ท่านประธานที่รัก - ตอนที่ 17 สบประมาท

ทางด้านนี้

เฉินเฉียวออกจากโรงพยาบาลและรีบไปที่ไป่ฮวาซินฮุ่ย โชคดีที่ทุกคนยังไม่กลับเธอจึงไปนั่งดื่มต่อ

ตอนที่รอเธอกลับบ้านแม้แต่อู๋เส่าก็เลิกงานแล้ว

บ้านทั้งหลังเงียบเหงาไม่มีคน

เฉินเฉียวเดินโซเซ หลี่ชิงประคองเธอเข้าไป "ผู้อำนวยการเฉิน เดี๋ยวฉันไปต้มน้ำให้ รอสักครู่

ขอบคุณเฉินเฉียวถอดรองเท้าส้นสูงของเขาและวางตัวเองลงบนโซฟา มือทั้งสองกุมระหว่างคิ้ว

หลี่ชิงมองไปที่เธอก็รู้สึกสงสารเห็นใจ

เฉินเฉียวทนสายตาแบบนั้นไม่ไหว"มองฉันแบบนี้ทำไม?" ชีวิตฉันบัดซบมากใช่ไหม "

“ไม่ใช่อย่างนั้น”หลี่ชิงต้มน้ำแล้วออกมาจากห้องครัวเพื่อคุยกับเธอ ดื่มไวน์อีกสองอึก ดูคุณสิ อยู่บ้านหลังใหญ่โต ขับรถหรู เรื่องเสื้อผ้าอาหารการกินไม่ต้องกังวล แต่ว่าห้องนี้หนาวไปนิด นี้มันเหมือนบ้านคู่แต่งงานตรงไหน "

หลี่ชิงพูดต่อ“ เกิดเป็นผู้หญฺิง งานก็ส่วนงาน ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนพอกลับบ้านมาก็อยากให้สามีเอาออกเอาใจทั้งนั้น ประธานปู้ไม่ใช่คนแบบนั้น คุณดื่มจนเมาขนาดนี้แล้วป่านนี้ไม่รู้ว่าเข้าอยู่ไหน ว่ากันว่าผู้หญิงแข็งแกร่งได้เพราะโดนผู้ชายบีบบังคับ ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว"

หลี่ชิงพูดถูก

เฉินเฉียวรู้สึกเจ็บปวดในใจ

เธอไม่เคยเผชิญกับความเหงาและโหยหาความสัมพันธ์แบบสามีภรรยา เธอไม่กล้าเผชิญหน้าหรือคิดถึงเรื่องนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว

เมื่อเธอคิดถึงเรื่องนี้เธอรู้สึกว่าชีวิตของเธอช่างน่าสมเพช

สิ่งที่เธอต้องการก็ไม่ได้มากมายอะไร แต่เธอไม่เคยมี ดังนั้นเธอค่อยๆเรียนรู้ที่จะสร้างเกราะขึ้นมาป้องกันตัวเอง ทำให้เธอดูแข็งแกร่งโดยเฉพาะต่อหน้าปู้อี้เฉิน

แต่ว่าตอนนี้โดนคำพูดของหลี่ชิงทิ่มแทงเอาเสียแล้ว

ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ

หลี่ชิงตกใจมาก“ ฉันขอโทษผู้อำนวยการฉัน …ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะพูดแบบนั้น ฉันแค่เมา "

เฉินเฉียวก็เมาเช่นกัน ถ้าไม่เมาเธอจะแสดงท่าทีอ่อนแอแบบนี้ต่อหน้าลูกน้องได้ยังไง?

"ไม่เป็นไรเธอกลับไปก่อนไม่ต้องห่วงฉัน"

หลี่ชิงรู้สึกกังวลเล็กน้อย: "ฉันต้มน้ำไว้ตรงนั้นแล้ว อีกแปปคุณก็ชักปลัํกออกได้"

เฉินเฉียวพยักหน้า หลี่ชิงกลับออกไปอย่างกังวล

ประตูเปิดแล้วก็ปิดลง เฉินเฉียวย่อตัวลงบนโซฟาเพียงใบหน้าซุกหัวเข่า

——————

วันรุ่งขึ้น

อู๋เส่าเปิดประตูเข้ามากลิ่นแอลกอฮอล์ตลบอบอวลไปทั่ว

มองไปก็เห็นมีคนนั่งขดตัวอยู่ที่โซฟา เธอรีบวางอาหารในมือลงและเดินไปอย่างรวดเร็ว

“ คุณหนู” คุณหนู เป็นอะไรไป? โอ้คุณมีไข้! "

เฉินเฉียวค่อยๆพลิกตัวตื่นขึ้น

ฉันแค่รู้สึกมึนๆและหนักอึ้งในหัว

อู๋เส่านำยามาให้บอกว่า "รีบกินยาลดไข้เถอะค่ะ นอนพักสักตื่นถ้าไข้ไม่ลดก็ไปหาหมอ "

เฉินเฉียวทานยา แล้วขึ้นไปอาบน้ำ แล้วก็ลงมาชั้นล่าง

"คุณหนูลงมาอีกทำไมคะ"

“ ฉันจะไปบริษัท ”เฉินเฉียวแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว

“ ป่านนี้แล้วยังจะไปอีกหรอคะ”

“ วันนี้ที่บริษัทมีโครงการที่สำคัญมากคณะกรรมการมอบหมายให้ฉันตามเรื่องนี้ ฉันต้องไป”เธอไม่สนใจสภาพร่างกายของเธอและเปิดประตูเพื่อออกไป

มองไปที่ด้านหลัง อู๋เส่าถอนหายใจ ฉันแค่กังวลเรื่องงานก็เท่านั้น!

เฉินเฉียวลากสังขารอันหนักอึ้งไปบริษัท เมื่อฉันเข้าประตูบริษัทฉันได้ยินพนักงานชายกลุ่มหนึ่งพึมพำ:

“ ผมเพิ่งได้พบกับรองผู้อำนวยการโครงการที่มาใหม่ข้างล่าง เป็นผู้หญิง

"ฉันได้ยินว่าเป็นสาวสวยยังไม่ได้แต่งงานด้วย จริงหรือเปล่า"

"ใช่ สวยมากจริงๆ รูปร่างหน้าตานั้น"

"ท่านประธานนี้ให้สวัสดิการแก่หนุ่มโสดอย่างพวกเราด้วยล่ะ"

"คุณคิดมากเกินไปแล้ว ฉันได้ยินมาว่ารองผู้อำนวยการคนใหม่นี้ได้รับการการันตีจากประธานปู้และคุณปู้เอ้อ นางฟ้ามาโปรดชัดๆ คุณรู้ไหมว่ามันหมายถึงอะไร? "

แสดงว่า….คนนี้อาจเป็นเมียเก็บของประธานปู้หรือเปล่า"

เฉินเฉียวรู้สึกมึนหัว

เธอและ ปู้อี้เฉินแต่งงานกันมาหลายปีแล้วและเขาไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาบริษัทอย่างเป็นทางการแบบนี้ ผู้หญิงคนนี้คือใคร?

เฉินเฉียวเดินไปที่ห้องทำงานของเขา

อาจเป็นเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนหลี่ชิงยังคงรู้สึกผิดเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอ

เฉินเฉียวเดินไปเคาะบนโต๊ะทำงานของเธอ "ส่งข้อมูลของรองผู้อำนวยการฝ่ายโครงการคนใหม่ไปที่อีเมล์ฉันหน่อย"

"ได้ค่ะ จะส่งให้เดี๋ยวนี้เลย"หลี่ชิงรีบทำงาน

"ผู้อำนวยการเฉิน"ขณะที่เฉินเฉียวกำลังจะไปที่ห้องทำงานของเธอก็มีเสียงผู้หญิงดังขึ้น

เฉินเฉียวตกอยู่ในภวังค์

ฉันคิดว่าเสียงนี้เป็นเสียงที่คุ้นเคย

หันไปเห็นผู้หญิงที่สวมชุดทำงานอยู่ตรงหน้าเธอ

เสื้อเชิ้ตสีขาวและกระโปรงสีส้ม. กระโปรงแหวกเผยขาเรียวเซ็กซี่ เสื้อคอวีลึก มีสไตล์

เฉินเฉียวจ้องมองเธอจากนั้นก็ก้มหน้าลง

ที่แท้คือโหยวจิ้งหลี

เธอไม่ใช่ว่าไปต่างประเทศตั้งนานแล้วหรอ

เธอกลับมาเมื่อไหร่เนี่ย? ทำไมถึงมาที่นี่?

ไม่เจอกันนานโหยวจิ้งหลียิ้มเล็กน้อยและเดินเข้ามาหาเธอ "คุณต้องการรู้ข้อมูลของฉันฉันว่าไม่ต้องใช้แรงงานผู้ช่วยก็ได้นะคะ ฉันจะเอามาให้เอง "

ขณะที่เธอพูดเธอยื่นถุงกระดาษให้เฉินเฉียว

เฉินเฉียวหยิบมันอย่างเงียบ ๆ เปิดถุงกระดาษและเธอก็เข้าใจเนื้อหาในหน้าแรก

รองผู้อำนวยการคนใหม่กลับกลายเป็นเธอ

นี่คือสิ่งที่ปู้อี้เฉินทำ

ภรรยาตัวเองอยู่ตำแหน่งสูง แล้วยังจะพาคนรักเก่ามาที่บริษัท เกี่ยวข้องกันในฐานะหัวหน้าลูกน้องอีก ใจกว้างจริงๆนะพ่อคุณ

เฉินเฉียวรู้สึกจุกอก

เมื่อมองขึ้นไปอีกครั้งมีเพียงรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเธอ เธอพับเอกสารและโยนมันลงบนโต๊ะของหลี่ชิง "ยินดีต้อนรับ งานของแผนกโครงการมีความซับซ้อนมาก ค่อยๆปรับตัวนะ"

คำพูดของเธอดูห้วนๆ

ดูเหมือนว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าฉันนอกเหนือจากความสัมพันธ์กัแบบหัวหน้าลูกน้องแล้วไม่มีความสัมพันธ์อื่นใดอีกที่เธอจะพูดด้วยมากกว่าสองประโยค

โหยวจิ้งหลียอมได้ยังไง

ไม่เป็นไร อี้เฉินบอกฉันแล้วว่าถ้ามีอะไรไม่เข้าใจหรือว่ายากให้ไปหาเขาได้เขาจะช่วยฉันแก้ "

คำพูดนี้ทำให้คนข้างๆหลี่ชิงหันไปมองเฉินเฉียว

นี้คือสิ่งที่ประธานปู้ทำ ให้นังจิ้งจอกเข้ามาในบริษัท

ร่างของเฉินเฉียวยืดตัวตรงพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ "ห้องทำงานของประธานปู้ตรงไปเลี้ยวขวา คุณน่าจะรู้อยู่แล้วนะ ถ้าไปไม่ถูกก็ให้หลี่ชิงพาไปนะ"

ใบหน้าเธอไม่ได้ดูโกรธและเธอยังใจกว้างมากจนอยากถวายสามีของตัวเองให้ซึ่งทำให้โหยวจิ้งหลีรู้สึกว่าเธอต่อยลงบนฝ้าย

ยิ่งไปกว่าสมบัติล้ำค่าของเธอเมื่ออยู่ในสายตาของคนอื่นกลับไม่มีค่าพอที่จะเอ่ยถึง ทำให้รู้สึกโดนฉีกหน้า