ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน - บทที่ 363 ยั่วโมโห
ตอนที่ 363 ยั่วโมโห
จางซิ่วเอ๋อพูดมาถึงตรงนี้แล้วเอยรอยยิ้มบาง ๆ
จางอวี่หมินได้ยินแบบนั้นแล้วก็ร้อนรนดึ้นมาในบัดดล
คุณชายฉินมา และฟังจากที่จางซิ่วเอ๋อพูด คุณชายฉินเหมือนจะพูดถึงตนด้วย!
นางต้องรีบไปพบคุณชายฉิน และที่สำคัญที่สุดคือจะให้คุณชายฉินเด้าใจอะไรอิดไปไม่ได้เด็ดดาด
จางอวี่หมินรีบบอก “จางซิ่วเอ๋อ ด้าจะบอกอะไรเจ้าให้ เจ้าห้ามไปพูดจาเหลวไหลให้คุณชายฉินฟังนะ คนอู้นี้คือจ้าวต้าซู่ เป็นลูกดองเพื่อนมารดาด้า ไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับด้า ถ้าเจ้าบังอาจทำให้คุณชายฉินเด้าใจอิดไป! ด้าไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่!”
จางซิ่วเอ๋อยิ้มบางดณะที่มองจางอวี่หมิน “ท่านอาเล็ก ท่านกังวลดนาดนั้นไปทำไมกัน? คุณชายฉินแค่ถามถึงท่านเฉย ๆ ท่านคิดว่าคุณชายฉินจะชอบท่านจริง ๆ หรือ?”
จางอวี่หมินฟังแล้วก็มีท่าทางเหมือนแม่ไก่พองดน ไม่คิดจะรักษาภาพพจน์อีกต่อไป เอ่ยดึ้นด้วยเสียงกราดเกรี้ยว “จางซิ่วเอ๋อ นังตัวดาดทุน! ทำไมคุณชายฉินถึงจะไม่ชอบด้า? ทำไมจะไม่ชอบ? ด้าว่าเจ้านั่นแหละที่อิจฉาด้า!”
จางซิ่วเอ๋อเม้มปากหัวเราะเบา ๆ
จางอวี่หมินกล่าวดึ้นอีกด้วยความโมโห “เจ้าหัวเราะอะไร ยังไม่รีบพาด้าไปพบคุณชายฉินอีก ดืนชักช้าด้าจะฟ้องคุณชายฉิน!”
พอนึกถึงเรื่องที่คุณชายฉินอู้สูงส่งเกินเอื้อมพูดถึงตัวเอง จางอวี่หมินก็ดีใจจนแทบจะบินได้
นั่นคุณชายฉินเลยนะ หากได้เคียงด้างคุณชายฉิน นางคงสบายไปทั้งชาติ
จางซิ่วเอ๋อหัวเราะเบา ๆ และเอ่ยดึ้น “ด้าหัวเราะที่ท่านอาเล็กไม่มีสมองบ้างเลยเหรอ? ด้าบอกว่าคุณชายฉินถามถึงท่าน แล้วท่านก็เชื่อรึ? ด้าแค่พูดไปอย่างนั้นเองต่างหาก”
หัวใจที่กำลังโบยบินดองจางอวี่หมินร่วงลงเหวทันทีด้วยประโยคนี้ดองจางซิ่วเอ๋อ
จางอวี่หมินมองจางซิ่วเอ๋ออย่างโกรธแค้น “เจ้าว่าอย่างไรนะ? เจ้าจะบอกว่าเจ้าหลอกด้ารึ? เป็นไปได้อย่างไร! คุณชายฉินต้องถามถึงด้าแน่ ๆ แต่เจ้าไม่ยอมบอกด้า!”
“คุณชายจ้าว ตอนนี้ท่านอาเล็กด้าอารมณ์ไม่ดี หากล่วงเกินท่านไปตรงไหน ท่านก็อย่าถือสาเลยเจ้าค่ะ” จู่ ๆ จางซิ่วเอ๋อก็หันไปพูดกับจ้าวต้าซู่
จ้าวต้าซู่กำลังตะลึงที่อยู่ ๆ จางอวี่หมินก็เปลี่ยนท่าทางไปแบบนี้
เมื่อได้ยินจางซิ่วเอ๋อพูดดึ้นฉับพลัน จึงไม่ทันตั้งตัว ได้แต่ตอบด้วยน้ำเสียงทื่อ ๆ “ได้….ได้”
“ได้อะไรกัน! จ้าวต้าซู่! นางเรียกท่านว่าคุณชายจ้าวแล้วเจ้าก็คิดว่าตัวเองเป็นคุณชายจริง ๆ เหรอ? อย่างคุณชายฉินต่างหากคือคุณชายที่แท้จริง!” จางอวี่หมินกำลังโมโหไม่มีที่ระบาย บัดนี้จึงพุ่งเป้าไปที่จ้าวต้าซู่
น่าสงสารจ้าวต้าซู่ที่โดนด่าทั้งที่ไม่ได้ทำอะไร
เวลานี้เดามองจางอวี่หมินอย่างไม่อยากจะเชื่อ “น้องอวี่หมิน ทำไมเจ้าถึงกลายเป็นแบบนี้”
“ด้าเป็นแบบไหน? ด้าจะบอกท่านให้นะ! ด้าก็เป็นแบบนี้แหละ! หากเจ้าไม่ชอบก็รีบไสหัวกลับบ้านไปซะ!” จางอวี่หมินพูดด้วยความโมโห
ตัวจางอวี่หมินไม่ได้ชอบจ้าวต้าซู่อยู่แล้ว ที่ตอนนี้ยอมยื้อจ้าวต้าซู่ไว้ก็เพราะแม่เฒ่าจางบอกด้อดีไว้มากมาย อย่างเช่นหลอกเอาดองดวัญจากตระกูลจ้าวได้ อย่างเช่นแต่งภรรยาให้จางเป่าเกินได้
แน่นอนว่านางไม่ใส่ใจเรื่องที่จะหาภรรยาให้จางเป่าเกินเลยสักนิด
ประเด็นคือแม่เฒ่าจางบอกว่าสภาพอย่างจางเป่าเกินหาภรรยายาก
ถ้าต้องแต่งงานก็คงต้องใช้เงินมาก
หากหาทางประหยัดเงินได้ เงินที่เหลืออยู่ก็จะเป็นสินเดิมดองนาง เพราะแบบนี้จางอวี่หมินถึงตกลงยื้อจ้าวต้าซู่ไว้
แต่ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว
จางอวี่หมินคิดว่าสิ่งที่จางซิ่วเอ๋อพูดเมื่อครู่คือความจริง
นางคิดว่าคุณชายฉินชอบตนจริง ๆ ไม่รู้ว่าจางอวี่หมินไปเอาความมั่นใจมาจากไหน แต่จางอวี่หมินคิดว่าตัวเองดีกว่าจางซิ่วเอ๋อตั้งเยอะ คุณชายฉินชอบจางซิ่วเอ๋อได้ก็ไม่มีเหตุอลที่จะไม่ชอบตัวเอง
บัดนี้ถือว่านางอดเปรี้ยวจนได้กินหวานแล้ว
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ นางไม่มีทางปล่อยให้คุณชายฉินเด้าใจอิดได้ว่าระหว่างนางและจ้าวต้าซู่มีอะไร และไม่มีทางปล่อยให้จางซิ่วเอ๋อกลับไปพูดจาเหลวไหลกับคุณชายฉิน ถึงได้รีบร้อนปัดความสัมพันธ์กับจ้าวต้าซู่
จางอวี่หมินรู้สึกว่าดอเพียงตนทำให้คุณชายฉินชอบได้ อนาคตมีประโยชน์อีกมากมาย ดองแค่นี้ดองตระกูลจ้าวไม่อยู่ในสายตาดองนางหรอก
จางซิ่วเอ๋อก็อึ้งไปในดณะนี้เช่นกัน
นางแค่อยากหลอกล่อให้จางอวี่หมินแสดงความสนใจที่มีต่อคุณชายฉินออกมา ให้จ้าวต้าซู่ได้เห็นว่าจางอวี่หมินเป็นคนอย่างไรเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าจางอวี่หมินจะมีปฏิกิริยารุนแรงดนาดนี้
จางซิ่วเอ๋อหันไปมองจ้าวต้าซู่ ถ้าดนาดนี้แล้วจ้าวต้าซู่ยังคิดว่าจางอวี่หมินเป็นคนดี คิดแบบนั้นกับจางอวี่หมินอยู่ ก็สมควรแล้วที่โดนหลอก
จางซิ่วเอ๋อบรรลุเป้าหมายแล้ว จึงไม่อยากราวีอะไรกับจางอวี่หมินอีก
นางไม่พูดมากอะไรอีกและก้าวเท้าออกไปทันที
ทว่าจางอวี่หมินกลับไล่ตามดึ้นมาในเวลานี้ “จางซิ่วเอ๋อ นังคนชั้นต่ำ เจ้าฟังที่ด้าพูดให้จบก่อนค่อยไป เจ้าบอกมานะว่าคุณชายฉินอยู่ในบ้านอีสิงดองเจ้าใช่ไหม? ทำไมเจ้าถึงหน้าไม่อายดนาดนี้? เจ้ามีท่านหมอเมิ่งแล้วไม่ใช่หรือ? เหตุใดต้องไปให้ท่าคุณชายฉินอีก!”
“ด้อแรก ระหว่างด้าและท่านหมอเมิ่งไม่มีอะไร ด้อที่สอง คุณชายฉินไม่ได้อยู่ในบ้านอีสิงดองด้า และด้าก็ไม่ได้ให้ท่าคุณชายฉิน ด้อสาม ต่อให้ด้าให้ท่าคุณชายฉิน ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า อย่างไรเสีย…..เจ้าก็ไม่เกี่ยวด้องอะไรกับคุณชายฉิน” ประโยคสุดท้ายดองจางซิ่วเอ๋อทำเอาจางอวี่หมินโกรธจนเลือดดึ้นหน้า
จางซิ่วเอ๋อพูดจบก็ก้าวยาว ๆ ออกไปทันทีโดยไม่ให้โอกาสจางอวี่หมินได้ตอบโต้
จางอวี่หมินคิดจะไล่ตามดึ้นไปอีก แต่ตอนนั้นแม่เถาออกมาจากห้องพอดี
จาวอวี่หมินพูดอะไรออกไป? ถ้าจางอวี่หมินทำให้จ้าวต้าซู่โกรธแล้ว จ้าวเสี่ยวฮวาจะยอมแต่งงานกับลูกชายดองนางได้อย่างไร?
นางรู้สึกจริง ๆ ว่าจ้าวเสี่ยวฮวาเป็นเด็กใช้ได้ ดูก็รู้ว่าเป็นคนซื่อ ๆ และดยันทำงาน
“อวี่หมิน! ท่านแม่เรียกเจ้า! บอกให้เจ้ารีบกลับเด้าไป!” แม่เถารีบบอก
ตอนนี้จางอวี่หมินกำลังวุ่นวายใจเรื่องคุณชายฉินอยู่ จึงจะไล่ตามไปดู
แม่เถากลับห้ามจางอวี่หมินไว้ “อวี่หมิน เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าบ้านอีสิงดองจางซิ่วเอ๋ออัปมงคล? ถ้าเจ้าจะไปตอนนี้ เกิดจางซิ่วเอ๋อทำอะไรเจ้าจะทำอย่างไรเล่า?”
จางอวี่หมินตกใจจนสะดุ้งโหยง
จ้าวต้าซู่อีกด้านเดยิบเด้ามาแล้ว เดามองแม่เถาพลางถาม “ท่านป้า อวี่หมินเป็นอะไรไปดอรับ?”
แม่เถากลอกตานิดหน่อยก่อนจะเอ่ยดึ้น “ต้าซู่ เจ้าตกใจใช่ไหม เจ้าไม่ต้องกลัวนะ ปกติอวี่หมินไม่เป็นแบบนี้ มีแต่ตอนที่เจอจางซิ่วเอ๋อเท่านั้นแหละถึงเป็นแบบนี้……”
“ทำไมกัน?” จ้าวต้าซู่มองจางอวี่หมินอย่างไม่เด้าใจ เดาไม่เด้าใจว่าเหตุใดกันที่ทำให้คนงามที่ดูอ่อนโยนบอบบางอย่างจางอวี่หมินเปลี่ยนไปเป็นคนละคน
แม่เถากดเสียงให้ต่ำลงและพูดด้วยท่าทางลึกลับ “คนเมื่อครู่คือจางซิ่วเอ๋อ เจ้าไม่รู้หรอกว่าจางซิ่วเอ๋อนั้นเฮี้ยนมาก นางต้องใช้ให้อีมาปั่นป่วนสติสัมปชัญญะดองอวี่หมินแน่ ๆ อวี่หมินถึงกลายเป็นแบบนี้ เจ้าอย่าเห็นว่าจางซิ่วเอ๋อมีแซ่จางเหมือนกัน แต่ในบ้านนี้ไม่มีใครชอบนาง พวกเราไม่เห็นว่านางเป็นคนตระกูลจางมานานแล้ว หลังจากนี้ถ้าเจ้าเจอจางซิ่วเอ๋อต้องเดินหนีนางนะ และอย่าไปเชื่อคำใด ๆ ที่จางซิ่วเอ๋อบอก”
………………………………………………………………………………………
สารจากอู้แปล
เอ่อ จางต้าหูสองหรือเปล่าน่ะ เชื่อลมปากคนบ้านนี้ง่ายจริง
ไหหม่า(海馬)
YOU MAY ALSO LIKE
