จอมใจ จอมอหังการ ชุด เทพบุตรการ์รัสโซ่ - ตอนที่ 51

“ฉันไม่สนใจหรอกว่าเธอจะคิดยังไง แต่สิ่งใดที่ฉันต้องการฉันก็ต้องได้…!”

น้ำเสียงที่ถูกเค้นออกมาจากลำคอแกร่งนั้นช่างกระด้างน่ากลัว คนตัวโตแสยะยิ้มหยันขณะรั้งร่างอรชรให้แนบสนิทมากยิ่งขึ้น เต้างามขาวผ่องและอวบใหญ่แทบจะผสานกลายเป็นเนื้อตัวกับแผงอกกว้างของเขาเสียให้ได้ และที่หน้าขาของเขา บริเวณที่หล่อนนั่งทับอยู่ ราฟาลน้อยแข็งชัน รอคอย และพร้อมเสมอที่จะกระชากหล่อนลงสู่เหวสวาทเบื้องหน้า คิดแค่นี้ความหยาดเยิ้ม ชุ่มฉ่ำก็ถาโถมเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง

“และตอนนี้ฉันกำลังต้องการเธอจนหน้ามืด… อยากเข้าไปในตัวของเธออีกครั้ง”

“คนอวดดี…!”

ราฟาลแค่นยิ้มกระด้าง ตรึงร่างอรชรเอาไว้ในอ้อมแขนแน่นหนา ดวงตาคมกริบก้มต่ำลงมองไปเต้างามที่กระเพื่อมตามแรงสะอื้นของลมหายใจ เต้างามที่มีเขาเพียงคนเดียวที่ได้ดูดกลืน มันเป็นของเขา ของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น เขาตัดสินใจแล้วว่าจะไม่มีวันปล่อยรดารักษ์ให้ห่างกายอีก ต่อให้ต้องมัดหญิงสาวเอาไว้กับเตียงเขาก็จะทำ

“แล้วด่าฉันแบบนี้ล่ะ เวลาที่ฉันอยู่ในตัวของเธอ”

“ไม่นะ! อย่า…”

ร่างบอบบางถูกผลักให้นอนลงกับเตียงอย่างไร้ความปรานี ชายหนุ่มกระชากกระโปรงตัวสวยออกจากกายสาว ตามติดด้วยกางเกงชั้นในตัวน้อย เปิดเปลือยความอวบอิ่มของเนินสาวแก่สายตา รดารักษ์พยายามช่วยเหลือตัวเองแต่ก็ไม่เป็นผล เมื่อราฟาลกำลังคลุ้มคลั่งเพราะความหิวกระหายแบบนี้

“ฉันจะปราบเธอให้เชื่อง… ด้วยร่างกายของฉัน”

“ไม่นะ… อย่าทำกับรดาแบบนี้เลย”

สาวน้อยอ้อนวอน น้ำตาร่วงพราวเต็มดวงหน้าซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่มันหามีประโยชน์ไม่เมื่อราฟาลยังคงเดินหน้าสาดซัดความโหดร้ายใส่ร่างกายของหล่อนเช่นเดิม ปากของเขาขยี้ลงมาหาอย่างป่าเถื่อน บดเคล้าคลึงอย่างอำมหิต แต่กระนั้นสัมผัสของราฟาลก็ยังมีอิทธิพลต่อร่างกายของหล่อนมากมายอยู่ดี เพราะไม่ว่าเขาจะเถื่อนถ่อยใส่สักแค่ไหน เขาจะร้ายกาจมากล้นเท่าไหร่ แต่ร่างกายหัวใจและจิตวิญญาณของหล่อนก็ยังคงยอมศิโรราบต่อเทพบุตรมารตนนี้อย่างไร้การท้วงติง

หนุ่มหล่อหัวเราะออกมาด้วยความพึงพอใจกับสิ่งที่ได้ยิน เขาจะไม่มีวันปล่อยผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว เขาทนอยู่ห่างจากหล่อนไม่ได้อีกแม้แต่คืนเดียว ชายหนุ่มถอนจูบร้อน ชะโงกหน้าขึ้นมองสำรวจกายสาวแสนงดงาม ความชื่นชมหลงใหลอัดแน่นเต็มดวงตาคมกริบ

รดารักษ์งดงามยิ่งกว่านางฟ้า ทรวดทรงองค์เอวก็แสนสมบูรณ์แบบ แถมยังหวานยิ่งกว่าเกสรดอกไม้เป็นล้านดอกมากลั่นรวมกันเสียอีก เขายังจำรสรักหยาดเยิ้มที่มีเขาคนเดียวเท่านั้นที่ได้ดื่มกินได้เป็นอย่างดี มันหวานหอมและทำให้เขาแทบคลั่งทุกครั้งยามที่ได้ลิ้มลอง

“และจะเป็นตลอดชั่วนิรันดร์…”

ชายหนุ่มต่อให้เสียงกระเส่า ขณะจับจ้องมองเต้าเต่งอวบใหญ่ที่ปลายถันสีสวยกำลังชูชันท้าทายสายตาของเขาด้วยความหิวกระหาย และก็อดใจไม่ไว้ต้องบีบเคล้น ขยี้ขยำเต้างามนั้นจนแทบจะบี้แบน สาวน้อยหยัดกายขึ้นสูงเมื่อยอดบัวถูกนิ้วแกร่งสะกิดและถูไถจนแข็งเป็นไต

“คุณราฟขา… ได้โปรด…”

เสียงครวญครางหลุดลอดออกมาจากกลีบปากอิ่มช้ำตลอดเวลา มือบางลูบไล้ไปทั่วทั้งแผงอกกว้างแน่นหนัดด้วยกล้ามเนื้อสมบูรณ์แบบที่เปลือยเปล่าตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้แผ่วเบา ใบหน้างดงามแดงจัดด้วยแรงฤทธิ์พิสวาสเดือดดาล ดวงตากลมโตหนักอึ้งปรือขึ้นมองพ่อเทพบุตรมารที่กำลังตะโบมบีบเคล้นเต้างามอยู่อย่างวิงวอน แต่คนตัวโตไม่ยอมเห็นใจแม้แต่นิดเดียว เพราะไม่ใช่แค่ไม่หยุดมือเท่านั้น ตอนนี้ราฟาลยังใช้ปากใช้ลิ้นกับเต้างามของหล่อนอีกต่างหาก ปากของเขาร้อนผ่าวยามงาบงับปทุมถันอวบสล้างของหล่อน ลิ้นแกร่งตวัดไล้เลียด้วยลีลาช่ำชอง หล่อนกรีดร้องแล้วร้องอีกด้วยความเสียดเสียว กายสาวเริ่มส่ายสะบัดเพราะทานทนกับความร้อนรุ่มของเพลิงพิศวาสที่กำลังโจมตีซอกขาไม่หยุดหย่อนไม่ได้อีกต่อไป ความเป็นหญิงหยาดเยิ้มรอคอยการเติมเต็ม

“คุณราฟ… รดาไม่ไหวแล้ว…”

“ใจเย็นทูนหัว… อีกนิดเดียว…”

หลังจากอิ่มหนำกับเต้างามทั้งสองข้างแล้ว ราฟาลก็ลากลิ้นพรมจูบต่ำลงมายังหน้าท้องแบนเรียบ หยอกล้อกับสะดือน่ารักอยู่ชั่วอึดใจก่อนจะลากลิ้นต่ำลงไปยังเนินนางที่แย้มเผยอรอคอย นิ้วแกร่งยาวเรียวไล้ไปตามความยาวของร่องสาวที่หยาดเยิ้มรอคอยอย่างเชื่องช้า ไล้วนไปมาจนกายสาวแอ่นสะท้านวิงวอน

“ได้โปรด… อย่าทรมานรดาเลย…”

ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ ด้วยความพึงพอใจ เมื่อเห็นภรรยาสาวยอมศิโรราบให้กับตัวเองอย่างราบคาบแบบนี้ เขายิ้มกว้าง ดวงตาคมกริบเต็มไปด้วยความหิวกระหาย ก่อนจะคลึงเคล้าเกสรสวาทอย่างหนักหน่วง สาวน้อยสะท้านไหวไปทั่วทั้งร่างกาย ซู้ดปากด้วยความเสียดสยิวรุนแรง ความกระสันทิ่มแทงไปตามผิวกายอย่างอำมหิต

“ได้โปรด… โอ้ว…”