"ฮ่าๆๆ…..หลี่ซูย๋า สองคนนี้เหรอฉันว่าเธอยังคิดดีกว่านะ พวกเขาสองคนแบบนี้จะมีปัญญาซื้อเหรอ? ถ้าหากมีปัญญาซื้อจริงๆ ฉันจะยกตำแหน่งของฉันให้เธอทันทีเป็นยังไง?"

หน้าอกของหลี่ซูย๋าขึ้น ๆ ลง ๆ ด้วยคำพูดเหล่านี้

แต่ว่าเมื่อนึกถึงการแต่งตัวของจ้าวเสี่ยวกัง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกท้อแท้

"ซุนย่าหนาน ฉันไม่อยากทะเลาะกับเธอ พวกเขาไม่มีปัญญาซื้อลองสัมผัสดูสักหน่อยแล้วจะเป็นอะไรไป? เดิมทีนี่ก็เป็นกฎของร้านอยู่แล้ว"

"ฮ่าๆๆ…..ไม่น่าแปลกใจที่ผู้จัดการไม่ยอมเหล่ตามองเธอแม้แต่นิดเดียว ต่อให้เป็นผู้หญิงอย่างเธอ มีรูปร่างหน้าตาสวยแล้วจะทำอะไรได้? ขอบเขตเล็กเกินไป"

หลังจากพูดจบ ซุนย่าหนานบิดสะโพกไปมาอย่างรุนแรง เดินไปอยู่ต่อหน้าหลี่ซูย๋าและจ้องมอง ใบหน้าที่เต็มไปด้วยการยั่วยุ

จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะถอยกลับหนึ่งก้าวเมื่อเห็นซุนย่าหนานจ้องมองหลี่ซูย๋า อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่น

"พี่สาวซูย๋า มือถือเครื่องนี้ราคาเท่าไหร่เหรอ?"

จ้าวเสี่ยวกังเปิดปากพูดอย่างกะทันหัน ทำให้ทุกคนต่างตะลึง โดยเฉพาะหลี่ซูย๋า เธอคิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเสี่ยวกังจะเรียกเธอได้ใกล้ชิดขนาดนี้

"หนึ่งพันแปดร้อยแปดสิบแปดหยวน ถ้าหากคุณต้องการฉันจะไปขอส่วนลดกับผู้จัดการให้คุณ"

จิตใต้สำนึกของหลี่ซูย๋าก็คิดว่าจ้าวเสี่ยวกังจ่ายไม่ไหวแน่นอน แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าซุนย่าหนาน เธอไม่ต้องการให้ใบหน้าของจ้าวเสี่ยวกังขายหน้า

เมื่อไดยินราคานี้ หวังลี่ก็ตะลึงเช่นกัน โทรศัพท์ในประเทศยังราคาขนาดนี้ อย่างนั้นโทรศัพท์ไอโฟนแพงยิ่งกว่าไม่ใช่เหรอ? ไม่น่าล่ะซุนย่าหนานถึงดูถูกพวกเขา ตอนนี้ลองนึกดูแล้วเธอกับจ้าวเสี่ยวกังคงไม่มีปัญญาซื้อจริงๆ

"พี่สาวซูย๋า เอามาให้ฉันสิบเครื่อง เก็บให้ฉันเรียบร้อย นี่คือเงิน คุณลองนับดู"

หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังหยิบเงินออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้ววางไว้บนเคาน์เตอร์

เมื่อเวลาที่กองเงินถูกวางบนเคาร์เตอร์ หลี่ซูย๋าอึ้งไปชั่วขณะ เธอคิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเสี่ยวกังจะสามารถซื้อได้จริงๆ นอกจากนี้ยังสามารถซื้อพร้อมกันสิบเครื่อง

เมื่อซุนย่าหนานเห็นเงินเหล่านั้นอยู่บนเคาน์เตอร์ อยู่ดีๆก็เสียใจเล็กน้อย เงินนี้สามารถซื้อโทรศัพท์ไอโฟนได้สามหรือสี่เครื่อง เพียงพอที่จะทำให้เธอสามารถเที่ยวเมืองหลวงได้หนึ่งสัปดาห์แล้ว

"น้องชาย คุณต้องการซื้อจริงๆเหรอ? ซื้อหนึ่งเครื่องก็พอแล้วมั้ง นายซื้อเยอะขนาดนั้นทำไหม?"

หลี่ซูย๋ากลัวเล็กน้อยว่าจ้าวเสี่ยวกังจะจ่ายเงินเป็นจำนวนมากเพราะความโกรธของอารมณ์ชั่ววูบ

เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินคำพูดนี้ แน่นอนว่าเข้าใจความหมายของหลี่ซูย๋า ยิ้มเบาๆและพูด :"พี่สาวซูย๋า คุณสบายใจได้เลย โทรศัพท์เหล่านี้ฉันล้วนแล้วซื้อให้กับคนที่บ้านของฉัน นอกจากนี้ฉันก็ใช้ได้ทั้งหมด คุณเพียงแค่เอาให้ฉันก็พอแล้ว เงินฉันวางไว้ตรงนี้ให้คุณหมดแล้ว หรือว่าฉันยังสามารถวิ่งหนีได้อีกเหรอ"

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ หลี่ซูย๋าก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเช่นกัน

หวังลี่ก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าจ้าวเสี่ยวกังจะมีเงินเยอะขนาดนี้ ทันใดนั้นบีบไปที่เอวของจ้าวเสี่ยวกังอย่างแรงหนึ่งที ถามอย่างดุร้าย :"ไอ้เด็กบ้า นายไปเอาเงินเยอะขนาดนี้มากจากไหน นายซื้อเยอะขนาดนี้ไปทำไหม?"

เมื่อเห็นท่าทางที่วิตกกังวลและเป็นห่วงของหวังลี่ จ้าวเสี่ยวกังหัวเราะฮ่าๆและพูด :"เห็ดสนเหล่านั้นคุณคิดว่าฉันรับซื้อฟรีๆเหรอ? ซื้อเยอะขนาดนี้ก็บอกแล้วไงต้องการซื้อให้กับคนที่บ้าน? แน่นอนว่าเครื่องแรกมอบให้คุณก่อน"

หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังหยิบขึ้นมาจากถุงที่หลี่ซูย๋าเอาให้และยัดไว้ในมือของหวังลี่หนึ่งเครื่องโดยตรง

หวังลี่ปฏิเสธโดยสัญชาตญาณ

"เสี่ยวกัง มันแพงเกินไปแล้ว ฉันรับไม่ไหว"

"พี่ลี่ คุณรับไว้ดีกว่า มีคนเยอะขนาดนี้มองอยู่ ไม่กลัวขายหน้าเหรอ"

ระหว่างที่พูด จ้าวเสี่ยวกังยัดเข้าไปในมือของหวังลี่อีกครั้ง สัมผัสได้ถึงนิ้วที่เรียบเนียนของหวังลี่ จ้าวเสี่ยวกังลูบเบา ๆ สองสามครั้งแล้วยิ้มและพูด :"พี่ลี่นี่คือน้ำใจเล็กๆน้อยๆของฉัน ถ้าหากคุณไม่เอาฉันจะให้คนอื่นแล้วนะ"

เมื่อได้ยินจ้าวเสี่ยวกังบอกว่าเป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆให้เธอ ใบหน้าของหวังลี่อดไม่ได้ที่จะแดงขึ้นมา คว้าโทรศัพท์ทันทีไม่ยอมปล่อย

เมื่อเห็นท่าทางที่เขินอายของหวังลี่ ภายในใจของจ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะมีความสุข

ซุนย่าหนานมองดูจ้าวเสี่ยวกังถือโทรศัพท์เหล่านั้น ภายในใจอึดอัดแทบตาย

นึกถึงคนที่สามารถเอาเงินมากมายออกมาได้อย่างง่ายดาย ต้องเป็นคนที่ไม่ขาดเงินอย่างแน่นอน

ทันใดนั้นเตรียมก้าวไปข้างหน้าเพื่อประจวบประแจง

"คนสวยท่านนี้ สิ่งที่คุณพูดในเมื่อกี้จะต้องทำตามนะ ฉันใช้โทรศัพท์มือถือสิบเครื่องเพื่อทำตามสัญญาที่คุณเพิ่งให้ไว้กับพี่สาวซูย๋าในเมื่อกี้ ไม่อย่างนั้นมือถือเหล่านี้ฉันไม่ซื้อแล้วนะ ฉันจะไปซื้อกับร้านตรงข้าม ความสูญเสียนี้ฉันคิดว่าผู้จัดการจะต้องมาเอาเรื่องกับคุณอย่างแน่นอนใช่ไหม?"

ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวกังพูดไปด้วย พร้อมกับมองไปทางซุนย่าหนานที่มีใบหน้ายิ้มแย้มค่อยๆกลายเป็นความโกรธ ภายในใจอดไม่ได้ที่จะมีความสุขอย่างมาก

หลี่ซูย๋าคิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเสี่ยวกังจะจำเรื่องนี้ได้ ภายในใจอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื้นตันใจ

"ช่างมันเถอะ พวกเราล้วนแล้วเป็นเพื่อนร่วมงาน ต่างคนต่างล้อเล่นกันเป็นเรื่องธรรมดา"

หลี่ซูย๋าแกล้งทำเป็นถอยให้กับซุนย่าหนาน ท้ายที่สุดแล้วเรื่องภายในเธอยังคงรู้อยู่เล็กน้อย หลังจากเลิกงานซุนย่าหนานมักจะนั่งรถออกไปกับผู้จัดการ เพียงแค่ไม่ใช่คนโง่ก็ต้องรู้ว่ามีความสัมพันธ์อะไรกับผู้จัดการ

ซุนย่าหนานคิดไม่ถึงเลยว่าหลี่ซูย๋าจะช่วยเธอ ยิ้มทันทีและพูด :"ใช่แล้ว เมื่อกี้พวกเราแค่ล้อเล่นกันเฉยๆ น้องชายนายอย่าจริงจังเลยนะ"

"ฉันไม่มีพี่สาวเหมือนกับคุณ ฉันไม่สามารถจ่ายมันได้"

ในเวลาเดียวกัน จ้าวเสี่ยวกังโต้กลับโดยไม่เคลื่อนไหวแม้แต่นิดเดียว ทำให้สีหน้าของซุนย่าหนานดูไม่ได้เลย

แต่ว่าจ้าวเสี่ยวกังกลับไม่ได้สนใจเลย แม้ว่าหุ่นของซุนย่าหนานจะดูเซ็กซี่นอกจากนี้ยังมีหน้าตาที่ไม่เลว แต่ว่าคนประเภทนี้จ้าวเสี่ยวกังกลับไม่ชอบแม้แต่นิดเดียว

"พี่สาวซูย๋า คนบางคนคุณอย่าเอาแต่ใจอ่อนให้ตลอด ไม่อย่างนั้นใจอ่อนเพียงแค่ครั้งเดียว มันจะกลายเป็นมีดที่อยู่ในใจของอีกฝ่าย ฉันขอตัวกลับก่อนนะ"

หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังเตรียมดึงมือเล็กๆของหวังลี่ออกจากร้าน

"รอก่อน น้องชาย ฉันยังไม่ได้ออกบิลให้คุณเลยนะ คุณช่วยรอก่อน"

จ้าวเสี่ยวกังหันกลับมายิ้มและพูด :"คุณช่วยฉันเก็บเอาไว้แล้วกัน ฉันเชื่อใจพี่สาว"

หวังลี่ต้องการเอื้อมมือออกไปและหยิกจ้าวเสี่ยวกังอีกครั้ง แต่ว่านึกดูแล้วกลับยอมแพ้

เพราะว่าเธอรู้สึกว่าจ้าวเสี่ยวกังทำแบบนี้ ท้ายที่สุดแล้วมีจุดประสงค์ของการทำแบบนี้

จ้าวเสี่ยวกังมีจุดประสงค์จริงๆ เพียงแต่จุดประสงค์นี้ตอนนี้กลับยังไม่สามารถพูดออกมาได้ แต่ทุกอย่างในวันนี้คือการวางรากฐานเล็กๆ น้อยๆ เพื่อให้เขาตั้งหลักในเขตในอนาคต

หลี่ซูย๋าก็คิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเสี่ยวกังเจอเธอครั้งแรกก็วางใจเธอแล้ว เพียงแต่ความรู้สึกของการได้รับความไว้วางใจนั้นดีจริงๆ

ทันใดนั้นหลี่ซูย๋าแอบเก็บบิลนั้นกลับไปด้วยความระมัดระวัง

ทันทีที่เดินออกไป จ้าวเสี่ยวกังเริ่มคุยเรื่องของโทรศัพท์กับหวังลี่ขึ้นมา สิ่งแรกที่พวกเขาทำคือไปที่บริษัทเครือข่ายมือถือเพื่อไปซื้อซิมการ์ดหนึ่งอัน

ไม่มีซิมโทรศัพท์ก็ใช้งานไม่ได้

ภายในการนำของหวังลี่ จ้าวเสี่ยวกังมาถึงบริษัทบริษัทเครือข่ายมือถือ ทันทีที่พวกเขาเดินเข้าไป ชายหนุ่มที่สักมังกรและเสือแอบสะกดรอยพวกเขาจากด้านหลังและเดินตามเข้าไป

เมื่อเห็นคนหลายคนนี้ จ้าวเสี่ยวกังรู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายคือคนพวกนั้นที่สักมังกรและเสือที่อยู่บนรถ

แผนของพวกเขาเปลี่ยนไปแล้ว ตอนแรกพวกเขาวางแผนจะแบล็กเมล์ หลังจากนั้นอีกฝ่ายไม่มีเงิน พวกเราเตรียมหาเหตุผลพาหวังลี่ไปกับพวกเขา แต่ว่าเมื่อเวลาที่เห็นจ้าวเสี่ยวกังถือโทรศัพท์มากมายขนาดนั้นเดินออกมา พวกเขากลับมีการเปลี่ยนใจแล้ว

พวกเขาเตรียมจะทำธุรกิจซื้อขายอย่างหนึ่ง นอกจากนี้ไม่มีทางผิดพลาดร้อยเปอร์เซ็น