คุณชายมาดเข้มกับคุณหนูสุดแสบ - ตอนที่ 15: ไม่ยอมแพ้

บทที่ 15: ไม่ยอมแพ้

เธออยากให้เขาตายใจจากเธอ เพราะเธอรู้ว่าเขาคิด อะไรอยู่ เธอรู้ว่าเขารักเธอ!

การพบเห็นนี้ ทำให้มานพทั้งดีใจและเศร้าใจ

* ห้า…. “น้ำหวานเปิดปากพูดแต่ไม่รู้จะพูดอะไร ด้วยไอคิวและอีคิวของเธอ

เธอไม่รู้ว่าคำพูดของพิงกี้มีจุดประสงค์อย่างอื่น เธอ แค่ไม่รู้ว่าจะพูดต่อยังไงจริงๆ

เธอคิดแค่ว่าพิงกี้เสียเวลาเพื่อผู้ชายเลวๆคนนี้ช่าง

เป็นเรื่องที่โง่เขลา!

เด็กเอ้าะๆมีเยอะแยะถมเถไป ถ้าไม่ได้นอนกับคนนี้ ก็เปลี่ยนคนใหม่สิ

ผู้ชายแต่ละคนก็มีรสชาติและเส่นห์ที่ไม่เหมือนกัน !

ทำไมต้องจมปักอยู่กับคนๆเดียว ช่างเป็นเรื่องโง่เง่า

สิ้นดี!

เธอไม่ลองพิจารณาคนอื่นดูจริงหรือ? ” น้ำหวานช้

ไปที่พี่ชายตัวเอง

* พี่ชายฉันก็ไม่เลวนะจะบอกให้ พี่ฉันออกกำลังทุกวัน เขามีซิกแพคที่เซ็กซี่ด้วยนะ”

พิงกี้ 4

“อย่ามัวแต่คุยกันจนเพลินเลย.. “มานพยกบะหมี่

เนื้อตุ๋นมะเขือเทศ

ออกมาที่โต๊ะทานข้าว และเรียกชื่อพิงกี้อย่างอ่อน

พิงกี้ มากินหน่อยเร็ว ”

พี่ ฉันก็หิวแล้ว! “น้ำหวานยกมือขึ้น

เคยขาดของเธอด้วยหรือ?”

* ฮิๆ พี่ดีที่สุดเลย! ” พี่ทำมาสามถ้วย มีของทุกคน

ก็เหมือนเมื่อก่อน เวลาน้ำหวานอยากกินอะไร

มานพก็จะเอาเงินเก็บที่ตัวเองมี พาสองสาวน้อยนี้

ไปกินของอร่อย

พร้อมรอยยิ้มที่เอ็นดูพวกเธอ

ฝีมือการทำอาหารของมานพ ดีกว่าฝีมือกระจอกของ

น้ำหวานเยอะ

พิงกี้ทานบะหมี่ที่หอมโหยอยู่

ไม่ทันระวัง หันไปมองที่มานพก็สบตากับดวงตาที่คม

ลึกของเขา

ทันใดนั้น เธอรีบดึงสายตาตัวเองกลับ

พอทานเสร็จเธอก็เอาชุดนอนของน้ำหวานและเดิน

ไปที่ห้องน้ำ

น้ำหวานดีไปที่มานพเบาๆ

พี่อย่าจ้องมองพิงกี้แลบนี้สิ พี่อาจจะทำให้เธอ ตกใจได้นะ! )

* ไม่หรอก เธอรู้ว่าพี่ชอบเธอ”

* หา? ” น้ำหวานทำหน้างงอีก

“ งั้นเธอ…”

“แต่เธอไม่ชอบพี่”

* งั้นพี่..
พีจะไม่ยอมแพ้ “เขาลูบศรีษะนำหวานเหมือนสัตว์ เลี้ยงที่รัก จากนั้นก็ลุกขึ้น

พรุ่งนี้ถ้าพิงกี้จะไป เธอไปส่งเธอด้วย

ดีที่สุดให้เธอย้ายไปอยู่คอนโดที่เขตสอง ได้ยิน

ไหม? )

พิงกี้เป็นคนไม่ชอบเอาเปรียบใคร เธอไม่รับปาก

หรอก )

“ งั้นเธอก็คิดหาวิธีสิ )

น้ำหวาน “ »

นอกจากนอน เรื่องที่เธอถนัดที่สุดก็คือกิน เธอเป็น

คนไม่ฉลาด

เธอจะคิดหาวิธีอะไรได้? ! เธอรู้สึกสิ้นหวัง!

แต่ว่ามานพไม่ได้ยินเสียงร้องไห้ในหัวใจเธอ

ถึงไม่อยากไป แต่สุดท้ายหลังจากเขาลังเลเสร็จก็

ตัดสินใจจากไป

ถ้าเขาอยู่ตรงนี้เกรงว่าจะทำให้เธออึดอัดใจ
ก่อนจากไป เขาพูดเน้นย้ำน้ำหวาน “ เรื่องที่สั่งให้

เธอทำ

อย่าทำพังหล่ะ ! ไม่งั้นเงินเดือนของเธอก็ไม่ต้อง

เอา!”

นี่พี่เป็นพี่แท้ๆ ของฉันหรือเปล่าเนี่ย? ))

“ ถ้าเธอทำเรื่องสำเรื่องก็ถือว่าใช่ )

4 * น้ำหวานตะลึง ความหมายก็คือถ้าเธอทำ ไม่สำเร็จ เธอก็จะสูญเสียพี่ชายไป?

หลังอาบน้ำเสร็จ พิงกี้นั่งข้างๆน้ำหวาน น้ำหวาน ฉันขออาศัยเธอพักที่นี่คืนนึง

พรุ่งนี้ฉันก็จะต้องไปหาที่อยู่ใหม่แล้ว เธอมี คอมพิวเตอร์ไหม? ให้ฉันยืมหน่อยสิ”

น้ำหวานกะพริบตาไปมา พี่ชายเราสมเป็นคนฉลาด

จริงๆ

คาดการณ์เรื่องที่จะเกิดได้อย่ามแม่นยำ ! ยังดีคนโง่ อย่างเธอก็มีแผนของเธอเหมือนกัน
เคยดูหนังจีนแก่งแย่งชิงบัลลังก์ในวังมาเยอะ เธอก็ ไม่ได้ดูให้เสียแรงฟรีนะ!

น้ำหวานเอามือตบมาที่อก “ มีสิ ฉันจะไปเอาให้ เดี๋ยวนี้เลย! ”

เธอรีบร้อนหยิบโน้ตบุ๊คมาให้ น้ำหวานรีบกดไปที่

หน้าเพจเช่าคอนโดให้

เธอลองดูเลย ถ้ามีห้องที่ดูแล้วโอเค ฉันจะช่วย

เธอดูด้วย ”

4 อืม ถึงพิงกี้จะรู้สึกน้ำหวานแปลกๆ แต่เธอก็ …

ไม่ได้คิดเยอะ

ทั้งสองคนเปิดดูมาสองหน้า ไม่ถึงสองนาที

น้ำหวานก็ชี้ไปที่คอนโดห้องนึงและทำเสียงนะลึง

ว้าว ห้องนี้ดูแล้วไม่เลวเลยนะ !อยู่เขตสองการ สัญจรก็สะดวก

ห้องก็ตกแต่งได้โอเค สะอาดสะอื้นและเรียบร้อย เหมาะกับเธอมาก! ”

พิงกี้มองดูแล้วก็รู้สึกโอเค เธอดูราคาแล้วห้องขนาดห้าสิบตารางเมตรแค่หนึ่งหมื่นห้า

ราคาถือว่ารับได้ แต่ว่า…เธอเหลือบไปดูรายระ เอียดของผู้ให้เช่าแล้วเธอแอบยิ้มเบาๆ

“ อืม ห้องนี้ใช้ได้”

* งั้นก็เลือกห้องนี้เถอะ?” ดวงตาน้ำหวานลุกวาว

และเชียร์เธอ

*เธอรีบจองห้องนี้เลยอย่าให้พลาด ห้องนี้ดีขนาดนี้ ต้องมีคนแย่งจองกันเยอะแน่!”

“อ็ม ” ดั่งที่น้ำหวานหวังไว้ พิงกีติดต่อกับเจ้าของ ห้องและนัดดูห้องพรุ่งนี้

หลังจากพิงกี้วางสาย น้ำหวานส่งเสียงดีใจ เธอมี ความสุขจนปิดไม่อยู่

พิงกี้ เธอกินอันนี้สิ อันนี้ก็อร่อยนะ นี่ๆๆอันนี้ก็ไม่

เลวนะ..

รอยยิ้มของน้ำหวานสดใสเหมือนพระอาทิตย์ เธอ ทั้งเสริฟน้ำให้พิงกี้

ทั้งเอาขนมให้เธอกิน ทำให้ความโกรธเคืองเล็กน้อยที่พิงก็มีต่อเธอ

จากหายไปเหมือนกับหมอกเมฆ รู้ว่าร่างกายเธอไม่

ค่อยสบาย

น้ำหวานอยู่เป็นเพื่อนเธอแค่ครึ่งชั่วโมง ก็ปล่อยให้

เธอพักผ่อน

มือพิงกี้ยังกดเม้าส์เลื่อนดูอยู่ เธอยังหาห้องและจด เบอร์ของเจ้าของห้องต่อ

สุดท้ายร่างกายไม่ไหวแล้ว จึงนอนลงไปที่เตียงและ

หลับตาลง เธอง่วงมาก

แต่สมองเธอตื่นตัวยังไงก็นอนไม่หลับ ต่อจากนี้ไป เธอก็ตัวคนเดียวแล้ว เธอต้องเข้มแข็ง เพราะว่าไม่มีใคร จะช่วยให้ความเจ็บปวดเธอจางหายไป