นครแห่งบาป City of Sin - ตอนที่ 18 เด็กที่ถูกทอดทิ้ง

และการดวลก็เริ่มขึ้น !

 

ริชาร์ดและพาพินต่างร่ายคาถาออกมาพร้อมกัน ท่าแรกของพาพินเต็มไปด้วยความแม่นยำและหนักแน่น ผู้ชมที่กำลังดูการดวลในครั้งนี้รับรู้ได้ถึงพลังมหาศาล มันคือคาถาระดับ 1 เมจิคมิสไซล์ คาถานี้ถูกร่ายออกมาอย่างสมบูรณ์ แม้แต่อาจารย์ที่เก่งที่สุดก็ยังไม่สามารถเห็นข้อบกพร่องของการร่ายครั้งนี้ได้

 

ในความเป็นจริงแล้ว เมจระดับ 1 จะสามารถร่ายเมจิคมิสไซล์ได้ 2 ครั้งได้ในเวลาเดียวกันเท่านั้น ทว่าในครั้งนี้กลับมีดวงไฟถึง 3 ดวงที่ส่องสว่างอยู่ระหว่างมือของพาพิน กลุ่มคนที่เข้ามาดูการดวลต่างพากันแปลกใจกับความสามารถที่คาดไม่ถึงของพาพิน คาถาที่รวดเร็วที่สุดของเขาทำให้เมจิคมิสไซล์พุ่งโจมตีออกไปก่อนที่ริชาร์ดจะร่ายเวทมนตร์ของตนเองได้สำเร็จ

 

พาพินมีความสามารถในการควบคุม 1 ใน 3 ของมิสไซล์ที่พุ่งออกไป ซึ่งแน่นอนว่าเขาเล็งเป้ามิสไซล์ดวงหนึ่งให้ไปยังริชาร์ดโดยตรง ขณะที่อีกสองดวงที่เหลือเขาปล่อยให้มันพุ่งไปด้านซ้ายและขวาของริชาร์ด ด้วยกลยุทธ์นี้จะทำให้ริชาร์ดถูกการโจมตี 2 ใน 3 โดยที่เขาไม่สามารถหลบหลีกได้เลย แต่หากริชาร์ดเลือกที่จะไม่หลบไปข้างใดข้างหนึ่งเขาก็จะโดนโจมตีเพียงแค่ 1 ใน 3

 

พาพินรู้ดีว่ามิสไซล์เดียวคงไม่เพียงพอที่จะเอาชนะริชาร์ดได้ ‘ประสบการณ์’ ที่เขาได้ต่อสู้กับริชาร์ด และการที่ได้สัมผัสร่างกายที่แปลกและแข็งแกร่งของริชาร์ดก่อนหน้านี้บอกเขาเช่นนั้น  อย่างไรก็ตามเขาเป็นถึงเมจระดับ 2 จึงยังสามารถร่ายเมจิคมิสไซล์ได้อีกสองครั้ง เขาเชื่อว่าการระเบิดถึง 3 รอบเพียงพอที่จะโจมตีริชาร์ดให้พ่ายแพ้ได้อย่างแน่นอน

 

ริชาร์จเป็นเพียงเมจระดับ 1 การโจมตีเพียง 2 ครั้งคือสิ่งที่มากที่สุดที่ริชาร์ดจะสามารถทำได้ พาพินคิดว่าเขาสามารถรับมือกับการโจมตีนั้นได้ ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถทนทานได้ก็ตาม แต่มันก็เป็นธรรมชาติของการดวลเวทมนตร์ พาพินคิดว่าหากเขาเป็นเมจระดับ 3 การชนะดวลครั้งนี้ก็ไม่ได้เป็นเรื่องน่าแปลกใจเท่าไหร่นัก แต่ถึงเป็นเช่นนั้นก็คงไม่สามารถที่จะดวลกันได้อยู่ดี ด้วยเพราะความแตกต่างของระดับนั้นจะขัดต่อกฎภายในดีพบลู  หากอยากจะให้ทุกคนภายในดีพบลูปิดหูปิดตามองข้ามความยุติธรรมชั่วขณะ ก็เพียงแค่ให้การสนับสนุนที่ดีหรือจะเรียกง่ายๆว่า ‘สินบน’ จึงจะสามารถทำได้ แต่ทว่าตระกูลของพาพินยังห่างไกลจากการจะทำสิ่งเหล่านั้นมาก

 

พาพินเริ่มร่ายคาถาอีกครั้งหลังจากที่ปล่อยมิสไซล์ทั้ง 3 ดวงออกไป และในเวลาเดียวกันริชาร์ดก็ยังร่ายคาถาของเขาไม่เสร็จ ภาพตรงหน้าทำให้พาพินมองเห็นชัยชนะที่ตนเองจะได้รับ เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกดีใจกับสิ่งที่กำลังจะได้รับจากผู้ที่อยู่เบื้องหลังที่ให้สัญญากับเขาว่าจะมอบอุปกรณ์ เงิน และสถานะให้กับเขาหากเขาได้รับชัยชนะในครั้งนี้

 

ขณะที่พาพินกำลังตกอยู่ในห้วงความคิด คาถาที่เขาร่ายออกมาก็เกิดความคลาดเคลื่อนขึ้น การร่ายคาถาจาก 1.5 วินาทีถูกเพิ่มเป็น 2 วินาที และอยู่ ๆ ก็เกิดเสียงแผดดังขึ้นราวกับเสียงกระแทกของคลื่นก่อนที่เขาจะร่ายคาถาเสร็จสมบูรณ์

 

‘พวกเขากำลังส่งเสียงเชียร์เหรอ นี่คงเป็นเสียงแห่งชัยชนะที่ข้าจะได้รับสินะ ? ’ พาพินนึกในใจ เขาเงยหน้าขึ้นเพื่อมองดูว่าเกิดอะไรขึ้น

 

ทันใดนั้น ! ม่านตาของพาพินก็เบิกกว้างขึ้นด้วยความตกตะลึงจนทำให้ลืมคาถาที่เขาต้องการจะร่ายออกมา พาพินแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองจากสิ่งที่เขาเห็นในตอนนี้  ….นั่นมัน…ไฟร์บอล ? เมจระดับ 1 สามารถใช้คาถาระดับ 3 ได้ยังไงกัน ?! การดวลเวทมนตร์ห้ามไม่ให้ใช้ม้วนกระดาษเวทมนตร์และไอเท็มอื่น ๆ ช่วยไม่ใช่หรือ ? แล้วทำไมถึงมีไฟร์บอลอยู่ที่นี่ได้ล่ะ ?

 

ไฟร์บอลพุ่งตรงมายังพาพินอย่างรวดเร็วและไร้การควบคุมหลังจากที่มันถูกปล่อยออกมา ทว่าการพุ่งตัวออกมาด้วยความเร็วสูงทำให้ระยะการแสดงผลไม่ผิดเพี้ยน มันจึงไม่จำเป็นต้องมีการควบคุมทิศทางใด ๆ ก็สามารถทำลายฝ่ายตรงข้ามได้

 

พาพินเกิดอาการเหวอชั่วขณะ กว่าเขาจะตั้งตัวได้ไฟร์บอลก็พุ่งมาเข้าใกล้เขาถึง 5 เมตรแล้ว เขาเปล่งเสียงร้องออกมาราวกับกำลังหาวิธีเอาตัวรอด ถึงแม้ว่าเขาจะวิ่งเร็วแค่ไหนเขาก็หนีออกมาได้เพียง 3 เมตรเท่านั้น แรงจากการระเบิดของไฟร์บอลพุ่งชนอย่างรุนแรงจนทำให้เขากระเด็นลอยไปกลางอากาศก่อนจะตกลงมาบนพื้นอย่างแรงซึ่งห่างออกไปเพียงไม่กี่เมตร แรงกระทบนี้ทำให้เขาไม่สามารถทำอะไรได้แม้แต่จะประคองตัวเองให้ลุกขึ้นมา !

 

เสียงเชียร์ที่เคยดังกึกก้องเงียบสงัดลง ทุกคนต่างกลั้นหายใจมองฉากตรงหน้าด้วยความตกตะลึง  ภายในกลุ่มคนดูมีเมจที่มีประสบการณ์และความรู้อย่างมากนั่งมองเหตุการณ์ตรงหน้าอยู่ด้วย จากการโจมตีเมื่อสักครู่นั้นเรียกได้ว่าไฟร์บอลของริชาร์ดยังมีความอ่อนแอกว่าปกติอยู่ ทว่าพลังทำลายถึง 10 พอยท์ก็ถือว่าเป็นพลังที่แข็งแกร่งมากแล้วสำหรับผู้ที่มีระดับต่ำกว่า 3 แม้ว่าการโจมตีนี้จะไม่ได้ทำให้พาพินถึงตาย ทว่าเขาอาจจะต้องใช้เวลาในการพักฟื้น 2-3 สัปดาห์เลยทีเดียว !

 

มีอีกเสียงหนึ่งดังขึ้นซึ่งเรียกความสนใจจากคนดูอีกครั้ง ในตอนนี้ริชาร์ดเองก็กำลังจะต้องเผชิญหน้ากับเมจิคมิสไซล์ที่พาพินปล่อยออกมาก่อนหน้านี้ เขาใช้แขนทั้งสองข้างป้องหน้าอกของตัวเองไว้เพื่อต้านทานการโจมตีพร้อมกับเตรียมร่ายคาถาที่สองของเขาออกมา ทุกอย่างเสร็จสิ้นโดยไม่มีการแสดงออกใด ๆ บนใบหน้า ท่วงท่าของเขาเต็มไปด้วยความเยือกเย็น แต่ระยะการกะเล็งของเขานั้นแม่นยำอย่างเหลือเชื่อ

 

ในเวลานี้ พื้นที่การต่อสู้เกิดความเงียบอีกครั้ง แม้ว่าริชาร์ดจะท่องคาถาด้วยเสียงต่ำและแผ่วเบา แต่ก็ดังพอที่เมจผู้มีชื่อเสียงที่อยู่ภายในกลุ่มคนดู 2-3 คนจะได้ยิน ทันทีที่พวกเขาได้ยินคาถาที่ริชาร์ดเปล่งออกมาก็เกิดอาการหวาดกลัวขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ! แม้ว่าส่วนสำคัญของคาถาจะได้รับการดัดแปลง แต่พวกเขาก็รับรู้ได้ว่าคาถาที่สองนี้ยังคงเป็นไฟร์บอลอยู่ !

 

แต่แล้ว ริชาร์ดเกิดอาการขาวซีดขึ้นมาอย่างฉับพลัน เพราะการสูญเสียพลังมานาอย่างรวดเร็วทำให้ร่างกายของเขาถูกดูดพลังงานไปอย่างมาก และในตอนนี้มานาที่อยู่ในมือของเขาเหลืออยู่น้อยกว่า 4 พอยท์แล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะใช้มานาโพชั่นช่วยก็เพิ่มได้ไม่เกิน 5 พอยท์เท่านั้น

 

อย่างไรก็ตามเขาได้เตรียมไฟร์บอลอื่นไว้เช่นกัน ถึงแม้ว่ามันจะอยู่ในขั้นทดลองแต่มันก็สามารถลดการใช้มานาได้มากกว่าปกติ  เขาสามารถร่ายไฟร์บอลที่ส่งลูกไฟขนาดเล็กออกไปได้ด้วยพลังทำลาย 8 พอยท์ ทว่าเขาก็ยังจำเป็นต้องใช้มานาทั้งหมด 6 พอยท์อยู่ดี พลังความตั้งใจของเขาที่มีอยู่อย่างเต็มเปี่ยมทำให้เขาไม่ลังเลที่จะ ‘เบิกใช้มานาล่วงหน้า’ เพื่อที่จะร่ายคาถานี้ออกมาให้สำเร็จ !

 

แม้ไฟร์บอลจะมีขนาดเล็ก แต่ก็เป็นอันตรายถึงชีวิตได้ ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ผู้ดูแลพุ่งตัวเข้าไปกลางเวทีการต่อสู้พร้อมกับโบกมือสลายคาถาที่ยังไม่สมบูรณ์ของริชาร์ดให้หายไปพร้อมกับรักษามานาของริชาร์ดให้กลับมาเสถียรอีกครั้ง

 

“พอแล้ว คาถานี้อาจเป็นอันตรายถึงชีวิต และมันอยู่นอกเหนือจากกฎที่ตั้งไว้” ผู้ตัดสินกล่าวก่อนจะหันกลับไปตรวจดูอาการของพาพิน

 

ไม่นานนัก ผู้ตัดสินก็ประกาศออกมา

 

–ผู้ชนะในการดวลครั้งนี้คือ ริชาร์ด อาเครอน ! —

 

แล้วเขาก็ได้หันไปกล่าวกับริชาร์ด “ริชาร์ด จากการเดิมพันก่อนหน้านี้ของพวกเจ้า เจ้าสามารถเลือกสถานที่ที่จะจัดการกับข้อตกลงได้ แต่ข้าแนะนำว่าเจ้าควรจะ…เอ่อ…เลือกใช้วิธีที่คล้ายกันแต่มีความยืดหยุ่นมากกว่านั้นก็ได้นะ มันไม่ได้ผิดกฎอะไร”

 

เมื่อได้ยินที่ผู้ดูแลพูดแล้ว ริชาร์ดก็เดินไปหาพาพิน เขาย่อตัวมองดูใบหน้าที่ไหม้เกรียมและบวมเป่งของฝ่ายตรงข้ามพร้อมกับเปล่งเสียงออกมาด้วยท่าทางนิ่งเฉยว่า “มีใครบางคนเพิ่งจะบอกกับข้าว่า ให้ข้าระเบิดก้นของเจ้าแทนได้”

 

ริชาร์ดลุกขึ้นยืนพร้อมกับใช้พลังทั้งหมดที่เขามีเตะเข้ากลางก้นขวาของพาพินอย่างจัง ! เด็กหนุ่มเปล่งเสียงร้องออกมาราวกับหมูที่ถูกเชือดอยู่ในโรงฆ่าสัตว์ เสียงแหบแห้งและลมหายใจที่สั้นและถี่ของพาพินทำให้เสียงที่เปล่งออกมาคล้ายกับเสียงร้องและเสียงหัวเราะในเวลาเดียวกัน ริชาร์ดก้าวถอยหลังออกไป 2 ก้าวพร้อมกับหันมาเตะเข้าที่ก้นของพาพินอีกครั้ง เสียงร้องของเด็กหนุ่มยังคงเกิดขึ้น เหล่าคนดูต่างเลิกคิ้วมองด้วยความตกใจ มันดูเหมือนว่าการโจมตีพาพินจากทางด้านหลังจะไม่เหมาะสม ทว่าการกระทำเช่นนี้ก็ดูเหมือนจะเหมาะสมกว่าข้อตกลงในการเดิมพันก่อนหน้านี้ ทุกคนที่เข้ามาดูการประลองต่างพากันถกเถียงถึงไฟร์บอลของริชาร์ด อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะไม่มีใครสนใจพาพิน แต่หลังจากนี้เรื่องนี้จะต้องกลายเป็นประเด็นที่ร้อนแรงไปอีกนาน

 

มินนี่และแรนดอล์ฟต่างก็ไม่ได้คาดหวังกับผลลัพธ์ในครั้งนี้ มินนี่ยิ้มเยาะออกมาพร้อมกับกล่าวว่า “ถูกแล้วล่ะแรนดอล์ฟ ดูเหมือนว่าริชาร์ดคู่ควรที่จะได้ 500,000 เหรียญจริง ๆ !” หลังจากนั้นนางก็เดินออกจากที่นั่งหรูไปโดยไม่ได้กล่าวลาหรือสนใจแรนดอล์ฟที่อยู่ข้างหลังแม้แต่น้อย

 

ใบหน้าของแรนดอล์ฟซีดเผือด ดวงตาของเขาร้อนระอุราวกับไฟที่กำลังปะทุออกมา ! สายตาของเขาจับจ้องไปที่เอวและสะโพกของมินนี่ที่ส่ายไปมาราวกับมีชีวิตพร้อมกับกัดฟันกรอด

 

ขณะที่นางกำลังจะเปิดประตูออกไป มินนี่ก็หันกลับมาพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพว่า “อย่าเอาแต่มองก้นข้า ข้าว่าเจ้าเอาเวลาไปคิดดีกว่าว่าจะดูแลก้นของเจ้าอย่างไร เพราะอีกเพียงแค่ 6 วัน มาสเตอร์ก็จะกลับมาแล้ว”

 

กล่าวจบนางก็ปิดประตูกระแทกใส่หน้าของแรนดอล์ฟอย่างแรงโดยไม่สนใจรักษามารยาทที่นางเคยเรียนมาก่อนหน้านี้ แรนดอล์ฟรู้สึกคุกรุ่น แต่ก็ทำได้เพียงเปล่งเสียงคำรามออกมา เขาเขวี้ยงข้าวของทุกอย่างภายในห้องด้วยความโมโห แม้ของในห้องนั้นจะมีมูลค่าสูงแต่เขาก็สามารถจ่ายคืนได้อย่างไม่เดือดร้อน

 

พาพินกลายเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกทอดทิ้งไปโดยปริยาย แม้แต่เหล่าอโคไลท์ที่เคยเดินตามเขาเป็นเงาก็ไม่หลงเหลืออีกต่อไป คนเหล่านั้นรู้ถึงความน่ากลัวของชารอนเป็นอย่างดี การยังคงติดตามพาพินก็อาจเป็นการท้าทายนาง คงจะมีเพียงแค่คนที่อยู่ในดีพบลูเพียงไม่นานเท่านั้นที่อาจจะกล้าทำเรื่องที่โง่เขลาได้