ฉันมีพี่ชาย 7 คน - บทที่ 34 เพื่อนร่วมห้องของพี่สี่
บทที่ 34 เพื่อนร่วมห้องของพี่สี่
หนวนหน่วนตื่นตาตื่นใจ เอ่ยเสียงออดอ้อนออกมา รู้ตัวอีกทีก็มีผู้คนมองกลับมาเต็มไปหมด เธอจึงกอดกล่องห่ออาหารแน่นด้วยความเขินอาย ขนตาหนากะพริบปริบ ๆ ก่อนจะอิงซบลงบนไหล่ของผู้เป็นพ่ออย่างรวดเร็ว
“คุณพ่อ คุณพ่อไปเร็วค่ะ”
กู้หลินโม่ได้ยินเสียงเล็กร้องพึมพำตรงไหล่ มุมปากก็ยกขึ้น เขาอุ้มลูกของตนเดินไปอย่างรวดเร็วด้วยขายาว ๆ ของตัวเอง
กู้อัน “!!!”
“รอกันบ้างสิ!”
หลังจากที่พวกเขาเดินออกไป บทสนทนาที่สนุกสนานก็ดังขึ้น
“เมื่อกี้น้องสาวใคร? น่าเอ็นดูที่สุด ท่าถือกล่องอาหารเหมือนเพนกวินน้อยเลย”
“คงต้องรอดูว่ากล่องอาหารที่เธอทำมาตกอยู่ในมือใคร ใครกันนะ ชีวิตดีเกินไปแล้ว”
“ทำไมครอบครัวฉันมีแต่น้องชายอ่ะ เด็กผู้ชายน่ะคอยหาเรื่องตลอด!”
ไม่น่าแปลกใจสักเท่าไหร่ที่ผู้คนในโรงเรียนหนานเฉิงกุ้ยจู่มีคนการนำอาหารมาส่ง เนื่องจากเหล่าคุณหนูและนายน้อยบางคนไม่ชอบทานอาหารในโรงอาหาร ดังนั้นพวกเขาจึงให้ครอบครัวนำมาส่งให้แทน แต่ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นพี่เลี้ยงมาส่งให้มากกว่าญาติมากันเอง
รอบนี้เป็นเจ้าหนูน้อยน่ารักแบบนี้ด้วย คนที่เป็นเจ้าของกล่องอาหารชีวิตดีเกินไปจริง ๆ
กู้หมิงหลี่รวมถึงคนอื่น ๆ เพิ่งทำความสะอาดเสร็จ เสียงกริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้นพอดี
กู้หมิงหลี่กระโดดจากเตียงแล้วเดินไปเปิดประตูอย่างรวดเร็ว
“พี่สี่~”
เสียงเล็กอ่อนหวานหยาดเยิ้มดั่งนมข้นดังลอดออกมา พวกเขายังไม่ทันเห็นใคร แต่เพียงเสียงเรียกพี่สี่ดังขึ้นมา อีกสามคนในห้องก็รู้ได้ทันทีว่าเธอต้องเป็นเด็กน้อยน่ารักแน่นอน
ถังเล่อและอู๋คว่างแทบจะตะเกียกตะกายไปเปิดประตู แต่เมื่อเห็นกู้หลินโม่ปรากฏตัวขึ้น พวกเขาก็ตัวแข็งทื่อ
“พี่สี่ อันนี้เป็นเกี๊ยวที่หนวนหน่วนทำกับคุณพ่อ มันยังร้อนอยู่เลย รีบกินเลยนะคะ”
หนวนหน่วนตัวน้อยยืนอยู่ตรงประตูแล้วส่งยิ้มหวานมาให้ ดวงตาคู่สวยฉ่ำน้ำของเธอโค้งเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว มือน้อย ๆ ขาวผุดผ่องถือกล่องอาหารเก็บความร้อนอยู่ไม่นานก็ส่งให้พี่สี่ของตน
กู้หมิงหลี่รับกล่องอาหารมาพลางยกยิ้มขึ้น หากมองไปรอบ ๆ จะพบว่าทุกคนรอบ ตัวหนวนหน่วนดูมีความสุขมาก
“ฉันคิดว่าเธอลืมไปแล้วซะอีก”
หนวนหน่วนเม้มปากแล้วยิ้มออกมา ลักยิ้มที่น่าเอ็นดูปรากฏบนแก้มทั้งสองข้าง ผมที่ปลิวไสวนั้นราวกับสัตว์เลี้ยงที่รอคอยเจ้าของลูบหัวอย่างไรอย่างนั้น
กู้หมิงหลี่ไม่รอช้า เขาเอื้อมมือไปลูบผมฟู ๆ ของหนวนหน่วน คราวนี้การกระทำอ่อนโยนกว่าตอนที่เจอกันครั้งแรก ตอนนั้นเขาเกือบจะจับคนตัวเล็กพลิกตัว
หนวนหน่วนเอียงศีรษะ เบียดแก้มลงบนมือของกู้หมิงหลี่ราวกับแมวน้อย มันทั้งดูนุ่มนิ่มและน่ารักในเวลาเดียวกัน
กู้อันคิดในใจทันที
ทำไมถึงอารมณ์เสียขนาดนี้นะ! หนวนหน่วนไม่เคยให้เขาจับหัวของเธอแบบนี้เลย แล้วก็ไม่เคยถูไถแบบนี้ด้วย!
เขาเป็นพี่แท้ ๆ นะ!
“คุณลุงก็มาด้วยเหรอครับ”
กู้หมิงหลี่ปรายสายตามองไปยังหนุ่มน้อยตรงหน้าที่กำลังจะกลายเป็นปลาปักเป้าพองลมด้วยความพึงใจ
ดูทำหน้าเข้า ไม่รู้เป็นบ้าอะไรอีก
“พาหนวนหน่วนมาไม่ลำบากหรอก”
กู้หลินโม่ตอบ เขาดูกลายเป็นทาสรักของลูกสาวโดยสมบูรณ์แล้ว
“สวัสดีครับคุณลุง”
วัยรุ่นอีกสามคนทักทายอย่างสุภาพและเชื่อฟังตามประสาผู้ที่ชื่นชอบกู้หลินโม่ ถึงแม้ว่าเขาจะดูสง่าแต่กลับให้ความรู้สึกถึงความมีอำนาจเหนือผู้อื่น พวกเขาจึงต้องแสร้งทำตัวเป็นหลานที่ดีต่อหน้าเขา เพราะเห็นได้ชัดว่าลูกพี่หมิงเชื่อฟังเขามากขนาดไหน
หนวนหน่วนจ้องมองพี่ชายสามคนที่ยืนอยู่ข้างหลังพี่สี่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น
คราวนี้ทั้งสามคนมองเห็นน้องสาวตัวน้อยที่กู้หมิงหลี่พูดถึงเมื่อสองวันที่ผ่านมาเต็มตา
ว้าว! แค่เพียงมองแวบแรกเท่านั้น ช่างดูนุ่มนิ่มน่ารักอะไรเช่นนี้ อย่างกับตุ๊กตา bjd เลย แค่เปลี่ยนจากตุ๊กตากลายมาเป็นคนจริงเดินได้ อิจฉาเลยแฮะ
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะจ้องมองไปยังกู้หมิงหลี่ด้วยแววตาอิจฉา ตอนแรกคิดว่าเขาแค่พูดจาเกินจริงเกี่ยวกับน้องสาวคนนี้ ไม่คิดเลยว่า…
ถังเล่อโชว์ฟันขาวทุกซี่ด้วยรอยยิ้มอันสดใสแล้วเอ่ยเรียก “น้องสาว!”
เขาจึงโดนกู้หมิงหลี่ศอกเข้าทันที
แกเรียกใครน้องสาว?
ถังเล่อ “…”
แค่นี้ทำไมต้องใจร้ายกันด้วย!
ลู่สิงจื่อแสดงกิริยาสุภาพ “คุณลุงครับเข้ามานั่งพักข้างในก่อนครับ”
กู้หลินโม่ส่ายหัว ไม่ถือสาที่จะยืนหน้าประตู “ไม่เป็นไรหรอก ว่าจะคุยธุระกับเลขาสักหน่อย เดี๋ยวจะไปรอข้างนอกโรงเรียน กินเสร็จแล้ววานไปส่งกู้อันกับหนวนหน่วนหน่อยนะ”
หลังจากพูดประโยคสุดท้ายจบ กู้หลินโม่ก็เดินจากไป เขารู้ดีว่าหากอยู่ต่อเด็ก ๆ อาจรู้สึกอึดอัดได้ จึงไม่อยากรบกวนพื้นที่ส่วนตัวของพวกเขา
กู้หมิงหลี่พยักหน้าให้คำมั่น “วางใจเถอะครับคุณลุง!”
หนวนหน่วนจับนิ้วผู้เป็นพ่อก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้ว “คุณพ่อ เดี๋ยวหนวนหน่วนจะไปหานะคะ”
กู้หลินโม่บรรจงลูบหัวเธออย่างแผ่วเบา “อืม”
เมื่อมองดูคุณพ่อเดินจากไป แววตาของหนวนหน่วนเริ่มฉายแววไม่เต็มใจนัก เมื่อต้องทิ้งเขาไว้ข้างหลัง แต่สุดท้ายกู้หมิงหลี่ก็เป็นคนอุ้มเธอเข้าไปในห้องพัก
หนวนหน่วนตัวน้อยโดนพี่สี่อุ้มขึ้นอย่างง่ายดาย ไม่ดิ้นเลยแม้แต่น้อย เมื่อเขาวางเธอบนเตียงสีฟ้าน้ำทะเล หนวนหน่วนก็ประหม่าขึ้นมา
“อ่า… น้องสาวของฉันน่ารักมาก!”
ถังเล่อคร่ำครวญก่อนจะรีบถลาพุ่งเข้าไปกอดหนวนหน่วน
“ไสหัวไป!”
“อย่าเข้าใกล้เธอ!”
เสียงอันเกรี้ยวกราดดังขึ้นมาจากคนทั้งสอง จากนั้นถังเล่อก็ถูกคว้าคอเสื้อทั้งที่อยู่ห่างจากหนวนหน่วนไม่ถึงสองเซนติเมตร
ก่อนที่หนวนหน่วนผู้นุ่มนวลจะถูกโอบกอดโดยกู้อัน เขาก็มองไปที่ถังเล่อด้วยความโกรธ
“นี่น้องสาวผม! ไม่อนุญาตให้กอด!”
ถังเล่อ “….ลูกพี่หมิงกับฉันเป็นเพื่อนซี้กัน น้องสาวของเขาก็เหมือนน้องสาวของฉันนั่นแหละ แถมน้องก็น่ารักมาก ทำไมจะกอดไม่ได้?”
กู้หมิงหลี่จ้องมองเขาด้วยความโกรธ “ใครคือน้องสาวนาย? แล้วนี่น้ำหนักก็ตั้งเท่าไหร่ หนวนหน่วนตัวเล็กแบบนี้ถ้านายกอดจะทับน้องไหม?”
หนวนหน่วนกะพริบตาพริ้ม ในใจอยากพูดออกมาว่าเธอไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น
ถังเล่อกรีดร้องขึ้น “ลูกพี๊ ดูถูกมากเกินไปแล้ว ฉันดูเป็นคนโผงผางไม่รู้เรื่องขนาดนั้นเลยเหรอ แค่กอดไม่ทำให้ถึงกับโดนทับหรอก ใช่ไหมหนวนหน่วน”
ระหว่างพูดเขาก็มองหนวนหน่วนไปด้วยเพื่อหาแนวร่วม
“คิกคิก…”
หนวนหน่วนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา คิ้วเด็กน้อยเลยโก่งรับรอยยิ้มอันสวยงามไปด้วย
เธอยกมือน้อย ๆ ขึ้นปิดปากพลางยกดวงตาหยี
รอยยิ้มนี้ทำเอาใจของเด็กหนุ่มทั้งสามคนในห้องอ่อนระทวย
นางฟ้าตัวน้อยแสนอ่อนโยนมาจุติบนโลกเหรอเนี่ยะ!
“หนวนหน่วน นี่พี่ถังเล่อนะ ลองเรียกสักครั้งได้ไหม?”
ถังเล่อทำหน้าตาทะเล้น ถึงจะเสี่ยงต่อการโดนกู้หมิงหลี่ซัด เขาก็โน้มตัวไปข้างหน้าหนวนหน่วนและขอให้เธอเรียกเขาว่าพี่ชาย เคยได้ยินคนตัวเล็กเรียกกู้หมิงหลี่ว่าพี่สี่ เสียงของเธอนุ่มนวลและหวานชื่นราวกับน้ำมนต์ มันคงจะดีหากเขามีน้องสาวที่มีเสียงเพราะ ๆ แบบนี้ จะได้ตั้งเสียงของเธอเป็นริงโทนโทรศัพท์ได้
แววตากลมโตของหนวนหน่วนขลับแสง มุมปากปรากฏรอยยิ้มอบอุ่นขึ้นมา เธอเอ่ยเสียงนุ่มว่า
“พี่ถังเล่อ~”
ถังเลอกุมหัวใจของตัวเองอย่างออกนอกหน้า “ตายอย่างสงบศพสีชมพูแล้ว!”
อู๋คว่างมองไปยังกู้หมิงหลี่ที่ตอนนี้ดูโกรธเคืองไปแล้วก่อนจะพูดว่า
“ส่วนฉันพี่อู๋คว่างของเธอ”
“พี่อู๋คว่าง สวัสดีค่ะ~”
อู๋คว่างกระโดดโลดเต้นไปมาด้วยความตื่นเต้น “หนวนหน่วนชอบอะไร เดี๋ยวพี่จะหาซื้อมาให้!”
เมื่อได้ยินเสียงหนวนหน่วนเรียกว่าพี่ เขาก็แทบอยากจะสรรหาทุกสิ่งอย่างที่ดีที่สุดบนโลกมาประเคนให้เธอทันที