ชีวิตชิวชิวในต่างโลกกับอดีตผู้สมัครเป็นผู้กล้าที่หลังจากเลเวล 2 ก็กลายเป็นโกง - ตอนที่ 42

อสูรจิ้งจอกเขาทองจิบน้ำในน้ำเต้า หลังดูดวาลิซซ่าเข้าไปแล้ว

“ถึงเจ้าจะเป็นแค่มนุษย์ แต่จงดีใจเสียเถิดที่ได้เป็นพลังให้ข้าได้ล้มจอมมารยุยการ์ด”

แล้วเธอก็หัวคุสึคุสึ 
จิ้งจอกเขาเงินมองไปที่จิ้งจอกเขาทอง แล้วหันกลับไปหายูริมินัส

“ถ้าไม่อยากเป็นเช่นนี้คอน ก็ส่งพัดคืนมาซะแล้วพวกเราจะไว้ชีวิตคอน”

จากนั้นสติของทั้งสองก็ค่อย ๆ เลือนหายไป

…. มันเกิดอะไรขึ้นกันโคคอน

จิ้งจอกเขาเงินที่ได้สติกลับมา สังเกตว่าตัวเองอยู่ข้างนอกร้านแล้ว
ซึ่งด้านข้างของเธอมีจิ้งจอกเขาทองล้มพับอยู่ด้วย

โกซารุปรากฏตัวขึ้นจากในร้านเป็นคนไล่ทั้งสองออกมาจากร้านนั้นเอง
เพราะเขาเห็นจิ้งจอกเขาเงินได้เอื้อมมือไปยังยูริมินัสเพื่อเอาพัดคืน
โกซารุจึงเข้าไปขนาบข้างแล้วชกทั้งสอง จากนั้นก็โยนออกนอกร้านนั้นเอง

“คึ… ถึงแม้จะเป็นมนุษย์แต่ก็มีพลังไม่เบานี่”

ในขณะที่พูดจิ้งจอกเขาทองก็เอื้อมมือไปยังน้ำเต้า

“เพื่อถือเป็นเกียรติ ข้าอยากจะรู้ชื่อของผู้มีพลังขนาดนี้สักหน่อยคอนคอน”

 ส่วนยูริมินัสก็คอยสังเกตเหตุการณ์จากในร้าน

….งี่เง่าเนี๊ยว… ใครมันจะบ้าไปบอกหลังจากรู้ว่าตอบแล้วจะเป็นยังไงนะเนี๊ยว…

“ข้าชื่อโกซารุ”

…มีคนงี่เง่าอยู่ตรงนี้จริง ๆ ด้วยเนี๊ยววววววว…

จิ้งจอกเขาทองจับที่น้ำเต้าแล้วแสยะยิ้มชั่วร้าย

“โกซารุ!”

จากนั้นก็เรียกชื่อเขาออกมา

“มีอะไร?”

ก็ยังโง่ไปขานรับอีกเนี๊ยวววววววววว…..

ยูริมินัสกรีดร้องแบบไม่มีเสียงและกุมหัว
ตรงกันข้ามกันจิ้งจอกเขาทองนั้นแสดงสีหน้าชัยชนะออกมา

แต่ทว่า… 

ร่างกายของโกซารุไม่ได้ถูกดูดไปแต่อย่างใด
ทำให้จิ้งจอกเขาทองและเขาเงินสับสนกันไปเลย

“โกซารุ!”
“มีอะไร?”
“โกซารุ!”
“มีอะไร?”
“โกซารุ โกซารุ โกซารุ!”
“ข้าถามว่ามีอะไร?”

โกซารุนั้นอดีตคือจอมมาร ชื่อที่แท้จริงคือกลู ส่วนชื่อโกซารุเป็นแค่ชื่อปลอม
ซึ่งไอเท็มเวทมนตร์นนี้จะตอบสนองเฉพาะชื่อที่แท้จริงเท่านั้น

 

◇ ◇ ไม่กี่นาทีต่อมา

จิ้งจอกเขาทองและจิ้งจอกเขาเงินล้มกลิ้งในสภาพเหมือนผ้าขี้ริ้ว
ด้วยพลังของโกซารุ ทำให้ทั้งสองถึงกลับคุกเข่า

“… ทำไมคน ๆ นี้ถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้… โคคอน”
“….เพียงแค่มนุษย์คนเดียว…. เราก็ยังไม่มีแรงจะสู้…”

โกซารุหยิบน้ำเต้าขึ้นมาโดยไม่สนใจเสียงของสองคนนั้นแล้วดื่มเข้าไปรวดเดียว
ทำให้ทั้งสองคนที่นอนกลิ้งอยู่บนพื้นตกใจกันมาก
เพราะภายในน้ำเต้ามีสารที่สามารถละลายได้กระทั้งเกล็ดมังกร 
มนุษย์นั้นคงไม่ต้องพูดถึงเลย

เบื้องหน้าของทั้งสองคนที่กำลังสับสน โกซารุคายอะไรบางอย่างออกมาจากปากหลายครั้ง
จากนั้นก็มีร่างของวาลิซซ่านอนม้วนอยู่บนพื้น

“…..ท้องเป็นอะไรมั้ยล่ะนั้นเนี๊ยว?”

ยูริมินัสถามด้วยความเป็นห่วง

“อ่า ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่ยังรู้สึกเจ็บแปล๊บ ๆ แค่พักผ่อนสัก 2 หรือ 3 วันก็คงจะหายแล้ว”

โกซารุตอบ

“ส่วนเจ้านี้ไม่จำเป็นแล้ว”

จากนั้นโกซารุก็จัดการทำลายน้ำเต้าซะ

“ไม่น๊า ………… ของเรา”
“อะ ไอเท็มเวทมนตร์ของเรา ม๊ายยยยยยยยยยย”

พี่น้องจิ้งจอกเขาทองและจิ้งจอกเขาเงินกรี๊ดร้องเสียงร้องไห้ออกมา

จากนั้นโกซารุก็รีบวิ่งไปที่วาลิซซ่าที่นอนอยู่บนพื้นโดยไม่สนใจสองคนนั้น

“วาลิซซ่า เจ้าเป็นอะไรมั้ย? ยังมีชีวิตอยู่มั้ย?”

พอถูกกอดจากโกซารุ วาลิซซ่าก็เริ่มลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ
แต่สายตาของเธอนั้นเลือนรางและมองไม่เห็น เพราะร่างกายและใบหน้าส่วนนึงของเธอละลายไปแล้ว

 “…..โก โกซารุโดโนะ ข้ายังมีชีวิตอยู่… ข้านึกว่าจะไม่ได้เจอท่านอีกแล้ว”
“ทำไมเธอช่างสวยงามขนาดนี้กัน?”
“พูดอะไรบ้าๆ … ตาฉันก็มองไม่เห็น แถมใบหน้าและร่างกายบางส่วนยังละลายไปแล้วด้วย…”
“ถึงกระนั้นเจ้าก็ยังสวยงามอยู่ดีวาลิซซ่า หรือเจ้าจะเป็นห่วงเรื่องนั้นขนาดนั้นเลยเหรอ?”

โกซารุเอามือขวาไปจับที่วาลิซซ่า
จากนั้นแสงทีเลือนรางในดวงตาของวาลิซซ่าและผิวหนังที่ละลายหายไปก็กลับเป็นเหมือนเดิม
ด้วยเวทย์รักษาที่ทรงพลังของโกซารุ ทำให้วาลิซซ่ากลับมามองเห็นได้อีกครั้ง
ด้วยความตกใจ เธอสัมผัสไปที่ใบหน้าและมือของเขา

“ด้วยจิตใจอันสูงส่งของท่านวาลิซซ่า ถึงแม้จะมีรูปลักษณ์เหมือนเมื่อครู่ก็ยังงดงาม”
“…โปรดลืมมันเถอะค่ะ… ข้ามันก็แค่ยัยตัวแสบเท่านั้นเอง”

จากนั้นวาลิซซ่าก็ไปกอดที่คอของโกซารุ
แล้วจิ้งจอกเขาทองและเขาเงินก็อาศัยจังหวะนี้หนีจากที่นี่ไปได้

 

◇ ◇ เย็นวันนั้น · บ้านของฟุริโอ้

ต้องขอบคุณฟุริโอ้ที่ทำให้กระเพาะของโกซารุหายได้อย่างปลอดภัย

“ของเหลวนั้นมันเริ่มกัดกินอวัยวะภายใน อันตรายมากเลยนะนั่น”

ฟุริโอ้ยิ้มแห้ง ๆ ขณะที่กินข้าวเย็นแล้วมองไปทางโกซารุ
ส่วนโกซารุนั้นกลับทานมื้อเย็นได้ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“งั้นหรอกรึ อืม แปลกจริง ๆ นี่ขนาดตัวข้าเองก็ยังไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ย”

จากนั้นโกซารุก็หัวเราะออกมา

ฮ่า ฮ่า ฮ่า

ใบหน้าของวาลิซซ่าเปลี่ยนเป็นสีแดง ขณะที่จ้องมองไปที่โกซารุ
และดูเหมือนยูริมินัสจะสังเกตเห็น จึงแสดงสีหน้าหงุดหงิดใส่วาลิซซ่า

….. อืม ยังไงวันนี้ก็ไม่ใช่เพราะความผิดของเธอนี่นะ เนี๊ยว

เธอถอนหายใจเบา ๆ ขณะที่หยิบตะเกียบข้าง ๆ จาน

 

◇◇ ทางตะวันตก · ที่ฐานของอสูรจิ้งจอกเขาทองและเขาเงิน

“….นี่มันอะไรกันโคคอน?”

จิ้งจอกเขาเงินแผดเสียงขึ้นขณะมองไปรอบ ๆ ฐาน
ฐานนี้ถูกสร้างจากถ้ำธรรมชาติ แต่มันกลับโดนทำลายอย่างพังยับเยิน 

 “ท่านอสูรจิ้งจอกเขาเงิน … ความจริงคือขณะที่พวกท่านอยูในเมือง เราถูกนักดาบแปลก ๆ เข้าโจมตีและ…. ผู้ชายคนนั้นแข็งแกร่งมากค่ะ แค่เพียงคนเดียวก็ทำลายภูเขาได้ทั้งลูก”

จิ้งจอกเขาเงินแสดงท่าทีแปลกใจขณะที่ได้ยินรายงานจากลูกน้องหญิงคนนึง

“เขาอยู่ที่ไหนคอน จับตัวเจ้าหมอนั้นไว้ได้ใช่มั้ยคอน?”
“เรื่องนั้น… เราทำลายได้แค่ชุดเกราะของเขา แต่ตัวเขาหนีไปได้ค่ะ”
“เจ้างี่เง่า เจ้าทำให้เราต้องอับอาย ปล่อยให้ผู้บุกรุกหนีรอดไปได้ยังไงคอน!”

จิ้งจอกเขาทองแผดเสียงกรีดร้องแล้วกุมหัวด้วยความสิ้นหวัง

ถ้ำแห่งนี้เป็นฐานของอสูรจิ้งจอกที่เก็บรวบรวมไอเท็มเวทมนตร์จากทั่วอาณาจักรเพื่อใช้ในการปราบจอมมารยุยการ์ดแล้วพวกเธอก็จะได้เป็นจอมมารคนใหม่
แต่ความใฝ่ฝันนั้นต้องมาหยุดชะมักลง เพราะคนเพียงแค่สองคน ทำให้พวกเธอรู้สึกเศร้าเอามาก ๆ

 

◇◇ ขณะเดียวกัน · ในป่าสักแห่ง

“…สุดท้ายเราก็รอดมาได้… ถึงจะเสียเกราะแห่งความบ้าคลั่งไปก็เถอะ”
“ค่ะ ถึงเราจะทำลายภูเขาที่มีคนอาศัยอยู่เต็มไปหมดก็เถอะ”
“…พวกเราเองก็เข้าตาจนแล้วนี่นา มันก็ช่วยไม่ได้ ปล่อยมันไปเถอะ แต่ว่าอลัวร์….”
“คะ?”
“ครั้งหน้าถ้าได้ข้อมูลเรื่องไอเท็ม ต้องตรวจสอบให้แน่ใจกว่านี้ก่อนนะ”
“เข้าใจแล้วค่ะ ท่านผู้กล้าผมบลอนด์”