ฉันถูกรับเลี้ยงโดยกลุ่มอัศวินที่แข็งแกร่งที่สุด! - ตอนที่ 5 Lumindoria

[ยามเช้า]

เมื่อท้องฟ้าเริ่มสว่างแล้ว ฉันก็ถูกปลุกโดยพี่ Flora

ในตอนแรกฉันก็ไม่อยากจะลุกเท่าไหร่เพราะโดยปกติแล้วฉันตื่นช้ากว่านี้

ฉันเดินสะลึมสะลือตามพี่ Flora ไปก่อนที่จะนั่งลงใกล้ๆ ซึ่งตอนนี้กำลังสวมเกราะเหล็ก

ฉันเห็นกระบวนการสวมชุดเกราะแล้วได้แต่ตกใจ

ไม่คิดเลยว่า การสวมชุดเกราะเหล็กนั้นจะหลายขั้นตอนขนาดนี้

เกราะแต่ละส่วนนั้นต้องสวมต่างวิธีหมดเลย

เกราะไหล่ที่สวมโดยการรัดสายหนังใต้รักแร้

เกราะขาที่ต้องสวมโดยการรัดสายหนังเข้ากับน่องขาด้านหลัง

สงสัยจริงๆ ว่า การที่พี่ Flora ต้องสวมเกราะที่หลายขั้นตอนแบบนี้กันตลอด มันไม่ลำบากเลยหรอ?

ไม่นานเธอก็สวมชุดเกราะเสร็จก่อนที่จะเดินมาหาฉัน

“ไปกันเถอะ.. พี่สาวจะรีบพาเธอไปบ้านของพี่สาวให้ไวเลยล่ะ”

Flora พูดออกมาพร้อมรอยยิ้มซึ่งฉันก็ตอบรับเธอด้วยการพยักหน้าก่อนที่จะเดินตามเธอไป

“อ๊ะ.. จริงสิ, Ellie พี่ลืมบอกเพื่อนของพี่อยู่ที่ปลายทางที่เราจะไปนะ”

“เธอไม่ว่าอะไรใช่ไหม?”

Flora พูดขึ้นมาพร้อมกับสายตาเป็นกังวลมาที่ฉัน

ฉันที่ไม่ชินกับการถูกเป็นห่วงเลยก้มหน้าและตอบกลับไปเสียงเบา

“อะ..อือ..”

Flora ที่เห็นว่าฉันตอบเธอด้วยความกระอักกระอ่วนก็ยกมือมาลูบหัวของฉัน

“Ellie ไม่ต้องกลัวนะ, เพื่อนพี่สาวใจดีมากๆ นะ”

ฉันได้ยินที่เธอบอกฉันก็พยักหน้าตอบรับ ถึงใจฉันจะยังคงกังวลอยู่เพราะว่าการที่ต้องพบเจอกับคนแปลกหน้าที่ไม่เคยเจอกันมาก่อนมันทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจสักเท่าไหร่

แต่ในเมื่อเธอบอกว่า ‘เพื่อนของเธอใจดีมาก’

มันคงไม่มีปัญหาอะไรหรอกมั้ง?

ฉันคิดในใจขณะที่เดินก้มหน้าก้มตาทว่าจู่ๆ ฉันก็ต้องตกใจ

Flora เดินเข้ามาหาฉันและยกฉันขึ้นสูงก่อนที่จะอุ้มฉันด้วยการให้ฉันนั่งที่แขนของเธอ

“อื้อออ!”

ฉันร้องตกใจออกมาด้วยความเขินอาย นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันถูกอุ้มในท่าที่น่าอายแบบนี้

“ไม่ต้องกลัวนะ”

เธอลูบหัวของฉันพร้อมกับดึงหัวของฉันไปอยู่ซุกตรงคอของเธอ

อาาา.. ฉันอยากจะมุดหัวลงดินจริงๆ มันน่าอายเกินไปแล้ว!

 

ไม่นานพวกเราก็ออกมาจากป่า

ฉันยังคงถูก Flora อุ้มอยู่ในท่าเดิมฉันพยายามจะลงไปเดินเองแล้วแต่ว่าเธอกลับไม่ปล่อยให้ฉันลงจากแขนเธอเลย

สุดท้ายฉันเลยยอมโดนอุ้มแบบนี้แต่โดยดี

“พวกเราออกมาแล้ว อีกไม่นานเพื่อนของพี่สาวก็มาแล้วล่ะ”

ฉันเหม่อมองไปข้างนอกป่าซึ่งฉันไม่ได้ออกมานานมากๆ แล้ว

จำไม่ได้แล้วว่าฉันออกมาจากภายในป่าครั้งล่าสุดคือเมื่อไหร่ด้วยซ้ำ

แต่ว่าไม่นานฉันก็เห็นกลุ่มเงาของกลุ่มหนึ่งกำลังเคลื่อนที่เข้ามา

“นั่น.. เพื่อนพี่หรือเปล่า?”

ฉันชี้ไปทางกลุ่มเงาที่ฉันเห็นก่อนที่พี่ Flora จะมองมาที่ฉันด้วยสายตางงๆ

“เธอเห็นพวกเขาด้วยหรอ?”

ฉันพยักหน้าตอบรับเธอ

“นู้นไง! ตรงนั้นน่ะ!”

ฉันชี้พร้อมกับมองไปที่หน้าเธออีกครั้ง

Flora ได้แต่ยิ้มเหยเกเมื่อมองไปตามนิ้วของ Ellie

“พี่ไม่คิดว่า Ellie สายตาจะดีขนาดนี้เลยนะ..”

Flora เอ่ยชม Ellie ออกมา

Flora หัวเราะแห้งๆ ก่อนที่ไม่นานเธอจะเริ่มเห็นกลุ่มเงาที่กำลังเคลื่อนที่เข้ามาหาอย่างที่ Ellie บอกจริงๆ

ไม่นานกลุ่มเงาที่ว่านั่นก็เคลื่อนที่เข้ามาใกล้มากพอ เธอถึงยิ้มออกมาด้วยความดีใจ

กลุ่มที่กำลังเคลื่อนที่มานั้นมี ธงหนึ่งที่เป็นสัญลักษณ์ของค้อนที่พาดกันทับโล่ขนาดใหญ่ มันคือธงของหน่วยรบของเธอซึ่งค้อนนั้นมาจากอาวุธหลักของหัวหน้าของเธอ

เธอโบกมือด้วยความดีใจ

“Flora ดีใจที่เธอยังรอดนะ”

ชายวัยกลางคนซึ่งไว้เคราหนาสีขาวบังคับม้าของเขามาอยู่ข้างๆ เธอ

คนคนนี้คือ หัวหน้าหน่วยของฉันและเป็นคนนำหน่วยของเธอเผชิญกับคนเถื่อนครั้งนี้เองด้วยเช่นกัน

แม้ว่ากำลังรบของพวกเธอจะมีเพียงแค่สิบกว่าคนทว่ากลับรอดมาจากเงื้อมมือของคนนับพันได้

นี่ก็หมายถึง ความสามารถในการสั่งการของเขาดีมากเพียงใดแล้ว

“ฉันเองก็ดีใจที่ตัวเองยังรอดอยู่เหมือนกันค่ะ หัวหน้า Ceasar”

“อืม”

Ceasar พยักหน้าตอบรับก่อนที่เขาจะส่งสายตามาที่ Ellie ที่กำลังถูกอุ้มนั่งอยู่บนแขนของ Flora

“อะ.. เด็กคนนี้ชื่อ Ellie ค่ะ ฉันพบเธอข้างในป่าลึกและเธอก็เป็นคนช่วยชีวิตฉันไว้ด้วยค่ะ”

“ฉันรู้จาก Vincent แล้ว”

Ceasar ขยับตัวลงจากม้าก่อนที่เขาจะเดินมาหา Ellie

“เด็กน้อย Ellie, ตัวเราชื่อ Ceasar ต้องขอขอบคุณเธอมากจริงๆ ที่ทำให้เราไม่เสียสหายร่วมรบในครั้งนี้”

Ceasar พูดออกมาพร้อมกับก้มหัวของเขาเล็กน้อย

“อะ.. อะ.. ค่ะ”

Ellie ที่เห็น Ceasar ก้มหัวให้เธอนั้นได้แต่พยักหน้าและตอบรับด้วยน้ำเสียงอึกอักจากความตกใจ

“หัวหน้าคะ ฉันอยากพาเธอกลับไปอยู่ด้วย”

Flora พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงกระอักกระอ่วน

“ก็เอาสิ.. แต่เธอแน่ใจงั้นหรอ?”

Ceasar มองหน้าของ Flora ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

“ตอนนี้เธอกำลังหมั้นอยู่กับ Gulle, ถึงแม้จะเป็นความสัมพันธ์การเมืองแต่ว่า..”

“ค่ะ.. ฉันทราบดีแต่ว่าฉันเองก็ปล่อยให้เด็กที่ช่วยชีวิตฉันไว้เฉยๆ ไม่ได้ค่ะ”

“อีกอย่าง.. ฉันคงทนที่จะเห็นเด็กคนนี้ใช้ชีวิตในป่าคนเดียวตามลำพังไม่ได้อีกค่ะ”

Flora พูดออกมาด้วยความหนักแน่น

“ตามใจเธอแล้วกัน”

Ceasar ถอนหายใจออกมาก่อนที่จะขึ้นบนหลังม้าก่อนที่จะจากไปเขาคว้านหาอะไรสักอย่างในกระเป๋าก่อนที่จะหยิบมันออกมายื่นให้ Ellie

“รับนี่ไปสิ”

“อะ..ค่ะ..”

Ellie รับของมาจากมือ Ceasar ด้วยสองมือของเธอ

มันคือ ลูกอมชิ้นเล็กๆ นับสิบอัน

ทว่า Ellie ที่ไม่เคยเห็นและกินลูกอมมาก่อนได้แต่เอียงคอด้วยความสงสัยนั่นทำให้ Flora ที่เห็นดังนั้นหัวเราะออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะสังเกตุเห็น Vincent ที่ลากรถม้ามา

“นี่ม้าของเธอ”

“พี่..”

Flora พูดขึ้นมาทำให้ Vincent หันมามองเธอ เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะกลืนคำพูดที่คิดจะพูดออกไป

“ไม่มีอะไรค่ะ”

เธอหันหน้ามาที่ Ellie

“Ellie เคยขี่ม้าหรือเปล่า?”

เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนๆ พร้อมกับลูบหลังของ Ellie

“มะ.. ไม่เคย..”

Ellie พูดตอบกลับด้วยน้ำเสียงกระอักกระอ่วน เธอเห็นสีหน้าของ Flora ที่ดูไม่สบายใจแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงดี เธอเลยถูแก้มของเธอเข้ากับแก้มของ Flora

“พยายามปลอบพี่หรอ? ขอบคุณนะ..”

Flora เผยรอยยิ้มของเธออกมาพร้อมกับถูแก้มของเธอกับของ Ellie มากขึ้น

 

ไม่นานพวกเราทั้งหมดก็ออกเดินทางกลับกัน

ในระหว่างทางนั้น Flora พยายามสอนให้ฉันขี่ม้าอยู่หลายครั้ง

แต่ว่าการขี่ม้านั้นยากมาก แค่การต้องกุมบังเหียนซึ่งเป็นสิ่งที่ไว้สำหรับบังคับม้าให้เดินไปตามทางที่ต้องการให้ได้ก็ยากมากๆ แล้ว

การบังคับบังเหียนต้องใช้แรงเยอะมากเพราะถ้าหากจับและดึงแรงเกินไปมันก็อาจจะทำให้ม้าตกใจได้หรือดึงเบาไปม้าก็ต่อต้านไม่ทำตามสั่งหรือจะเกี่ยวกับการทรงตัวซึ่งฉันค่อนข้างถนัดเรื่องนี้ดีเลยไม่เป็นปัญหาเท่าไหร่

แต่ด้วยพละกำลังน้อยๆ ของฉัน, มันเลยยากมากสำหรับการที่ฉันจะขี่ม้าในตอนนี้

สุดท้ายฉันก็พอเรียนเรื่องการควบคุมได้นิดหน่อยก่อนที่จะถอนใจที่จะเรียนต่อ

“ไม่เป็นไรนะ Ellie, เดี๋ยวเธอก็ขี่ม้าได้เอง”

“ค่ะ..”

ฉันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงน้อยเนื้อต่ำใจ, ฉันรู้สึกแย่มากที่ตัวเองมีแรงไม่มากพอที่จะควบคุมม้าแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

Flora เห็นหูของ Ellie ตกลงเธอก็เปลี่ยนเรื่องคุย

“จริงสิ.. Ellie มีพ่อแม่หรือเปล่า? พี่ลืมถามไปสนิทเลย”

“พ่อแม่..”

Ellie พูดพึมพำออกมาก่อนที่เธอจะส่ายหน้าไปมา

“ไม่มีค่ะ.. ตั้งแต่จำความได้ก็ไม่มีใครอยู่ข้างๆ หนูเลย”

“งั้นหรอ..”

Flora พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเบาหวิว เธอรู้สึกแย่มากที่เธอเปลี่ยนหัวข้อไปแล้วนั้นกลับเป็นหัวข้อที่แย่กว่าเดิมเสียอีกจนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา

ส่วน Ellie ที่เห็นว่า Flora ถอนหายใจนั้นเธอก็ได้แต่เอียงหัวสงสัยว่าเธอถอนหายใจเพราะอะไร

 

“ถึงแล้วล่ะ!”

Flora ชี้นิ้วไปที่ปลายทางไกลๆ

“ว้าว..”

สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าของทั้งสองคือ เมืองขนาดใหญ่

มีลำธารสีฟ้าใสอยู่ด้านข้างของเมืองทำให้ดูเป็นเมืองที่น่าตั้งรกรากอยู่อาศัยมาก

“ใหญ่มาก”

“ใช่ไหมล่ะ!”

Flora ยิ้มแฉ่งออกมาพร้อมกับลูบหัวของ Ellie

หางของ Ellie ที่ตั้งตรงนั้นแกว่งตีหน้าของเธออยู่หลายครั้ง

แต่ว่าเธอกลับไม่โกรธเลยสักนิดกลับกัน เธอกลับชอบมันมากๆ เลยเสียด้วยซ้ำ

“เดี๋ยวพี่จะพาเธอไปบ้านของพี่นะ”

Flora กระซิบข้างหูของ Ellie นั่นทำให้หูของเธอกระดิกสั่นไหวทุกครั้งที่เธอพ่นลมหายใจออกมา เธอที่มองดูที่กระดิกนั้นก็อดหัวเราะคิกคักออกมาไม่ได้

“ค่ะ”

Ellie ตอบรับก่อนที่เธอจะเอียงหัวหนีลมหายใจของ Flora ที่พ่นใส่หูของเธอไม่หยุดเลยตอนนี้ มันค่อนข้างจักจี้นิดหน่อย

ระหว่างที่ทั้งสองกำลังจะเข้าเมืองนั้น Flora ก็กอด Ellie ไว้แนบชิดกับตัวเธอแน่น

เมื่อทั้งสองเข้ามาข้างในเมืองนั้น Ellie ก็เห็นกลุ่มคนที่ร้องโห่ยินดีพร้อมกับโยนช่อดอกไม้มาทางเธอ

Ellie ที่เห็นว่ามีของโยนมาทางเธอก็ทำให้เธอสะดุ้ง เธอรีบลุกและพยายามดิ้นเพื่อจะหนีทันทีแต่ว่า Flora ก็จับเธอไว้และกอดเธอแน่น

หูของเธอตกลงและหางของเธอที่เคยกวัดแกว่งไปมาอย่างมีความสุขตอนนี้กลับลอดขาของเธอมาอยู่ที่หน้าท้อง

นั่นทำให้ Flora อดที่จะรู้สึกใจหายไม่ได้

“ไม่เป็นไรนะ, ไม่ต้องกลัว”

Flora กอด Ellie ในท่าทางที่ Ellie กำลังยืนอยู่บนหลังม้าจากความตกใจของเธอ

Flora ลูบหลังของเธอเบาๆ เพื่อปลอบ Ellie

“ยินดีต้อนรับสู่เมือง Lumindoria นะ, Ellie”

Flora กระซิบข้างหูของ Ellie พร้อมกับอ้อมกอดที่แน่นมากขึ้น