ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ - ตอนที่ 568 ผู้หญิงที่บาดเจ็บ
บทที่ 568 ผู้หญิงที่บาดเจ็บ
“ให้….ให้!!”
หัวใจของคุณปู่กำลังเลือดไหล แต่ว่าไม่มีทางอื่นแล้ว
“ไปเอาแผนที่ทางไปวังราชาสมุทรมา!”
เขาโบกมือ
ในไม่ช้า ก็ได้แผนที่ทางไปวังราชาสมุทรมา
“แล้วก็ยาสมุนไพรที่ฉันให้พวกเธอในวันนี้ ก็เอามาด้วย!”
เฉินเกอพูดอีกครั้ง
“ครับ!”
คุณปู่พูดด้วยความเศร้า
ก็แค่ปล้นสองร้อยล้านบาทบวกกับยาสมุนไพรพวกนี้กับเขา คนคนนี้ กลับเอาทุกอย่างของตระกูลหมิงไป
ทุกคนในตระกูลหมิง สีหน้าต่างก็เต็มไปด้วยความโกรธ แต่กลับไม่กล้าโมโหไม่กล้าพูดออกมา
เฉินเกอหยิบของไปเล็กน้อย จากนั้นหันหลังแล้วจากไป
“ไอ้สารเลว แกคิดว่าแกเป็นใคร ไปตายเถอะ!”
จู่ๆ ขณะนี้ ชายวัยรุ่นในตระกูลหมิงคนหนึ่งได้ออกมา
เขาหยิบปืนออกมา แล้วเลงไปทางหลังศีรษะของเฉินเกอ จากนั้นก็เปิดยิง
ป๊าบ!
แต่ว่า เสียงปืนดัง เฉินเกอไม่ได้ล้มลงพื้น
เพราะว่าเฉินเกอพลิกมือ แล้วรับกระสุนไว้
“อะไรเนี่ย?”
ทุกคนต่างก็ตกใจไปหมด
ดวงตาของชายวัยรุ่นคนนั้นยิ่งเบิกกว้างไปใหญ่ สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
หลังจากนั้น ก็เห็นมือของเฉินเกอสั่นเล็กน้อย
ปัง!
เสียงที่ทำเอาทุกคนตกใจได้ดังผ่านออกไป
เลือดพุ่งกระจายเต็มไปทั่ว บนหน้าผากของชายวัยรุ่นคนนั้น ระเบิดออกแล้ว!
คนในตระกูลหมิงทั้งตกใจทั้งกลัว ตกใจมาก
เฉินเกอไม่ได้พูดอะไร แล้วเดินไปข้างหน้าต่อ
พวกอาจารย์ไม่กี่ท่านนั้น ก็ลอยอยู่บนอากาศไม่กล้าขยับ
เฉินเกอก็เดินไปถึงข้างกายของอาจารย์วัยกลางคนคนหนึ่ง แล้วมองดูฝ่ามือของเขา
เมื่อกี้ เขาอยากจะนำฝ่ามือนี้ทุบลงบนศีรษะของตัวเองจากทางด้านข้างๆ
“นี่คือฝ่ามือทรายเหล็ก?”
เฉินเกอถามด้วยความแปลกใจ
“ครับ! อาจารย์!”
“ฝึกมานานเท่าไหร่แล้ว? ผลเป็นยังไงบ้าง?” เฉินเกอถาม
“ฝึกอย่างพากเพียรมายี่สิบกว่าปี สามารถผ่าก้อนหินออกได้!”
อาจารย์ท่านนั้นเหงื่อโชกไปทั้งศีรษะ จากนั้นก็กลืนน้ำลาย
“ไม่เลว!”
เฉินเกอเผยรอยยิ้มที่ชื่นชม แล้วตบไหล่ของเขา จากนั้นก็จากไปเลย….
ฮู่!
พอเฉินเกอไป ทุกคนต่างก็ถอนหายใจยาว
ส่วนคุณปู่นั้น ก็น้ำตาไหล แล้วนั่งลงกับพื้น
“คุณปู่คะ!”
หมิงจูก็กลัวมาก
“ป๊าบ!”
คุณปู่ยื่นมือไปตบหน้าหลานสาวที่ตัวเองรักมากที่สุด
“เรื่องดีๆ ที่แกทำไว้ ให้ตระกูลหมิงของเรา ไปเป็นโทษกับสิ่งมีชีวิตแบบนั้น! อีกอย่าง เขามีเหตุผลมีหลักฐานเลยนะ!”
คุณปู่ร้องไห้แล้วพูด
“ถึงว่าล่ะ สามปีก่อนหน้านี้ท่านซินแสกุ่ยทำนายว่า ตระกูลหมิงพวกเรา จะมีเคราะห์!”
……
พูดถึงเฉินเกอ เขาเดินกลับไปทางบ้านตระกูลหยาง
ตอนนี้ได้รับแผนที่ของวังราชาสมุทรแล้ว รอให้กลุ่มคนของวงศ์ตระกูลมา ก็สามารถออกเดินทางได้แล้ว
เรื่องของผู้หญิงชุดขาวกับเทพเจ้านายพลที่อยู่ในสุสานโบราณ เชื่อว่าจะต้องสามารถไขปริศนาพวกนี้ได้แน่นอน!
แล้วก็ท่านซินแสกุ่ยที่ถูกรือว่าเทพนั้น รอให้ได้เจอพรุ่งนี้ เฉินเกอจะลองดูว่า จะเทพเหมือนกับที่รือกันหรือเปล่า!
เฉินเกอมีความตื่นเต้นในใจ
ขณะที่เดิน
กลับได้ยินเสียง ที่ดังมาจากในป่า เป็นเสียงที่อ่อนแอเสียงหนึ่ง
เหมือนว่าจะเป็นหญิงสาวคนหนึ่ง
“อืม?”
เฉินเกออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
จากนั้นก็เดินไปทางนั้น
เป็นอย่างที่คิดไว้เลย มีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนอนอยู่ในป่า เขาสวมชุดสีดำ
อีกอย่างตรงส่วนท้อง เหมือนว่าจะบาดเจ็บสาหัส เลือดไหลไม่หยุด
สิ่งที่ทำให้เฉินเกอตกใจคือ ใบหน้าของเขา
ผิวของเขาขาวมาก หน้าตาสง่างาม
ขณะนี้กำลังหลับตาอยู่ ดูแล้วมีความเงียบสงบ
สาวสวยตามหลักของฝั่งตะวันออก
“คุณ….คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”
เฉินเกอถาม
วัดชีพจรของเธอแล้ว ดูเหมือนว่าจะเสียเลือดมากเกินไป ทำให้สลบไป
หากเป็นแบบนี้ต่อไป งั้นก็เกิดเรื่องแล้ว โชคดีที่เธอพบฉันนะ!
เฉินเกออุ้มเธอขึ้นมา แล้วมุ่งตรงไปทางบ้านตระกูลหยาง
พอถึงเช้าวันที่สอง
กู่หยูเซียวค่อยๆ ลืมตาขึ้น ระหว่างการหายใจทางจมูก ก็ได้กลิ่นหอมยาสมุนไพรล้อมรอบ หันมาในสายตา เหมือนว่าจะอยู่ในห้องที่หรูหรา
“อ้า!”
แต่ว่าตอนที่กู่หยูเซียวค่อยๆ ลุกขึ้นมานั้น พึ่งสังเกตเห็นว่าร่างกายของตัวเอง…..
ร่างกายส่วนบนของตัวเอง ถูกเปลี่ยนเป็นชุดนอนแล้ว อีกอย่างแผลตรงท้อง ก็ถูกพันไว้เรียบร้อยแล้ว
แล้วก็ตรงขา ต่างก็ถูกเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าใหม่หมดแล้ว
ผู้หญิงไง ก็ต้องหวั่นไหวกับเรื่องแบบนี้เป็นพิเศษ
โดยเฉพาะ กู่หยูเซียวที่เป็นคนดั้งเดิมหัวโบราณมาโดยตลอด
เขาบังคับให้ร่างกายของตัวเองลุกขึ้น เปิดประตู จากนั้นก็เห็นสวนแห่งหนึ่ง
มีชายวัยรุ่นคนหนึ่ง กำลังมองของบางอย่างในสวน
ราวตากผ้าข้างๆ ตากเสื้อผ้าของตัวเองอยู่
“เธอตื่นแล้ว?”
ชายวัยรุ่นดื่มชาไปด้วย ดูแผนที่ไปด้วย พูดไปด้วย
“นายเป็นคนเปลี่ยนเสื้อให้ฉัน?”
กู่หยูเซียวมองไปทางเฉินเกอด้วยความเย็นชา แล้วกัดริมฝีปากของตัวเอง
“อืม!”
เฉินเกอพยักหน้า
“แล้วนาย! ใครให้นายแตะต้องตัวฉัน!”
แววตาของกู่หยูเซียวเต็มไปด้วยความเยือกเย็น
“ไม่แตะต้องตัวเธอ เธอก็ตายแล้ว! เมื่อคืนโชคดีที่เธอพบฉัน ตอนนั้นเธอเหลือเพียงครึ่งชีวิตเท่านั้นแล้ว!”
เฉินเกอพูด
“ถ้าอย่างนั้นเสื้อผ้าและเสื้อซับในของฉัน…..”
“ไม่เปลี่ยนจะรักษาเธอยังไง!”
เฉินเกอพูด
“ไอ้สารเลว!”
เฉินเกอพึ่งพูดจบ ก็รู้สึกว่าข้างหลังของตัวเองมีลมเย็นๆ พัดผ่านไป
มีแจกันดอกไม้ถูกโยนมา
เฉินเกอยื่นมือรับไว้
“ฉันพึ่งชงชาเสร็จ พักก่อนได้ไหม!”
เฉินเกอหมดคำจะพูด
ผู้หญิงคนนี้ถึงแม้หน้าตายจะสวยงาม ไม่ต่างกับพี่ล๋าน แต่ว่า นิสัยโหดไปหน่อย
และในขณะนี้ ประตูทางเฉินเกอถูกเปิดออก
สาวใช้ไม่กี่คนเดินเข้ามาติดต่อกัน
“คุณผู้ชาย ประธานหยางให้เชิญคุณไปที่ห้องประชุมค่ะ!”
สาวใช้ไม่กี่คนพูดขึ้น
สถานที่ที่เฉินเกอพักอาศัย แน่นอนว่าเป็นสวนอื่นที่หยางเว่ยจัดไว้ ไม่มีคนมารบกวน
เฉินเกอพูดไปว่ารู้แล้ว
จากนั้นสาวใช้ก็มองไปทางหญิงสาวแล้วพูดว่า
“อั๊ยยะ พี่สาว ทำไมถึงลงเตียงแล้วล่ะ พวกเราพึ่งพันแผนให้คุณเสร็จ ยังไม่สามารถขยับได้!”
พวกสาวใช้พูด
“พวกเธอเป็นคนพันให้ฉัน แล้วเสื้อผ้าของฉันล่ะ?”
กู่หยูเซียวถาม
“แน่นอนว่าพวกเราเปลี่ยนให้คุณสิคะ เป็นคุณผู้ชายที่ช่วยคุณกลับมาค่ะ!”
สาวใช้พูด
ถ้าพูดอย่างนี้ งั้นฉันก็เข้าใจเขาผิดแล้ว!
กู่หยูเซียวพูดในใจ แล้วอดไม่ได้ที่จะเหลือบไปมองเฉินเกอหนึ่งที
“ไม่ใช่นาย แล้วนายจะยอมรับทำไม?”
“ฉันไม่ได้ยอมรับ เธอคิดไปเอง!” เฉินเกอส่ายหัวแล้วยิ้ม
“พวกเธอเปลี่ยนยาให้เขาอีกครั้งหนึ่ง จำไว้ ผลของยาตัวนี้ไม่สามารถเกินสามชั่วโมง เป้าหมายคือให้อาการของเธอหายทั้งหมด แล้วตรงท้องจะไม่เหลือแผลเป็นไว้!”
เฉินเกอยิ้ม
“ค่ะ คุณผู้ชาย!”
หลังจากนั้นเฉินเกอก็ยิ้มให้กู่หยูเซียว จากนั้นก็จากไปเลย
“ทำไมฉันเจอคนนี้แล้ว มีความรู้สึกคุ้นเคยที่พูดไม่ถูก หรือเป็นเพราะสาเหตุที่ว่าเขาช่วยชีวิตฉันไว้?”
มองดูเงาของเฉินเกอที่จากไป กู่หยูเซียวอดไม่ได้ที่จะพูดในใจ
“พี่สาว พี่สวยมากๆ เลย เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่พวกเราเคยเจอมา!”
พวกสาวใช้พูดด้วยความอิจฉา
กู่หยูเซียวเงยหน้าตอบรับเล็กน้อย บนใบหน้ามีความแดงผ่านไป “ขอบคุณที่พวกเธอชมนะ! แล้วก็ขอบคุณพวกน้องๆ ที่ช่วยฉันไว้!”
“จริงด้วยพี่สาว คุณบาดเจ็บได้ยังไงกัน? เมื่อคืนคุณอาการหนักมาก อีกอย่างคุณผู้ชายพูดว่า ส่วนท้องของคุณ เหมือนจะไม่ใช่แผลจากมีดทั่วไป”
สาวใช้ไม่กี่คนพยุงเธอเข้าไป แล้วอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นด้วยความสงสัย….