คุณหนููใหญ่ผู้นี้ไม่ต้องการก้าวหน้า - ตอนที่ 874 ภาพลักษณ์นี้ไม่ถูกต้อง

ตอนที่ 874 ภาพลักษณ์นี้ไม่ถูกต้อง

ผู้ใดก็ตามที่ถูกขว้างก้อนอึ ต่อให้ไม่ใช่บนร่างกายตนเองแต่เป็นสิ่งของของตน ทุกคนก็ต้องบ้าคลั่งมากแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นคือคุณชายแห่งความว่างเปล่าที่พยายามสร้างภาพลักษณ์ให้ดูดีอยู่เสมอ ตอนนี้เห็นรถกระดูกของเขามีของเหลวสีเหลืองไหลออกมา เขาจึงอาเจียนอีกครั้ง พัดสะบัดออกไป แสงสาดลงบนรถกระดูก เผาทิ้งไป

โอ้ มีของด้วย

ฉินหลิวซีจ้องไปยังพัดของเขาที่มีลักษณะคล้ายกล้วยน้ำหว้า เอ่ยว่า ”พัดนี้ของเจ้าสามารถเปลี่ยนขนาดเล็กใหญ่ได้ใช่หรือไม่ ดูงดงามและไม่ธรรมดามากเลย”

คุณชายแห่งความว่างเปล่าพึงพอใจ หยิบพัดขึ้นมา หมุนไปหมุนมา มองด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง “แน่นอน พัดนี้เป็นอาวุธเทพ พัดธรรมดาทั่วไปจะมาเทียบได้อย่างไร แปลงสภาพ แน่นอนว่าเป็นเรื่องง่าย”

“งั้นให้ข้าลองดูสักหน่อยได้หรือไม่ ลองขนาดใหญ่ ใหญ่เท่านี้” ฉินหลิวซีทำมือชี้ให้เห็นถึงขนาดใหญ่

คุณชายแห่งความว่างเปล่าสะบัดมือ ให้ความร่วมมือเป็นที่สุด ขยายพัดให้ใหญ่ขึ้นตามที่ขอ

“แล้วก็เล็กลง เช่นนี้ ขนาดเท่ากับนิ้วมือเลย ทำได้หรือไม่”

“อาวุธเทพไยจะทำไม่ได้เล่า” คุณชายแห่งความว่างเปล่าทำให้พัดเล็กลงถึงขนาดที่เขาสามารถถือไว้ระหว่างนิ้วมือและยังใช้พัดไปยังรถกระดูก ทำให้ไฟบนรถกระดูกลุกแรงขึ้น

ทุกคน ผู้ใดบอกข้าได้บ้างนี่คือภาพอะไรกัน

ควรเป็นการปะทะกันไม่ใช่หรือ

ทั้งสองคนดูเหมือนพูดคุยเข้ากันได้ดี ราวกับรู้จักกันมานานและได้วนเวียนกลับมาพบกันอีกครั้ง

แปะ แปะ แปะ

ฉินหลิวซีปรบมือด้วยความสนุกสนาน “เยี่ยมมากๆ พัดนี้ดูไม่เลวเลย ขอลองใช้สักหน่อยได้หรือไม่”

“แน่นอน…” คุณชายแห่งความว่างเปล่ากำลังจะยื่นพัดให้ แต่ทันใดนั้นเขารู้สึกไม่ถูกต้อง มือของเขาถอยกลับ สีหน้าพลันเปลี่ยน “คุณชายข้าสนิทกับเจ้ามากหรือ”

ว้า เกือบตกหลุมพรางแล้ว

คงเป็นเพราะกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์เมื่อครู่ทำให้สมองเขามึนงง ถึงได้ปล่อยให้นางจูงจมูกได้

“สนิทไม่สนิทไม่สำคัญ พวกเราพูดคุยแลกเปลี่ยน”

“ไร้สาระ เจ้าคือคนที่ขว้างอึลงบนรถกระดูกของข้า” คุณชายแห่งความว่างเปล่าชี้ไปยังจุดที่เขาเห็นคราบสีเหลืองบนแขนเสื้อของเขาอีกครั้ง รู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมาอีกรอบ

เขาหมุนตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดขาวใหม่ตั้งแต่หัวจรดเท้า ใช้เวลาเพียงชั่วพริบตาในการเปลี่ยนชุด

อืม นับว่าสะอาดขึ้นแล้ว

คุณชายแห่งความว่างเปล่าพยักหน้าพึงพอใจ มองไปยังฉินหลิวซีด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร ตอนนี้เขาสะอาดแล้ว เช่นนั้นมาคิดบัญชีกับนางสักหน่อยเถิด

“พวกเจ้ากล้ามากที่กล้าไปทำให้เกิดความวุ่นวายที่นี่ในดินแดนแห่งความว่างเปล่านี้ ราวกับที่นี่ไม่มีใครแล้ว” คุณชายแห่งความว่างเปล่าชี้ไปยังแท่นบูชาที่ยังมีควันดำลอยออกมา

ฉินหลิวซีเอ่ย “ข้าบอกว่าเป็นฝีมือของฉังอู๋จี๋ที่ระเบิดตัวเอง เจ้าจะเชื่อหรือไม่”

คุณชายแห่งความว่างเปล่าหัวเราะเสียงเย็น “เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่อหรือ”

“ไม่สำคัญหรอก สิ่งสำคัญคือ ฉังอู๋จี๋ตายแล้ว และพวกข้าชนะ” ฉินหลิวซียิ้มสองมือกอดอก “พวกเราตั้งใจจะไป แต่เจ้ากลับโปรยดอกไม้ทำให้สหายนักพรตข้าหมดสติ”

ดังนั้น เจ้าคือคนเริ่มก่อน

คุณชายแห่งความว่างเปล่ามองพวกเขาอย่างดูถูก “พวกเจ้าบอกจะไปเมื่อไรก็ไปได้ ดูเหมือนว่าดินแดนแห่งความว่างเปล่าจะเป็นเหมือนสามโลกที่เข้าออกได้ตามใจชอบหรือ”

“เช่นนั้นหมายความว่าเจ้าต้องการให้เราพักที่นี่สำหรับมื้อเย็นหรือ ช่างมีน้ำใจอะไรเช่นนี้” ฉินหลิวซียิ้มตาหยี

คุณชายแห่งความว่างเปล่า “…”

ไม่เข้าใจภาษาคนใช่หรือไม่

ผู้ใดจะให้เจ้าอยู่กินข้าวเย็นกัน

หยวนอิงมองดูเหตุการณ์ด้วยความสนุกสนาน แทบอยากจะถือธงเล็กๆ ให้กำลังใจฉินหลิวซี ร้องตะโกน เอาอีก สู้เขา โกงเขา หลอกล่อเขา ไม่ต้องคำนึงถึงความรู้สึกของข้า ข้าชอบเห็นเขาตกอยู่ในความลำบาก

ใครจะคิด ความสุขในการชมของนางถูกคุณชายแห่งความว่างเปล่าจับตามองอยู่

“หยวนอิง เจ้าเข้าข้างคนภายนอก…”

หยวนอิงไม่พอใจ เอ่ยขึ้น “อะไรที่ว่าข้าเข้าข้างคนภายนอก ดินแดนแห่งความว่างเปล่านี้มันเป็นที่ของคนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งหรือ มีความสามารถก็สามารถสร้างอาณาเขตของตนเองได้ ลิงเป็นกษัตริย์ ผู้ที่ไม่มีความสามารถก็ไปหาที่สงบๆ คนนอกที่เข้ามาก็เช่นกัน สถานที่ที่สามโลกไม่สนใจ ไม่ได้หมายความว่าเป็นของบุคคลใดบุคคลหนึ่ง ความว่างเปล่า วันๆ เจ้าเอาแต่โบกพัดไปมาโบกจนเป็นบ้า เจ้าช่างเอาแต่ใจเกินไปจริงๆ”

คุณชายแห่งความว่างเปล่า “?”

เจ้ายังเป็นหยวนอิงตัวน้อยน่ารักที่ข้ารู้จักอยู่หรือไม่

“สตรีคนเดียวยังทำให้เจ้าพูดไม่ออก ไม่ได้เรื่อง”

ขณะที่คุณชายแห่งความว่างเปล่ากำลังเสียหน้าหนัก พลันมีเสียงเย็นชาที่ไม่คุ้นเคยดังขึ้น ไม่นานนักก็มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นข้างคุณชายแห่งความว่างเปล่า เทียบกับเขาแล้ว คนผู้นี้สวมชุดคลุมสีดำตัวใหญ่ ใบหน้าดำทะมึน ที่ศีรษะมีการม้วนผมเป็นสองข้างคล้ายนก ริมฝีปากแดงเข้ม ส่วนหางตาก็ถูกวาดด้วยถ่านดำยาวขึ้นไป ดูไม่ชัดเจนว่าเป็นหญิงหรือชาย

รู้สึกคุ้นตา เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

“เจ้ามองข้าทำไมหรือ” ใบหน้าดำผู้นั้นมองฉินหลิวซี เอ่ยอย่างไม่พอใจ เสียงนี้มีโทนเสียงของสตรีติดอยู่

เยี่ยมจริงๆ สลับเสียงชายหญิงได้อย่างไม่ติดขัดเลย

“มองเจ้าทำไมน่ะหรือ” ฉินหลิวซีเอ่ยโดยสัญชาตญาณ “เพียงดูว่าส่วนลิ้นของเจ้ามันยาวแค่ไหน”

หยวนอิง เอ่ย “ยาวน่ะ จริงๆ แล้ว หญิงผู้เผด็จการมีลิ้นยาวและใหญ่”

ทุกคน “…”

สงสัยว่าพวกเขากำลังเอ่ยถึงเรื่องที่มีสีสัน แต่เราไม่มีหลักฐาน

เทพหน้าดำนี้ก็คือ เมี่ยเจวี๋ยซือไท่นั่นน่ะหรือ

ก็ได้ ไม่ชายไม่หญิง ชื่อนี้เหมาะสม

เมี่ยเจวี๋ยถูกวาจาของนางทำให้โกรธจนหน้าดำ ลิ้นยาวสะบัดตีออกมา ไม่ได้บอกว่ามันยาวหรือ สะบัดให้เจ้าดู

ไม่มีการพูดคุยก็เริ่มลงมือ หยวนอิงรีบผลักฉินหลิวซีไปด้านข้าง เจ้าสะบัด ข้าก็สะบัด

ผมยาวของนางพันลิ้นยาวนั่นเอาไว้ มัดอยู่ด้วยกัน ทั้งสองฉุดดึงไปมา

ฉินหลิวซีทนไม่ไหว “ไม่สกปรกหรือ”

หยวนอิงถลึงตาใส่นางด้วยความโกรธ ข้าทำเพื่อผู้ใด ถ้าไม่ใช่เพื่ออิสรภาพ

เมี่ยเจวี๋ยรู้สึกว่าตนเองถูกดูหมิ่น ไม่อาจทนได้ จึงต่อสู้กับหยวนอิงขึ้นมา

ดินแดนแห่งความว่างเปล่าเป็นสถานที่ที่ไม่ใช่ของใครตามที่หยวนอิงกล่าวไว้ หากผู้ใดมีความสามารถก็ครอบครองพื้นที่นั้นได้ ทุกคนอยู่อย่างสงบสุข น้ำในแม่น้ำไม่ยุ่งเกี่ยวกับน้ำในบ่อ[1]

หยวนอิงอยู่มาพันปีแล้ว ไม่ใช่คนใสซื่อ ความว่างเปล่าและเมี่ยเจวี๋ยเป็นผีผู้ยิ่งใหญ่ไม่ผิด นางเองไม่กลัวทั้งสองคน ตีก็ตีสิ

ความว่างเปล่าเห็นทั้งสองสู้กัน เอ่ยขึ้นด้วยความเบื่อหน่าย “ก็อยู่ในถิ่นเดียวกัน ไม่สิ ในอาณาเขตเดียวกัน ไยต้องกัดกันเองเหมือนสุนัขด้วย”

“หุบปาก”

“เจ้าว่าใครเป็นสุนัข”

เมี่ยเจวี๋ยและหยวนอิงตะโกนใส่ออกไป

ความว่างเปล่าโบกพัดยิ้มตาหยี “ไม่สู้กันหรือ”

หยุดแล้ว ถูกเขาสาดน้ำเช่นนี้ จะสู้อย่างไร

ทั้งสองหยุดการต่อสู้

เพียงแต่เมี่ยเจวี๋ยซือไท่ผู้นี้มองฉินหลิวซีด้วยสายตาไม่เป็นมิตรก็ถูกแล้ว หัวคิ้วขมวด ใบหน้าคล้ำ น่าเกลียดยิ่งนัก

คนผู้นี้เป็นตัวปัญหา

สัญชาตญาณบอกเขา

ไม่สู้แล้ว บรรยากาศเงียบสงัดกระอักกระอ่วน นอกจากนั้นอากาศยังมีกลิ่นเหม็นจางๆ

ฉินหลิวซีเอ่ย “ในเมื่อทุกคนเป็นเพื่อนกัน…”

“ใครเป็นเพื่อนกับเจ้า”

“เช่นนั้นเจ้าบังคับให้ข้าเป็นศัตรูใช่หรือไม่” ฉินหลิวซียิ้ม “ก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้นะ”

ความว่างเปล่าและเมี่ยเจวี๋ยส่งเสียงเฮอะ กระทั่งเห็นฉินหลิวซีดึงหินเก้าตาจากคอออกมา ช่างคุ้นตานัก

หยวนอิงถอยไปสองสามก้าว เนื่องจากเป็นผี นางรับรู้ถึงแรงกดดันที่หินเก้าตาส่งมาอย่างชัดเจน

“นี่คือ หินเก้าตาของเทพเฟิงตู” ความว่างเปล่าหรี่ตาลง มองพิจารณาฉินหลิวซีอีกครั้ง

[1]น้ำในแม่น้ำไม่ยุ่งเกี่ยวกับน้ำในบ่อ แต่ละฝ่ายไม่ก้าวก่ายหรือรบกวนกัน เปรียบเสมือนการต่างคนต่างอยู่ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของกันและกัน เป็นการสื่อถึงการอยู่ร่วมกันอย่างสงบโดยไม่สร้างปัญหาหรือขัดแย้งกัน