ตอนที่​ 309 หญิงสาว​ผู้​ขยันขันแข็ง​

　　

“ผมขอ​ไป​ปรึกษา​กับ​แม่ก่อน​นะ​ครับ​” ห​ลี่​จื้อ​ขบคิด​ก่อน​เอ่ย​ขึ้น​มา

ลูกสาว​ถูก​แม่ของ​เขา​เลี้ยงดู​มาโดยตลอด​ ตอนนี้​หาก​ต้องการ​เอา​ลูกสาว​มาเลี้ยง​ที่​บ้าน​ของ​ยาย​ จะต้อง​คุย​กับ​แม่ของ​เขา​เสีย​ก่อน​

คุณแม่​จี้พยักหน้า​เป็นอัน​ตกลง​ ก่อน​เอ่ย​ “ไม่ต้อง​อยู่​นาน​ขนาด​นั้น​ก็ได้​ ถ้าแม่ของ​เธอ​คิดถึง​หยวน​หยวน​ก็​มารับ​กลับ​ไป​ก็ได้​”

เมื่อ​กลับ​มาถึงบ้าน​ ห​ลี่​จื้อ​ก็​พูด​เรื่อง​นี้​กับ​น้า​ห​ลี่​

น้า​ห​ลี่​ขมวดคิ้ว​ “แม่ของ​เจี้ยนอวิ๋น​คงจะ​ไม่ให้​จี้อวิ๋นอวิ๋น​รู้จัก​กับ​หยวน​หยวน​เป็นการ​ส่วนตัว​หรอก​ใช่ไหม​?”

“นาง​ไม่ได้​เอ่ยถึง​เรื่อง​ของหล่อน​เลย​ครับ​” ห​ลี่​จื้อ​เอ่ย​ขึ้น​มา

เรื่อง​นี้​เขา​เอง​ก็​เข้า​ใจดี​ ถ้าบ้าน​ตระกูล​จี้ยอมรับ​จี้อวิ๋นอวิ๋น​ขึ้น​มา เขา​คง​ไม่ลังเล​ที่จะ​ปฏิเสธ​ข้อเสนอ​นี้​

แต่​บ้าน​ของ​ตระกูล​จี้ใช่ว่า​จะไม่เข้าใจ​เรื่อง​นี้​ และ​ไม่คิด​จะยอมรับ​จี้อวิ๋นอวิ๋น​ตั้งแต่แรก​แล้ว​

ยิ่งกว่านั้น​ยัง​มีเรื่อง​นิสัย​ของ​ลูกสาว​คน​นี้​ ตอนนี้​เธอ​ถูก​เลี้ยงดู​มาแบบ​เก็บตัว​มากเกินไป​ ถ้าได้​อยู่​ร่วมกับ​เหล่า​บรรดา​พี่ชาย​น้องชาย​ก็​น่าจะ​ดีกว่า​แน่นอน​

“งั้น​แก​ก็​ไป​ถามหยวน​หยวน​เถอะ​” น้า​ห​ลี่​กล่าว​

ห​ลี่​จื้อ​จึงมาพูดคุย​กับ​ลูกสาว​ตัวเอง​

ตอนแรก​หยวน​หยวน​มีท่าทาง​ไม่ยินยอม​ ห​ลี่​จื้อ​เลย​เกลี้ยกล่อม​เธอ​อยู่​ครู่หนึ่ง​ หลังจาก​สัญญาว่า​จะมาเยี่ยม​เธอ​ทุก​สัปดาห์​แล้ว​ หยวน​หยวน​จึงยอม​พยักหน้า​ตกลง​

“หยวน​หยวน​เป็น​เด็ก​ดีมาก​เลย​ ที่นั่น​มีคุณตา​กับ​คุณยาย​ พวกเขา​จะดี​กับ​ลูก​นะ​” ห​ลี่​จื้อ​กอด​ลูกสาว​

หยวน​หยวน​ยัง​ไม่ค่อย​เข้าใจ​ใน​เรื่อง​พวก​นี้​ เธอ​จึงยอม​ตกลง​ จนกระทั่ง​ห​ลี่​จื้อ​พา​มาส่ง เมื่อ​เห็น​ว่า​พ่อ​ของ​เธอ​หาย​ไป​ เด็กหญิง​ก็​ร้องไห้​ขึ้น​มาในทันที​

คุณแม่​จี้จึงพา​ลง​เขา​ไปหา​ฉีฉี ซึ่งฉีฉีค่อนข้าง​สนิท​กับ​เธอ​

“คืนนี้​หยวน​หยวน​จะนอน​ที่นี่​ไหม​?” ฉีฉีเอ่ย​ชวน​ “ที่​บ้าน​ยังมี​เตียง​ว่าง​อยู่​”

“ค่ะ​” หยวน​หยวน​ตอบ​ตกลง​

จี้เจี้ยนอวิ๋น​กับ​ซูตาน​หง​ไม่ได้​คัดค้าน​ เห​ริน​เห​ริน​กับ​คนอื่น​ ๆ เอง​ก็​เช่นกัน​

หลังจากที่​หยวน​หยวน​ยอม​อยู่​ที​นี่​ ความสัมพันธ์​ของ​เธอ​กับ​ฉีฉีก็​ดีขึ้น​ เธอ​ชอบ​พี่ชาย​ตัว​น้อย​คน​นี้​มาก​

เสียง​เสียง​นั้น​ค่อนข้าง​ซน​มากกว่า​ใคร​ พอ​เห็น​เพื่อนเล่น​ใหม่​ เขา​ก็​ต้อนรับ​เธอ​เป็น​อย่าง​ดี​ พร้อม​ให้​ของเล่น​กับ​เธอ​ หยวน​หยวน​รับ​ของ​มาและ​เล่น​ไป​ด้วยกัน​กับ​เขา​

“ไม่แปลก​เลย​ที่​แม่อยาก​จะรับ​มาเลี้ยง​ เด็ก​คน​นี้​พูดจา​เสียง​ค่อย​เหมือน​ลูก​แมว​เลย​ครับ​” จี้เจี้ยนอวิ๋น​ขมวดคิ้ว​ขณะ​บอก​

ซูตาน​หง​คิดในใจ​ เด็กน้อย​คน​นี้​อยู่​กับ​ย่า​มาตั้งแต่​ยัง​เล็ก​ และ​ด้วยเหตุที่​จี้อวิ๋นอวิ๋น​กลับมา​นี่เอง​ ย่า​ของ​หยวน​หยวน​จึงต้อง​เข้มงวด​ จะปล่อย​ให้​เธอ​ไป​เล่น​กับ​เด็ก​คนอื่น​ ๆ ได้​อย่างไร​กัน​?

เธอ​ถึงได้​กลายเป็น​เด็ก​นิสัย​เช่นนี้​

“ให้​เธอ​เล่น​กับ​ฉีฉีกับ​ลูก​ ๆ ไป​ก่อน​เถอะ​ค่ะ​” ซูตาน​หง​ว่า​

ใน​บรรดา​ลูกชาย​ของ​เธอ​ทั้ง​สามคน​ ทั้ง​เห​ริน​เห​ริน​กับ​ฉีฉีไม่ใช่คน​ขี้อาย​ ส่วน​เสียง​เสียง​นั้น​ทั้ง​ดื้อ​ทั้ง​ซน​ เธอ​อาจ​ค่อย​ปรับเปลี่ยน​นิสัย​ไป​ให้​เข้ากับ​พวกเขา​ได้​ ถึงอย่างไร​เธอ​ก็​ยัง​เด็ก​

ดูท่า​ว่า​ของเล่น​ใน​บ้าน​อาจ​ไม่เพียงพอ​เสียแล้ว​ ไม่เพียงแค่​ของเล่น​ สมุด​วาดภาพ​ระบายสี​ก็​เช่นกัน​

เช้าตรู่​วัน​ต่อมา​ เห​ริน​เห​ริน​กินข้าว​เช้าเสร็จ​แล้วก็​เริ่ม​ลงมือ​วาดภาพ​ หยวน​หยวน​เห็น​เข้า​ก็​ยืน​มอง​ เห​ริน​เห​ริน​เห็น​แววตา​ที่​มีความปรารถนา​ของ​หยวน​หยวน​ เขา​จึงให้​ดินสอ​กับ​กระดาษ​ไป​อย่าง​ละ​ 1 ชุด​ “เธอ​นั่ง​วาด​ตรงนี้​ อยาก​จะวาด​อะไร​ก็​วาด​ไป​ได้​เลย​”

“ค่ะ​” หยวน​หยวน​รับ​พู่กัน​ด้าม​งามกับ​กระดาษสี​ขาว​ไป​อย่าง​ร่าเริง​ ก่อน​เธอ​จะลงมือ​วาด​

เพราะ​ยัง​เด็ก​ เธอ​จึงไม่สามารถ​วาด​ออกมา​เป็นรูปเป็นร่าง​นัก​ แต่​สิ่งนี้​ไม่ส่งผล​ต่อ​อารมณ์​ของ​เด็กหญิง​ตัวเล็ก​ ๆ เลย​ พอ​ถึง 9 โมงเช้าก็​ได้เวลา​อาหารว่าง​พอดี​ แม้แต่​คน​ที่​ออก​ไป​เล่น​ข้างนอก​ยัง​กลับมา​กิน​ขนม​เช่นกัน​

ทุกคน​ได้​นม​คนละ​ 1 แก้ว​ พร้อมกับ​ขนม​งาตัด​

หยวน​หยวน​ดื่ม​นมผง​ที่​ห​ลี่​จื้อ​เป็น​คน​เอา​มาให้​ ซูตาน​หง​เพียงแค่​นำมา​ชงให้​เธอ​ดื่ม​ ไม่ได้​ยากลำบาก​อะไร​นัก​

“หยวน​หยวน​จะไปหา​คุณยาย​ไหม​?” ฉีฉีกิน​เสร็จ​แล้ว​เอ่ย​ถามขึ้น​มา

“ไม่ไป​ จะวาดรูป​ค่ะ​” หยวน​หยวน​ส่ายหน้า​ ชี้ไป​ที่​พู่กัน​กับ​กระดาษสี​ขาว​

เธอ​กัด​ขนม​งาตัด​ใน​มือ​ของ​ตน​ มัน​ส่งกลิ่นหอม​ฟุ้ง เธอ​ติดใจ​มัน​มาก​ทีเดียว​

“จะบอก​ให้​ว่า​กิน​แบบนี้​อร่อย​ที่สุด​” ฉีฉีหยิบ​เอา​ขนม​ของ​เธอ​ไป​นิดหน่อย​แล้ว​จุ่มลง​ไป​ใน​แก้ว​นม​ ก่อน​ให้​เธอ​ลอง​กิน​

หยวน​หยวน​ตกใจ​ หาก​แต่​ลอง​ชิมดู​ก็​พบ​ว่า​อร่อย​ขึ้น​มาก​ เธอ​ยิ้ม​เสีย​จน​ตาหยี​

“อร่อย​ไหม​?” ฉีฉียิ้ม​ถาม

“อร่อย​! ”หยวน​หยวน​พยักหน้า​ แล้ว​หยิบ​ขนม​งาตัด​จุ่มลง​ไป​ใน​แก้ว​นม​อีก​

ซูตาน​หง​ถึงกับ​ทน​มอง​ไม่ได้​ มัน​เป็น​วิธีการ​กิน​แป้ง​ทอด​ของ​ฉีฉี แต่​เขา​กิน​แป้ง​ทอด​ได้​เพียง​เดือน​ละ​ 2 ครั้ง​เท่านั้น​ ฉีฉีชอบ​กิน​แบบ​นั้น​ กับ​ขนม​อื่น​ ๆ เขา​ก็​มักจะ​ทำ​เช่นนั้น​เหมือนกัน​

ตอนนี้​เด็กชาย​กำลัง​สอน​มัน​ให้​หยวน​หยวน​

ฉีฉีออก​ไป​เล่น​แล้ว​ ปี​นี้​เห​ริน​เห​ริน​จะเข้าเรียน​ ตอนนี้​กำลัง​เรียนรู้​สิ่งต่าง ๆ​ เขา​ชื่นชอบ​การ​วาดรูป​ นอกจากนี้​ยังมี​เมาท์​ออ​แกน​และ​ไวโอลิน​ซึ่งเขา​มักจะ​เล่น​ใน​ตอนบ่าย​

หาก​ไม่ใช่เพราะ​แถว​นี้​ไม่มีโรงเรียน​ เธอ​ก็​อยาก​ให้​ลูก​คนโต​เข้าเรียน​ แต่​มัน​ช่วยไม่ได้​ เขา​มีนิสัย​ค่อนข้าง​เก็บตัว​ ไม่ชอบ​ออก​ไป​เล่น​ข้าง​นอกบ้าน​ ขณะเดียวกัน​เขา​กลับ​สนใจ​การเรียนรู้​สิ่งต่าง ๆ​ พวก​นี้​มากกว่า​

“หยวน​หยวน​ วาด​เสร็จ​หรือยัง​? ถ้าวาด​เสร็จ​แล้ว​ขึ้นไป​เล่น​บน​เขา​กับ​พี่​ เดี๋ยว​พี่​จะพา​ไป​วาด​แตงโม​” เห​ริน​เห​ริน​วาดรูป​เสร็จ​จึงเอ่ย​ถามขึ้น​

“แตงโม​?” หยวน​หยวน​เงยหน้า​มอง​เขา​

“ใช่ แตงโม​ จะไป​ด้วยกัน​ไหม​?” เห​ริน​เห​ริน​พยักหน้า​ตอบ​

“ไป​ค่ะ​” หยวน​หยวน​รีบ​พูด​ตอบกลับ​ไป​

“งั้น​ก็​ไป​กัน​เถอะ​” เห​ริน​เห​ริน​ว่า​

หลังจากนั้น​เห​ริน​เห​ริน​จึงให้​เธอ​ถือ​กล่องดินสอ​สีกับ​กระดาษ​ขาว​ขึ้นไป​ด้วย​

ซูตาน​หง​อยาก​ให้เสียง​เสียง​ไป​ด้วย​ แต่​เมื่อ​ครุ่นคิด​แล้ว​ ก็​ดูท่า​ว่า​เห​ริน​เห​ริน​จะไป​วาดรูป​จริง ๆ​ หาก​ให้เสียง​เสียง​ไป​ด้วย​ เขา​คง​วาดรูป​ไม่ได้​แน่นอน​

วันนี้​ท้องฟ้า​สวย​มาก​ ซูตาน​หง​จึงพา​เสียง​เสียง​ซึ่งไม่อาจ​อยู่​ติด​บ้าน​ได้​นั่งลง​บน​รถเข็น​และ​พา​เดิน​ออก​ไป​เล่น​

เธอ​พา​มาที่​ไร่​ เห็น​ว่า​ตอนนี้​ปลูก​พืช​ไว้​หลายอย่าง​นับไม่ถ้วน​ เช่น​ถั่วลิสง​และ​ถั่วเหลือง​พวก​นี้​ที่​พบเห็น​ได้​ทั่วไป​ ซึ่งจี้กวงซง​กับ​จี้ต้า​หย่ง​คอย​ดูแล​รดน้ำต้นไม้​ที่นี่​อยู่​ตลอด​

เมื่อ​เห็น​ว่า​เธอ​มา พวกเขา​จึงทักทาย​และ​ทำงาน​กัน​ต่อ​ ซูตาน​หง​มัก​พา​ลูก​ๆ มาเดินเล่น​จน​เห็น​เป็น​ภาพ​ชินตา​ พวกเขา​ต่าง​คุ้นชิน​ไป​เสียแล้ว​

ซูตาน​หง​ใช้ประโยชน์​จาก​การ​ที่​พวกเขา​ไม่ได้​สังเกตเห็น​แอบ​ใส่น้ำพุ​วิเศษ​ลง​ไป​ใน​น้ำ​ ซึ่งเธอ​ใส่มัน​ลง​ไป​เป็น​จำนวน​ไม่น้อย​

แปลง​ถัดไป​เป็น​ของ​บ้าน​จี้หง​จวิน​กับ​หวัง​หง​ฮวา​ หวัง​หง​ฮวา​กำลัง​ง่วน​กับ​งาน​ ใน​จังหวะ​ที่​ซูตาน​หง​แวะ​มา

อย่า​ดูถูก​ว่า​หวัง​หง​ฮวา​เป็น​ผู้หญิง​ที่​ทำนา​ไม่เป็น​เชียว​ แม้ใน​ช่วง​ไม่กี่​ปี​ที่ผ่านมา​ครอบครัว​ของหล่อน​จะไม่สามารถ​หาเลี้ยงชีพ​ได้​ ทว่า​ปี​นี้​ครอบครัว​ของหล่อน​กลับ​ได้​ทำ​การซ่อมแซม​บ้าน​ทั้ง​หลัง​ บ้าน​ที่​ซ่อม​ไป​นั้น​ทั้ง​กว้าง​และ​สวยงาม​กว่า​เดิม​ ซูตาน​หง​เคย​ไป​เห็น​เข้า​ครั้งหนึ่ง​ มัน​มีขนาดใหญ่​กว่า​เดิม​มาก​

เช่นเดียวกับ​หล่อน​ สวี่​อ้าย​ตั๋ง​กับ​ห​ลี่​อวี้ซุ่ย​ต่าง​ก็ได้​ซ่อมแซม​บ้าน​ของ​ตน​เช่นกัน​

สถานการณ์​ของ​สอง​บ้าน​นี้​ไม่ต่างกัน​เลย​ ถือว่า​เป็น​ครอบครัว​ที่​ยากจน​มาก​ใน​หมู่บ้าน​ เนื่องจาก​เพิ่ง​แยก​ออกมา​จาก​ครอบครัว​ใหญ่​ อีก​ทั้ง​ยังมี​ที่ดิน​อยู่​เพียง​หยิบมือ​ เมื่อ​แยกตัว​ออกมา​ พ่อแม่​จึงไม่ได้​สนใจ​พวกเขา​ ทำให้​ยิ่ง​ขัดสน​เข้าไป​ใหญ่​

แน่นอน​ว่า​พวกเขา​ดำเนินชีวิต​กัน​อย่าง​ลำเค็ญ​ ไม่มีโจ๊ก​ให้​กิน​อิ่ม​ท้อง​ด้วยซ้ำ​

หาก​แต่​ตอนนี้​พวกเขา​เป็นหนึ่ง​ใน​ไม่กี่​ครอบครัว​ใน​หมู่บ้าน​ที่​สามารถ​หาเงิน​เพื่อ​สร้างบ้าน​ใหม่​ได้​ ซึ่งทำให้​หลาย​คนใน​หมู่บ้าน​ประหลาดใจ​

ทว่า​บางคน​ก็​กลับ​เลือก​จะมองข้าม​ไป​ อย่างเช่น​ซูตาน​หง​

ไม่ว่า​เป็น​ห​ลี่​อวี้ซุ่ย​หรือ​หวัง​หง​ฮวา​ ผู้หญิง​สอง​คน​นี้​ใช้ชีวิต​อย่าง​รอบคอบ​ เนื่องจาก​ทั้งคู่​ยากจน​และ​ใช้จ่าย​กัน​ประหยัด​มาก​

พวก​หล่อน​ไม่ใช้เงิน​แม้แต่​แดง​เดียว​กับ​สิ่งที่​ไม่ควร​จ่าย​ แม้สามีของ​พวก​หล่อน​จะมีราย​ได้ที่​มั่นคง​ หาก​แต่​พวก​หล่อน​กลับ​ไม่เคย​คิด​ที่จะ​ขี้เกียจ​เลย​