คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 1164 เกือบถูกคุณฆ่าตาย

ตอนที่ 1164 เกือบถูกคุณฆ่าตาย

เจ้าชายเจมส์เอามือวางใต้คางด้วยสีหน้ากังวล ถ้าหากเขาไม่ยินยอมให้พี่สาวของฉันถอนงานแต่งงาน ฉันจะฆ่าตัวตายต่อหน้าเขาเลย!"

จางหย่งลูบหน้าผากเล็กน้อย "วิธีนี้นายเคยลองใช้หรือยัง? หากนายไม่อยากให้พ่อของนายตอบรับการแต่งงานครั้งนี้ นายคงพูดกับพ่อของนายให้เข้าใจตั้งแต่ตอนที่เมืองTronzaมาขอแต่งงานตั้งนานแล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงพี่สาวของนายก็จะแต่งงานแล้ว นายมาพูดทำผีอะไรตอนนี้?"

เจ้าชายเจมส์นิ่งเงียบ แต่ในใจยังคงรู้สึกโมโหอยู่ "นายคิดว่าฉันไม่เคยพูดมาก่อนหรอ? อันที่จริง….อันที่จริงแล้ว……"

"เวลานี้แล้ว มีอะไรก็พูดมาตามตรง"

จางหย่งคว้าจับแก้วเหล้าแก้วหนึ่งขึ้นมาดื่มครึ่งแก้ว ระดับแอลกอฮอล์ไม่ถือว่าสูงมาก เพียงแค่สัมผัสลิ้นแล้วรู้สึกแสบร้อนจางๆ

เจ้าชายเจมส์ทุบเก้าอี้ดัง"ตึง"อย่างโมโหและเคืองโกรธ ขณะที่ในยามค่ำคืนมีเสียงร้องอันน่าเศร้าโศกขึ้น "ประเทศของเรากับเมืองTronzaมีความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นต่อกัน เมื่อก่อนทั้งสองฝ่ายต้องเจรจาผ่านเงินตราและทรัพยากร แต่ตอนนี้พวกเขาไม่อยากซักถามพวกเราขายทรัพยากรแล้ว

เจ้าชายของเมืองTronzaเคยพบพี่สาวของฉันแล้ว เขาหลงรักพี่สาวตั้งแต่แรกพบ ดังนั้นจึงเสนอขอแต่งงานเพื่อปรองดอง ถ้าหากพวกเราไม่ตอบรับ เมืองTronzaก็จะหยุดมอบทรัพยากรที่จัดสรรให้กับเรา ส่วนเรื่องอื่น เพราะเนื่องจากมีความเกี่ยวข้องกับความลับของประเทศ ดังนั้นผมไม่สะดวกบอกกับคุณ"

เมื่อได้ฟังคำอธิบายของเจ้าชายเจมส์ และสิ่งที่รู้มาของจางหย่ง ทำให้เข้าใจว่าเป็นการไกล่เกลี่ยของสองประเทศ

"ดูเหมือนว่าพ่อของนายไม่ได้ทำเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองอย่างเดียวแล้ว" แบบนี้ยิ่งจัดการลำบาก

เจ้าชายเจมส์พูดขึ้นว่า "และเกี่ยวกับเรื่องความสัมพันธ์ที่ตัดไม่ขาดกับลุงของผมด้วย ลุงของผม…..กับพ่อของผมเคยมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อนหลายปีแล้ว หากยึดตามกฎเกณฑ์ผู้สืบทอดราชวงศ์ของพวกเราแล้ว อันที่จริงแล้วลุงของผมมีสิทธิ์สืบทอดตำแหน่งราชา แต่ในตอนนั้นเกิดเรื่องบางอย่างขึ้น ตำแหน่งราชาจึงตกอยู่ในมือของพ่อผม คุณเข้าใจ……"

จางหย่งหัวเราะประชดฮ่าฮ่าขึ้น คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะตกอยู่ในที่นั่งสงครามแย่งชิงบัลลังก์อันซับซ้อนนี้ แบบนี้เขายิ่งเข้าใจมากขึ้นว่า อิสซาเป็นเพียงแค่สิ่งของเสียสละเท่านั้น

พ่อของเธอต้องการใช้งานแต่งงานของเธอเพื่อยกระดับตำแหน่งของตัวเองราชาคนปัจจุบันต้องการยอมอ่อนข้อเพื่อจบเรื่อง

การที่อิสซาแต่งงานกับเจ้าชายของเมืองTronza สำหรับตระกูลของพวกเขาแล้วนับว่าเป็นเหมือนยิงนกนัดเดียวได้นกสองตัว นอกจากอิสซา คนอื่นล้วนเป็นผู้ได้รับผลประโยชน์

ตระกูลแบบนี้ไม่ต้องมีก็ได้!

"เข้าใจแล้ว! เข้าใจมากเลยด้วย ช่างเลือดเย็นจริงๆ!"

จางหย่งปัดฝุ่นบนสะโพกเล็กน้อย แล้วลุกขึ้นยืนเตะจานผลไม้ร่วงตกลงบนพื้น เห็นเพียงเป็นบางอย่างแวบผ่านสายตา จากนั้นจานผลไม้ก็ร่วงตกลงในสระว่ายน้ำดัง"ตึบ"ขึ้น และผลไม้ที่อยู่ในจานก็ร่วงตกลงในน้ำ

เจ้าชายเจมส์รีบเดินตามเขา "นายจะไปไหนหรอ? ตอนนี้นายอยู่ในปราสาทไม่สามารถไปไหนมาไหนตามอำเภอใจ ถ้าหากถูกทหารอารักขาของพ่อฉันจับได้จะยิ่งสร้างความลำบากนะ"

"ตามหาคนช่วย"

รักษาหน้าตาอะไรนั้น จางหย่งไม่สนใจอะไรอีกแล้ว

"งั้นฉันไปกับนายด้วย"

"ไม่ต้องหรอก นายอยู่เป็นเพื่อนพี่สาวของนายเถอะ"

เจ้าชายเจมส์พยักหน้าเล็กน้อย "นายมีอะไรอยากฝากบอกเธอไหม? ตอนนี้สภาพจิตใจของพี่สาวฉันคงแย่มาก"

จางหย่งลูบบนร่างกาย สุดท้ายพบลูกอมเม็ดหนึ่งในกระเป๋ากางเกง เขายัดใส่มือของเจ้าชายเจมส์ "นายเอาสิ่งนี้ให้กับเธอ เธอจะเข้าใจความหมาย"

เจ้าชายเจมส์มองดูลูกอมในมืออย่างนิ่งเงียบ "นี่เป็นอุปกรณ์สื่อสารแบบใหม่หรอ? สัญญาทางนั้นของพี่สาวถูกป้องกันแล้ว"

จางหยางมองบนใส่หนึ่งที "อุปกรณ์สื่อสารอะไรล่ะ? มันเป็นแค่ลูกอมธรรมดาเท่านั้นเอง"

เจ้าชายเจมส์ : "……"

ทำไมไม่เหมือนกับที่จินตนาการไว้ ไม่ใช่ว่าควรทำคะแนนในเวลานี้หรอกหรอ?

ทำไมมีเพียงแค่ลูกอมธรรมดาเพียงแค่เม็ดเดียว? แล้วไอ้นี่มันทำอะไรได้?

เขาแบกความหน้าด้านไปขอร้องพ่ออีกครั้งยังจะดีกว่า บางทีอาจมีโอกาสเล็กน้อยก็ได้

ถึงแม้ในใจคิดแบบนี้ แต่เท้าของเจ้าชายเจมส์ก็เดินไปตามเส้นทางของจุดหมาย

ตำแหน่งที่อิสซาอยู่ตอนนี้เป็นใจกลางของปราสาท ซึ่งเป็นสถานที่ที่มีผู้ดูแลความปลอดภัยและทหารอารักขาคอยคุ้มกันอยู่ จางหย่งไม่สามารถเข้าใกล้ได้ เพื่อแน่ใจการดำเนินพิธีแต่งงานอย่างราบรื่น จึงต้องกุมขังอิสซา และตัดช่องทางการติดต่อทั้งหมด

อิสซานั่งอยู่บนหน้าต่าง โดยเคว้งเท้าเล่นข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างหนึ่งยันอยู่ ในมือถือบุหรี่ที่ไฟร้อนอยู่ เพราะหน้าต่างที่ไม่ได้ปิด ภายในห้องจึงมีกลิ่นจางๆเล็กน้อย

เจ้าชายเจมส์เปิดประตู และถูกควันบุหรี่อันหนาแน่นข้างในเข้าจมูกจนสำลัก

ห้องไม่ได้เปิดไฟ มีเพียงแสงจันทร์สาดส่องเข้ามากระทบบนใบหน้าและร่างเงา จนเห็นเธอมีร่างกายผอมซูบ แถมมีใบหน้าขาวซีดอีกด้วย

เจ้าชายเจมส์เดินไปเดินไฟที่บนผนังกำแพง

ดวงไฟขนาดใหญ่สว่างขึ้นที ขณะเดียวกันก็ทำให้เห็นสิ่งของในห้องอย่างชัดเจนด้วย

ภายในห้องสะอาดเป็นระเบียบ และไม่มีร่องรอยสกปรกเลย ด้านข้างตู้ติดผนังมีชุดแต่งงานสีขาวแขวนอยู่ชุดหนึ่ง บนโต๊ะแต่งหน้ามีเครื่องประดับบนหัว เครื่องสำอางและรองเท้าส้นสูงคู่หนึ่งวางอยู่

สิ่งของเหล่านี้ยังไม่มีใครเตะจับเลย เกรงว่าพี่สาวคงแทบไม่อยากมองดูแม้แต่แวบเดียวด้วยซ้ำมั้ง?

เจ้าชายเจมส์หันข้างเห็นร่างเงาของอิสซา "ปิดไฟ"

"ไม่ปิด" เจ้าชายเจมส์โต้เถียง และไม่เชื่อฟังคำพูดของเธอ

อิสซาหันหน้ามองนอกหน้าต่างอย่างไม่สนใจเขาเลย

"พี่สาว เมื่อก่อนพี่ไม่เคยเป็นแบบนี้เลย เมื่อก่อนพี่เป็นคนเก่งมาก แม้แต่คำพูดของพ่อ พี่ยังกล้าไม่เชื่อฟังเลย พี่ลองต่อต้านสักหน่อยไหม?"

เจ้าชายเจมส์เดินขึ้นไปนั่งตรงข้ามอิสซาใกล้ๆ จนสามารถได้กลิ่นน้ำหอมจางๆของเธอ

อิสซาจับบุหรี่อย่างแน่น และยิ้มมุมปากขึ้น "นายคิดว่าฉันไม่ต่อต้านหรอ? หากนายไม่มีเรื่องอะไรแล้ว กลับไปนอนเถอะ"

"มี! มีครับ! มีใครบางคนให้ผมเอาของสิ่งนี้ให้กับพี่"

เจ้าชายเจมส์ยื่นลูกอมให้กับเธอ

เมื่อลูบจับเป็นลูกอม อิสซาก็ขมวดคิ้วเรียวงามเล็กน้อย "จางหย่งยังไม่ไปหรอ?"

"ยังครับ เขาอยากเข้าร่วมงานแต่งงานของพี่" เจ้าชายเจมส์พูดขึ้น

อิสซาหันหน้ามองบนใส่เขาหนึ่งที "ฉันเชิญเขาแล้วหรอ? เขาอายุเท่าไหร่กันแล้ว ยังทำตัวเหมือนเด็ก! ให้เขารีบกลับไปซะ!"

ถ้าหากในงานแต่งงานเห็นจางหย่งปรากฏ เธอไม่กล้าสัญญาว่าตัวเองจะสามารถมีความกล้าฝืนต่อจนถึงสุดท้ายไหม เธอหลับตาลง และพยายามปรับอารมณ์ให้สงบลง

เธอไม่อยากให้เขาเห็นตัวเอง

เจ้าชายเจมส์โน้มตัวเข้าใกล้จมูกของเธอ และจ้องมองดวงตาสีฟ้าของเธอจนจะสามารถมองทะลุนึกเรื่องในใจ "พี่สาว ตอนนี้จางหย่งไม่ได้อยู่ที่นี่ พี่บอกความจริงกับฉันหน่อยว่า พี่ไม่ได้รักเขาจริงๆหรอ?"

"ฉัน…." อิสซาพูดไม่ออก

เธอชอบเขาหรอ?

เธอไม่เคยพูดยอมรับมาก่อน แต่ความรู้สึกที่มีต่อจางหย่ง เธอรู้ดีอยู่แก่ใจ นั่นคือเธอชอบเขา ดังนั้นไม่อยากให้เขาได้รับอันตราย ด้วยนิสัยของจางหย่งแล้ว เรื่องฉุดตัวเจ้าสาวหนี เขาทำได้แน่ แต่หลังจากนั้นล่ะ?

เขาจะจัดการยังไง? และจะเผชิญหน้ากับคนที่อันตรายเหล่านั้นได้อย่างไร?

ดังนั้นเธอทำได้เพียงบอกว่าไม่ชอบ ไม่สนใจ เพื่อทำให้เขาไปไกลๆ มีเพียงวิธีนี้ที่จะสามารถปกป้องเขาได้

"พี่ชอบเขาใช่ไหม? พี่สาว ถ้าหากพี่ชอบเขา อย่างน้อยก็ควรบอกเขาให้รู้"

"นายจะไปเข้าใจอะไรกัน!"

อิสซาพูดแทรกเจ้าชายเจมส์ขี้น

เจ้าชายเจมส์ยักไหล่ และถอนหายใจอย่างจนปัญญาขึ้น "จางหย่งช่างน่าสงสารจริงๆ เพื่อพี่ เขาเกือบต้องตายแล้ว"