ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ - ตอนที่ 70 แกล้งเป็นแฟนฉันได้ไหม
บทที่ 70 แกล้งเป็นแฟนฉันได้ไหม
เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น
เพราะว่าเป็นวันเสาร์ หยางฮุยต้องตื่นมาตามปกติ กำลังนอนฝันหวานอยู่เลย
เฉินเกอก็ไม่ได้รบกวนพวกเขา และมาที่โรงอาหารตะวันตกคนเดียว
ซูมู่หานรออยู่ก่อนนานแล้ว
และก็ได้ซื้ออาหารเช้าไว้สองชุดแล้ว
ข้าวผัดไข่แฮม!
“ฉันซื้อข้าวไว้ให้เรียบร้อยแล้ว รีบกินเถอะ!”
ซูมู่หานพูดด้วยรอยยิ้ม
เฉินเกอเองก็ไม่ได้เกรงใจ กินไปด้วยถามไปด้วย: “มู่หาน เธอหาฉันมีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
วันนี้ซูมู่หานแต่งตัวสวยมาก เรียวขาขาวถูกเผยให้เห็น ทำให้คนอื่นเกิดระลอกคลื่นในใจ
ทำให้เฉินเกออดไม่ได้ที่จะเหลือบมอง
“เฮอเฮอ วันนี้เป็นวันเกิดยายของฉัน ฉันจะต้องกลับไปฉลองวันเกิดให้เธอแล้ว!”
ซูมู่หานกระพริบตาปริบๆ: “คุณเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับซูหยิ่งดี คุณเองก็อย่าโทษที่ฉันกะเปิ๊บกะป๊าบเลยนะ ที่จริงแล้วฉันไม่ใช่คนที่ชอบการเปรียบเทียบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเปรียบเทียบที่น่าเบื่อแบบนั้น แต่คุณไม่รู้ว่า ฉันกับซูหยิ่งพิเศษกว่ามาก เฮ้อ พวกเราสองคนนั้นถูกเปรียบเทียบกันมาตั้งแต่เกิด อะไรอะไรก็เปรียบเทียบ เปรียบเทียบว่าชื่อของใครเพราะกว่ากัน เปรียบเทียบการเรียน เปรียบเทียบการแต่งตัว เปรียบเทียบว่าใครได้รับคำชมมากกว่า!”
“ฉันไม่รู้ว่าการเปรียบเทียบกับเธอแบบนี้เป็นมาตั้งแต่กำเนิดหรือเปล่า สรุปเลยว่าฉันไม่อยากแพ้ให้กับเธอ!”
“ไอหยา พูดแบบนี้คุณจะเข้าใจไหม?”
ซูมู่หานหน้ามุ่ย
เฉินเกอดูเหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ “ฉันไม่ค่อยเข้าใจ!”
ไม่ค่อยเข้าใจจริงๆ บางทีอาจเป็นเพราะสภาพแวดล้อมตอนเด็กๆ ที่ไม่เหมือนกัน ความคิดอย่างหนึ่งที่เฉินเกอสัมผัสได้ก็คือคนเปรียบกับคนควรตาย สิ่งของเปรียบสิ่งของควรทิ้ง
นอกจากนี้ เฉินเกอก็อยากเปรียบเทียบ แต่ว่าเมื่อก่อนตอนปีใหม่ที่บ้านจนมากจนแม้แต่เสื้อผ้าใหม่ก็ไม่มีปัญญาซื้อ เปรียบ? เปรียบบ้าบออะไรล่ะ!
ดังนั้น สำหรับเฉินเกอแล้ว การอวดร่ำอวดรวยอวดความมั่งคั่งนั้นมันช่างน่ารังเกียจมาก
แม้กระทั่งการต่อต้านจากด้านในจิตใจ
หรืออาจกล่าวได้ว่าความเกลียดชังคนรวยกำลังทำงานอยู่ในใจ
ยังไงซะเฉินเกอไม่เข้าใจโลกของคนรวยเลยจริงๆ แม้ว่าตอนนี้เขาจะร่ำรวยมากก็ตาม!
“อย่างนั้นฉันจะพูดตรงๆ เลยก็แล้วกัน เฉินเกอ คุณรู้ใช่ไหมว่าเธอมีแฟนหนุ่มคนหนึ่ง ฉันได้ยินซูฉีบอกแล้วว่า ครั้งนี้ซูหยิ่งจะพาแฟนหนุ่มคนนั้นของเธอกลับไปอวยพรวันเกิดให้คุณยายด้วย และผู้ชายคนนั้นก็ได้เตรียมของขวัญสุดพิเศษให้ด้วย”
“ในตอนนี้เอง จะต้องมีคนมากมายที่ยกยอซูหยิ่งแน่ ดังนั้น ฉันจึงคิดจะพาแฟนหนุ่มสักคนกลับไปด้วย!”
“เธอคงไม่ได้คิดจะให้ฉันเป็นแฟนหนุ่มให้เธอหรอกใช่ไหม?”
เฉินเกอเข้าใจแล้ว
“อื้ออื้อ ใช่แล้ว คุณช่วยแกล้งเป็นแฟนของฉันต่อไป และยังคงแกล้งเป็นทายาทเศรษฐีต่อไป เดี๋ยวฉันกลับไปเก็บของที่หอพักก่อนนะ แล้วก็ออกไปซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ให้คุณกัน”
“เฉินเกอ นะเฉินเกอ คุณก็ช่วยฉันให้ถึงที่สุดเถอะนะ!”
ซูมู่หานกล่าวอย่างงอแง
พูดตามตรง เด็กผู้หญิงคนนี้สวยจริงๆ
เมื่อดวงตาที่สวยงามนี้กระพริบตา ริมฝีปากซากุระเปิดออก เฉินเกอ ปฏิเสธไม่ลงเลยจริงๆ
เฮ้อ เดิมทีตัวเองอยากเป็นแฟนหนุ่มของเธอจริงๆ เฮอเฮอ……
“อันที่จริงไม่ต้องแสร้งทำหรอก ฉันเป็นทายาทเศรษฐีจริงๆ!”
เฉินเกอยิ้มอย่างขมขื่นในใจ
หลังจากตอบตกลงกับเธอแล้ว ซูมู่หานก็ลากเฉินเกอไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ทันที
เฉินเกอที่แต่งตัวแล้วดูหล่อมาก
ในขณะที่พวกเขาทั้งสองคนเตรียมที่จะรีบไปงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยายด้วยกันนั้น
โทรศัพท์มือถือของซูมู่หานก็ดังขึ้น: “อ๋า? เธอพูดว่าไงนะ? ก็ได้ๆ อย่างนั้นฉันจะไปก่อน!”
หลังจากวางสายไปแล้ว ซูมู่หานก็ถอนหายใจ : “เฉินเกอ ฉันจะต้องไปก่อนแล้วล่ะ เพราะว่าฉันกับซูฉีเราได้สั่งเตรียมของขวัญให้คุณยายด้วยกัน แต่ว่าของขวัญนั้นเกิดปัญหาขึ้นนิดหน่อย ทำให้คนอื่นกังวลมากจริงๆ เอาแบบนี้ก็แล้วกัน ตอนเที่ยง 11 โมง เราไปเจอกันที่หน้าประตูวิลล่ายู่หลง เดี๋ยวฉันโทรไปหาคุณเอง!”
“ไม่มีปัญหา!”
เฉินเกอพยักหน้า
ซูมู่หานรีบขึ้นแท็กซี่เสร็จก็จากไปแล้ว
ด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น ตอนนี้เพิ่งจะ 9 โมง ตัวเองจะไปทำอะไรดีล่ะ?
จริงสิ!
ใบอนุญาตขับรถ!
ใบขับขี่ควรจะส่งมาทางไปรษณีย์แล้ว!
ลองโทรไปถามดูดีกว่า ตามที่คาดไว้เลย ผู้จัดส่งจากไปรษณีย์มาถึงแล้ว
“ให้ตายเถอะ!”
เฉินเกอแทบจะกระโดดโลดเต้นด้วยความตื่นเต้น
ความฝันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาคือ การได้ขับรถ ขับรถที่เป็นของตัวเอง และไม่จำเป็นต้องมีราคาแพง
ตอนนี้ ในที่สุดตัวเองก็สามารถขับรถได้แล้ว!
ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นรถสปอร์ตลัมโบร์กีนีอีกด้วย ถ้าบอกว่าไม่ตื่นเต้นก็คงโกหกแล้ว!
จึงไปรับใบขับขี่ เฉินเกอมาถึงที่ที่ตัวเองได้จอดรถไว้
“หึ่งหึ่งหึ่ง!”
Passat สีสำดำใหม่เอี่ยมขับออกไปพร้อมร่างของเฉินเกอ
จากนั้นปลายหางที่สวยงามกวัดแกว่ง ขับรถไปขับมาอยู่บนจัตุรัสสวนสาธารณะ
ด้านข้างสวนสาธารณะ ก็มีคนหนุ่มสาวไม่น้อยกำลังเดินผ่านไปผ่านมา
Passat คันนี้เองก็ดึงดูดสายตาจากสาวๆ ได้ไม่น้อย
“Passat รุ่นใหม่ล่าสุดของปีนี้เลย ภายนอกดูดีมาก!”
“ราคามันแพงกว่า 200,000 หยวนใช่หรือเปล่า?”
“คันนี้ล่ะก็ ดูแล้วเหมือนจะเป็นค่ายอดนิยม อย่างต่ำก็น่าจะเลขสามขึ้นไป!”
“คุณพระ 300,000กว่าหยวน นี่ก็เป็นทรราชท้องถิ่นหรอ!”
กลุ่มเด็กผู้หญิงชี้ไปชี้มาซุบซิบไปมา
ที่ตั้งของสวนสาธารณะแห่งนี้ ตอนนี้ โดยเฉพาะรถลัมโบร์กีนีคันนั้น ทำให้ความนิยมพุ่งสูงขึ้นมาก
เมื่อพูดถึงก็ต้องแปลกใจ ที่ไม่กี่วันนี้มันกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว แต่เมื่อใดก็ตามที่มีเจ้าของรถอยู่ในโรงเรียน ต่างก็ชอบขับรถมาวนที่นี่สักรอบ เพื่อดึงดูดความสนใจของสาวๆ
โดยเฉพาะรถใหม่
เห็นได้ชัดว่าเจ้าของ Passat คันนี้จงใจขับรถวนไปรอบ ๆ กับฝูงชน
“ฮาฮา นี่ไม่ใช่เฉินเกอหรอกหรอ? บังเอิญจริงๆ!”
ทันใดนั้นรถคันนั้นก็หยุดลง หน้าต่างรถค่อยๆ เลื่อนลง ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งยื่นศีรษะออกมา
เฉินเกอมองดู คนคนนี้รู้จัก
เป็นหลี่เจี้ยนที่เรียนขับรถในโรงเรียนสอนขับรถด้วยกันนั่นเอง
เป็นคนที่ล้อเลียนตัวเองกับหลี่เนี่ยนในแผนกเดียวกันคนนั้นไง
ในตอนแรกยังชอบนางฟ้าแสนสวยอย่างซูมู่หานอยู่เลย แต่ว่าเมื่อได้ยินว่าคนที่ตามจีบซูมู่หานคือ หวังหยาง คุณชายหยางแล้ว จึงยอมแพ้ให้กับคนคนนั้นโดยตรง
เขา และเฉินเกอเข้าร่วมในหลักสูตรที่สามพร้อมกัน หลังจากนั้นผ่านไป เขาก็ซื้อรถเลย
เห็นได้ชัดเลยว่า เขามาแถวนี้เพื่อขับรถเลาน
เฉินเกอไม่ได้สนใจเขาเป็นพิเศษ เพียงแค่พยักหน้าเท่านั้น
“ฉันเพิ่งซื้อรถใหม่ สามแสนห้าหมื่น เฉินเกอ วันนี้ได้รับใบขับขี่แล้วหรอ นายไม่ลองหารถสักคันมาขับหาความรู้สึกดูล่ะ ถ้าไม่ได้ขับนานไป จะลืมเอาได้นะ!”
หลี่เจี้ยนหัวเราะอย่างได้ใจ
พูดออกมาเสียงดังมาก มีผู้หญิงไม่น้อยหันมามอง
เมื่อได้ยินคำพูดเยาะเย้ยของหลี่เจี้ยนแล้ว
ดังนั้นสาเหตุที่หลี่เจี้ยนทำกับเฉินเกอที่ไม่เกี่ยวข้องกันเลยแบบนี้
ประการที่หนึ่งคือ ในใจของเขาดูถูกคนจนของเฉินเกอมาก ไม่มีเรื่องก็เหยียบย่ำสักหน่อย ก็รู้สึกถึงความสำเร็จมาก
ประการที่สองก็คือ ตอนที่ฝึกขับรถนั้น ตัวเองอยากจะคุยกับซูมู่หานมาก สุดท้ายซูมู่หานกลับคุยกับเฉินเกอคนเดียว
นี่ทำให้หลี่เจี้ยนไม่พอใจมาก
จึงเริ่มเยาะเย้ยเฉินเกอขึ้นมา เขาก็ยิ่งรู้สึกถึงความสำเร็จมากขึ้น
“คุณชายลี่ คุณจะไปไหน? พวกเราอยากออกไปเที่ยวเล่นสักหน่อย จะติดรถคุณออกไปด้วยได้ไหม?”
ในที่สุดก็มีผู้หญิงไม่กี่คนเดินเข้ามา
“ได้ได้ได้”
หลี่เจี้ยนยิ้มกว้าง จากนั้นก็มองมาที่เฉินเกอ แล้วพูดขึ้น: “เฉินเกอ นายอยากจะขับรถของฉันดูไหม พาสาว ๆ ไปขับรถเล่นกัน?”
เฉินเกอส่ายหน้า “ช่างเถอะ”
“ไอหยาคุณชายลี่คุณนี่ร้ายจริงๆ ใครอยากให้คนแบบนี้พาไปกัน!”
“ใช่แล้ว คุณลองมองดูท่าทางที่ยากจนของเขาสิ แค่มองเห็นก็พอแล้ว นั่งรถของคนแบบนี้ ขายขี้หน้าเปล่าๆ!”
“ฮาฮา ยิ่งไปกว่านั้น แม้คุณชายลี่จะให้เขาจริงๆ เขาจะกล้าขับหรือเปล่า? ถ้ารถมีรอยขีดข่วนขึ้นมา ขายเขาทิ้งก็ชดใช้ไม่หมด!”
ผู้หญิงสามคนเยาะเย้ยอยู่อย่างนั้น
แล้วก็เข้าไปนั่งในรถของหลี่เจี้ยน
สมัยนี้เด็กผู้หญิงใจกล้ามาก คิดแค่อยากจะจับแฟนรวยๆ สักคน หรือระหว่างที่เรียนมหาลัยนั้น ก็เป็นไปเด็กเสี่ยสักคน
ไปโรงเรียนโดยไม่ต้องใช้เงิน และสามารถซื้อเสื้อผ้าสวยๆ มากมาย
นี่มันสุดยอดมาก!
เฉินเกอฟังคำดูถูกของพวกเธอแล้ว ก็ไม่อยากพูดอะไรอีก
เพียงแต่หยิบกุญแจรถลัมโบร์กีนีของตัวเองออกมา แล้วเดินไปทางรถสปอร์ตคันนั้น……