คุณสามีแห่งชาติของฉัน - ตอนที่ 16 เขากลับมาแล้ว
จ้าวเมิงไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร เธอแค่มองหาผลประโยชน์ที่จะได้รับ และคิดว่าเพื่อนของเธอควรจะก้าวขึ้นไปในวงการได้ด้วยการใช้ประโยชน์จากลู่จินเหนียน เพื่อที่เธอจะได้อยู่อย่างสุขสบาย แม้ว่าในอนาคตจะต้องแยกทางกับเขาก็ตาม และมันไม่ใช่เรื่องผิดที่ผู้หญิงอย่างเราจะคิดหาผลประโยชน์ให้ตัวเองบ้าง
ไม่ใช่ว่าเฉียวอันห่าวดีเกินไปที่จะทำการแลกเปลี่ยนผลประโยชน์แบบนี้ แต่ความเกลียดชังของลู่จินเหนียนที่มีต่อเธอนั้นรุนแรงมาก แม้แต่เพียงการสัมผัสกันก็เป็นไปได้ยาก
เธอลดขนตาลงปกป้องรูม่านตาที่มืดมิดของเธอ เธอโค้งริมฝีปากเล็กน้อย
“เขากำลังถ่ายทำอยู่ที่โรม เธอไม่รู้เหรอ เธอไม่ได้คิดจะให้ฉันจะนอนกับเขาที่โรมใช่ไหม”
จ้าวเมิงตัวแข็งเล็กน้อย
เฉียวอันห่าวคิ้วขมวดและถามว่า
“มีอะไรเหรอ?”
“เฉียวเฉียว เธอไม่รู้เหรอ?”
“รู้อะไร?”
หลังจากนั้นไม่นานจ้าวเมิงก็พูดว่า
“ลู่จินเหนียนกลับมาจากโรมแล้วนะ เมื่อสองวันก่อน เขาไม่กลับบ้านเหรอ?”
เมื่อเขากลับมาแล้ว…และในฐานะภรรยาของเขา เธอไม่มีรู้เรื่องเลยหรอ
เฉียวอันห่าวตัวแข็งก่อนจะยิ้มอย่างไม่ไยดี
“เป็นเรื่องปกติที่เขาไม่กลับมา … นานที่สุดที่ฉันไปโดยไม่ได้รับการติดต่อจากเขาคือสามเดือนและนี่ยังไม่ถึงครึ่งเดือนเลยด้วยซ้ำ”
จ้าวเมิงไม่ตอบกลับ แต่ความเงียบก็เข้ามาในรถ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า
“เฉียวเฉียว เมื่อสองวันก่อนฉันได้ยินเรื่องหนึ่งในคณะกรรมการจากบริษัท ฮวนหยิงเอ็นเตอร์เทนเมนท์ พูดว่าลู่จินเหนียนเป็นลม และถูกนำส่งโรงพยาบาล ในขณะที่มีการประชุมในวันที่เขากลับมาแล้ว”
เฉียวอันห่าวใช้เวลาสักพักในการสรุปข้อมูลก่อนที่จะตอบกลับด้วย
“โอ้”
“ฉันยังได้ยินสมาชิกในคณะกรรมการพูดว่าถึงแม้ว่าเขาจะมีไข้สูง แต่เขาก็ไม่ยอมให้แพทย์รักษา เขายืนยันที่จะออกจากโรงพยาบาลโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น และเขาก็ขับรถออกไปเพียงลำพังพร้อมทั้งที่เขามีไข้สูง”
จากนั้นจ้าวเมิงก็พูดเสริมว่า
“เธอคิดว่าเขาจะสบายดีไหม เขาออกจากโรงพยาบาลโดยไม่ได้รับการรักษาใด ๆ ด้วยอาการไข้สูง”
เฉียวอันห่าวยังคงเฉยเมย แต่ในมุมของจ้าวเมิงทำให้มองไม่เห็นมือของเธอกำแน่นจับขอบเสื้อของเธอ
จ้าวเมิงจ้องมองไปที่ถนนข้างหน้าอย่างตั้งใจ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ถามอีกครั้ง
“เฉียวเฉียว เธอไม่ไปเยี่ยมเขาเลยเหรอ”
เฉียวอันห่าวเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะส่ายหัว
“เราตกลงที่จะไม่ยุ่งวุ่นวายชีวิตของกันและกัน”
จ้าวเมิงตอบกลับว่า
“โอ้” และรถก็จมลงสู่ความเงียบอีกครั้ง