกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ
“ไปเรียกป้ามิเชลล์มาพบฉันเดี๋ยวนี้”
“ครับ นายน้อย”
บอดี้การ์ดร่างสูงถอยหลังออกไปจากห้องทำงานและปิดประตูให้อย่างนุ่มนวล แต่กระนั้นก็ยังไม่อาจดับความหงุดหงิดที่เกิดขึ้นในอกของเดมอนลงได้
เพียงไม่ถึงสามนาที ร่างของมิเชลล์ แม่บ้านใหญ่ประจำบ่อนคาสิโนก็ก้าวเข้ามาหยุดภายในห้อง หญิงสูงวัยก้มหน้าลงและกล่าวทักทายเดมอน
“สวัสดีค่ะนายน้อย”
เดมอนตวัดตาจ้องมองแม่บ้านเก่าแก่ซึ่งเคยเป็นคนสนิทของมารดาในสมัยที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ซึ่งแน่นอนว่าเขาให้ความเคารพมิเชลล์ไม่น้อย
“เชลดอนบอกผมว่าป้ารับลูกสาวของลูกหนี้มาขัดดอกอีกแล้วหรือครับ”
“ใช่ค่ะ” มิเชลล์เงยหน้าตอบรับด้วยน้ำเสียงแหบแห้งตามอายุที่ล่วงเลยไปตามกาลเวลา
เดมอนส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะกระแทกลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย
“ผมเคยบอกป้าแล้วนี่ครับว่าไม่ให้ทำแบบนี้อีก ผู้หญิงพวกนี้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ด้วย ทำไมจะต้องมารับกรรมแทนญาติพี่น้องของตัวเองล่ะครับ”
“แต่มันคือความสมัครใจของพวกเธอนี่คะ”
ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นยืน เท้าแขนกับโต๊ะไม้ใหญ่ และมองคู่สนทนาด้วยสายตาจริงจัง
“ป้ารู้ได้ยังไงครับว่าผู้หญิงพวกนี้เต็มใจ”
“ก็…”
“พวกเธอถูกบังคับมาทั้งนั้น ผมขอยื่นคำขาดว่าผู้หญิงคนนี้คือคนสุดท้ายที่ป้าจะรับเข้ามาขัดดอก เข้าใจนะครับป้ามิเชลล์”
“ถ้านายน้อยไม่ให้ป้ารับผู้หญิงพวกนี้เข้ามาทำงานในคาสิโนเพื่อขัดดอก แล้วนายน้อยจะให้ป้าทำยังไงกับลูกหนี้ของเราล่ะคะ หรือว่าปล่อยให้เป็นหนี้สูญ”
ศีรษะทุยสวยของเดมอนส่ายไปมา ก่อนที่ริมฝีปากกว้างหยักสวยจะเปล่งคำพูด
“ก็ให้พวกมันมาใช้แรงงานในคาสิโนยังไงล่ะครับ งานหนักๆ มีเยอะแยะไม่ใช่หรือครับป้ามิเชลล์”
“ก็…ใช่ค่ะ”
“งั้นก็ตามนี้ ห้ามรับคนที่ไม่เกี่ยวข้องเข้ามาทำงานในคาสิโนอีก แล้วไอ้คนที่เป็นหนี้เรา ก็ให้มันมาใช้แรงงานผ่อนหนี้จนกว่าจะหมด และระหว่างที่เป็นหนี้ ห้ามให้มันเล่นพนันอีกเด็ดขาด”
น้ำเสียงของเดมอนดุดันและจริงจังจนป้ามิเชลล์ไม่อาจจะคัดค้านได้อีก
“ค่ะ นายน้อย” ป้ามิเชลล์ตอบรับอย่างจำยอม “งั้นป้าขอตัวก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวก่อนครับ”
ป้ามิเชลล์มองหน้าขึ้นมองนายน้อยของตัวเอง “นายน้อยมีอะไรให้ป้ารับใช้คะ”
“เลิกส่งผู้หญิงพวกนี้ขึ้นไปบนห้องผมได้แล้ว ผมไม่ชอบ”
“แต่นายน้อยจะได้ไม่ต้องไปซื้อกินข้างนอกนะคะ แถมผู้หญิงพวกนี้ป้าก็ให้คุณหมอประจำคาสิโนตรวจภายในอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้วทุกคน รับรองปลอดภัยค่ะ”
“ไม่ใช่สเปกผม เข้าใจนะครับ”
ป้ามิเชลล์ที่อ้าปากจะแย้งจำต้องหุบปากลงทันที
“ค่ะ นายน้อย ป้าจะทำตามคำสั่งค่ะ”
“ไปได้แล้ว”
“ค่ะ”
ร่างท้วมของป้ามิเชลล์เดินหายออกไปจากห้องทำงานแล้ว แต่เดมอนก็ยังคงถอนหายใจไม่หยุด เพราะมิเชลล์ทำหน้าที่เป็นมารดาคนที่สองของเขาได้อย่างน่ารำคาญ
“ไบโอนี เข้ามาหาผมหน่อย” เดมอนกดเรียกเลขาฯ ส่วนตัวให้เข้ามาหา
เพียงไม่ถึงหนึ่งนาที ร่างของไบโอนีก็ก้าวเข้ามาหยุดตรงหน้าโต๊ะทำงานของเจ้านายหนุ่มหล่อ
“นายน้อยมีอะไรให้ดิฉันรับใช้เหรอคะ”
“ทำจดหมายแจ้งเลื่อนประชุมเซลล์ไปวันพรุ่งนี้”
“เอ่อ นายน้อยมีธุระด่วนเหรอคะ”
“ใช่ ทำตามที่ผมบอกก็พอ”
เมื่อถูกสายตาสีฟ้าเข้มตวัดมองอย่างตำหนิที่บังอาจสอบถาม ไบโอนีก็จำต้องก้มหน้า และตอบรับเสียงสั่นเทา
“ค่ะ นายน้อย”
“ออกไปได้แล้ว”
ไบโอนีเดินหายออกไปจากห้องทำงานเรียบร้อยแล้ว เดมอนจึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรออก
“ผมเลื่อนประชุมตามที่คุณต้องการแล้วนะ วิคกี้”
วิคกี้ หรือ วิคตอเรีย อดัมส์ สาวเซ็กซี่ผมสีบลอนด์ นัยน์ตาสีฟ้ากระจ่าง พ่วงตำแหน่งนางแบบชุดชั้นในสุดเซ็กซี่รั้งท้ายมาด้วย หล่อนคือลูกสาวของเจ้าพ่อคาสิโน ดอนเน่ อดัมส์ ซึ่งเป็นพันธมิตรของ เดอะลาสเวกัส แกรนด์ คาสิโน กรุ๊ป นั่นเอง
เขากับวิคตอเรียคบหากันมาร่วมสิบปี ตั้งแต่เรียนไฮสคูลด้วยกัน ความสัมพันธ์ของพวกเรานับวันก็แยกไม่ออกว่ามันคือความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาว หรือว่าเพื่อนสนิทกันแน่ เพราะการคบหาระหว่างกันถูกเปิดกว้างไร้การหึงหวง เขาไม่เคยสนใจว่าคู่หมั้นสาวจะไปนอนกับผู้ชายคนไหนในระหว่างที่เขาทำงาน และวิคตอเรียเองก็ไม่เคยตามหึงหวงเขาเลย ไม่ว่าเขาจะมีข่าวว่าลากผู้หญิงคนไหนขึ้นเตียง ความสัมพันธ์ที่เต็มไปด้วยอิสระนี่ไง ถึงทำให้เขากับวิคตอเรียคบหากันมาได้อย่างยาวนาน
“น่ารักที่สุดค่ะ เดมอน” วิคตอเรียส่งเสียงจูบมาตามสาย
เดมอนระบายยิ้ม เอนกายพิงกับพนักงานเก้าอี้ตัวใหญ่อย่างผ่อนคลาย
“เราไม่ได้เจอกันเกือบสองอาทิตย์แล้วนี่ครับ ผมคิดถึงตอนที่คุณดูดให้ผมใจจะขาด”
“แหม ดูพูดเข้าสิคะ”
“ก็คุณดูดเก่งนี่วิคกี้ ผมชอบ”
เสียงของวิคตอเรียหัวเราะคิกคัก ก่อนจะทำเสียงกระเส่ายั่วยวนคู่หมั้นหนุ่ม
“เดี๋ยวจะทั้งดูดทั้งเลียเลยค่ะ รับรองคุณตายคาปากวิคกี้แน่ๆ”
“โอ้ว…แค่ได้ฟัง ผมก็แข็งไปหมดแล้ววิคกี้ อืมมมม…”
เดมอนหลับตาลง และครางเบาๆ ใส่โทรศัพท์มือถือ “เซ็กซ์โฟนกันหน่อยเป็นไงวิคกี้”
“ด้วยความยินดีค่ะ ที่รัก”
นี่เป็นอีกข้อดีของวิคตอเรีย หล่อนไม่เคยปฏิเสธสิ่งที่เขาต้องการเลยแม้แต่ครั้งเดียว หากเรื่องนั้นเกี่ยวกับเรื่องเซ็กซ์
“วิคกี้กำลังรูดซิปออก…อา…ทำไมคุณใหญ่แบบนี้คะ เดมอน…อืมมมม…”
“วิคกี้ พูดอีก…ผมกำลัง…อืมมมมม” เดมอนหลับตาครางอยู่บนเก้าอี้อย่างกระสันเสียว
“วิคกี้กำลังจูบบนไอ้หนูของคุณ…อืมมม…เลีย…เลียตั้งแต่ด้านบนจนถึง…โคนนะคะ อืมมม…ทำไมคุณแข็งแบบนี้คะ เดมอน…วิคกี้อยากขย่มคุณจังค่ะ อา…อืมมมม…”
“โอ้ว วิคกี้…ผมกำลัง…มีอารมณ์…อย่าหยุด…”
“วิคกี้กำลังดูดค่ะ กำลัง…ดูดให้คุณ…ดูดและรูดด้วยมือของวิคกี้ เสียวไหมคะ เดมอน ใกล้…ถึงหรือยัง อา…แท่งของคุณอร่อยจังเลยค่ะ คับปากวิคกี้ไปหมด…อืมมมม…”
“ดูด…อย่าหยุด…อืมมมมม…”
ชายหนุ่มหลับตาสมองจินตนาการว่าวิคตอเรียกำลังดูดอมท่อนชายของตัวเอง แต่ความเป็นจริงแล้ว ความเป็นชายกำลังอยู่ในอุ้งมือหนาของเขาเองนั่นแหละ เขารูดขึ้นลงอย่างเร่าร้อน ถี่ระรัวขึ้นเรื่อยๆ เสียงคำรามกระเส่าดังออกมาจากริมฝีปากกว้างตลอดเวลา
“อืมมมม…โอ้ว…วิคกี้…ดูด…ดูดผมแรงๆ โอ้ว…” เพียงไม่กี่อึดใจ ร่างกำยำแน่นหนั่นก็เกร็งกระตุกรุนแรง หยาดน้ำสีขาวขุ่นทะลักออกมาจนเปื้อนฝ่ามือ
“โอ้ว…ผมแตกแล้ว…โอ้ว…”
“วิคกี้กำลังเลียค่ะ กำลังเลียให้คุณ…อืมมมม รสชาติของคุณยังอร่อยเหมือนเดิมนะคะ”
“รีบมานะวิคกี้ ผมอยากเอาคุณแรงๆ”
คนปลายสายหัวเราะคิกคัก “จะรีบไปนะคะ เจอกันที่บ้านของคุณบ่ายสองค่ะ”
“ตกลง ผมจะปั่นไอ้หนูรอ”
“ระดับคุณไม่ต้องปั่นแล้วมั้งคะ เห็นแข็งพร้อมเสียบทุกเวลา”
ชายหนุ่มหัวเราะร่วนกับความจริงจากปากของคู่หมั้นสาว “เลิกพูดความจริงเถอะ ผมเขินจะแย่แล้ว”
“งั้นวิคกี้ขอตัวอาบน้ำก่อนนะคะ จะขัดเนื้อขัดตัวให้หอม แล้วจะรีบไปขยำค่ะ”
“ผมจะรอนะ”
วิคตอเรียวางสายไปแล้ว ในขณะที่เดมอนยังคงนั่งยิ้มอยู่บนเก้าอี้ตัวเดิม ก่อนจะนึกได้ว่าปล่อยคราบความใคร่ออกมาแล้วจนเหนียวหนึบก็ผ่านไปเกือบหนึ่งนาทีเลยทีเดียว
ชายหนุ่มวางโทรศัพท์มือถือลงกับโต๊ะทำงาน คว้ากระดาษทิชชูมาเช็ดมือและท่อนชายที่เปื้อนคราบขาวขุ่น ก่อนจะลุกขึ้นเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่อชำระล้างทำความสะอาด
นี่ถ้าวิคตอเรียอยู่ด้วยตอนที่เขาสุขสม หล่อนจะกลืนกินทุกหยาดหยดสวาทของเขาจนแห้งเหือด ไม่เหลือไว้ให้เปื้อนเปรอะแม้แต่นิดเดียว เดมอนระบายยิ้มเมื่อนึกถึงคู่หมั้นสาว
YOU MAY ALSO LIKE
