คุณสามีพันล้าน - บทที่ 419 ศัตรูของพวกเราคือคนเดียวกัน
เนื่องจากเป็นศัตรูอันดับหนึ่งกับยศพัฒน์ และภรรยาที่ตัวเองกำลังตามจีบอยู่เป็นเพื่อนสนิทกับเทวิกา ทำให้นฤเบศวร์รู้เรื่องมากกว่าคนนอกหน่อยหนึ่ง
พลอยเป็นแฟนของไซม่อน ในระหว่างที่ญาณินเสียสติอยู่นั้น พลอยนี่แหละเป็นตัวแทนของญาณินออกงานตามสถานที่ต่างๆ เป็นเพื่อนไซม่อน ทำหน้าที่เป็นภรรยาของหัวหน้าครอบครัว
คนทั้งเมืองซูเพร่าต่างรู้ความสัมพันธ์ของพลอยกับไซม่อนดี ทุกคนต่างพากันคิดว่าพลอยจะกลายเป็นผู้ชนะ และญาณินจะถูกไซม่อนทอดทิ้ง
และนฤเบศวร์ก็รู้เรื่องพวกนี้ดี
สำหรับเรื่องที่พลอยมาหาเขากะทันหัน นฤเบศวร์ลองตรึกตรองดู ก็พอเดาได้ถึงสาเหตุที่พลอยมาหาเขา
มีความเป็นไปได้สูงที่จะมาขอความร่วมมือกับเขา
นฤเบศวร์นั่งอยู่ออฟฟิศ เพื่อรอพลอยเข้ามาหา
“ท่านประธาน คุณพลอยมาถึงแล้วค่ะ”
เลขาพาคุณพลอยเข้ามา
นฤเบศวร์ตอบอืมออกมา เขาลุกขึ้นยืน เพื่อรอให้พลอยเข้ามาหา จากนั้นยื่นมือขวาออกไป น้ำเสียงนั้นเกรงใจมาก แต่สายตาที่แสดงออกมากลับเย็นชา
เขาอยู่ต่อหน้าคนนอกไม่ใช่คนพูดง่ายขนาดนั้น
“สวัสดีครับ คุณพลอย”
พลอยจับมือกับนฤเบศวร์
ในเวลาเดียวกันก็กำลังสำรวจตัวนฤเบศวร์เช่นเดียวกัน
ในสายตาของพลอย นฤเบศวร์ยังหนุ่ม หล่อ และร่ำรวย ที่สำคัญคือรักเดียวใจเดียว
ความรักที่เขามีต่อเปรมา แม้แต่เธอที่ไม่ค่อยสนใจเรื่องครอบครัวของตระกูลเดชอุปเท่าไหร่ก็ยังรู้ดีเลย
และไม่รู้สายตาของเปรมาเป็นอะไร ถึงปล่อยผู้ชายที่เก่งกาจแบบนี้ไปไม่เอา แต่กลับไปตอแยยศพัฒน์ไม่เลิก
แต่ว่า เมื่อนึกถึงความเก่งกาจของยศพัฒน์ ทำให้นฤเบศวร์ด้อยกว่ายศพัฒน์ตลอดเวลา ทำให้พลอยเข้าใจเปรมาขึ้นมาอีกครั้ง
คนที่เย่อหยิ่งยโส เวลาแต่งงานก็ต้องแต่งงานกับคนที่เก่งกาจที่สุดคนนั้น
เหมือนเธอ จะแต่งงานทั้งที ก็ต้องแต่งกับคนที่มีฐานะสูงสุดในเมืองซูเพร่า และเป็นผู้ชายที่เก่งกาจที่สุดคนนั้น ถึงแม้อายุของเขาจะสามารถเป็นพ่อของเธอได้แล้ว เธอก็ไม่แคร์！
ความรู้สึกแรกที่นฤเบศวร์มีต่อพลอยก็คือ：ด้อยกว่าคุณน้าญาณินอยู่เล็กน้อย
เลขาเข้าไปในห้องชงชาเล็กๆ จากนั้นได้รินน้ำอุ่นสองแก้วให้ทั้งสองคนอย่างรวดเร็ว
ยื่นน้ำอุ่นหนึ่งแก้วไปไว้ตรงหน้าของพลอย เลขาพูดขึ้นมาอย่างมีมารยาทว่า： “คุณพลอย เชิญดื่มน้ำ”
พลอยรู้สึกไม่พอใจ นฤเบศวร์ไม่ถามสักคำว่าถึงอยากดื่มอะไร ก็เสิร์ฟน้ำอุ่นให้เธอแก้วหนึ่ง แต่เธอก็ไม่ได้แสดงความไม่พอใจออกมา
คนในเมืองแอคเซสซ์ไม่ใช่คนในเมืองซูเพร่า ไม่รู้ว่าคุณหนูใหญ่พลอยไม่ชอบดื่มน้ำอุ่น นอกจากจะเป็นไซม่อนให้เธอดื่ม ไม่งั้นเธอไม่ยอมดื่มเด็ดขาด
นฤเบศวร์ให้เลขาออกไปได้
เลขาถอยออกไปจากออฟฟิศท่านประธานอย่างเงียบๆ
“ไม่รู้ว่าที่คุณพลอยมาหากะทันหันแบบนี้ มีอะไรจะแนะนำหรือเปล่า？”
นฤเบศวร์ยกน้ำอุ่นแก้วตัวเองขึ้นมา แล้วดื่มไปสองคำ
แก้วไม่ได้วางลง ในมือเขายังคือถือมันไว้อยู่ และจ้องมองพลอยด้วยสายตาแหลมคม
พลอยเองก็ได้หยิบแก้วขึ้นมา แล้วเอาแก้วเข้าใกล้ปาก ดูเหมือนดื่มน้ำ แต่ความจริงคือแค่ขยับริมฝีปากเท่านั้น ไม่ได้ดื่มน้ำเข้าไปจริง
เธอจ้องมองไปที่สายตาอันแหลมคมของนฤเบศวร์ ยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า： “แนะนำไม่กล้าหรอก ที่ฉันมาหาคุณนฤเบศวร์ เป็นเพราะจะมาคุยเรื่องที่จะร่วมมือด้วยกัน”
“RA กรุ๊ปของเราไม่มีบริษัทลูกอยู่ที่เมืองซูเพร่า คุณพลอยเองก็ไม่มีธุรกิจในเมืองแอคเซสซ์ ไม่ทราบว่าจะคุยเรื่องร่วมมือกันอะไรเหรอ”
พลอยยิ้ม “ไม่ใช่ความร่วมมือด้านธุรกิจ แน่นอน ถ้าพวกเราร่วมมือกันอย่างราบรื่น ในด้านธุรกิจก็ร่วมมือกันได้เช่นเดียวกั
ชนะกันทั้งสองฝ่าย”
“ศัตรูของคุณนฤเบศวร์คือยศพัฒน์สินะ？ฉันเป็นคนไม่อ้อมค้อม ที่มาหาคุณนฤเบศวร์ก็เพราะเรื่องของยศพัฒน์ เหมือนที่เขาพูดกันว่าศัตรูของศัตรูก็คือเพื่อน พวกเรามีศัตรูคนเดียวกัน ก็สามารถกลายเป็นคนร่วมมือกันได้ ร่วมมือกันจัดการยศพัฒน์？”
นฤเบศวร์ยิ้มเยาะในใจ คิดอยู่แล้วที่พลอยมาหาเขา เพื่อต้องการร่วมมือกับเขาจัดการยศพัฒน์นั่นเอง
คงคิดจะหลอกใช้เขาสินะ
พลอยอยู่เมืองซูเพร่า อำนาจหลักๆ ของตระกูลเลิศธนโยธาก็อยู่เมืองซูเพร่า ถ้าอยากจัดการหัวหน้าครอบครัวของเศรษฐีอันดับหนึ่งในเมืองแอคเซสซ์ ก็ต้องหาคนในพื้นที่เป็นพวกเดียวกัน คนหนึ่งออกหน้าคนหนึ่งออกแรง
“ความจริงแล้วคุณยศพัฒน์ไม่ได้ล่วงเกินอะไรฉันหรอก แต่เนตรดาวภรรยาของเขา และก็คือเทวิกาซึ่งเธอเป็นเหมือนตะปูในตา หนามในเนื้อ เธออาศัยอำนาจของคุณยศพัฒน์ ถ้าฉันดึงอำนาจเธอออก ดูสิว่าเธอจะกล้าโอหังอีกไหม”
พลอยเป็นคนตรงดี พูดความต้องการที่แท้จริงของตัวเองออกมา
“ฉันรู้ว่าคุณนฤเบศวร์เองก็เกลียดคุณยศพัฒน์และภรรยา ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะพวกเขา ผู้หญิงที่คุณนฤเบศวร์รักก็คงไม่ต้องเข้าไปในคุกรอบสอง คุณนฤเบศวร์ก็คงได้คนรักไปครอบครองตั้งนานแล้ว ส่วนในเรื่องด้านธุรกิจ พวกเขาหาเรื่องคุณนฤเบศวร์ทุกอย่าง ส่วนเรื่องส่วนตัว ก็ได้ใจของคนรักคุณนฤเบศวร์ไปครอบครอง”
“คุณนฤเบศวร์ ลูกผู้ชายทุกคน ไม่มีใครยอมเรื่องนี้ได้หรอก คิดว่า คุณนฤเบศวร์ก็เกลียดพวกเขามากสินะ ตระกูลเลิศธนโยธาของพวกเราถึงแม้จะไม่มีอำนาจอะไรในเมืองแอคเซสซ์ แต่ธุรกิจของตระกูลเลิศธนโยธาของเราใหญ่โตมาก ขอแค่คุณนฤเบศวร์ยอมตอบตกลงร่วมมือกับเรา รับรองว่าทั้งด้านความรักและด้านธุรกิจจะเป็นที่พึงพอใจของคุณแน่นอน”
นฤเบศวร์แกล้งพึมพำเสียงต่ำ ผ่านไปสักพัก เขาได้พูดขึ้นว่า： “คุณพลอย พวกเราจะร่วมมือกันยังไงเหรอ？”
“คุณนฤเบศวร์ยินดีร่วมมือกับตระกูลเลิศธนโยธาใช่ไหม？”
“ต้องให้เวลาผมพิจารณาดูก่อน”
พลอยยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว”
“คุณนฤเบศวร์จะใช้เวลาพิจารณานานแค่ไหน？”
“ยังไงก็ต้องให้ผมรู้ว่าหัวหน้าครอบครัวของตระกูลเลิศธนโยธาต้องการร่วมมือกับผมหรือเปล่า แค่ความต้องการของคุณพลอยคนเดียวผมคงต้องพิจารณานานหน่อย”
พลอยสะอึก
เธอพูดขึ้นว่า： “ได้ นี่เป็นนามบัตรของฉัน ถ้าคุณนฤเบศวร์พิจารณาดีแล้ว สามารถติดต่อฉันได้”
ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้นได้หยิบนามบัตรออกมาด้วย แล้วยื่นให้กับนฤเบศวร์
นฤเบศวร์รับนามบัตรของเธอมาแล้วมองดูสักพัก เอ่ยปากพูดขึ้นว่า： “ได้ รอผมพิจารณาเรียบร้อยแล้ว จะติดต่อคุณพลอยกลับไปอีกที”
พลอยลุกขึ้น “มาหาคุณนฤเบศวร์โดยไม่ได้นัดหมายไว้ก่อน ต้องขอโทษด้วย ฉันรบกวนคุณนฤเบศวร์เพียงเท่านี้ ขอตัวก่อนนะคะ ฉันจะรอข่าวดีจากคุณนฤเบศวร์”
นฤเบศวร์ลุกขึ้น แต่ไม่ได้ออกไปส่ง เพียงแต่เรียกเลขาเข้ามา แล้วส่งพลอยออกไป
หลายนาทีต่อมา แน่ใจว่าพลอยออกไปแล้ว นฤเบศวร์ได้เดินออกไปออฟฟิศด้านนอก
รถประจำตำแหน่งของนฤเบศวร์ได้ขับออกไปจากRA กรุ๊ป อย่างรวดเร็ว
ตอนแรกนฤเบศวร์อยากให้คนขับรถส่งเขาไปที่One Day In Coffee แต่เมื่อมาตรึกตรองดูแล้ว ก็ได้เปลี่ยนความคิด สั่งคนขับรถ： “ให้ไปที่บี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ป”
คนขับรถตอบออกมาอย่างเคารพ
ในเวลางานนฤเบศวร์ได้วิ่งเข้ามาที่บริษัทอีกครั้ง ทำให้ยศพัฒน์รู้สึกไม่มีทางเลือกจริงๆ
แต่สุดท้าย เขาก็ยอมเจอนฤเบศวร์
“ยศพัฒน์ ผมนำข่าวมาแจ้งให้คุณทราบ”
นฤเบศวร์พูดออกมาทันที จากนั้นนั่งลงตรงข้ามยศพัฒน์ ห้ามไม่ให้เลขารินน้ำให้เขา แล้วพูดขึ้นว่า： “ให้บอสของคุณรินน้ำให้ผม”
ไรยามองไปที่ยศพัฒน์
“คุณออกไปทำงานของคุณเถอะ”
ไรยาถอยออกไปจากออฟฟิศอย่างมีมารยาท
ยศพัฒน์นั่งไม่ขยับ จ้องมองคู่อริที่นั่งอยู่ตรงข้าม พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า： “คุณลองพูดมาสิ ว่าคุณมาแจ้งข่าวอะไรให้ผม ลองดูว่ามันคุ้มกับการที่ผมจะรินน้ำให้คุณหรือเปล่า”
“ยศพัฒน์ คนที่มาล้วนเป็นแขก คุณไม่รู้มารยาทในการดูแลแขกเหรอ”
“ผมไปหาคุณที่นั่น ก็ไม่เห็นคุณเห็นผมเป็นแขกเลย”
นฤเบศวร์： “……”
เขาไม่เคยเห็นยศพัฒน์เป็นแขกจริงๆ เพราะพวกเขาเป็นคู่อริกันนี่นา！