ดี-เจเนซิส : สามปีหลังจากดันเจียนปรากฏขึ้น - ตอนที่ 30 เล่ม 2 : ทำความเข้าใจภาษาต่างโลก (6)

27 พฤจิกายน 2018 (วันอังคาร)

โยโยกิ-ฮาจิมัน

หลังจากที่มิโยชิอัพเดตเวปไซต์เพื่อประกาศเรื่องการประมูล ทั่วโลกนั้นตอบสนองเร็วมาก ถึงเราจะไม่ได้ใส่เบอร์โทรศัพท์ลงไปในข้อมูลของดี-พาวเวอร์สอย่างเป็นทางการ เเต่ก็มีคนโทรเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย สุดท้ายเราจึงต้องถอดสายโทรศัพท์ทิ้ง

ผมโทรไปหาทานากะเเละบอกเรื่องราวเขาไปคร่าวๆเกี่ยวกับการประชุมที่พึ่งจัดขึ้นที่JDA 

“เพราะญี่ปุ่นทิ้งสิทธิที่จะซื้อออร์บนี้ไป พวกเราเลยจะเอามันไปประมูล” ผมบอกไปเเบบนี้

นี่เป็นครั้งเเรกเลยที่เบอร์โทรศัพท์ของทานากะมีประโยชน์

“มะ-ไม่จริงน่า” ทานากะพูด

“ก็นะ ผมปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคุณก็เเล้วกัน”

ผมได้ยินเสียงทานากะที่กำลังตื่นตระหนกผ่านทางโทรศัพท์ เเต่ว่าเขาเป็นคนห้ามไม่ให้พวกเราออกนอกประเทศ ถือซะว่านี่เป็นการเอาคืนเล็กๆน้อยๆก็เเล้วกัน

“ดะ-เดี๋ยวก่อนนะครับ ทำไมเรื่องราวถึงกลายมาเป็นเเบบนี้ไปได้”

“ลองไปถามกระทรวงกับหน่วยงานที่ผมบอกไปเมื่อกี้ก็เเล้วกัน อ้อ เเล้วคุณก็ควรจะไปตรวจสอบชาวต่างชาติที่เข้าประเทศมาหลังจากวันที่ 26 ด้วยนะ หลังจากที่การประมูลเสร็จสิ้นเเล้ว ถนนที่จะไปยังสถานที่รับของน่าจะกลายเป็นสนามรบเลยล่ะ”

ผมวางสายหลังจากพูดขู่เสร็จ จากนั้นก็ปิดโทรศัพท์เเละโยนมันเข้าไปในวอลท์

 

วอชิงตันดีซี, สหรัฐอเมริกา

ข่าวเรื่องการประมูลเดินทางไปถึงอีกฝากโลกในพริบตา ความขัดเเย้งเกิดขึ้นในหลายประเทศระหว่างศูนย์วิจัยดันเจี้ยนต่างๆ 

ด้วยคำขอจากกระทรวงดันเจี้ยนแห่งสหรัฐอเมริกา อารอน เอนส์เวิร์ธ – ผู้อำนวยการเเห่งห้องวิจัยดันเจี้ยนในเนวาด้า – ได้นั่งเครื่องบินเดินทางไปยังกรุงวอชิงตันดีซี

USDD(กระทรวงดันเจี้ยนแห่งสหรัฐอเมริกา) นั้นเป็นกระทรวงใหม่ล่าสุดกระทรวงที่ 16 ที่พึ่งจัดตั้งขึ้นต่อจากกระทรวงความมั่นคงแห่งมาตุภูมิ เนื่องจากมันถูกก่อตั้งด้วยสถานการณ์ฉุกเฉิน ทำให้ตอนนี้ USDD ขอยืมพื้นที่ส่วนหนึ่งจากกระทรวงมหาดไทสำนักงานใหญ่

“ดันเจี้ยนคือทรัพยากร” อารอนพูดกับตัวเอง

รถของเขานั้นกำลังขับตรงไปยังถนนเเคบๆจากทางหลวงอนุสรณ์จอร์จ วอชิงตันบนอินเตอร์สเตท 395 ข้ามสะพานไปยังเเม่น้ำโพโตเเมค

ตอนนี้โลกทั้งโลกกำลังอยู่บนเส้นเเบ่งเขตแดนอันตราย ถึงอารอนจะเข้าใจเรื่องนี้ดีกว่าคนอื่นๆ เเต่เขาก็ไม่มีความตั้งใจที่จะเป็นโล่ให้มวลมนุษยชาติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ามันต้องใช้ชีวิตของเขาเอง

เข้าสู่ถนนสายที่สิบสอง รถของเขาเข้าบริเวณสถานีสมิธโซเนียน เนื่องจากถนนที่มีระดับต่างกัน แสงและเงาสลับกันสาดส่องและปกคลุมรถของเขาไปตามทาง ความเเตกต่างนี้ทำให้อารอนนึกถึงเทวดาเเละซาตานที่กำลังทำสงครามกันในอามาเกดอน สุดท้าย ในบริเวณที่เเสงส่องสว่างก็มีถนนทางตรงโผล่ขึ้นมา พร้อมกับกำเเพงสูงของพิพิธภัณฑ์ทั้งสองฝั่งข้างทาง

การบรรจบกันระหว่างทางลาดชันกับกำแพงที่ค่อย ๆ ต่ำลง ก่อให้เกิดภาพลวงตาอันแปลกประหลาด “คุณไม่มีทางหนีเเล้ว” เหมือนมันกำลังเตือนเขาเเบบนั้น รถนั้นหักเลี้ยวซ้ายราวกับจะหนีจากภาพลวงตาอันเเสนประหลาดนี้ ที่ฝั่งซ้ายมือของเขา อารอนสามารถเห็นอนุสรณ์สถานวอชิงตัน เเละไกลๆเขาก็ยังสามารถเห็นทำเนียบขาวได้อยู่ทางด้านขวา

ที่เเห่งนี้เป็นศูนย์กลางของการเมืองเเละรัฐบาล เเต่เพราะด้วยทุกสิ่งที่เรารู้จักในโลกกำลังจะถูกเขียนขึ้นใหม่ ที่เเห่งนี้ก็เหมือนกลายเป็นเขตพื้นที่ห่างไกล

เบื้องหน้าอารอน ธงของอนุสรณ์สถานกองพลที่ 2กำลังโบกสะบัดอยู่บนเสาที่ถูกชักขึ้นไปเเค่ครึ่งเดียว บางทีอเมริกาอาจจะต้องการ ดาบไฟนั่นที่เเสดงให้เห็นถึงการป้องกันปารีสจาดกองทัพเยอรมัน – อีกครั้งนึง –

ฉันคงใช้อารมณ์มากเกินไปซะเเล้ว อารอนตำหนิตัวเองเเละส่ายหัว

จาก US-50 รถของเขาเข้าสู่ถนนสาย18ตะวันตกเฉียงเหนือ สุดท้ายเเล้วก็มีอาคารสี่เหลี่ยมสีชมพูเข้ามาในสายตาของเขาทางด้านซ้าย

ที่นั่นคือจุดหมายของเขา

***

“เเล้วใครกันที่บ้าขนาดเอาออร์บไปประมูล”

เคอร์ทิส ปีเตอร์ ฮาซาเวย์ เลขานุการของ USDD ถามคำถามทันทีโดยไม่มีการทักทาย

อารอนตอบคำถามโดยตรงโดยไม่ใช้อารมณ์มาเกี่ยวข้อง “ใครบางคนที่มีเลขทะเบียนของ JDAครับ”

“JDA งั้นรึ ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องการประมูลสกิลออร์บ เรื่องเเบบนั้นมันเป็นไปได้ด้วยรึ ฉันยังไม่เคยได้รับรายงานในเรื่องนี้สักครั้ง”

“เท่าที่ผมรู้ มันเป็นไปได้ครับ ถ้าเจอออร์บภายใน 24 ชั่วโมง เเละรวบรวมผู้เข้าประมูลภายใน 24 ชั่วโมง ประกาศผู้ชนะการประมูลภายใน 24 ชั่วโมง ตกลงการค้าใน 24 ชั่วโมง ส่งมอบออร์บใน 24 ชั่วโมง เเละให้ผู้รับใช้ออร์บภายใน 24 ชั่วโมง”

เคอร์ทิสกดด้ามปกกาลงที่โต๊ะหลายครั้งเพื่อระงับความโกรธ  “เรื่องนั้นฉันรู้อยู่เเล้ว” เหมือนท่าทางของเขากำลังบอกเรื่องนี้

“จากเวปไซต์นั่น การประมูลจะเริ่มต้นขึ้นในวันที่ 28 พฤจิกายน เวลาเที่ยงตรง เวลาอีสเทิร์น เเล้วก็มีเวลา 2 วันในการประมูลด้วย” เคอร์ทิสพูด

“ถ้าผู้จัดการประมูล ‘บังเอิญ’ เจอออร์บในวันที่ส่งมอบออร์บพอดี ก็อาจจะเป็นไปได้”

“ก็คือเป็นไปไม่ได้”

อารอนไม่ตอบ เขาเเค่ยักไหล่

“ฉันเปลี่ยนคำถามก็เเล้วกัน ประเทศของเราสามารถจัดการประมูลเเบบนี้ได้ไหม” เคอร์ทิสถาม

“ไม่สามารถทำได้ครับ”

“งั้นเอารายงานของเธอเกี่ยวกับความเห็นส่วนตัวในเรื่องนี้มา”

อารอนยื่นรายงานที่เขาเตรียมมาเเละเริ่มอธิบาย รองเกิชวินได้เคยซื้อออร์บมาเเล้ว 2 ลูกจากเวปไซต์นั่น เเล้วจากรายงานของเเหล่งข่าวที่เชื่อถือได้ ทีมของเขาได้รับออร์บพวกนั้นจริงๆ เพราะฉะนั้นการประมูลนั่นเป็นของจริง

ถึงเกิชวินจะไม่รู้วิธีที่เเน่ชัด เเต่ผู้ขายอ้างว่าเขาเจอออร์บโดยบังเอิญพอดี เเถมมีสกิลที่ยังไม่ได้รับการบันทึกสองสกิลถูกขายที่ประมูลนั่นด้วย

“จากข้อมูลนี้ เจ้าของเวปไซต์จะต้องครอบครองเทคโนโลยีการรักษาจัดเก็บ ค้นหาหรือได้รับสกิลออร์บ หรือไม่ก็-” อารอนหยุดพูดชั่วขณะ กำลังชั่งใจว่าเขาควรพูดต่อหรือไม่ สุดท้ายเเล้วเขาก็เสริมว่า “มันอาจะฟังดูงี่เง่า เเต่บางทีพวกเขาอาจจะเเค่โชคดีที่เป็นคนโปรดของพระเจ้าก็ได้”

เคอร์ทิสยิ้มเเหยๆเล็กน้อย ไม่ได้ตอบอะไร

เรื่องของเศรษฐีชาวอินเดียที่ได้พบกับจอมขมังเวทย์ที่ญี่ปุ่นนั้นมีต้นกำเนิดมาจาก EU เเต่ทว่าอารอนไม่ได้ใส่เรื่องนี้เข้าไปในรายงานของเขาเพราะมันอาจจะเป็นเรื่องที่ถูกเติมสีตีไข่จนเกินจริงในเเวดวงชนชั้นสูงก็ได้

“ถ้าเทคโนโลยีเเบบนั้นมีจริง เราสามารถกดดันให้ญี่ปุ่นมอบมันให้เราได้ไหม” เคอร์ติสถาม

“ด้วยความเคารพ คำถามนี้ควรถามไปยังทำเนียบขาวหรือกระทรวงการต่างประเทศมากกว่านะครับ เเต่ผมคิดว่า…” อารอนตอบ

“ว่าไง”

“ถึงเเม้การประมูลจะผ่านไปสองครั้งเเล้ว เเต่รัฐบาลญี่ปุ่นก็ยังไม่เริ่มเคลื่อนไหว มีความเป็นไปได้สูงว่าประเทศไม่มีส่วนในเรื่องนี้” เหมือนเคอร์คิสกำลังคิดอยู่ เเต่อารอนก็ยังพูดต่อ “ท่านคิดว่าเราควรจะทำยังไงดีครับ”

“เรื่องไหนล่ะ”

“สกิลเข้าใจภาษาต่างโลกนั้นมีความจำเป็นอย่างมากในการคงไว้ซึ่งความเป็นมหาอำนาจของโลก ตอนนี้มีรัสเซียประเทศเดียวที่สามารถถอดความจากจารึกนั่นได้ ทราบใช่ไหมครับ”

“เราไม่รู้ด้วยว่าบทแปลนั่นถูกต้องจริงๆไหม” เคอร์ทิสเห็นด้วย “มีเเค่รัสเซียเท่านั้นที่รู้ เธอกำลังจะบอกเเบบนั้นงั้นหรือ”

อารอนพยักหน้า “ใช่ครับ”

“ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากจะอเมริกาชนะการประมูลครั้งนี้ ราคาโดยคาดการณ์คือเท่าไร”

“ไม่มีครับ”

“ไม่มีเลยหรือ”

“ใช่ครับ ถ้าดูจากงบประมาณแผ่นดินของประเทศที่ต้องการออร์บนี้ ขึ้นต่ำเเล้วเราน่าจะต้องใช้หนึ่งพันล้านดอลลาร์”

เคอร์ติสตาโต “ขนาดนั้นเลยหรือ?”

“รัสเซียจะต้องพยายามรักษาผลประโยชน์ของชาติตัวเอง เเล้วถ้าอเมริกากับEUมาเเข่งกันเองเพื่อขัดขวางรัสเซีย ผมคิดว่าราคาจะต้องพุ่งขึ้นไปถึง หมื่นล้านดอลลาร์”

“ถ้าเราสามารถรักษาขั้วอำนาจของโลกให้เหมือนเดิมได้ด้วย 1.4เปอร์เซ็นของงบประมาณป้องกันประเทศ เธอคิดว่าราคานี้มันถูกงั้นหรือ”

“ถ้าราคาของเครื่องบินรบสองลำสามารถรักษาความสงบสุขของโลกได้ล่ะก็ ผมคิดว่าใช่ครับ”

เข็มวินาทีของนาฬิกาเเขวนผนังกำลังเคลื่อนที่อย่างลื่นไหลเเละเงียบเชียบ

หลังจากความเงียบชั่วครู่ เคอร์ทิสก็พูดขึ้นมา “สรุปเเล้วการลักพาตัวเจ้าของเวปไซต์เเละบังคับให้พวกเขาร่วมมือด้วยน่าจะเป็นวิธีที่ง่ายที่สุดนะ”

อารอนไม่สามารถซ่อนความรู้สึกของเขาไว้ได้หลังจากได้ยินคำพูดนั้น “ท่านคิดว่า…สังคมจะยอมให้ทำเเบบนั้นหรือครับ”

“ตอนที่ประเทศชาติกำลังต่อสู้เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง กฏหมายหรือจริยธรรมมันไม่มีค่าอะไรหรอก มีเเค่พลังเท่านั้นเเหละ ตราบเท่าที่ประชาชนไม่รู้ พระเจ้าก็ยังอยู่บนสวรรค์ เราจะทำอะไรก็ได้”

อารอนรับฟังคำพูดเหล่านั้นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ เขาไม่สามารถทำอะไรได้อีกเเล้ว

เหมือนเคอร์ทิสจะตีความท่าทางของอารอนว่าไม่เห็นด้วย เขาจึงเล่นมุกตลก “เเต่เเน่นอน เพราะเราเป็นผู้พิทักษ์แห่งประชาธิปไตย เราไม่ทำเเบบนั้นหรอก”

ถึงเคอร์ทิสจะดูพอใจกับมุกตลกของเขา เเต่อารอนรู้สึกได้ว่าใจจริงของเขาต่างจากนั้นโดยสิ้นเชิง เเต่เขาก็ไม่สามารถพูดอะไรที่จะไปไล่ต้อนหัวหน้าของเขาเองได้ ถ้าเขายังอยากจะประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานอยู่

“พูดถึงรองเกิชวิน ทำไมเขาถึงไม่เข้าร่วม USDD ล่ะ” เคอร์ทิสถาม

หน่วยจู่โจมดันเจี้ยน(DSF)นั้นถูกก่อตั้งขึ้นก่อนUSDD เเละขึ้นตรงต่อท่านประธานาธิปดีโดยตรง เเน่นอนว่าสมาชิดส่วนหนึ่งถูกคัดเลือกมาจากเพนตากอน เเต่ทว่าสมาชิกบางส่วนก็มาจาก DEA เเละ FBI ซึ่งทั้งสองหน่วยที่ว่านี้อยู่ภายใต้กระทรวงยุติธรรม

ในทางกลับกัน USDD ซึ่งถือว่าดันเจี้ยนเป็นทรัพยากรอย่างนึงนั้น เพิ่งก่อตั้งขึ้นเมื่อปีที่เเล้ว ด้วยเหตุนี้ทำให้หน่วยงานนี้ขาดเเคลนบุคลากรในการทำงาน อีกทั้ง USDD ก็ไม่ได้มีอำนาจที่จะไปสั่งการ DSF ได้ ทั้งสองหน่วยงานนั้นยังอยู่คนละองค์กรอยู่ในตอนนี้

“เพราะว่าทางรัฐบาลต้องการที่จะเเยกการจัดการดันเจี้ยนเเละการสำรวจดันเจี้ยนออกจากกันครับ” อารอนตอบ

“เกิชวินยังอยู่ที่ญี่ปุ่นใช่ไหม”

“ใช่ครับ เขาเเละทีมของเขากำลังลาพักหลังจากที่พิชิตอีเเวนส์ดันเจี้ยนได้ ดูเหมือนว่าเขาจะได้พบผู้ประมูลที่พูดถึงก่อนหน้านี้เเล้วด้วย ขณะนี้ทีมของเขากำลังสำรวจโยโยกิดันเจี้ยนอยู่”

“โยโยกินี่อย่างกับเป็นหมืองทอง ญี่ปุ่นนี้ใจบุญจริงๆที่ยอมให้ชาติอื่นมาเอาทรัพยากรไปเท่าไรก็ได้” เคอร์สทิสยิ้มอย่างดูถูก เเต่เขาก็ทำท่าทางจริงจังอีกครั้ง 

“ฉันไม่คิดว่าจะเป็นจริงหรอกนะ เเต่ว่า…”

“ครับ” อารอนตอบ

“หรือว่าทีมไซมอนจะเป็นคนขายออร์บพวกนั้นให้ผู้จัดการประมูล”

“ท่านคิดเเบบนั้นได้ยังไงครับ!” อารอนเกือบจะพูดเเบบนี้ออกมาเเต่ก็ต้องกลืนมันลงคอไป ไม่ใช่ว่าเรื่องนี้จะเป็นไปไม่ได้ เเถมสมาชิกของDSFก็มีเเต่พวกคาดการณ์ไม่ได้ทั้งนั้น

ถึงจะอย่างนั้น ไม่คิดว่าพวกเขาจะหลอก WDA ได้หรอก

“ถ้าท่านเป็นห่วง ทำไมไม่ลองให้ผู้ตรวจสอบทหารภายในลองสืบเรื่องนี้ดูล่ะครับ”

“ฉันไม่อยากจะเป็นหนี้เพนตากอนสักเท่าไร ถึงเวลาที่เเล้วให้หน่วยของเราทำงานเเล้วล่ะ”

สีหน้าของเคอร์ทิสดูชั่วร้าย เกือบจะเหมือนพวกกิ้งก่า

“ฉันจะให้หน่วยงานของ USDD ร่วมประมูลด้วย เธอไม่ต้องสืบเรื่องนี้ต่อเเล้วล่ะ”

“เข้าใจเเล้วครับ”

อารอนทำความเคารพเเละออกจากห้องไป

 

2-3-1 นากาโตะโจ เขตจิโยดะ โตเกียว สำนักงานนายกรัฐมนตรี

ในวันที่กษัตริย์อับดุลลาจากจอร์เเดนมาเยี่ยมเยียนญี่ปุ่น วันนั้นมีระบบความกดอากาศสูงเข้าปกคลุมโตเกียว ทำให้อุณหภูมิสูงขึ้นจนผิดฤดู

พอตะวันเริ่มตกดิน ผู้อำนวยการฝ่ายข่าวกรองของคณะรัฐมนตรีมุราคิตะกับหัวหน้าการประสานงานโนกะ ได้เข้าพบกับนายกรัฐมนตรีอิเบะที่ที่พำนักของรัฐบาล

“ญี่ปุ่นยอมสละสิทธิในการซื้อออร์บทำความเข้าใจภาษาต่างโลกงั้นหรอ” อิเบะร้อง

“ดูเหมือนว่าจะเป็นอย่างนั้นนะครับท่าน” โนกะตอบอย่างเจียมตัว

“เป็นข่าวที่ไม่น่ายินดีจริงๆ เรื่องนี้เกิดขึ้นที่ไหนตอนไหน เเล้วใครมันเป็นคนตัดสินใจเรื่องนี้”

เมื่อเช้านี้ ผู้อำนวยการสำนักกิจการอเมริกาเหนือกระทรวงการต่างประเทศเเละสำนักนโยบายป้องกันประเทศของกระทรวงกลาโหมได้มาเข้าพบกับนายกรัฐมนตรี ตามที่พวกเขาพูดไว้ ทางสหรัฐอเมริกาได้สอบถามเกี่ยวกับออร์บภาษาต่างโลกที่พึ่งถูกนำออกมาประมูล อิเบะไม่นึกไม่ฝันว่าญี่ปุ่นจะยอมสละสิทธิ์การซื้ออร์บ

ตั้งเเต่ที่รัสเซียได้เริ่มประกาศเกี่ยวกับการเข้าใจภาษาต่างโลก การพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้นั่นเริ่มจากอเมริกามาถึงกระทรวงการต่างประเทศเเละต่อมายังที่องค์กรดันเจี้ยน ความสำคัญของออร์บนี้ในทางการฑูตน่าจะเป็นที่รู้กันของทุกๆคนจากทั่วโลก ออร์บนี้อาจจะโผล่มาที่โยโยกิเเต่ญี่ปุ่นไม่สนใจที่จะซื้องั้นเรอะ

จากการอธิบายโดยละเอียดของมุราคิตะ – ที่เป็นคนเขียนรายงานต้นฉบับนี้ด้วย – ออร์บนี้จะถูกนำออกไปประมูลเวลา 12.00 นาฬิกา เวลาอีสเทิร์นของวันที่ 28

“ทำไมการประชุมที่สำคัญขนาดนั้นถูกจัดขึ้นที่JDAเเบบลับๆ โดยที่เราไม่รู้ด้วยล่ะ” อิเบะถาม

“เพราะผู้อำนวยการอนุญาติครับ เขาเคยเป็นคนของรัฐมาก่อน”

พอมันออกขายเเล้ว คนจำนวนนับไม่ถ้วนจะต้องพยายามซื้อออร์บนี้ ตอนนี้มีการโต้เถียงกันอยู่เเล้วว่าJDAนั้นถูกจัดเป็นบริษัทที่เเสวงหาผลกำไรหรือไม่ ซึ่งถ้าเป็นจริงๆ การที่จะสละสิทธิ์ในการซื้อออร์บนั้นก็จะไม่สามารถทำได้

“จากการสืบสวนของทานากะ รองผู้อำนวยการของกระทรวงการคลังได้บ่นว่ามีงบไม่พอ” มุราคิตะอธิบาย 

“เเละมีใครบางคนประกาศอย่างไม่อายว่าเจ้าของออร์บต้องยอมมอบออร์บให้ฟรีๆหรือไม่ก็ด้วยราคาต่ำ เหมือนว่ารัฐมนตรีกระทรวงการคลังก็เห็นด้วย เพราะมันไม่กระทบกับงบประมาณ”

“ยกออร์บให้ฟรีๆงั้นรึ” อิเบะทวน “นักสำรวจพวกนั้นเกี่ยวข้องกับJDAอะไรอย่างนั้นหรือ”

“ไม่ครับ จากที่ผมได้ทราบมา พวกเขาบอกว่า ‘ถ้าคุณเป็นประชาชนชาวญี่ปุ่นที่จงรักภักดี การที่จะมอบออร์บนี้ให้ญี่ปุ่นเป็นการกระทำที่สมควร’ พูดกันประมาณนี้ครับ”

อิเบะหัวเราะ “ทุกวันนี้ ไม่มีใครพูดเเบบนี้เเม้เเต่คนของกระทรวงกลาโหมด้วยซ้ำ การบังคับเเบบไม่ใช้กฏหมายให้นักสำรวจยอมมอบทรัพย์ของตัวเองให้เนี่ย JDAเป็นเผด็จการรึยังไง”

โนกะหัวเราะอย่างหงุดหงิด สถานการณ์เเบบนี้อาจจะมีผลลัพธ์ต่างออกไปถ้าอยู่ในช่วงสงคราม เเต่ว่าประเทศมีอยู่เพื่อปกป้องประชาชน ไม่ใช่ในทางกลับกัน เพราะว่าประชาชนนั้นเป็นคนจ่ายภาษี

“เเล้วยังไงต่อ” อาเบะถาม

“จากที่ทานากะได้สอบถามดี-พาวเวอร์ส JDAได้ขอให้พวกเขาตามหาออร์บภาษาต่างโลกให้ ตอนนี้เพราะ JDA ไม่สามารถจ่ายค่าออร์บได้ พวกเขาเลยไม่ยอมรับ ยิ่งไปพูดกับพวกเขาด้วยว่า ถ้ารักชาติก็มอบออร์บมาซะดีๆเเบบนั้น ยิ่งทำให้พวกเขาโกรธเข้าไปใหญ่”

เเย่ชะมัด อาเบะคิด เเต่ถ้าJDAบังคับพวกเขา บางทีอาจจะยังพอที่จะเจรจาได้

“การประมูลเริ่ม 12.00 เวลาอีสเทิร์นของวันที่ 28” นายกรัฐมนตรีพูด “ถ้าเป็นเวลาญี่ปุ่นก็จะเป็น…”

“วันที่ 28 เวลาบ่ายสองโมงครับ” มุราคิตะต่อให้จบ

“ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากจะหยุดการประมูลก่อนหน้านั้นเเละซื้อออร์บ ถ้าการปรับเปลี่ยนงบประมาณให้เสร็จไม่ทันเวลา เราน่าจะปรับเปลี่ยนเงินจากกองทุนได้ ตอนวิกฤตน้ำมันเมื่อปี 1970 ญี่ปุ่นก็ถอนเงิน 2.5ล้านล้านเยนจากที่นั่น การจะถอนอีกสักล้านล้านเยนก็น่าจะเป็นไปได้”

“ตั้งเเต่ตอนนั้นยังไม่มีการโอนเข้าไปที่กองทุนเลยครับ ยอดตอนนี้เป็นศูนย์” มุราคิตะพูด

ท่านนายกพยักหน้า “เราสามารถจะโอนเงินเข้าไปชั่วคราวจากกองทุนหนี้สาธารณะได้ หวังว่าดี-พาวเวอร์จะยอมลดให้บ้างนะ”

“เเล้วการความเห็นชอบจากสภาล่ะครับ”

“เราสามารถไปขอสภาอย่างเป็นทางการทีหลังได้ ตอนนี้ต้องขอให้สมาชิกสภาทำงานก่อน มีเวลาเหลือเเค่ 22 ชั่วโมง”

หลังจากนั้น อิเบะต้องเข้าพบกับกษัตริย์อับดุลลา เเละจากนั้นอีกหนึ่งวัน เขาก็ต้องบินไปที่อาเจนติน่าเพื่อเข้าร่วมประชุม G20

“มุราคิตะ” อาเบะพูด “มารายงานผลลัพธ์ที่บ้านฉันตอน 6.45 ด้วย”

“รับทราบครับท่าน”

ถ้าเรื่องนี้ถูกรู้เข้า พรรคฝ่ายค้านจะต้องก่อเรื่องอีกเเน่ เเต่ว่าถ้าเราพลาด ราคาที่ต้องจ่ายมันเยอะกว่านั้น

มุราคิตะกระซิบอะไรบางอย่างกับโนกะ จากนั้นทั้งสองคนก็ออกไปจากที่พำนักของนายกรัฐมนตรี

 

มอสโคว รัสเซีย เขตการปกครองส่วนกลาง

หน่วยงานสำรวจดันเจี้ยนของรัสเซีย – สำนักปฏิบัติการพิชิตดันเจี้ยน (DCD) – นั้นไม่ได้ถูกจัดตั้งขึ้นภายใต้กระทรวงกลาโหมหรือบริการรักษาความมั่นคงแห่งสหพันธรัฐ เเต่กลับอยู่ภายใต้สำนักหลักของโครงการพิเศษของประธานาธิบดี หรือที่เรียกกับว่า GUSP เเต่ทว่ารัฐมนตรีว่าการของ GUSP นั้นไม่ได้ควบคุม DCD เเต่ผู้อำนวยการของDCDนั้นจะรายงานโดยตรงกับประธานาธิบดี

เจ้าหน้าที่ของสำนักสิ่งอำนวยความสะดวกพิเศษที่ติดกับประธานาธิบดี ซึ่งอยู่ภายใต้ GUSP นั้น จะถูกเรียกว่า ‘โมลส์’ เจ้าหน้าที่ของDCDจะถูกเรียกว่า ‘วีเซิล’

จากจตุรัสเเดง ห้างสรรพสินค้าชื่อว่ากัมเเละสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อว่า ‘สเรดนีเย ตอร์โกวีเย รยาดี’ หรือถ้าเเปลเเล้วก็จะได้ชื่อที่ไม่ธรมดาว่า ‘ตลาดการค้าเเถวกลาง’ นั้นขนาบข้างสองฝั่งของถนนที่มีชื่อว่าอูลีตสะ อิลยินกะ ถ้าตามถนนเส้นนี้ไปอีกสักพักก็จะเจอกับสำนักงานใหญ่ของDCDตั้งอยู่ข้างๆสำนักงานบริหารของประธานาธิบดี

“หรือก็คือ ดี-พาวเวอร์ยังไม่มีออร์บในครอบครองถูกไหม”

ภายในออฟฟิศหลัก ชายที่ถูกเรียกว่าผูัอำนวยการนั้นกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะ เขาอายุประมาณสี่สิบ มีดวงตาคมเหมือนใบมีด หุ่นเเพรียวเเต่กำยำ ตัดผมทรงอันเดอร์คัท

“คาดว่าจะเป็นเเบบนั้นครับ”

คนที่ตอบคำถามนั้นเป็นสมาชิกของคณะกรรมการอำนวยการที่มีชื่อว่า เคอร์นิคอฟ เขาอายุประมาณสามสิบ รูปร่างใหญ่เเข็งเเรง กำลังยืนรายงาน

“ไม่เหมือนสองครั้งที่ผ่านมา ผู้ขายไม่อนุญาติให้มีการต่อเวลาการประมูล” เคอร์นิคอฟพูดต่อ “พวกเขาจะส่งมอบออร์บให้กับผู้ชนะในวันที่ 2 เดือนธันวาคมครับ”

“พวกเขาไม่อยากจะรับมือกับการต่อเวลาการประมูลไม่จบไม่สิ้นด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง”

ถ้าการประมูลไม่มีจำกัดเวลา การเสนอราคาอาจจะเกิดขึ้นได้ไม่มีที่สิ้นสุด ในกรณีนี้ ไม่มีใครที่จะสามารถคาดการณ์ได้ว่าราคาสุดท้ายจะอยู่ที่เท่าไร เเต่ทว่าสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับออร์บนี้ค่อนข้างจะพิเศษอยู่ ดี-พาวเวอร์สก็เลยไม่ใช้วิธีที่เคยทำมา

“เป็นไปได้มากครับ”

“ถ้าเป็นเเบบนั้น พวกเขาน่าจะมีเวลาหาออร์บเเค่วันเดียว นั่นก็คือวันที่ 2 นั่น”

มีความคิดนึงผ่านเข้ามาในหัวของเคอร์นิคอฟ ถ้าหากปาร์ตี้นั่นสามารถหาออร์บได้จริงๆเเละส่งมอบการครอบครองของมันให้กับประเทศอื่นที่ไม่ใช่รัสเซีย ประเทศของเราจะต้องเสียความเป็นต่อด้านการพัฒนาดันเจี้ยนอย่างเเน่นอน

ด้วยสถานการณ์ที่ไม่อาจควบคุมได้ ชายที่มีชื่อว่าอิคนัท เซอเวอนี่ ได้ถูกบังคับให้ใช้ออร์บเข้าใจภาษาต่างโลก เขาเป็นนักสำรวจที่ไม่มีการศึกษาเเละเคยทำงานขุดเหมืองมาก่อน ถึงออร์บนั้นจะทำให้คุณเข้าใจภาษาต่างโลก เเต่ว่าการจะเเปลให้เป็นภาษาอื่นนั้น อิคนัทจะต้องมีสติปัญญาระดับนึงเพื่อทำการเเปลเป็นภาษารัสเซียให้เหมาะสม เขาเลยต้องการคำเเนะนำตั้งเเต่ต้นถึงเรื่องของการเเปลภาษาให้ถูกต้อง ณ ตอนนี้วิธีนี้ดูไม่ค่อยจะได้ผลสักเท่าไรนัก

“เราควรจะส่งคนไปขัดขวางดี-พาวเวอร์สไหมครับท่าน” เคอร์นิคอสถามเเละพยายามดูท่าทีของผู้อำนวยการ

ผู้อำนวยการตอบกลับด้วยสายตาเย็นยะเยือก “ฉันจะส่งคนเพื่อไปช่วย ดี-พาวเวอร์ส” เขาพูดเงียบๆ

“เเน่นอนว่าในวันนั้นโยโยกิจะต้องอันตรายมากกว่าที่เคยเเน่นอน เพื่อเป็นการยืนยันว่าพวกเขาจะกลับมายังพื้นโลกโดยปลอดภัย เราจะเป็นต้องมีคนคอยจับตาดูพวกเขา เธอคิดอย่างนี้ไหม”

“ครับ งั้นผมจะส่งคนจากคณะกรรมการอำนวยการพิชิตดันเจี้ยนเพื่อไ-”

“ส่งคนจากหน่วยวีของบริการความมั่นคงแห่งสหพันธรัฐไป”

“ว่ายังไงนะครับ?”

ในยุคของKGB หน่วยวี (V) นั้นเป็นหน่วยที่มีชื่อว่า วิมเปล ในช่วงเวลานั้นหน่วยนี้เหมือนจะทำหน้าที่ป้องกันโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ เเต่ในความจริงเเล้ว พวกเขาเป็นหน่วยหัวกะทิที่เชี่ยวชาญทั้งทางด้านการจารกรรมเเละการทำลายล้าง

หลังจากผ่านเหตุการณ์ทั้งดีเเละร้าย หน่วยหัวกะทิสองหน่วยที่สนับสนุนภารกิจผิดกฏหมายของKGBนั้นก็ยังคงมีอยู่เเละใช้ชื่อว่า เอ(A) เเละวี(V) ทั้งสองหน่วยนี้จะอยู่ภายใต้กรมมาตรการป้องกันความสุดโต่งทางการเมืองของศูนย์ภารกิจพิเศษ เเละขึ้นตรงกับ FSB

“คิดซะว่าเป็นหลักประกันทางการเมืองก็เเล้วกัน” ผู้อำนวยการพูด

เคอร์นิคอฟไม่สามารถมองเห็นหน้าของผู้อำนวยการได้อย่างชัดเจนเพราะเเสงเงา เเต่เหมือนเขากำลังยิ้มอยู่

“รับทราบครับท่าน…”

“ลองคิดดูว่าถ้าเกิดดี-พาวเวอร์สกลับขึ้นมาบนโลกได้อย่างปลอดภัยจริงๆ เเต่ก็ไม่มีอะไรรับประกันว่าพวกเขาจะสามารถไปถึงจุดนัดพบได้ใช่ไหมล่ะ เพราะบางทีอุบัติเหตุมันก็เกิดขึ้นได้ ไม่ว่าจะระมัดระวังเเค่ไหน”

“…ท่านจะให้เรื่องนี้เกิดขึ้นกลางโตเกียวหรือครับ”

ผู้อำนวยการพยักหน้า “เเม้ว่าโตเกียวจะปลอดภัยขนาดไหน อุบัติเหตุก็เกิดขึ้นได้อยู่ดี”

“ก็จริวครับ เเต่ว่า…”

“ถ้ามีอุบัติเหตุเกิดขึ้นในวันนั้นก็ไม่เเปลกสักนิด”

“เข้าใจเเล้วครับ”

พอพูดจบเคอร์นิคอฟก็ออกจากห้องไป

“เเค่นี้อาจจะยังไม่พอ” ผู้อำนวยการพึมพัมขึ้นมา

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเเละต่อสายไปยังหน่วยข่าวกรองต่างประเทศ

 

โยโยกิดันเจี้ยน

พวกเราบอกนารุเสะไว้เเล้วว่าถ้าจำเป็นจะสามารถหาเราเจอได้ที่ไหน

พอเก็บของอย่างรวดเร็วพวกเราก็เดินทางไปโยโยกิดันเจี้ยนโดยพยายามหลบทั้งคนเเล้วก็มอนสเตอร์ พวกเราใช้ทางที่สั้นที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อไปยังเป้าหมาย สกิลตรวจจับในตอนนี้นั้นมีประโยชน์มาก พวกเราใส่ของสำคัญๆต่างๆไว้ในสโตเรจของมิโยชิเเละในวอลท์ของผม โชคดีที่เรายังมีของเหลืออยู่จากการสำรวจครั้งก่อน

หลังจากที่มีบทเรียนมาเเล้วจากการลงดันเจี้ยนครั้งที่เเล้ว ผมก็ไม่ลืมที่จะนำผ้าคลุมมาเพื่อซ่อนอุปกรณ์สำหรับมือใหม่ของพวกเรา ตอนเเรกผมก็คิดว่ามันมีประโยชน์เเค่นั้น เเต่ที่จริงพวกมันสามารถทำอย่างอื่นได้ด้วย

“รุ่นพี่ ฉันเห็นคนจากกล้องหลังบ่อยมากเลย มีใครตามเรามารึเปล่า”

“รอเดี๋ยวนะ”

ผมใช้สกิลตรวจจับเเละเดินทางไปทางที่ต่างไปจากที่เคย เเต่พอผมสังเกตดูรอบๆอย่างระมัดระวัง มีกลุ่มคนสี่กลุ่มที่กำลังตามพวกเรามาอยู่ ดูเหมือนว่าทั้งสี่กลุ่มนี้จะไม่ได้ทำงานด้วยกัน เเต่พวกเขาทั้งหมดดูเป็นมืออาชีพมาก พวกเขาเว้นระยะห่างจากเราตลอดโดยที่ยังสะกดรอยตามอยู่

“ใช่ ฉันตรวจจับเจอคน เเถมมีตั้งสี่กลุ่มด้วย”

“สี่กลุ่มที่อยู่ในโยโยกิน่าจะเป็น อเมริกา จีน อังกฤษ เเล้วก็ญี่ปุ่นมั้ง”

“เเล้วรัสเซียล่ะ”

“ฉันไม่คิดว่าจะเป็นรัสเซียนะ” มิโยชิตอบ “เราพึ่งจะประกาศประมูลเมื่อวาน เเล้วก็ไม่เหมือนชาติอื่นๆ พวกนั้นไม่สนใจหรอกว่าเราจะไปที่ไหน พวกรัสเซียน่าจะลงมือตอนวันที่ 2”

ถ้าเป็นเเบบนั้นกลุ่มที่กำลังสะกดรอยตามพวกเราอยู่ก็น่าจะไม่ทำอันตรายพวกเราไปสักพักนึง เเถมพวกเขาอาจจะพยายามปกป้องพวกเราด้วย เเต่พวกเราก็วางใจไม่ได้

“เเต่ไม่เหมือนว่าไซมอนกับเพื่อนของเขาจะมานะ” ผมพูด

ทีมของไซมอนทั้งหมดอยู่ในระดับเลขตัวเดียว ผมเลยรู้สึกถึง พลัง ของพวกเขาได้เวลาใช้สกิลตรวจจับ ผมเคยลองใช้สกิลนี้กับพวกเขาหลายครั้งเเล้ว ผมคิดว่าผมไม่พลาดในเรื่องนี้เเน่ๆ

“ไม่มีใครในกลุ่มพวกนั้นที่เเข็งเเกร่งพอๆกับทีมไซมอนเลย” ผมเสริม

“พวกนั้นน่าจะเป็นหน่วยสอดเเนม พวกองค์กรที่มีทั้งพลังคนเเละพลังเงินตราพวกนี้มันคนละระดับกับพวกเรา” เสียงของเธอมีความอิจฉาเล็กน้อย เเต่อยู่ดีๆเธอก็ยิ้มออกมาเหมือนนึกเรื่องอะไรชั่วร้ายออก “ถ้าเราเดินไปยังทางเเคบๆที่มีถนนเเค่เส้นเดียว ทั้งสี่ทีมนั่นก็น่าจะต้องมาเจอกัน คงตลกน่าดูเลยเนอะ”

“พวกเขาก็น่าจะตีเนียนเหมือนมาเจอกันโดยบังเอิญนั่นเเหละ”

“รุ่นพี่ไม่คิดว่าพวกเราจะเบี่ยงเบนความสนใจกันเองหรอ”

“เบี่ยงเบนความสนใจงั้นหรอ ก็นะ เขาไม่สามารถฆ่ากันได้ เเล้วก็ไม่อาจตลาดสายตาจากพวกเราได้ด้วย”

เเต่ว่าการที่จะปล่อยให้พวกนั้นมาตามเราอย่างสบายใจก็รู้สึกไม่ดีเหมือนกัน เหมือนกำลังถูกจับตาดูอยู่ตลอดเวลา

ไม่ล่ะ เรากำลังถูกจับตาดูอยู่จริงๆ

หลังจากที่เลี้ยวโค้ง ผมทำสัญลักษณ์ไว้ที่กลุ่มที่สะกดรอยตามมาด้วยสกิลตรวจจับ จากนั้นก็หิ้วมิโยชิขึ้นมาเเละเร่งสปีดขึ้น

มิโยชิร้องด้วยความตกใจ “ระ-รุ่นพี่พยายามจะสะบัดหนีพวกนั้นหรอ?”

“ไม่รู้ว่าจะทำได้รึเปล่า เเต่อย่างน้อยก็อยากจะยืนยันว่าพวกเขาสะกดตอยตามเราจริงๆ”

ถึงพวกเขาจะคลาดสายตาจากเราไปเเล้ว เเต่ก็ยังสามารถตามเราได้อยู่ บางทีอาจจะมีเทคโนโลยีอะไรสักอย่างที่สามารถตามรอยเท้าอะไรพวกนี้ได้

“บางทีอาจจะเป็นเรดาห์สำหรับตรวจจับมนุษย์ก็ได้นะ เพราะที่ห่างไกลอย่างนี้ไม่มีคนอื่นอยู่เเล้วล่ะ”

“เรดาห์ตรวจจับมนุษย์มันเล็กขนาดหิ้วไปมาด้วยได้หรอ?”

“เมื่อ15ปีที่เเล้ว นักวิจัยขากMITได้สร้างเครื่องมือที่ใช้สัญญาณไวไฟเมื่อตรวจจับสิ่งที่เคลื่อนไหวได้ ฉันไม่เเปลกใจเลยถ้าเขาจะเอาไปพัฒนาต่อเพื่อต่อต้านกับผู้ก่อการร้าย”

“ว้าวว สุดยอดไปเลยนะ”

 

สำนักงานใหญ่ JDA, อิจิกายะ

“รายงานทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับดี-พาวเวอร์สมีเพียงเท่านี้ค่ะ” 

นารุเสะ มิฮารุรายงานให้กับหัวหน้าฝ่ายไซกะในห้องกระชุมเล็กของJDA เธออธิบายสิ่งที่ดี-พาวเวอร์สทำเเละเธอช่วยสนับสนุนพวกเขายังไง

“ต้องบอกว่าเธอทำได้ดีมาก ตั้งเเต่เธอมาช่วยดี-พาวเวอร์ส ปาร์ตี้นั่นทำเงินให้JDAไปได้ 2470ล้านจากค่าคอมมิชชันเพียงอย่างเดียว เธอสร้างชื่อเสียงพอตัวเลยในฐานะของนักธุรกิจหญิง ถ้ามีอะไรผิดพลาดขึ้นมา ตัวเลขพวกนี้อาจจะหายไปสามหลักเลยก็ได้”

เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับความสามารถของฉันสักนิด นารุเสะคิดเเต่ทว่าก็ไม่ได้พูดออกไป ผลลัพธ์ก็คือผลลัพธ์ ไม่ว่าจะสามารถโชคช่วยหรือความสามารถ ที่เเหละคือการทำงานในโลกของผู้ใหญ่

ไซกะปิดรายงานที่อยู่ในมือเสียงดังพั่บเเละผ่อนคลายลง จากนั้นเขาก็ไขว้ขาเเละเริ่มพูดคุยเล็กๆน้อยๆ 

“หลังจากส่งมอบออร์บเเล้ว หวงจากจีนเเละวิลเลียมจากอังกฤษก็ยังอยู่ที่ญี่ปุ่นใช่ไหม”

“อย่างนั้นหรือคะ? พวกเขาไม่ได้กลับประเทศไปหรอกหรอ”

“ไม่ใกล้เคียงเลยล่ะ ทั้งทีมของหวงกับวิลเลียมพึ่งมาถึงญีปุ่นเมื่อไม่กี่วันก่อนนี่เอง”

“อย่างนั้นหรือคะ”

“พวกเขาจะขอยืมโยโยกิสักพักนึงน่ะ”

“ไม่ใช่ว่าประเทศของพวกเขาก็ยังมีดันเจี้ยนที่ยังสำรวจค้างอยู่หรือคะ”

“เเน่นอน”

ถึงจะพูดอย่างนั้น จีนนั้นมีจำนวนดันเจี้ยนค่อนข้างน้อย ด้วยเหตุผลบางอย่าง พื้นที่หลังจากญี่ปุ่น – ถ้ามองจากมหาสมุทรแปซิฟิก – นั่นจะมีจำนวนดันเจี้ยนน้อย

“ทำไมทุกคนถึงทิ้งดันเจี้ยนของตัวเองเเล้วมาที่โยโยกิกันนะ”

“ต้องถามด้วยรึ เพราะว่าการประมูลยังไงล่ะ”

การประมูลออร์บเข้าใจภาษาต่างโลกนั้นถูกจัดขึ้นที่ญี่ปุ่น การซื้อขายจะจัดขึ้นที่อิจิกายะ ทำให้ตัวออร์บเองก็น่าจะมาจากโยโยกิดันเจี้ยน

“อีกทั้ง วิคเตอร์ของฝรั่งเศษเเละเอดการ์ของเยอรมันก็ส่งคำขอที่จะให้หน่วยสนับสนุนของพวกเขามาร่วมด้วยเช่นกัน อเมริกาเองก็ส่งนักสำรวจมาเพิ่มด้วย”

“เป็นหน่วยสนับสนุนของไซมอนรึเปล่าคะ”

“ไม่ จากที่ได้ยินมาจะเป็นสมาชิกของ USDD”

“หน่วยดันเจี้ยนเเห่งสหรัฐอเมริกาหรือคะ”

“ถูกต้อง”

ไซมอนนั้นอยู่ในหน่วยจู่โจมดันเจี้ยน(DSF) เพราะถูกก่อตั้งขึ้นก่อน หน่วยนี้จึงขึ้นตรงต่อประธานาธิบดี สมาชิกจะถูกคัดเลือกจากพาตากอนเเละDEAเเละFBI ทั้งสองหน่วยงานนั้นอยู่ภายในกระทรวงยุติธรรม

เเต่ในทางตรงกันข้าม USDD – ที่เห็นดันเจี้ยนเป็นทรัพยากร – พึ่งถูกก่อตั้งขึ้นเมื่อปีที่เเล้ว เพราะหน่วยนี้ไม่ได้มีอำนวจเหนือ DSF ทำให้ DSFนั้นถือว่าเป็นหน่วยที่เเยกกันเป็นเอกเทศน์ พูดง่ายๆคือสองหน่วยนี้มีสายบังคับบัญชาต่างกัน

“มีข้อขัดเเย้งเกิดขึ้นระหว่าง USDD กับ DSF หรือคะ?”

“ใครจะรู้ได้ล่ะ มันไม่ใช่เรื่องของเรา เเล้วฉันก็ไม่อยากจะยื่นคอเข้าไปเกี่ยวข้องกับกิจการภายในของสหรัฐด้วย“ พอพูดจบไซกะก็ยืดเเขน “สรุปว่าตอนนี้สถานการณ์ของโยโยกิกำลังจะเกิดความวุ่นวายขึ้นยังไงล่ะ”

“ที่พักของโยโยกิไม่ได้มีความจุพอขนาดนั้นนะคะ”

“ฉันรายงานเรื่องนั้นไปเเล้ว เเต่โชคยังดีที่มีโรงเเรมหลายเเห่งบริเวณชินจูกุ พวกตัวเเทนจากชาติต่างๆก็คงหาที่พักที่พอใจเองนั่นเเหละ”

“นอกจากดิมิทรีของรัสเซียกับเอทโตเร่ของอิตาลี 20ลำดับเเรกของโลกนั้นมารวมตัวกันอยู่ที่โยโยกิหมดเเล้วสินะคะ”

ไซกะพิงพนักเก้าอี้ที่ส่งเสียงดังเอี๊ยด “ใช่ เมื่อสามปีก่อน ดันเจี้ยนปรากฏขึ้นทั่วโลก ชาติต่างๆเริ่มออกมาตรการควบคุม จนมาถึงตอนนี้นักสำรวจจะดับสูงยังไม่เคยมารวมตัวกันในที่ๆเดียวมาก่อน”

“เพราะดันเจี้ยนเคอร์ยาส คูลเยเเกนนั้นถูกปิดสินะคะ”

ออร์บทำความเข้าใจภาษาต่างโลกนั้นได้ถูกพบครั้งเเรกที่ดันเจี้ยนเเห่งนี้ เเต่เพราะว่ามันถูกปิด นักสำรวจทั่วโลกเลยไม่อาจจะไปที่นั่นได้

“ถูกต้อง เเต่ดันเจี้ยนที่เปิดให้สาธารณะชนเข้าได้ย่างโยโยกินั้นหาได้ยากอยู่เเล้ว จะว่าไป ดี-พาวเวอร์สจะเข้าไปในโยโยกิวันนี้ใช่ไหม”

“ใช่ค่ะ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะอยู่ในนั้นจนกว่าการประมูลจะเสร็จสิ้นลง”

“ดูจากเวลาที่พวกเขาลงดันเจี้ยน ส่วนมากเเล้วน่าจะคิดว่าพวกเขาลงเพื่อไปหาออร์บนั่นใช่ไหม”

“เป็นเเบบนั้นค่ะ”

“ดูจากรายชื่อคนที่เข้าดันเจี้ยน หน่วยสอดเเนมจากหลายๆประเทศกำลังสะกดรอยตามพวกเขาอยู่ ถ้ารัสเซียเข้ามาร่วมวงด้วย ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะไม่ทำการลอบสังหาร”

ถ้าล้อเล่นล่ะก็ ไม่ตลกเลยนะคะ มิฮารุคิด

“ไม่รู้ว่าดี-พาวเวอร์กำลังคิดอะไรอยู่ เเต่ว่าตอนนี้พวกเขาตั้งวันที่ 2 เดือนธันวาคมเป็นวันส่งมอบออร์บ การพยายามหาที่อยู่ของพวกเขาในวันที่ 1 ให้ได้ต้องเป็นเป้าหมายหลักของหน่วยข่าวกรองทั่วโลกอย่างเเน่นอน”

โยโยกิเป็นดันเจี้ยนความลึกสูงที่มีมอนสเตอร์อยู่หลายชนิด การที่จะพยายามหาออร์บชนิดใดชนิดหนึ่งนั้นต้องใช้ความพยายามสูง การจำกัดพื้นที่การค้นหาด้วยบริเวณที่ดี-พาวเวร์สออกล่านั้นเป็นวิธีที่ช่วยลดเวลาลงได้อย่างมาก

“หลังจากที่ดี-พาวเวอร์สเข้าดันเจี้ยนไปเเล้ว เเม้เเต่สำนักความมั่นคงก็คลาดสายตาจากพวกเขาไป พวกเขามาที่นี่เพื่อสอบถามน่ะ”

“อะไรนะคะ ดีพาวเวอร์อยู่ในการเฝ้าระวังของสำนักความมั่นคงหรอคะ”

“ไม่ พวกเขาอยู่ภายใต้ การคุ้มครอง ของสำนักความมั่นคงต่างหาก เเม้เเต่JDAยังส่งเธอไปคอยเฝ้าดูเเลเลยไม่ใช่รึไง”

มิฮารุพึ่งจะรู้เรื่องนี้ ทำให้เธอตกใจไม่ใช่น้อย

“ฉันไม่มีประโยชน์ในฐานะผู้คุ้มกันสักเท่าไรหรอกนะคะ”

ไซกะหัวเราะ “เเค่มีคนคอยเฝ้ามองอยู่ก็สร้างความเเตกต่างได้เเล้วล่ะ เอาเถอะ ถึงจะเป็นสำนักความมั่นคงที่มีพนักงานอยู่ตามฐานดันเจี้ยนต่างๆยังพาตัวพวกเขาไม่เจอ ฉันคิดว่าหน่วยสอดเเนมของต่างชาติก็น่าจะเจอปัญหาเดียวกัน คนที่อยู่หน้างานตอนนี้คงตื่นตระหนกกันน่าดู” ไซกะยิ้มอย่างนึกสนุก “เธอรู้ใช่ไหมว่าสามารถหาดี-พาวเวอร์สได้ที่ไหนถ้าจำเป็น”

มิฮารุลังเลสักพักก่อนที่จะตอบอย่างตรงไปตรงมา “ถ้าเป็นสถานการณ์ฉุกเฉินล่ะก็ บางทีนะคะ”

“เยี่ยมมาก”

เวลาของวันนี้กำลังหมดลง ข้างนอกหน้าต่างมีดวงอาทิตย์ของฤดุใบไม้ร่วงย้อมท้องฟ้าให้เป็นสีเเดง