ดี-เจเนซิส : สามปีหลังจากดันเจียนปรากฏขึ้น - ตอนที่ 17 เล่ม 1 : D-Powers, เริ่มทำงานได้ (7)
10 พฤจิกายน 2018 (วันเสาร์)
สำนักงานใหญ่JDA, อิจิกายะ
“พวกคุณทั้งสองคนมีปัญหากับภาษาอังกฤษไหมคะ”
นารุเสะถามในระหว่างที่พวกเรากำลังเดินอยู่ในทางเดินของJDA
วันนี้ ผู้ซื้อของเราจะเป็นไซมอน เกิชวิน เพราะเขาเป็นนักสำรวจเเรงค์สามของโลก ผมเลยอยากรู้นิดหน่อยว่าออร่าของเขาจะเป็นยังไง จนลืมไปว่าเขาเป็นคนอเมริกัน
ถ้าเป็นเเค่การพูดคุยซื้อขายทั่วไปก็น่kจะพอไหวอยู่เเหละมั้ง
“ถ้าใช้ภาษาอังกฤษตามตำราก็ไม่น่าจะมีปัญหานะ” ผมตอบ
“ภาษาอังกฤษของฉันอยู่ในระดับทั่วๆไป โอ๊ะ เเต่อาจจะลืมไปหมดเเล้วก็ได้” มิโยชิพูด
“ใช่ ภาษาต่างชาติน่ะ ถ้าไม่ใช้มันก็จะลืม”
“เนอะ เเต่ฉันไม่เเน่ใจเรื่องรายละเอียดจุดสำคัญเท่าไร เพราะงั้น ฝากด้วยนะ นารุเสะ”
“เข้าใจเเล้ว”
พอเปิดประตูห้องประชุมเข้าไปก็เจอกับทีมสำรวจดันเจี้ยนที่ดีที่สุดในโลกนั่งกันอยู่ ชายหนุ่มรูปร่างดีที่ตัดผมทรงทหารสั้นๆยกมือทักทายพวกเรา
“สวัสดี ฉันไซมอน เกิชวิน” เขาพูดเป็นภาษาอังกฤษ
“สวัสดี คุณไซมอน” มิโยชิตอบเป็นภาษาอังกฤษเช่นกัน “เป็นเกียรติที่ได้พบคุณ ฉัน มิโยชิ อาซึสะ ถ้าไม่รังเกียจ ฉันขอตรวจสอบรหัสเลยได้ไหม”
ไซมอนยื่นเมมโมรี่การ์ดที่มีรหัสมาให้
“ว้าว มิโยชิ เธอพูดได้ดีเลยนี่นา” ผมกระซิบบอกเธอเป็นภาษาญี่ปุ่น
“สิ่งสำคัญคือทำเป็นว่าเก่งเเล้วก็ไม่พูดอะไรที่ไม่จำเป็นไงล่ะ” เธอกระซิบตอบกลับ
มิโยชินำเมมโมรี่การ์ดเสียบเข้าที่เเล็บท๊อปเพื่อตรวจสอบ เเละยืนยันว่ารหัสเป็นของจริง
โน็ต : จากส่วนนี้ไป จะเป็นการคุยกันด้วยภาษาอังกฤษซะส่วนมาก
“ทุกอย่างเรียบร้อยดี นารุเสะ เธอช่วยตรวจสอบเเละยืนยันออร์บได้ไหม” มิโยชิพูด
มิโยชิเปิดหีบอลูมิเนียมเเละยื่นให้คนกลางจากJDAตรวจสอบเหมือนครั้งที่เเล้ว
นารุเสะสัมผัสออร์บอย่างเบามือ เเละยืนยัน “JDA ยืนยันว่าออร์บนี้เป็นออร์บต้านทานทางกายภาพจริง เเละมีตัวเลขเวลาน้อยกว่า 60”
ชายตัวสูงผมสีขี้เถ้าที่นั่งอยู่ข้างไซมอนพูดขึ้นมาด้วยความตกใจ “น้อยกว่า60งั้นหรอ!”
ทุกคนดูตกใจกับส่วนนี้กันทั้งนั้นเลยเเหะ
“ใช่ค่ะ” นารุเสะพยักหน้าตอบ
“ทำการโอนเงินด้วยค่ะ” มิโยชิพูด
ไซมอนใช้เครื่องมือที่ถืออยู่ในมือเพื่อโอนเงิน “กำลังทำเดี๋ยวนี้เเหละ”
“ขอบคุณ ฉันยืนยันว่าได้รับเงินเเล้ว”
หลังจากหักภาษีเเละค่านายหน้าของJDA พวกเราน่าจะได้เงินประมาณ 2,837,600,000 เยน
“นี่ค่ะ” มิโยชิยื่นออร์บตรงหน้าไปทางไซมอน
ไซมอนเเตะหีบอย่างเบามือเเละพูดขอบคุณ
หลังจากนั้น นารุเสะก็ประกาศจบการซื้อขาย “ขอบคุณทุกคนมากค่ะ การซื้อขายก็จบลงเพียงเท่านี้”
ผมส่งสัญญาณให้มิโยชิด้วยสายตาเเละลุกออกจากที่นั่ง พยายามจะออกจากห้องประชุม เเต่ก็มีเสียงเรียกมาจากทางด้านหลัง เหมือนจะไม่ยอมให้ผมไป
โธ่เว๊ย โดนศัตรูล้อมเเล้วหรอเนี่ย พูดเปรียบเทียบอะนะ
“ขอคุยด้วยสักหน่อยได้ไหม” ไซมอนถาม
“เรื่องอะไร” ผมถาม
“ไม่นานหรอกน่า”
“โอ้ เอ่อ ฉัน อังกฤษ พูดเเย่”
“รุ่นพี่ จะเป็นลมรึไง” มิโยชิถามเป็นภาษาญี่ปุ่น
“ก็ถ้าทำเป็นไม่เข้าใจจะได้ไม่ต้องคุยไง”
“ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันจะทำหน้าที่เป็นล่ามเอง” ผู้หญิงในทีมไซมอนพูดขึ้นเป็นภาษาญี่ปุ่น “ฉันเคยอยู่ที่โยโคสุกะจนอายุ12”
ชิบหายละ
“ฉันนาตาลี ยินดีที่ได้รู้จัก” เธอพูด
ด้วยความที่เธอมีผมสีทองเเละมีดวงตาสีฟ้า ทำให้เธอมีรูปร่างเป็นชาวต่างชาติในอุดมคติของคนญี่ปุ่น เเต่ที่ว่าตอนเด็กอาศัยอยู่ที่โยโคสุกะนี่มันขี้โกงกันนี่นา
“อย่างงั้นเองหรอ” ผมถอนหายใจ
มิโยชิดึงเก้าอี้ในห้องประชุมออกมา “อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดสินะ”
พวกเรานั่งลงอีกครั้ง นารุเสะเดินไปกดปุ่มชงกาแฟที่เครื่อง กลิ่นกาแฟหอมอบอวลไปทั่วห้อง
“เอาล่ะ พวกเราจะช่วยอะไรคุณได้” ผมถาม
“นายก็ฟังดูพูดภาษาอังกฤษได้ดีนี่” ไซมอนพูด
“เเค่ภาษาเเบบเป็นทางการล่ะก็ได้”
“ถ้าเข้าใจกันก็พอเเล้ว งั้น พวกนายทำได้ยังไงล่ะ”
“เรื่องอะไร?”
เเน่นอนว่านาตาลีตอบด้วยภาษาญี่ปุ่นที่ไม่มีที่ติ “พวกเธอนำออร์บมาที่นี่ได้ยังไงโดยให้ตัวเลขเวลาน้อยกว่า60”
ไม่สามารถทำเป็นไม่รู้เรื่องได้เเล้วสิ
“อ๋อ เราพึ่งหาออร์บนี้เจอโดยบังเอิญเมื่อชั่วโมงที่เเล้วนี่เอง” ผมตอบ
“โดยบังเอิญ” ไซมอนย้ำ
“น่าเหลือเชื่อใช่ไหมล่ะ เกือบจะกลายเป็นพวกต้มตุ๋นไปซะเเล้ว”
“เเล้วเจ้าวงเเหวนเวทน่าสงสัยนี่ล่ะ” ชายตัวสูงผมสีขี้เถ้าถาม ในระหว่างที่พูด เขาก็ตรวจสอบตัวหีบไปด้วย “อ้อ ฉันโจชัว ยินดีทีไ่ด้รู้จัก”
ผมทำสีหน้าสบายๆ ยักไหล่เเละพูดว่า “ขอโทษที เป็นความลับทางการค้าน่ะ เเต่มันเข้ากับบรรยากาศดีใช่ไหมล่ะ”
“เข้ากับบรรยากาศ?”
“ใช่ ถ้าพวกคุณเห็นตัวหนังสือว่า เมดอินเจแปน ล่ะก็ มั่นใจได้เล่ยว่ามันถูกสร้างมาอย่างพิถีพิถันเเน่”
หลังจากนั้นทีมไซมอนก็ถามอีกหลายคำถาม ผสมกับการพูดคุยเล็กน้อยเกี่ยวกับโยโยกิดันเจี้ยน เพราะพวกเขาจะอยู่โตเกียวอีกสักพักก็เลยอยากจะลงสำรวจโยโยกิ เเถมยังอยากจะให้พวกเราพาไปอีกด้วย เเต่ก็ต้องปฏิเสธอเพราะพวกเราเคยไปเเค่ที่ชั้นหนึ่งเท่านั้นเอง
“นายเคยไปเเค่ชั้นหนึ่งอย่างงั้นหรอ” ไซมอนตกใจ
“ใช่ เเต่บันไดทางไปชั้นสองก็เคยไปนะ” ผมตอบ
“นายลงดันเจี้ยนมานานเท่าไรเเล้ว”
“ไม่ถึงเดือน”
“ถ้างั้นทำไมถึง…ช่างมันเถอะ เดี่ยวฉันจะลองหาคนอื่นๆให้พาไปเเทนก็เเล้วกัน”
เขาน่าจะอยากถามว่า เเล้วหาออร์บมาไได้ยังไง
ถ้าSDFไม่ได้เป็นคนพาพวกเขาไป เขาอาจจะสามารถไปถามทีมอื่นได้เช่น คาเกโระหรือ ชิบะที นักสำรวจทั่วโลกนั้นชื่นชมทีมไซมอนกันทั้งนั้น พวกเขาต้องดีใจมากเเน่ๆที่มีโอกาสพาทีมไซมอนไป
พอการพูดคุยล่วงเลยไประดับนึง มิโยชิก็พูดขึ้นมา “เคโกะเเละฉันมีธุระอื่นที่ต้องไปทำต่อ พวกเราขอตัวเเค่นี้”
“ได้สิ ไว้มาคุยกันครั้งหน้า จะตั้งหน้าตั้งตารอเลยล่ะ” ไซมอนตอบ
“เช่นกัน”
พวกเราจับมือกับทีมไซมอน พยายามยิ้มเเบบพนักงานขายอย่างสุดฤทธิ์ เเต่พอพวกเราเปิดประตูห้องประชุม ไซมอนก็เรียกพวกเราอีกครั้ง
“อ้อ มีอีกคำถามนึง”
หมอนี่มาจากแผนกสืบสวนคดีฆาตกรรมของกรมตำรวจลอสแอนเจลิสรึไง (1)
“เมื่อไม่นานมานี้ มีใครบางคนจากแอเรีย12ที่กลายมาเป็นนักสำรวจเเรงค์หนึ่งของWDA”
ผมหันมาพูดในระหว่างที่ประตูกำลังเปิดอยู่
“ใช่ ฉันก็ได้ยินมาเหมือนกัน”
“คนๆนั้นเป็นเพื่อนนายรึปล่าว”
ว้าว ตาเขาไม่ได้ยิ้มไปด้วยเลยเเหะ
“อย่าพูดบ้าๆน่า” ผมตอบ ยักไหล่ ปิดประตูเเละออกจากห้องประชุมไป
***
หัวหน้าแผนกไซกะกำลังรอพบกับผู้ดูเเลเต็มเวลาของปาร์ตี้ดี-พาวเวอร์สอยู่ ในระหว่างนั้น เขาก็ตรวจสอบเอกสารในมือ
“โธ่เว๊ย กระทรวงกลาโหมโยนระเบิดมาให้ซะอย่างนั้น” เขาพึมพำ
สุดท้ายเเล้วJDAมีหน้าที่เเค่เพื่อควบคุมเเละจัดการดันเจี้ยน เขาไม่อยากจะเข้าไปเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ เเต่เรื่องนี้มันก็คาบเกี่ยวกันอย่างเเกะไม่ออก
เมื่อไม่กี่วันก่อน ชายที่ชื่อเทราซาวะจากกระทรวงกลาโหมได้ติดต่อเขามาเพื่อขอพบเขา ไซกะเลยพยายามจัดหาเวลาเพราะดูจะเป็นเรื่องสำคัญ เเต่กองเอกสารราชการลับที่เขาได้มาเป็นเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ทั้งหมดเกี่ยวกับสกิลๆหนึ่งที่มีที่มาจากรัสเซีย
พอเทราซาวะนำเอกสารมา ไซกะที่ผู้ในตำเเหน่งผู้บริหารก็มีสิทธิที่จะเข้าถึงเอกสารเหล่านั้น เเต่จนมาถึงตอนนี้ เขาไม่เคยเห็นเอกสารพวกนี้มาก่อนเลย เพราะบทเเปลของจารึกพวกนี้มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการบริหารจัดการดันเจี้ยน มันน่าจะไปเกี่ยวกับพวกโบราณคดีอะไรพวกนี้มากกว่า
เเต่ทำไมเทราซาวะถึงอยากจะไห้JDAส่งต่อเอกสารพวกนี้ให้ดีพาวเวอร์สล่ะ เเค่เพราะเขาเห็นการประมูลนี้งั้นหรอ หรือว่ากระทรวงกลาโหมมีข้อมูลอะไรที่JDAไม่รู้ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง พวกเขามีเเผนจะใช้มันยังไง เอาจริงๆไซกะไม่อยากจะสนใจปัญหาพวกนี้มากนัก เเต่เขาก็ไม่สามารถปล่อยให้ข้อมูลลับข้ามหัวฝ่ายบริการของเขาไปได้
“พวกตำรวจท้องถื่นก็รู้สึกแบบนี้กับพวกFBIรึปล่าวนะ” ไซกะพูดออกมาเสียงดัง
เขาหัวเราะอย่างกับประชดเเละวางเอกสารไว้บนโต๊ะของเขา ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตู ตามมาด้วยนารุเสะ มิฮารุ ผู้ดูเเลของปาร์ตี้ดีพาวเวอร์สเดินเข้ามา
***
“ท่านอยากจะพูดคุยเรื่องอะไรหรือคะ”
“ไม่ต้องเครียดขนาดนั้นหรอก”
ถ้าอยู่ดีๆก็ถูกเรียกให้ไปพบ ไม่ว่าใครก็ต้องกังเวลอยู่เเล้ว
เธอคิดอยู่ในใจขณะที่นั่งลง
“นารุเสะ รู้ไหมว่าทำไมเธอจึงถูกเเต่งตั้งให้เป็นผู้ดูเเลเต็มเวลาของดีพาวเวอร์ส”
“เรากำลังพยายามจะเอาใจปาร์ตี้ที่เราสามารถใช้ประโยชน์จากพวกเขาได้ ฉันอยากจะตอบเเบบนั้นอยู่หรอกค่ะ เเค่ความจริงเป้าหมายหลักคือการตรวจสอบวิธีเก็บรักษาออร์บของพวกเราหรือตรวจสอบเทคโนโลยีอื่นๆ ใช่ไหมคะ”
“พูดเเบบนั้นก็ไม่ผิด”
“มีอะไรขาดไปหรือคะ”
“เธอเคยได้ยินเรื่องทฤษฏีทางผ่านดันเจี้ยนไหม”
“เอ่อ ก็เคยผ่านตามาบ้างค่ะ เคยอ่านในหนังสือ”
“เมื่อไม่นานมานี้ รัสเซียได้อ้างว่าสามารถพิสูจน์ทฤษฏีนี้ได้เเล้ว”
“อะไรนะคะ…”
“เรื่องนี้ยังไม่ถูกประกาศอย่างเป็นทางการ เพราะฉะนั้นอย่าเอาไปพูดที่อื่นล่ะ”
“ค่ะ”
“ด้วยสถานการณ์บางอย่าง ทำให้องค์กรทั่วโลกไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าสิ่งที่รัสเซียอ้างเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ถึงมันจะน่าเชื่อถือมากก็เถอะ เเต่ก็ไม่มีอะไรมาพิสูจน์ได้อยู่ดี”
“ค่ะ”
“เเล้วสำหรับดีพาวเวอร์ส เราไม่รู้ว่าพวกเขาหาออร์บมาประมูลมากขนาดนั้นจากที่ไหน”
“ด้วยการตัดตัวเลือก โยโยกิน่าจะเป็นที่เดียวที่เป็นไปได้” มิฮารุเสนอ “อีกทั้งยังไม่มีใครเคยเห็นว่าโยชิมูระได้ลงไปชั้นลึกๆ เเละมิโยชิก็ไม่ได้ลงดันเจี้ยนเลย ดูเเล้วน่าจะมีใครบางคนฝากออร์บมาให้ดีพาวเวอร์สขาย หรือไม่ก็ดีพาวเวอร์สซื้อออร์บต่อมา”
“ถูกต้อง ถ้าเรามองตามความเป็นจริง พวกเขาต้องมีหาทางอะไรสักเพื่อหาออร์บมาขายเเน่ๆ”
“เอาล่ะ กลับมาที่เรื่องก่อนหน้านี้”
มิฮารุขมวดคิ้ว เธอนึกไม่ออกว่าไซกะต้องการจะพูดอะไร
“เพื่อที่จะพิสูจน์สิ่งทีรัสเซียอ้าง เราต้องการสกิลออร์บสกิลนึง”
“หมายความว่า…”
“หมายความว่า เธอสามารถไปขอให้ดีพาวเวอร์สไปหาสกิลออร์บเข้าใจภาษาต่างโลกมาได้ไหม”
ตามที่ไซกะพูด สกิลออร์บนี้พึ่งถูกดรอปจากดันเจี้ยนเคอร์ยาส คูลเยเกนของรัสเซียเมื่อไม่นานมานี้ มันจะทำให้ผู้ใช้สกิลเข้าใจภาษาดันเจี้ยนได้ หลังจากที่ได้สกิลนี้ไป เเลปวิจัยของรัสเซียก็เริ่มเผยเเพร่ส่วนหนึ่งของจารึกอย่างรวดเร็ว
“เนื้อหาในนั้นมันสำคัญขนาดไหนคะ”
“มากพอที่จะทำให้โลกทั้งโลกสั่นสะเทือน เเต่นักวิจัยยังไม่ได้ยินยันความถูกต้องเลยสักนิด”
เคยมีการเปรียบเทียบระหว่างบทเเปลของรัสเซียกับจารึกดันเจี้ยน เเต่ว่าภาษานี้นั้นมันกระจัดกระจายเเถมมีคำถามที่ไม่รู้จักอยู่มากมาย ไม่รู้ว่ารัสเซียเผยเเพร่บทเเปลโดยไม่ได้มีการปลอมแปลงเนื้อหารึปล่าว หรือพวกเขาได้ซ่อนเนื้อหาอะไรเอาไว้ไหม ในตอนนี้ไม่มีใครสามารถตอบได้
“ถ้าบทแปลนั่นเป็นของปลอมจริง รัสเซียจะสูญเสียความน่าเชื่อถือในระดับนานาชาติทันทีมีใครมีออร์บแปลภาษาลูกที่สอง เพราะฉะนั้น บทแปลนั่นคงไม่ใช่ของปลอมซะทีเดียว น่าจะเป็นกรณีที่ว่าได้ซ่อนเนื้อหาบางอย่างเอาไว้เพื่อกุมความได้เปรียบมากกว่า เพราะสุดท้ายเเล้ว พวกเขาก็เผยเเพร่เเค่บางส่วนของจารึกเท่านั้น”
“กลายเป็นเรื่องน่าหนักใจไปซะเเล้วนะคะ”
พอมีประเทศไหนเริ่มวางแผน สถานการณ์ของทั้งโลกก็จะเริ่มซับซ้อนขึ้น
“เเล้ว มอนสเตอร์ตัวไหนที่ดรอปออร์บนี้หรือคะ”
“เรายังไม่รู้เรื่องนั้น”
“แบบนี้เเย่เลยนะคะ”
“เเต่ว่าดีพาวเวอร์สมีออร์บที่ไม่ได้ลงทะเบียนตั้งหลายลูก เธอคิดว่าพวกเขาจะหามันได้ไหม”
“ท่านอยากให้ฉันเกลี้ยกล่อมให้พวกเขาหาออร์บนี้หรือคะ”
“ใช่ ถ้ามันเป็นสิ่งที่เธอต้องทำล่ะก็..”
ดีพาวเวอร์สนั้นเก็บความลับอะไรบางอย่างเอาไว้อยู่ เธอมั่นใจในเรื่องนี้ เเต่ว่าพวกเขาก็ยอมรับเธอ บางทีเธออาจจะได้รับความเชื่อถือในระดับหนึ่ง เเต่ว่าคำสั่งของไซกะนั้นกระทันหันอย่างมาก ถ้าพวกเขายอมหาออร์บให้จริง ก็ถือเป็นการยอมรับกลายๆว่าพวกเขามีวิธีหาออร์บ
“ถ้าพวกเขาถามว่าทำไมถึงต้องการออร์บนี้ ฉันสามารถบอกพวกเขาได้ไหมคะ”
“โชคไม่ดีที่ไม่มีทางอื่นเเล้ว เเต่ขอให้พวกเขาเก็บเป็นความลับด้วย”
“เข้าใจเเล้ว เเต่อย่าตั้งความหวังไว้มากเกินไปนะคะ”
“ขอโทษที เเต่ฉันเชื่อว่าเธอจะทำได้เเน่นอน”
มิฮารุถอนหายใจเฮือกใหญ่
“เเล้ว เงื่อนไขที่ทางเราสามารถเสนอให้พวกเขาได้คืออะไรคะ”
เท่าที่เธอรับรู้มา หลายๆประเทศทั่วโลกได้ทุ่มกำลังเพื่อตามหาออร์บๆนี้ ถ้าดีพาวเวอร์สหาเจอเเละเปิดประมูลขึ้นมา ราคาสุดท้ายของมันต้องสูงจนคาดไม่ถึงเเน่ๆ
“เงื่อนไขหรอ…” ไซกะถามย้ำ “เเค่คำขอจากเพื่อนไม่พอรึไง”
“จะไปพอได้ยังไงกันล่ะคะ!!”
ที่จริงมันก็อาจจะเป็นไปได้ถ้าเธอใช้วิธีเเบบญี่ปุ่น เเต่เเบบนั้นมันไม่ได้ผลในโลกของธุรกิจ เเถมนี่ก็เป็นธุรกิจขนาดใหญ่มหาศาลด้วย
“ก็คิดไว้อยู่เเล้วล่ะนะ… เเต่ถ้าดีพาวเวอร์นำออร์บมาประมูลจริง ราคาของมันต้องเกินงบประจำปีของJDAแน่ๆ เราไม่น่าจะสู้คนอื่นได้”
“เราไม่สามารถจ้างคนมาสร้างบ้าน เเล้วบอกว่า ขอโทษที ไม่มีเงิน ตอนบ้านเสร็จได้หรอกนะคะ”
“ถ้างั้น ฉันจะไปเจรจากับพวกข้างบน พยายามให้รัฐเป็นคนจ่ายเงินส่วนนี้ ในตอนนี้เเค่ตกลงที่จะออกค่าใช้จ่ายที่จำเป็นเเละเสนอราคาที่เหมาะสมให้พวกเขาก็พอ”
“เข้าใจเเล้วค่ะ เเต่ถ้าเราไม่สามารถจ่ายราคานั้นได้ ความน่าเชื่อถือของJDAคงจะตกฮวบเลยนะคะ”
“ถ้าเป็นเเบบนั้นจริง เราก็ขอให้ดีพาวเวอร์สเปิดประมูลออร์บนั่นเเล้วกินค่าธรรมเนียมก็ได้”
ถ้าพวกเขาพยายามตามหาออร์บนั่นมาเพื่อประมูลจริงๆ เธอกลัวว่าตัวเธอเองอาจจะเป็นอันตรายได้ เเต่เธอก็กลืนคำพูดนี้ไว้ไม่ได้พูดออกไป สุดท้ายเเล้ว โอกาสที่ดีพาวเวอร์สจะหาออร์บนี้ไม่เจอนั้นมีมากกว่า
ไซกะยืนขึ้นเเละใช้นิ้วเเหวกม่านบังตามองออกไปข้างนอก “จะว่าไป พวกเรายังไม่รู้ใช่ไหมว่านักสำรวจเเรงค์หนึ่งจากแอเรีย12นั้นเป็นใคร เธอคิดว่าดีพาวเวอร์สนั้นเกี่ยวข้องกับคนๆนั้นไหม”
“ท่านกำลังจะบอกว่า ดีพาวเวอร์ส มีสมาชิกคนที่สามหรือคะ”
ไซกะปล่อยม่านบังตากลับที่เดิมเเละหันมาทางมิฮารุ “มาคิดดูเเล้ว ฉันได้รับการติดต่อมาจากองค์การดันเจี้ยนของสหรัฐอเมริกา”
“ค่ะ”
“ทีมไซมอนจะเริ่มมาสำรวจโยโยกิดันเจี้ยน เริ่มต้นวันพรุ่งนี้”
“จริงหรือคะ”
“อีกทั้ง ฉันยังได้ยินมาว่าทีมของร้อยโทคิมิตสึนั้นจะออกจากนาราชิโนะเเล้วมาที่นี่เช่นกัน เเต่ยังไม่รู้ว่าทั้งสองทีมนั้นตั้งใจจะเเข่งกันหรือไม่”
“คิมิตสึที่ว่า หมายถึงอิโอริหรือคะ”
อิโอริเป็นนักสำรวจหัวกะทิของญี่ปุ่น อยู่ที่เเรงค์18ของโลก
“ถูกต้อง ในวันพรุุ่งนี้เป็นต้นไป จะมีนักสำรวจระดับโลกจำนวนมากมาที่โยโยกิ แผนกบริหารจัดการคงจะยุ่งไม่ใช่น้อย”
“ต้องให้ฉันไปช่วยอะไรไหมคะ”
“เธอไปทำตัวให้ติดกับดีพาวเวอร์สเหมือนตังเมซะ จะต้องมีอะไรเกิดขึ้นในเดือนนี้เเน่ ฉันมั่นใจ จะรอฟังข่าวดีจากเธอเรื่องออร์บแปลภาษา”
หลังจากนั้นไซกะก็ออกจากห้องประชุมไป
มิฮารุที่เหลืออยู่ในห้องคนเดียวพูดกับตัวเองเบาๆ “รอฟังข่าวดีหรอ…เเค่พูดน่ะมันง่ายนี่นา”
(1) มาจาก Columbo นิยายนักสืบที่นำเเสดงโดยปีเตอร์ ฟาล์ค ซึ่งบทนี้เป็นบทที่ทำให้เขาเป็นที่รู้จัก โดยเขาจะชอบเรียกผู้ต้องสงสัยที่กำลังจะออกจากห้องสืบสวนให้หยุด เเละถามอีกหนึ่งคำถาม
YOU MAY ALSO LIKE
