จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี - ตอนที่ 109 เธอตั้งครรภ์แล้ว

โล่เฉินยังคงเดินออกไปข้างนอก ส้งเชี่ยงรีบเข้าไปหยุดเอาไว้อย่างตกใจก่อนจะถามอย่างงุนงง “พี่โล่ เป็นอะไรไป เกิดอะไรขึ้น?”

"ลูกพี่ลูกน้องของเธอคิดว่าฉันเป็นพวกต้มตุ๋น ไม่ยอมให้ฉันรักษาแม่ของเธอ ช่วยไม่ได้ ฉันทำได้แค่ต้องกลับ!

"อะไรนะ? "

สีหน้าส้งเชี่ยงดูพิกล ก่อนจะมองไปที่เฉินโก่

"เชี่ยงเชี่ยง ฉันว่าเขาไม่น่าเชื่อถืออย่างมาก"

"ไม่น่าเชื่อถือตรงไหน? "

เฉินโก่ยกนิ้วออกและเริ่มวิเคราะห์ "ประการแรก เขาบอกว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน แต่แพทย์แผนจีนที่ไหนบ้างที่อายุจะไม่ถึงห้าหกสิบปี เขายังเด็กเกินไป"

“เด็กแล้วมีความผิดด้วยหรือ!” ส้งเชี่ยงถามกลับ

"ประการที่สอง ถ้าเขาเป็นแพทย์แผนจีน เขาจะเปิดบริษัทภาพยนตร์และโทรทัศน์ไปทำไม นี่ไม่สอดคล้องกับตัวตนของเขาเอาซะเลย"

ส้งเชี่ยงถามกลับอีกครั้ง "มีกฎหมายกำหนดหรือว่าแพทย์แผนจีนไม่สามารถเปิดบริษัทภาพยนตร์และโทรทัศน์ได้? พี่โล่เองก็ไม่ใช่แพทย์แผนจีนอายุเจ็ดแปดสิบสักหน่อย อายุยังหนุ่มขนาดนี้เปิดบริษัทแล้วทำไมกัน! "

"เธอ!”

ใบหน้าของเฉินโก่เปลี่ยนเป็นสีแดง เธอกระทืบเท้าและเอ่ย “ประการที่สามอาการป่วยของป้าเธอเองก็รู้ดี ผู้อำนวยการโรงพยาบาลแพทย์แผนจีนบอกแล้วว่าไม่มียารักษาได้ ส่วนเขาแค่ใช้เวลาเพียงไม่กี่วัน อาการของป้าก็ดีขึ้น นี่มันไม่สมเหตุสมผล จะต้องมีกลลวงอะไรแน่”

“ทักษะการแพทย์ของพี่โล่สูงส่ง นี่คือความสามารถของเขา”

"เชี่ยงเชี่ยง เธอถูกเขาล้างสมองไปแล้วหรือไง ทำไมถึงได้ช่วยพูดแทนเขาแบบนี้ ฉันเป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอนะ”

ส้งเชี่ยงยิ้มอย่างขมขื่น "พี่สาว ฉันรู้ว่าคุณหวังดีกับฉันและแม่ กลัวว่าฉันจะถูกหลอก แต่พี่โล่เป็นคนดีจริงๆ ตอนนี้แม่สามารถลุกลงจากเตียงมาเดินได้แล้ว อีกไม่นานเธอก็จะหายขาด”

"แต่…"

"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น คุณเป็นพยาบาลในโรงพยาบาลแพทย์แผนจีน สิ่งแรกที่ต้องทำเมื่อได้เจอหมอที่มีทักษะสูงส่งไม่ใช่การตั้งคำถาม แต่เป็นการเรียนรู้อย่างตั้งใจ" ส้งเชี่ยงเอ่ย

เฉินโก่กัดริมฝีปาก สีหน้าเปลี่ยนไป

"เธอท้องแล้ว"

ในเวลานั้นเอง

โล่เฉินก็เอ่ยขึ้นอย่างเฉยชา บรรยากาศเปลี่ยนเป็นเงียบลงทันที

"คุณพูดอะไรนะ? "

"ฉันบอกว่าเธอท้องแล้ว"

เฉินโก่โกรธจัด

เธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์ไม่ได้แต่งงานกับใคร งานพยาบาลของเธอยุ่งมากอย่างยิ่งบางครั้งต้องทำงานถึงสองกะ แม้กระทั่งเวลาไปคบหากับใครยังไม่มี

ท้อง?

นี่แทบจะเป็นเรื่องไร้สาระ

"เชี่ยงเชี่ยง เธอดูไอ้สารเลวนี่ พูดจาไร้สาระ หมอเทพอะไรกัน! "

ส้งเชี่ยงเองก็มึนงงเช่นกัน เธอถามขึ้น "พี่โล่ อย่าได้พูดจาเหลวไหลเชียวนะ พี่สาวของฉันยังไม่ได้แต่งงานเลยด้วยซ้ำ จะท้องได้ยังไง”

"หลอกเธอไปทำไมกัน? "

โล่เฉินกลอกตา เขาเอ่ย “ช่วงนี้เธอรู้สึกวิงเวียนและอ่อนแรง อีกทั้งยังมีความถี่ในการเข้าห้องน้ำเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เวลาทานข้าวก็จะรู้สึกคลื่นไส้เมื่อเห็นอาหารมันเยิ้มใช่ไหม"

"นายรู้ได้ยังไง? " เฉินโก่ตกใจ

"เหลวไหล ฉันเป็นแพทย์แผนจีน แค่มองก็รู้แล้ว” โล่เฉินชะงัก ก่อนจะจ้องที่หน้าอกของเฉินโก่แล้วพูดอีกว่า "เปลี่ยนเป็นนุ่มขึ้นใช่หรือไม่?”

"หา? "

"ฉันถามว่าสิ่งนี้เปลี่ยนเป็นนุ่มขึ้นใช่หรือไม่ อีกทั้งบางครั้งเธอก็เจ็บตึง"

โล่เฉินเอ่ยขณะที่สองมือจับหน้าอกของตน

ส้งเชี่ยงอับอายอย่างยิ่ง ขณะที่เฉินโก่กลับมีท่าทีตื่นตระหนกอยู่บ้าง น้ำเสียงขาดห้วงไป “นายพูดถูก ช่วงนี้มันนุ่มขึ้นจริงๆ อีกทั้งบางครั้งก็เจ็บขึ้นมา ฉันยังถึงกับกังวลว่าตนเองจะเป็นมะเร็งเต้านม ไม่กล้าไปตรวจที่โรงพยาบาล"

"มะเร็งเต้านมอะไร นั่นเป็นเพราะเธอท้องแล้ว จากนี้ไปเด็กจะต้องกินอาหาร ดังนั้นจึงเริ่มขยายใหญ่และอ่อนนุ่มขึ้น”

ส้งเชี่ยงอ้าปากค้างและเอ่ยอย่างประหลาดใจ "พี่สาว คุณท้องแล้วจริงหรือ พี่เขยเป็นใครกัน ทำไมไม่เห็นบอกฉันสักคำ ฉันจะได้สแกนดูให้พี่ก่อน!”

"ฉัน ฉัน ฉันไม่ได้ … "

เฉินโก่ร้องไห้ออกมา

โล่เฉินขมวดคิ้ว เขารู้สึกว่าเฉินโก่ไม่คล้ายกำลังเสแสร้ง หรือว่าในนั้นจะมีอะไรผิดปกติอยู่

ช่างเถอะ นี่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขา เขาขี้เกียจจะถาม

“สรุปแล้วจะให้ฉันรักษารึเปล่า?”

ส้งเชี่ยงกอดเฉินโก่และเอ่ย "พี่โล่ ข้อสงสัยของพี่สาวเมื่อครู่นี้คุณอย่าได้ใส่ใจ โปรดช่วยรักษาแม่ของฉันต่อเถอะค่ะ”

“อืม”

โล่เฉินปิดประตู จากนั้นจึงใช่เข็มเก้ามังกรฝังลงที่ประสาทสัมผัสทั้งห้าของหญิงสาว

พลังทิพย์พุ่งเข้าสู่ร่างของเธอและเริ่มขับไล่พิษ

ราวสิบนาทีต่อมาทุกอย่างก็เสร็จสิ้น

โล่เฉินเดินออกจากประตูและพบว่าเฉินโก่ยังคงร้องไห้อยู่

เขาไม่สนใจและเอ่ย "เสร็จแล้ว จากนี้ไปแม่ของเธอแค่ต้องพักผ่อนและบำรุงร่างกายให้ดีๆ ไม่จำเป็นต้องให้ฉันลงมืออีกต่อไป”

"พี่โล่ คุณเป็นผู้มีพระคุณของครอบครัวของเรา พวกเราไม่มีอะไรจะตอบแทนคุณ จากนี้ไปหากต้องการให้ฉันช่วยอะไร คุณบอกฉันได้เลย”

ส้งเชี่ยงซาบซึ้งเกินกว่าจะบรรยายได้ ครอบครัวที่แต่เดิมกำลังจะล่มสลาย เพียงแค่ช่วงสั้นๆ กลับได้มีชีวิตใหม่อีกครั้ง

นี่ราวกับความฝัน

พี่ชายได้ไปทำงานแล้ว ส่วนแม่ก็กำลังจะหายป่วย ตัวเธอเองก็มีงานทำที่ดีและอาจทำเงินได้อีกมากมายในอนาคต

ทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นชายหนุ่มตรงหน้ามอบให้

ไม่ต้องสงสัยเลย ขอแค่โล่เฉินเอ่ยปาก ส้งเชี่ยงไม่ลังเลแม้แต่น้อยที่จะอุทิศตนเองให้

"อืม ฉันไปก่อน”

"รอก่อน พี่โล่"

ส้งเชี่ยงกอดเฉินโก่ไว้ เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยความโกรธ “พี่โล่ พี่สาวเธออาจจะ….อาจจะถูกข่มขืน”

“อืม?” โล่เฉินดวงตาหรี่ลง

เฉินโก่สะอื้นไห้อยู่ในอกของส้งเชี่ยง ไม่น่าจะเป็นเรื่องเท็จ

“พี่สาวยังไม่มีแม้กระทั่งแฟน จะท้องได้อย่างไร จะต้องถูกกระทำแน่ เมื่อครู่พี่สาวบอกฉันว่าวันที่เธอขอร้องให้ผู้อำนวยการโรงพยาบาลมาดูอาการของแม่ เธอได้ดื่มชาในห้องสำนักงานที่โรงพยาบาลไปจากนั้นก็หมดสติไป”

“เมื่อตื่นขึ้นมา พี่สาวสงสัยอย่างมากว่าผู้อำนวยการอาจจะทำอะไรกับเธอ เธอตรวจสอบเหมือนกันว่ามีอะไรเกิดขึ้นหรือไม่ ถ้าหากผู้อำนวยการข่มขืนเธอจริงฟื้นขึ้นมาเธอน่าจะรู้สึกเจ็บปวดแน่”

“ แต่ว่า เธอกลัวไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด ดังนั้นพี่สาวก็เลยไม่ได้ใส่ใจอะไร พอมาคิดๆ ดูตอนนี้ ไอ้เดรัจฉานนั่นจะต้องใช้วิธีการหรือยาอะไรสักอย่างให้พี่สาวตรวจไม่พบ!”

โล่เฉินมีสีหน้าเห็นใจ

เฉินโก่หน้าตาไม่เลว รูปร่างสูงโปร่ง ถือเป็นสาวสวยคนหนึ่ง อีกทั้งยังเด็ก กลับต้องมาถูกผู้อำนวยการข่มขืน

ถ้าหากไม่เจอเขา เรื่องก็คงจะถูกปิดเงียบ

น่าเสียดาย

"ไปแจ้งตำรวจ มาบอกฉันทำไม"

"ไม่"

เฉินโก่ร้องไห้เสียงพร่า “จะแจ้งตำรวจไม่ได้ แบบนั้นชื่อเสียงของฉันต้องถูกทำลายย่อยยับแล้ว ตลอดชีวิตนี้ไม่มีทางได้เงยหน้าขึ้นอีก ฉันไม่อยากถูกคนมองด้วยสายตาที่ประหลาด”

“อย่างนั้นพวกเธอหมายความว่าไง?”

ส้งเชี่ยงเชี่ยงกลืนน้ำลายและเอ่ย "พี่โล่ คุณจะช่วยลงโทษไอ้ผู้อำนวยการเดรัจฉานนั่นได้หรือไม่? "

"ฉัน? "

โล่เฉินหัวเราะ “สามารถเป็นถึงผู้อำนวจการได้ย่อมไม่ใช่เรื่องง่าย ล้วนมีคนในรัฐบาลและมีเส้นสายใหญ่โต ฉันก็แค่หมอตัวเล็กๆ คนหนึ่ง เปิดบริษัทเล็กๆ จะไปลงโทษเขาได้ยังไง”

ส้งเชี่ยงตาแดงก่ำ เธอเอ่ยด้วยความเศร้า “ก็ใช่ คนเขามีทั้งพลังอำนาจ พวกเราก็แค่คนธรรมดาทั่วไป ไม่มีทางไปสู้ด้วยได้เลย พี่โล่ พี่สาวได้แต่ต้องยอมรับชะตาใช่ไหม”

“เอ่อ..นี่ ..”

"ไอ้เดรัจฉานน่ารังเกียจ ไม่แน่ว่าพี่สาวอาจไม่ใช่คนแรกก็เป็นได้ ก่อนหน้านี้หรือหลังจากนี้ ยังจะต้องมีพยาบาลอีกมากที่ต้องตกอยู่ในเงื้อมมือของปีศาจร้ายอย่างเขา”

ใบหน้าของโล่เฉินเปลี่ยนเป็นเย็นชา

กริ้ง

ในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของเฉินโก่ก็ดังขึ้นและมีข้อความMMSเข้ามา

“กรี้ด!”

หลังจากเห็นเนื้อหาของ MMS เฉินโก่ก็พบกับความตื่นตะลึง

"พี่สาว เป็นอะไรไป"

ส้งเชี่ยงมองไปที่โทรศัพท์มือถือ สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมากเช่นกัน ก่อนที่ใบหน้าจะเต็มไปด้วยความโกรธ ส่วนเฉินโก่ตอนนี้ฟุบลงอยู่บนพื้นร่ำไห้เสียงดัง

โล่เฉินเองก็กวาดตาไปมองโดยไม่ได้ตั้งใจก่อนจะพบว่ามันเป็นภาพโป้

ตัวเอก ย่อมต้องเป็นเฉินโก่

“กริ้ง”

ยังมีอีกข้อความ

ส้งเชี่ยงมองดูข้อความ ก่อนจะกัดฟันแน่น “ให้พี่สาวไปที่คลับแห่งหนึ่งบนถนนเจี่ยฟ่างแถมยังขู่ให้ไปคนเดียวด้วย ห้ามบอกใครไม่งั้นผลที่ตามมาก็จงแบกรับเอาเอง”

“พี่โล่ จะต้องเป็นผู้อำนวยการเดรัจฉานนั่นแน่”

"คุณจะต้องช่วยพี่สาวนะ เรื่องก่อนหน้านี้ได้โปรดคุณอย่าถือสา พี่สาวเองก็เป็นคนน่าสงสารคนหนึ่ง”

โล่เฉินถอนหายใจ

เขาไม่ใช่พ่อพระ แต่ก็ไม่ใช่คนเลือดเย็น

ถ้าไม่ได้เจอก็แล้วไป แต่ในเมื่อเจอแล้วก็ไม่อาจวางตัวเพิกเฉย

นั่นเพราะ

สำหรับเขาแล้ว การรับมือกับผู้อำนวยการโรงพยาบาลแพทย์แผนจีนแห่งหนึ่งเป็นเรื่องง่ายเกินไป แค่ให้ฟ่านหงชางจัดการก็สามารถเอาไอ้เดรัจฉานนั่นมาลงโทษได้แล้ว

แต่ถ้าเขาไม่สนใจ

อย่างนั้นก็คงไม่มีใครรู้ว่าเด็กสาวและหญิงสาวดีๆ อีกมากมายเท่าไหร่ที่จะต้องเจ็บปวด

เช่นเดียวกับเฉินโก่

ถูกล่วงละเมิดไปแล้วตั้งท้องก็ยังไม่รู้ตัว แถมยังถูกแอบถ่ายภาพเปลือย ถูกทำลายไปชั่วชีวิต

"ไปเถอะ ไปที่ถนนเจี่ยฟ่าง"

โล่เฉินเอ่ยปาก น้ำเสียงแฝงความเยียบเย็น เขาต้องการเห็นกับตาตนเองว่าผู้อำนวยการโรงพยาบาลแพทย์แผนจีนนั่นหน้าตาเป็นอย่างไร ถึงได้สามารถทำสิ่งที่เลวร้ายขนาดนี้ได้