คุณสามีพันล้าน - บทที่ 509 ตัวปัญหากลับมาหาอีกแล้ว
รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 509 ตัวปัญหากลับมาหาอีกแล้ว
ในขณะที่กัญณิศาฟังอยู่นั้นคิ้วกระตุกไม่หยุด
“คุณประยสย์กลับมาหาอีกแล้ว？”
ในสายตาของกัญณิศากับผู้ช่วยของเธอ ประยสย์คือตัวปัญหาใหญ่ของสำนักงานนักสืบของพวกเขา
พวกเขาพยายามสลัดคุณประยสย์ให้หลุดออกไป แต่ไม่รู้คุณประยสย์เกิดบ้าอะไรขึ้น กลับมาหาพวกเขาอีกครั้ง
ผู้ช่วยที่ติดต่อกัญณิศาชื่อกัญจ์ คุณกัญจ์คิดในใจว่า สำนักงานนักสืบของพวกเขาช่วงนี้คงจุดธุปไหว้น้อยเกินไป ถึงถูกเจ้าปัญหาใหญ่กลับเข้ามาหาอีกครั้ง
“เขาเพิ่งกลับเมืองซูเพร่าเช้านี้”
คำพูดนี้ของกัญณิศาแฝงไปด้วยอารมณ์ของการต่อว่า
ประยสย์เป็นพี่ชายประสาอะไร น้องสาวแท้ๆ เพิ่งกลับถึงบ้าน เขาก็กลับมาเมืองแอคเซสซ์อีก แล้วจะให้วิกาคิดยังไง？
ตระกูลสาระทาในเมืองซูเพร่าเป็นบ้านของพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดเทวิกาก็จริง แต่วิกากลับเติบโตที่เมืองแอคเซสซ์ ดังนั้นเธอความสัมพันธ์หลังของเธออยู่เมืองแอคเซสซ์เป็นหลัก ประยสย์กลับมาเมืองแอคเซสซ์ จะยิ่งทำให้วิกาคิดถึงเมืองแอคเซสซ์
“บอส ตัวปัญหาไม่ได้มาที่สำนักงานด้วยตัวเอง ก็แค่ติดต่อกับผม แล้วสั่งงานมา จากนั้นโอนเงินเข้าบัญชีของบริษัท โดยบอกว่าเป็นเงินมัดจำ เงินมัดจำครั้งนี้เยอะกว่าครั้งก่อนเป็นสิยเท่า”
กัญณิศาด่าออกมาว่า： “เขาก็คือเงินเยอะไม่มีคนช่วยใช้”
คุณกัญจ์ตอบออกมาโดยอัตโนมัติว่า： “ฉะนั้นเขาเลยให้ลูกบอสใช้”
กัญณิศา： “……กัญจ์ คำพูดนี้ของคุณพูดได้ไม่เหมาะสม คุณรู้ไหม”
“บอส ปฏิกิริยาของบอสรุนแรงเกินไปแล้ว บอส ทำยังไงดี？”
กัญจ์เข้าใจเปลี่ยนเบนความสนใจของบอสได้ดีมาก กลัวว่าเดี๋ยวบอสจะโทษเขาพูดจาเรื่อยเปื่อย
เขามีความรู้สึกว่าปฏิกิริยาของบอสรุนแรงมากเกินไปจริงๆ คิดว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างบอสกับคุณประยสย์แน่นอน
“คุณส่งความต้องการของเขามาให้ฉัน เดี๋ยวฉันขึ้นไปเปิดคอมดูที่ชั้นบน”
หวังว่าครั้งนี้ประยสย์จะไม่ให้เรื่องยากแก่เธอ
“ได้”
หลังจากกัญจ์ตอบตกลงแล้ว ก็รีบวางสายทันที
บอสอารมณ์ไม่ดี เมื่อถูกตัวปัญหาเข้ามาหา
ความจริงแล้ว พวกเขาก็ไม่ดี
ตระกูลสาระทาเป็นตระกูลระดับไหน？คุณประยสย์เป็นคนระดับไหน？เขาจำเป็นต้องใช้สำนักงานนักสืบของพวกเขาด้วยเหรอ？
เห็นได้ชัดว่าเป็นการจงใจ หรือท้าทาย หรือแก้แค้น หรือมีความหมายอย่างอื่นแฝงอยู่
หลังจากที่ทั้งสองคุยโทรศัพท์เสร็จ กัญณิศาก็ได้ยินเสียงเปิดประตูของคฤหาสน์ดังขึ้นมา รู้ว่าพี่สาวกลับมาแล้ว เธอจึงไม่รีบที่จะขึ้นไปชั้นบน แต่กลับออกไปต้อนรับ
ชเนนทร์ส่งกิติยากลับมา
กิติยาอยู่เมืองแอคเซสซ์ถือว่าเป็นคนมีชื่อเสียงคนหนึ่ง ปรกติเธอไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นส่ง แต่ตอนนี้เธอกับชเนนทร์เป็นคู่รักกัน ปรกติทั้งสองคนงานยุ่งมาก และมีเวลาเดทกันน้อยมาก
ชเนนทร์ส่งเธอกลับบ้าน เพราะอยากอยู่กับเธอมากขึ้น และเธอก็อยากพูดคุยกับชเนนทร์เช่นกัน
มีคู่รักไม่กี่คู่ในเมืองแอคเซสซ์ ที่ออกเดตกันเหมือนคู่เขา
คนทั่วไปถ้าอีกฝ่ายเอาแต่ทำงาน ไม่มีเวลาให้ตัวเอง สุดท้ายก็จะทนไม่ไหวแล้วเลิกกัน
“พี่ พี่ชเนนทร์”
กัญณิศาเดินเข้ามาหาพวกเขาสองคน
“คุณหนูรอง”
บอดี้การ์ดที่ลงมาจากรถก่อน ทักทายออกมาอย่างเคารพ
“อืม ลำบากพวกคุณแล้ว ไปกินมื้อดึกกัน แล้วรีบพักผ่อน”
กัญณิศาพูดออกมาอย่างอ่อนโยน ทำให้บอดี้การ์ดรู้สึกอบอุ่นใจมาก
คุณหนูรองเหมือนนางฟ้าจริงๆ คนงามจิตใจงามและอ่อนโยนอีกด้วย ดีกับพวกเขาทุกคน และให้ความเคารพพวกเขาทุกคนอีกด้วย
เมื่อชเนนทร์กับกิติยาลงมาจากรถแล้ว กิติยาส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ดเลิกงานได้ บอดี้การ์ดจึงเลิกงานเดินออกไป
เพราะไม่ว่ายังไงพวกเขาเป็นบอดี้การ์ดของคุณหนูใหญ่ ต้องรอให้คุณหนูใหญ่อนุญาตก่อน พวกเขาถึงเลิกงานได้
“ณิศา พูดแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าพี่จะกลับมาดึก ไม่ต้องรอพี่ ให้รีบพักผ่อน”
กิติยาพูดตำหนิ่ออกมาเล็กน้อย
“ฉันชอบรอพี่กลับหนิ่”
พี่สาวไม่กลับมา เธอจะกล้าออกไปได้ยังไง
ถ้าถูกพี่สาวจับได้ เธอต้องแย่แน่ๆ
“เธอเนี่ยะ พูดยังไงก็ไม่ฟัง”
กิติยาจิ้มไปเบาๆ ที่หน้าผากน้องสาวอย่างเสียไม่ได้
ทั้งคำพูดและท่าทางเต็มไปด้วยความเอ็นดู
เธอรู้ว่าน้องสาวอยู่บ้านรู้สึกเบื่อหน่าย เธองานยุ่ง มีเวลาอยู่กับน้องสาวน้อยมาก ที่ตอนกลางคืนน้องสาวรอเธอกลับมาทุกวันเพราะอยากพูดคุยกับเธอบ้าง
บางที เธอกลับหลังเที่ยงคืน น้องสาวรอเธออยู่ห้องรับแขก จนนอนหลับไป
กิติยาสงสารน้องสาว แต่ก็รู้สึกอบอุ่นในใจ
บนโลกนี้ เธอเหลือแค่น้องสาวคนเดียวที่เป็นสายเลือดเดียวกันแล้ว
ทุกคืนเวลากลับมา เห็นยังมีไฟเปิดอยู่หนึ่งดวงเพื่อรอเธอ ทำให้เธอสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นในครอบครัว และรู้สึกมีความสุขที่มีคนในครอบครัวเป็นห่วง
น้องสาวที่อ่อนโยนและเอาอกเอาใจดีขนาดนี้ เธอไม่เอ็นดูเธอ แล้วจะให้ไปเอ็นดูใคร？
“พี่ชเนนทร์ พี่ ฉันเตรียมมื้อดึกไว้ให้พวกพี่ ไป พวกเราไปกินมื้อดึกกัน”
กัญณิศาคล้องแขนพี่สาวไว้อย่างรักใคร่ แล้วพาพี่สาวเดินเข้าไปในบ้าน แต่ก็ไม่ลืมที่จะดูแลเชิญพี่เขยในอนาคตให้เข้ามาด้วย
“พี่ไปเอาของก่อน”
ชเนนทร์กลับไปที่รถเพื่อหยิบของขวัญที่เตรียมไว้ให้สองพี่น้อง
เวลาเอาใจกิติยาต้องไม่ลืมที่เอาใจกัญณิศาด้วย
ความจริงแล้ว เอาใจน้องแฟน ยิ่งมีประโยชน์กว่าเสียอีก
กิติยารักน้องสาวดั่งแก้วตาดวงใจ
“กัญณิศา ถ้าเธออยู่บ้านไม่มีอะไรทำแล้วรู้สึกน่าเบื่อ ก็ไปพูดคุยกับกนกอรที่One Day In Coffeeได้ ใช่แล้ว หลังจากที่วิกากลับไปได้ติดต่อกับเธอบ้างไหม？”
กิติยาไม่ไว้ใจให้น้องออกจากบ้าน แต่ก็สงสารน้องที่ไม่มีอะไรทำOne Day In Coffeeเป็นสถานที่ที่เธอไว้วางใจได้ ที่นั่นเป็นสถานที่ที่มีประธานอายุน้องที่สุดของเมืองแอคเซสซ์คุ้มครองอยู่
ไม่มีใครกล้าไปหาเรื่องที่นั่น
คนที่กล้าไปหาเรื่องที่นั่นตอนนี้ยังนั่งอยู่ในคุกอยู่เลย
“มีค่ะ พวกเรามีแชทกลุ่มอยู่ค่ะ สามารถติดต่อกันได้ตลอดเวลา หลังจากที่วิกากลับไปแล้ว เพียงเวลาแค่หนึ่งวันก็มีหนังให้ดูไม่น้อยเลย และบอกว่าอยู่ที่บ้านของตระกูลสาระทา ไม่น่าเบื่อแน่นอน”
กิติยายิ้มออกมาอย่างเสียไม่ได้ “พวกเธอนี่เหมือนกันไม่มีผิด”
“ตอนเจ็ดโมงวิกาได้โทรหาพี่ พี่กำลังยุ่ง ได้คุยกับเธอแค่สิบกว่านาทีเอง เธอคงสบายดีนะ？”
ชเนนทร์ที่เป็นห่วงน้องสาวอยู่ตลอดเวลา เขาถือของขวัญเข้ามา และพูดต่อกับเนื้อหาที่สองพี่น้องกำลังพูดคุยกันพอดี
“สบายดีมากๆ เลย ถึงแม้วิกาจะเป็นคนอ่อนโยน ความจริงแล้วเธอเอาเรื่องอยู่เหมือนกันเลย แถมมีคุณยศพัฒน์อยู่เป็นเพื่อนเธออีกด้วย พี่ชเนนทร์ พี่วางใจได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ มีคุณยศพัฒน์อยู่ทั้งคน ไม่มีใครกล้ารังแกวิกาหรอก”
ชเนนทร์พยักหน้า “พี่ไม่เชื่อว่าวิกาดูแลตัวเองได้ แต่ว่าพี่เชื่อว่ายศพัฒน์ปกป้องวิกาได้”
มาถึงตอนนี้แล้ว ชเนนทร์ต้องยอมรับความเป็นจริง ว่ายศพัฒน์เหมาะสมกับน้องสาวของเธอจริงๆ
การต่อต้านและไม่พอใจในตอนแรก หายไปเป็นปลิดทิ้งหมดแล้ว
พูดไปแล้ว เขาคือพ่อสื่อของน้องสาวกับน้องเขยด้วยซ้ำไป
เป็นเพราะว่าเขาชอบโอ้อวดว่ามีน้องสาวอยู่คนหนึ่ง เลยทำให้ยศพัฒน์เริ่มสนใจในตัวน้องสาว และค่อยๆตั้งวิกาเป็นเป้าหมาย จึงทำให้มีสามีภรรยาที่ชอบโชว์รักใส่กันมาทรมานเขากับประยสย์ต่อหน้า
“ณิศา นี่เป็นของขวัญที่พี่ซื้อให้ หวังว่าเธอจะชอบ”
ชเนนทร์ยื่นของขวัญไปให้น้องสาวของภรรยาในอนาคต
“ขอบคุณพี่ชเนนทร์ ของขวัญที่พี่ชเนนทร์ให้มา ฉันชอบหมดแหละ พี่สาวฉันก็ชอบมากเหมือนกัน”
กัญณิศาพูดขอบคุณออกมา
แต่ว่าของขวัญที่พี่ชเนนทร์ให้เธอ เธอไม่เคยวางไว้ในบริเวณที่เห็นได้ชัด เพราะถึงแม้พี่ชเนนทร์จะตั้งใจเอาใจเธอที่เป็นน้องสาวของภรรยาในอนาคตก็ตาม เธอก็ต้องรู้จักพิจารณาคำพูดและสังเกตสีหน้า
ความสุขทั้งชีวิตของพี่สาวอยู่กับบนตัวของพี่ชเนนทร์หมด
“พี่ พี่ชเนนทร์กินมื้อดึกกันได้แล้ว”
กัญณิศารีบร้อน จึงไล่ทั้งสองคนให้เข้าไปกินมื้อดึกในห้องอาหาร ต้องรอให้พวกเขากินอิ่มแล้วนอนหลับก่อน เธอถึงสามารถดูได้ว่าประยสย์มอบหมายงานยากอะไรให้เธออีก