ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ - ตอนที่ 825 แนะนำ
บทที่ 825 แนะนำ
ไม่นาน ก็เห็นชายวัยชราที่สวมเสื้อคลุมยาว ที่มีตราสีทองอยู่ตรงหน้าเดินเข้ามาจากประตูบ้านของตระกูลโจว
ซึ่งคนคนนี้ก็คืออาจารย์เหอเฉิงปรมาจารย์ฮู้ชั้นที่สองของสหภาพแรงงานฮุ้นั่นเอง
“เหอเฉิง มาแล้วเหรอ！”
เมื่อเห็นการมาถึงของเหอเฉิง โจวหยุนซานก็รีบวิ่งเข้าไปทักทายอย่างรวดเร็ว
“หยุนซาน คุณหาฉันมาที่นี่มีเรื่องอะไรเหรอ？”
เหอเฉิงถามโจวหยุนซานโดยตรง
พวกเขาสองคนเป็นเพื่อนเก่ากันแล้ว ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับความสุภาพ
“คืออย่างนี้ ฉันแนะนำคนคนหนึ่งให้คุณ เขาอยากจะเรียนรู้เกี่ยวกับการสร้างฮู้เวทย์ ดังนั้นเลยเชิญคุณมาเจอหน้ากับเขาสักหน่อย ถือว่าเห็นแก่หน้าของฉันเถอะนะ！”
โจวหยุนซานส่งรอยยิ้มที่เป็นมิตรให้กับเหอเฉิงและอธิบาย
เมื่อเหอเฉิงได้ยินเช่นนั้น ก็ผงะเล็กน้อย
“คงไม่ใช่จะแนะนำลูกสาวสุดที่รักของคุณให้มาเป็นลูกศิษย์ของฉันใช่ไหม？”
เหอเฉิงพูดติดตลกใส่โจวหยุนซานทันที
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า！”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ โจวหยุนซานก็หัวเราะออกมาทันที
“ถ้าเป็นเธอจริง ๆละก็ฉันเองก็ดีใจ แต่ว่าโน่เอ๋อเธอมีความคิดเป็นของตัวเอง ดังนั้นเธอเลยไม่อยากเรียนฮู้เวทย์ และคนที่ฉันจะแนะนำให้คุณคือเขาคนนี้ต่างหาก！”
โจวหยุนซานอธิบายให้เหอเฉิง และระหว่างที่อธิบายอยู่เขาก็ชี้ไปที่เฉินเกอที่ยืนอยู่ด้านข้าง
เหอเฉิงกวาดสายตา แล้วมองไปที่เฉินเกอ
“เฉินเกอ คนนี้ก็คืออาจารย์เหอเฉิง ปรมาจารย์ฮู้ชั้นที่สองของสหภาพแรงงานฮู้！”
โจวหยุนซานกล่าวแนะนำให้เฉินเกอ
และเมื่อเฉินเกอได้ยินแล้ว จึงรีบกล่าวทักทายเหอเฉิงด้วยความเคารพ：“สวัสดีครับอาจารย์เหอเฉิง ผมชื่อเฉินเกอ ได้ยินมานานแล้วว่าท่านอาจารย์เหอเฉิงมีความสามารถระดับสูงในด้านการสร้างฮู้เวทย์ ดังนั้นผมจึงอยากได้ท่านมาเป็นอาจารย์ของผม เพื่อเรียนรู้วิธีการสร้างฮู้เวทย์ ！”
เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเกอ เหอเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
“หยุนซาน คุณเองก็รู้จักฉันดีที่สุดแล้ว ว่าฉันไม่รับลูกศิษย์ง่ายๆ”
เหอเฉิงมองไปที่โจวหยุนซานพร้อมกล่าวเตือน
บอกตามตรง เหอเฉิงไม่ค่อยมีความสนใจในตัวของเฉินเกอเท่าไหร่นัก
แต่ถ้าโจวโน่เป็นคนที่อยากเรียนฮู้เวทย์ละก็ เหอเฉิงจะรีบตอบตกลงทันที เพราะว่าเธอคือลูกสาวของโจวหยุนซาน แน่นอนว่าตัวเองต้องให้เกียรติเขาอยู่แล้ว
แต่ตอนนี้เป็นบุคคลที่แปลกหน้าคนหนึ่ง เหอเฉิงจึงไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่
“เหอเฉิง เรื่องนี้ฉันรู้ แต่เขาไม่ใช่คนธรรมดานะ เขามีพรสวรรค์ อีกอย่างอำนาจของเขาก็ไม่ธรรมดา และเขาก็เป็นเพื่อนที่ดีของโน่เอ๋อด้วย ดังนั้นคุณลองคิดทบทวนดู”
โจวหยุนซานพยักหน้า แล้วอธิบายให้เหอเฉิงฟัง
“ฉันเข้าใจความหมายของคุณ หยุนซาน คุณต้องการให้ฉันยกเว้นแล้วรับเขาเป็นลูกศิษย์ใช่หรือเปล่า？เอาอย่างนี้ ฉันออกบททดสอบเขาข้อหนึ่ง ถ้าเขาสามารถผ่านการทดสอบได้ ฉันก็จะรับเขาเป็นลูกศิษย์ของฉัน คุณคิดว่าไง？”
แน่นอนว่าเหอเฉิงรู้ใจของเพื่อเก่าคนนี้ของตัวเอง และในเมื่อเพื่อนเก่าของตัวเองเป็นคนเอ่ยปากพูดเอง แน่นอนว่าเขาไม่สามารถไม่ให้เกียรติเขาได้ ดังนั้นจึงเกิดความคิดนี้และพูดขึ้นมา
โจวหยุนซานมองไปที่เฉินเกอ เพื่อถามความคิดเห็นของเฉินเกอ
“ไม่มีปัญหา ผมตกลง ถ้าผมทดสอบไม่ผ่าน ผมเฉินเกอจะไม่ไปรบกวนอาจารย์เหอเฉิงท่านอีก！”
เฉินเกอรีบตอบตกลงทันที
จากนั้น เหอเฉิงก็สะบัดมือ ปากกาหมึกและกระดาษฮู้เวทย์ก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าของเฉินเกอและตัวเขาเอง
“การทดลองของฉันง่ายมาก และถ้าคุณมีพรสวรรค์จริง ๆ ก็วาดฮู้เวทย์ตามแบบเดียวกับที่ฉันวาดออกมา และถ้าผ่าน ฉันก็จะรับคุณเป็นลูกศิษย์！”
เหอเฉิงอธิบายสั้นๆให้กับเฉินเกอ
พูดจบ เหอเฉิงก็จับปากกาหมึก แล้ววาดลงบนกระดาษฮู้เวทย์อย่างรวดเร็ว
ผ่านไปไม่กี่วินาที เหอเฉิงก็วาดเสร็จ และโยนฮู้เวทย์ที่วาดเสร็จขึ้นไปบนท้องฟ้า และฮู้เวทย์ก็เปลี่ยนเป็นหงส์ทองและพุ่งออกมาทันที
“ฮู้เวทย์แผ่นนี้มีชื่อว่าหงส์ทองทะยาน！”
เหอเฉิงแนะนำให้เฉินเกอ และยื่นมือออกมาแสดงท่าทางไปที่เฉินเกอ
เฉินเกอเข้าใจทันที แล้วหลับตาลงอย่างแน่น และนึกย้อนกลับไปยังลวดลายและการเดินเส้นที่เหอเฉิงวาดในกระดาษฮู้เวทย์เมื่อกี้อย่างละเอียด
เมื่อเห็นเฉินเกอยืนอยู่กับที่เป็นเวลานานและไม่ขยับตัวเพื่อวาด เหอเฉิงจึงเอ่ยปากพูดขึ้น：“ถ้าไม่ได้จริง ๆ ก็ยอมแพ้เถอะ！”
ยอมแพ้？
ทันทีที่เฉินเกอได้ยินสองคำนี้ในใจของเขาก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย
เฉินเกอเขาเคยยอมแพ้สักที่ไหนล่ะ และในพจนานุกรมของเขาก็ไม่มีคำว่ายอมแพ้สองคำนี้
วินาทีต่อมา เฉินเกอลืมตาขึ้นทันที แล้วยื่นมือออกมา แล้วจับปากกาหมึก ซึ่งการเคลื่อนไหวทั้งหมดของเขาก็สำเร็จกระบวนการในเพียงหนึ่งลมหายใจ และเขาก็วาดลงที่กระดาษฮู้เวทย์อย่างรวดเร็วราวกับน้ำที่ไหล
เมื่อมองไปที่ภาพวาดของเฉินเกอ เหอเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะเปลี่ยนจากท่าทีที่รังเกียจเป็นท่าทีที่ประหลาดใจเล็กน้อย
ไม่ยอมรับไม่ได้ว่า เฉินเกอมีพรสวรรค์ทางด้านการฝึกฝนการสร้างฮู้เวทย์จริง ๆ
ภายในระยะเวลาสั้นๆเฉินเกอจะสามารถจำลวดลายและการเดินเส้นของตัวเองได้ละเอียดขนาดนี้ และวาดหงส์ทองทะยานนั้นออกมาโดยไม่มีความแตกต่างเลยแม้แต่นิด
แต่ว่าความรวดเร็วในการวาดนั้นไม่ได้ว่องไวเหมือนเขา และแน่นอนว่านี่เป็นเรื่องธรรมดา ใครให้เฉินเกอสัมผัสการวาดฮู้เวทย์ครั้งแรกล่ะ และเขาสามารถทำผลลัพธ์ออกมาได้ขนาดนี้ถือว่าดีมากแล้ว
ผ่านไปสิบกว่าวินาที เฉินเกอวาดเสร็จ แล้วโยนฮู้เวทย์ที่วาดเสร็จแล้วในมือของตัวเองขึ้นไปบนท้องฟ้า
“จิ๊บ！”
เสียงหงส์แผ่วเบาดังขึ้น
ก็เห็นหงส์ทองโบกปีกปรากฏขึ้นในอากาศ และดูตื่นตามาก
ในที่สุดเฉินเกอก็ทำสำเร็จ！
“แปะ แปะ แปะ！”
ในเวลานี้เอง เหอเฉิงก็ปรบมือขึ้น
“ดีมาก คุณเป็นคนที่มีพรสวรรค์จริง ๆ ฉันรับคุณมาเป็นลูกศิษย์ฉันแล้ว！”
ต่อมาเหอเฉิงก็แสดงรอยยิ้มที่ภูมิใจออกมาและมองไปที่เฉินเกอแล้วตอบตกลง และยินดีรับเฉินเกอเป็นลูกศิษย์ของเขา
“ขอบคุณอาจารย์ที่ชื่นชมครับ！”
เฉินเกอรีบกล่าวขอบคุณเหอเฉิงด้วยความเคารพทันที
และเมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ โจวหยุนซานและโจวโน่ต่างก็แสดงท่าทีที่ดีใจออกมา
ยิ่งไปกว่านั้นโจวโน่ดีใจแทนเฉินเกออย่างมาก ไม่คิดว่าเฉินเกอจะสุดยอดขนาดนี้ และสามารถวาดฮู้เวทย์ของอาจารย์เหอเฉิงออกมาอย่างถูกต้อง
“แต่ว่าเฉินเกอ เป็นลูกศิษย์ของฉัน ฉันมีกฎสองข้อที่ต้องบอกกับคุณ！”
เหอเฉิงมองไปที่เฉินเกอด้วยสีหน้าที่เข้มงวดและกล่าว
“เชิญพูดครับอาจารย์ เฉินเกอจะฟังและทำตามคำสอนที่อาจารย์บอกอย่างแน่นอน！”
“ข้อที่หนึ่ง ห้ามใช้ฮู้เวทย์ในโลกยู่โดยไม่ได้รับอนุญาต และข้อสอง ห้ามสอนฮู้เวทย์แก่ผู้อื่น！”
ได้ยินแค่เหอเฉิงพูดกฎออกมาแค่สองข้อเท่านั้น และสองข้อนี้ก็คือกฎเข้มงวดของสหภาพแรงงานฮู้ ไม่ว่าใครก็ห้ามทำผิดกฎสองข้อนี้ และหากทำผิดละก็จะถูกไล่ออกจากสหภาพแรงงานฮู้ และสูญเสียฐานะสมาชิกของสหภาพแรงงานฮู้
หลังจากที่เฉินเกอได้ยิน ก็รีบจำกฎสองข้อนี้ไว้ในใจของเขาทันที
แต่ว่ากฎข้อที่หนึ่งทำให้เฉินเกอมีความรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก เพราะเหตุใดถึงไม่สามารถใช้ฮู้เวทย์ในโลกยู่ได้โดยไม่ได้รับอนุญาต？ก็เท่ากับว่าตัวเองสามารถใช้ฮู้เวทย์ได้ก็ต่อเมื่อตัวเองกลับไปที่โลกมนุษย์ แต่ไม่สามารถใช้ในโลกยู่ได้
“เอาล่ะ ตอนนี้ฉันจะพาคุณไปลงชื่อที่สหภาพแรงงานฮู้ และหลังจากที่ลงชื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วคุณก็จะกลายเป็นสมาชิกอย่างเป็นทางการของสหภาพแรงงานฮู้ และเป็นลูกศิษย์คนแรกของฉันเหอเฉิงด้วย！”
หลังจากที่บอกกฎให้เขาเสร็จ เหอเฉิงก็เสนอแนะให้เฉินเกอว่า อยากจะฝึกฝนฮู้เวทย์ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายๆ และกระบวนการนี้ก็ซับซ้อนมาก อีกอย่างสหภาพแรงงานฮู้ก็มีชื่อเสียงมากในโลกยู่ และเอกลักษณ์ของสหภาพก็สูงส่งมากเช่นกัน
ต่อมา เฉินเกอก็ออกจากบ้านของตระกูลโจวพร้อมกับเหอเฉิง และเดินทางไปที่สหภาพแรงงานฮู้