นักปราชญ์ผู้ถูกอัญเชิญไปต่างโลกพร้อมกับไอเทมที่ไม่ได้ใช้ - ตอนาที่ 13 อะไรอยู่ในกระเป๋า 4 มิติโอราเอม่อน

       หลังจากล่ะมอนเตอร์ไปอีกราว ๆ สองสามวัน ในที่สุดผมก็เดินทางกลับบ้านพร้อมกับโคคุโยสักที

       ผมปลดล็อกประตูจากนั้นก็เข้าใปข้างในคฤหาสน์

       「อยากอาบน้ำจริง ๆ เลยให้ตายสิ …… แม้ว่าการทำความสะอาดด้วยเวทมนตร์สามัญประจำบ้านนั้นสะดวกก็จริง  แต่มันไม่ใช่โว้ยย เข้าใจไหม อาบน้ำอะมันต้องน้ำผ่านตัวสิโว้ยยย…… 」

 

       เฟอร์ริสโผล่ออกมาจากหมอกควันสีขาว ระหว่างที่ผมที่ผมเดินเข้าไปในห้องโถง พร้อมกับพึมพำกับตัวเอง

       「ชั้นกลับมาแล้ว… เฟอร์ริ….. – 」

 

       ผมถึงกับสำลักคำพูดเมื่อเห็นใบหน้าเศร้าโศกของเฟอร์ริส ใบหน้าที่ราวกับว่าเธอพร้อมที่จะร้องไห้ได้ทุกเมื่อ

 

 

       ผู้เช่าที่ได้กว่าจะได้รับการยอมรับ หลังจากผ่านไปนานกว่า 10 ปี จู่ๆ ก็ไม่กลับมาเป็นเวลาหลายวัน นั่นคงจะทำให้เธอเป็นห่วง

       「– เฟอร์ริส ชั้นขอโทษที่กลับมาช้านะ」

 

       มันเป็นประสบการณ์แปลกใหม่สำหรับผมที่ต้องมาขอโทษจิตวิญญาณประจำบ้านแบบนี้ ถึงอย่างนั้นผมก็ยังทำตามธรรมเนียมวิธีการของโทษอย่างจริงจัง โดยการก้มหัวลงแล้วกล่าวขอโทษ

       「เอ่อ?… ฉัน… ฉัน….. คือ…. ยินดี…..」 “

 

       เสียงที่คล้ายกับเสียงของระฆังเล็กๆ ดังมาจากเฟอร์ริส ทำให้ผมรู้สึกประหลาดใจ

       「…. เอ๊ะ? เฟอร์ริส เธอ…… เธอกำลังพูดอย่างนั้นเหรอ!? 」

 

       เฟอร์ริสจางหายไป โดยทิ้งคำถามที่คาใจผมเอาไว้โดยไม่ได้รับคำตอบ

       「เฟอร์ริส! เดี๋ยวก่อน! 」

 

       ผมตะโกนดังพอจนเสียงของผมดังก้องไปทั่วทั้งห้องโถง แต่เฟอร์ริสก็ไม่ปรากฏอีกเลย

 

       ผมถอนหายใจให้กับความดื้อรั้นของเธอ แล้วเดินไปยังห้องน้ำซึ่งมันมักจะว่างอยู่เสมอ เพราะว่าผมอาศัยอยู่คนเดียวไงล่ะ

 

       ผมถอดเสื้อผ้าเพื่อที่จะอาบน้ำ จากนั้นก็ทิ้งตังลงในอ่างอาบน้ำ

       “อ้า~~~นี่ล่ะ…. นี่คือวิธีการอาบน้ำของคนญี่ปุ่นไงล่ะ …. 」

 

       ผมยืดแขนยืดขาอยู่ภายอ่างอาบน้ำที่กว้างขวาง จากนั้นก็ปล่อยให้ร่างกายจมลงไปในอ่างจนถึงคาง แล้วให้จิตใจล่องลอยออกไปเรื่อย ๆ  พร้อมกับคิดว่าผมควรจะทำอะไรต่อไปดี

 

 

       ตอนนี้ผมคิดว่าผมมีเป้าหมายใหม่ นั้นก็คือการทำให้อาชีพนักเวทย์ มีเลเวลถึง 100 จากนั้นก็เปลี่ยนอาชีพเป็นคลาสสอง หรือไม่ก็เปลี่ยนเป็นคลาสนักรบ ดังนั้นตอนนี้ผมจะต้องเรียนรู้เวทมนตร์เพิ่มเติม…. นาตาลี ปราชญ์โลลิ คงจะมีหนังสือเวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์ ให้หาซื้อได้ละนะ ส่วนพรุ่งนี้ผมควรจะไปที่กิลด์ก่อนเพื่อที่จะไปขายวัตถุดิบ แล้วค่อยไปเยี่ยมร้านของเธอในภายหลัง

 

       ผมลุกออกจากอ่างอาบน้ำ แต่งตัวแล้วก็พักผ่อนในห้องนั่งเล่น ก่อนที่จะทันได้รู้ตัว ผมก็พร่อยหลับไปจากความเหนื่อยล้าจากการล่าสัตว์อย่างมุ่งมันเป็นเวลาหลายวัน

 

       เมื่อผมตื่นขึ้นมากลางดึก ก็พบว่ามีผ้าห่มคลุมอยู่บนตัวของผมแล้ว ผมจึงยิ้มออกมาเล็กน้อย

       「ขอบคุณนะ…… เฟอร์ริส」

 

       ผมกล่าวขอบคุณกับห้องที่ว่างเปล่า  จากนั้นก็ลุกออกไปเพื่อไปนอนบนเตียงของผม

 

       เช้าวันรุ่งขึ้น เฟอร์ริสก็ปรากฏตัวขึ้นจาง ๆ  ในขณะที่ผมกำลังรับประทานอาหารเช้าอยู่ในห้องอาหาร

 

       「เฟอร์ริส อรุนสัวสดิ์! ขอบคุณสำหรับผ้าห่มเมื่อคืนนี้นะ」

       เฟอร์ริสหน้าแดงเล็กน้อยแล้วตอบด้วยเสียงอันแผ่วเบา

       “- อรุนสัวสดิ์ ….. “

 

       ผมตัดสินใจบอกแผนการของผมในวันนี้ให้เธอฟัง เผื่อว่าเธอจะกลับมาเป็นกังวลกับผมอีกรอบ

       「วันนี้ชั้นจะหาซื้อของในเมือง จากนั้นก็ไปที่กิลด์นักผจญภัย ฉันขอให้เธอช่วยดูแลโคคุโยหน่อยจะได้ไหม เขาค่อนข้างอารมณ์ไม่ค่อยดีเลย ตั้งแต่ติดอยู่ในคลังมิติอะนะ 」

 

       เธอยิ้มกว้างและพยักหน้า

       「ขอบคุณ นั่นช่วยชั้นได้มาเลยล่ะ」

 

 

       หลังอาหารเช้า ผมก็เปลี่ยนชุด ก่อนที่จะเดินเข้าไปในเมือง ส่วนโคคุโย ก่อนที่ผมจะออกมาดูเหมือนว่ามันอยากจะตามผมมา แต่พอผมอธิบายว่าเพราะอะไรผมถึงพามันไปด้วยไม่ได้ มันก็เข้าใจแล้วก็ใจเย็นลง จากนั้นมันก็กลับเข้าไปในคอกม้า

 

       ผมแวะซื้ออาหารหน้าตาที่ดูน่าอร่อยจากแผงขายของสักแห่งหนึ่ง เจ้าของแผงลอยกังวลว่าผมจะขนพวกมันจำนวนมากได้อย่างไร แต่ผมบอกเขาแค่ว่า “ไม่เป็นไร” จากนั้นก็เดินเข้าไปในตรอก พร้อมถือถุงใบใหญ่ไว้ในมือแต่ละข้างก่อนจะคิดในใจว่า จัดเก็บเข้าคลัง

 

       เมื่อผมถึงกิลด์นักผจญภัย ผมก็ต่อแถวรอที่แผนกต้อนรับ หลังจากเดินไปตามหลังนักผจญภัยคนอื่นๆ ประมาณห้านาที ก็ถึงคิวของผม ผมจึงไปอยู่ตรงหน้าของพนักงานต้อนรับ

       「ยินดีต้อนรับสู่กิลด์นักผจญภัยครับ วันนี้มีอะไรให้ผมช่วยบ้างไหมครับ? 」

       「ผมกำลังจะเอาวัตถุดิบจากมอนเตอร์มาส่งครับ…. ถึงจะมากไปหน่อยก็เถอะ…. 」

 

       ผมเคาะกระเป๋าที่อยู่ในมือ ถ้าเดาไม่ผิด ผมน่าจะถูกพาไปที่พื้นที่สำหรับแปรรูปวัตถุดิบ

 

       พื้นที่สำหรับแปรรูปวัตถุดิบเป็นอาคารที่อยู่ติดกับอาคารกิลด์ และมีขนาดกว้างขวางพอ พอกับโรงยิม

 

       พนักงานต้อนรับตะโกนบอกพนักงานที่กำลังทำการชำแหละว่า

       「คุณซิงเกร็ด ผมกำลังเอาวัตถุดิบมาส่ง」

       「เอาล่ะ วางไว้ที่ว่างตรงนั้นแหละ」

 

       พนักงานต้อนรับเดินเข้ามาหาผม แล้วก็แสดงตำแหน่งที่จะวางวัตถุดิบตามที่หัวหน้างานชำแหละบอกมาก

       「กรุณาปฏิบัติตามคำแนะนำของพนักงานคนนั้นด้วยนะครับ คุณจะได้รับแบบฟอร์มรายการจัดส่งวัตถุดิบซึ่งคุณจะต้องนำกลับไปส่งที่เคาน์เตอร์ต้อนรับด้วยครับ」

       “ตกลงครับ ขอบคุณมากนะครับ “

 

       เมื่อกล่าวขอบคุณแล้วเขาก็หันมายิ้มให้ผม ก่อนจะโค้งคำนับเล็กน้อย จากนั้นกลับเข้าไปในกิลด์

       ผมนำร่างของมอนเตอร์ออกมาทีละตัวจากคลังมิติ จากนั้นก็วางเอาไว้ที่บริเวณที่ผมได้รับแจ้งมา

 

 

 

       ระหว่างที่กำลังดึงซากมอนเตอร์ออกมาเรื่อย ๆ พนักงานที่ทำงานอยู่ด้านข้างของผม ก็หยุดมือจากนั้นก็หลี่ตามองมาที่ผมที่กำลังเอาซากของมอนเตอร์ออกมที่ละตัว จนผู้บังคับบัญชารีบวิ่งเข้ามาเพื่อหยุดผม

       「เดี๋ยว เดี๋ยว หยุดก่อน!! นั่นมันมากเกินไปแล้ว! …..ยังมี….อีกงั้นเหรอ!? 」

       「ผมไม่รู้ว่าที่เอาออกมานี้ถึงครึ่งนึงแล้วหรือยังนะครับ…… 」

 

       เขาอ้าปากค้างกับคำตอบของผม ซึ่งผมตอบด้วยความไม่สบายใจในระดับหนึ่งเช่นกัน

 

       ผมวางซากของมอนเตอร์ออกเป็นสามกอง เพราะคิดว่าถ้าแบ่งมอนสเตอร์ออกเป็นประเภทต่างๆ: ได้แก่ ออร์ค หมาป่า แล้วก็หมี คงจะจำแนกพวกมันได้ง่ายกว่า จากนั้นผมยังนำหูก็อบลินออกมาอีกประมาณสามถุงอีกด้วย

 

       มีโอเกอร์ แล้วก็มังกรดินที่ดูเหมือนกับมังกรโคโมโดตัวใหญ่กว่ามากอยู่ด้วย แต่พวกมันยังคงถูกเก็บเอาไว้ในคลังมิติอยู่

       「เราไม่สามารถจัดการจัดการพวกในปริมาณมากขนาดนี้ได้ในคราวเดียวหรอกนะ  เฮ้ ใครก็ได้วิ่งไปบอกหัวหน้ากิลด์ให้ทีสิ! 」

 

       ด้วคำสั่งของซิงเกิลเล็ต พนักงานหนุ่มคนหนึ่งจึงหยุดงานที่ทำอยู่ จากนั้นวิ่งไปที่กิลด์

 

       ส่วนผมถูกบอกให้ยืนรออยู่ตรงนั้น