คุณสามีแห่งชาติของฉัน - ตอนที่ 22 นักแสดงนำคนที่สอง
หัวใจของเฉียวอันห่าวสั่นไหว
ตอนแรกที่เธอของบทจากลู่จินเหนียน เป็นเพราะว่าเธอกลัวเขาจะรู้ความรู้สึกของเธอ ที่เธอรักเขา แต่ในตอนนี้เขาเห็นเธอเป็นผู้หญิงที่ใช้ร่างกายเพื่อแลกกับสิ่งที่เธอต้องการ
เฉียวอันห่าวเม้มริมฝีปากไม่ยอมพูด
ลู่จินเหนียนรอ แต่เมื่อเห็นว่าเฉียวอันห่าวไม่ได้มีท่าทีที่จะพูด เขาก็ทำลายความเงียบ
“ทำไมเธอไม่พูดอะไรหน่อยล่ะ ที่เธอพยายามทำทั้งหมดนี้ ไม่ว่าจะหายามาให้ มาคอยดูแลฉัน แม้กระทั่งหาสถานที่ที่ฉันอยู่เจอ เธอก็คิดว่าทำไปเพราะจะมีผลประโยชน์อะไรไม่ใช่หรอ?”
“เธอบอกว่าเธอไม่คาดคิดว่าจะได้นอนกับฉัน …”
ลู่จินเหนียนหยุดนิ่งคิดว่ามันไม่น่าจะสมเหตุสมผล เขาจึงกลืนคำพูดลงไปในความเงียบ และจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเฉียวอันห่าว และดูเหมือนว่าเขาจะอ่านใจของเธอได้ จึงพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่ไร้อารมณ์ว่า
“เว้นแต่เธอจะไม่ได้หวังผลประโยชน์ใด ๆ จากการมาที่นี่ … “
เฉียวอันห่าวไม่คาดคิดว่าเขาจะคิดออกได้อย่างง่ายดาย … โดยไม่รู้ตัวเธอกำหมัดแน่น พยายามอย่างยิ่งที่จะสงบสติอารมณ์และกล่าวว่า
“เมื่อสองวันก่อนฉันไปที่ฮวนหยิง เอ็นเตอร์เทนเมนท์เพื่อออดิชั่นสำหรับการแสดงนำครั้งที่สองในเรื่อง ‘สเน่ห์หาข้ามกาลเวลา’ แต่มันก็ล้มเหลว”
เฉียวอันห่าวไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน แต่เนื่องจากเธอต้องการที่จะซ่อนความรู้สึกของตัวเองต่อไป จึงทำให้ภาพลักษณ์ของเธอตอนนี้ดูเหมือนเป็นวัตถุชิ้นนึงในการแลกเปลี่ยนผลประโยชน์ เธอรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดบนฝ่ามือของเธอ แต่เธอไม่แสดงความเจ็บปวดออกไป และกล่าวต่อว่า
“ภาพยนตร์เรื่องนี้มีดาราอันดับต้นๆ และได้รับความสนใจอย่างมากตั้งแต่ก่อนที่จะเริ่มการถ่ายทำ ถ้าคุณต้องการตอบแทนฉันจริงๆ ก็ให้ฉันได้รับบทนักแสดงนำหญิงคนที่สองสิ”
ลู่จินเหนียนยังคงจ้องมองเฉียวอันห่าวอย่างไร้เหตุผล ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็ลดต่ำลง เขาห่อผ้าห่มแล้วกระโดดลงจากเตียง เขาก้าวเข้ามาหาเธอ เขาจับข้อมือเธอดึงเธอไปข้างหน้า ลู่จินเหนียนลากเธอออกจากห้องนอนลงบันไดมุ่งตรงไปที่ประตู การกระทำของเขาช้าลงชั่วขณะก่อนที่เขาจะผลักเฉียวอันห่าวออกไปจากประตูโดยไม่ลังเล เขากระแทกประตูปิดด้วยเสียงดังก้อง
การกระทำของลู่จินเหนียนนั้นรวดเร็วมาก และไม่ทันให้เฉียวอันห่าวได้ตั้งตัวตอบโต้ได้เลย เธอกลับมามีสติสัมปชัญญะเธอก็ถูกลู่จินเหนียนโยนออกจากคฤหาสน์ไปแล้ว
แต่ของของเธอยังอยู่ข้างในนั้น….
ขณะที่เฉียวอันห่าวกำลังลังเลว่าควรเคาะประตูเพื่อเอาสิ่งของของเธอหรือไม่ ประตูที่ปิดแน่นหนาก็เปิดออก เสียงดังก้องเมื่อสิ่งของของเธอถูกโยนลงบนพื้นอย่างหยาบคาย ก่อนที่เฉียวอันห่าวจะโต้ตอบอะไรประตูก็ปิดลงไปแล้ว
กระเป๋าของเธอไม่ได้ถูกรูดซิปของที่อยู่ภายในกระเป๋ากระเด็นออกมาเกลื่อนกลาดไปทั้งพื้น
เธอยืนตะลึง หลังจากรวบรวมสติสัมปชัญญะได้แล้ว เธอก็คุกเข่าลงและเริ่มเก็บของลงในกระเป๋าทีละชิ้น
หลังจากเก็บของแล้วเธอก็มองไปที่ประตูที่ปิดสนิทเป็นครั้งสุดท้าย เม้มริมฝีปากแน่น เธอหันไปรอบ ๆ อย่างเงียบ ๆ และเดินจากไป
ลู่จินเหนียนกลับไปที่ห้องของเขา และเมื่อเขาเอื้อมมือไปหยิบซองบุหรี่บนโต๊ะข้างเตียง เขาก็พบซองยาแก้ไข้บนโต๊ะ เฉียวอันห่าวซื้อยาแก้ไข้ให้เขา ดวงตาของลู่จินเหนียนหรี่ลง เขาเอายาไปทิ้งในถังขยะก่อนจุดบุหรี่ จากนั้นเขาก็เดินไปที่หน้าต่าง เมื่อควันเข้าสู่ร่างกายของเขา เขาก็เริ่มผ่อนคลาย
จากหน้าต่างเขาสามารถมองเห็นทิวทัศน์ด้านหลังของเฉียวอันห่าวที่กำลังจากไป นิ้วของเขาสั่น เขายกบุหรี่ขึ้นหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นเขาก็ทิ้งควันไว้ในปากของเขาสักพักก่อนที่จะเป่าออกช้าๆ เขายังคงเห็นเฉียวอันห่าวเข้าไปในรถของเธอ หลังจากนั้นประมาณครึ่งนาทีรถก็สตาร์ทและจากไป
ลู่จินเหนียนรอจนรถอยู่ห่างจากสายตาก่อนจะยกมือขึ้นปัดควันครั้งสุดท้าย จากนั้นเขาก็ดับบุหรี่บนที่เขี่ยบุหรี่ เขายืนอยู่ที่ระเบียงสักพัก ก่อนจะหันไปที่ห้องของเขาเพื่อดึงโทรศัพท์ เมื่อป้อนหมายเลขเขารอการเชื่อมต่อจากนั้นกล่าวว่า
“ปล่อยให้บทบาทนักแสดงนำหญิงคนที่สองของ ‘สเน่ห์หาข้ามกาลเวลา’ ว่างเอาไว้ก่อน ฉันมีใครบางคนอยู่ในใจแล้ว”
“นอกจากนี้ก็เคลียร์ตารางงานของฉันเอาไว้ด้วย ฉันต้องการที่จะรับบทนักแสดงนำชายคนที่ สองของเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน”
“ไม่มีอะไรผิดปกติหรอก หลังจากแสดงในบทนำมานานแล้ว การแสดงบทนักแสดงนำชายคนที่สองจะเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดี และฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะรับบทนำอีกต่อไป”
“โอเคเท่านี้แหละ ทำตามที่ฉันบอกก็พอ”
ก่อนที่จะเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายพูดลู่จินเหนียนวางสาย
หลังจากที่เขามีไข้สูงร่างกายของเขาก็ยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ เขาโยนโทรศัพท์ลงบนเตียงก่อนจะนอนลงด้วยความเหนื่อยล้า ดวงตาของเขาจะมองไปที่ถังขยะด้านข้างโดยไม่รู้ตัว
เขาจ้องมองถังขยะอยู่นานก่อนจะเดินโซเซไปหยิบกล่องยาแก้ไข้ข้างใน
ลู่จินเหนียนจ้องไปที่กล่องนั้น แสงสลัวกระพริบไปทั่วดวงตาของเขา