คุณคนเดียวเท่านั้น - ตอนที่ 36 อยากจับ
ไม่คาดคิดเธอชนเข้ากับดวงตาสีดำคู่หนึ่ง ซ่งอีนั่วอึ้งไปสองวินาทีและมองออกไปอย่างเขินอาย มันน่าอายมาก การที่แอบมองแล้วถูกจับได้ เขาจะคิดไม่ว่าสิ่งที่เธอพูดในร้านอาหารเมื่อกี้เป็นเรื่องตลก?
เสิ่นฉวนชีมองไปหูที่แดงของเธอและมองลึกเข้าไปในตาของเธอ เขาค่อยๆหันกลับ แล้วยิ้มมุมปากเล็กน้อย
คนที่รับผิดชอบไซต์งานก่อสร้างแทบจะไม่เคยเห็นรอยยิ้มของเสิ่นฉวนชี เขาไม่สามารถละสายตาไปจากซ่งอีนั่วได้ สาวน้อยคนนี้ดูเหมือนกับอายุสิบเจ็ดสิบเป็ด ริมฝีปากแดงฟันก็ขาวสวย คุณเสิ่นชอบแบบนี้เหรอ?
ออกมาจากไซต์งานก่อสร้าง ทั้งสองคนขึ้นรถจากนั้นมคนขับรถก็มุ่งหน้าไปที่สนามบิน
เสิ่นฉวนชีมีเหงื่อออกที่หน้าเล็กน้อย และมีสีหน้าที่แปลกๆ ตอนที่ตากแดดอยู่ข้างนอก เขาให้คนไปกางร่มให้เธอเป็นพิเศษ ส่วนเขาก็คุยเรื่องงานกับคนที่รับผิดชอบแก้ไขสถานที่ท่ามกลางแดดที่ร้อนจ้า
เธอดูออกว่าเขาเป็นที่มีน้ำใจแต่กลับตัวเองเป็นคนที่มีความต้องการ ผู้ชายแบบนี้ ไม่แปลกใจเลยที่จะเต็มไปด้วยความมีเสน่ห์ เธอคิดไม่ออกจริงๆว่าซ่งจื่อจิงกำลังคิดอะไรอยู่ทำไมมีผู้ชายดีๆแบบนี้อยู่ข้างเธอแต่กลับทิ้งไป แล้วไปหาผู้ชายคนอื่น?
ซ่งอีนั่วหยิบทิชชู่ออกจากกระเป๋าแล้วยื่อให้ “พี่เขย เช็ดเหงื่อเถอะ”
เสิ่นฉวนชีหลับตาแล้วเอนหลังแล้วพิงที่เก้าอี้ เขาไม่ยื่นมารับสักที ซ่งอีนั่วเธอลังเล จากนั้นเธอก็โน้มตัวลงแล้วเช็ดเหงื่อไปที่หน้าผากของเขา จู่ๆเขาก็ลืมตาแล้วมองไปที่เธอ
ซ่งอีนั่วเธอใจเต้นแรง จกานั้นเธอก็รีบเอามือออก แต่เขาก็จับมือของเธอแน่นจนขยับไม่ได้
ซ่งอีนั่วมองไปที่เขาด้วยความประหลาดใจ ทำไมถึงใกล้แบบนี้ เธอเห็นความเปลี่ยนแปลงในแววตาทั้งคู่ของเขา ที่ดูเหมือนว่าจะเต็มไปด้วยความเสน่หา เธอรู้สึกถึงหัวใจเต้นแรง มือของเธอทั้งสองข้างสั่น จู่ๆมือของเธอก็ร้อนๆ เธอรู้สึกงงที่เขาใช้ปลายนิ้วถูไปที่มือของเธอ
เธอจ้องมองไปที่เขา ลมหายใจของเต็มไปด้วยกลิ่นยา ใบหน้าของเธอยิ่งอยู่ยิ่งร้อน เธอรีบดึงมือกลับ แล้วกลับมานั่งด้วยสีหน้าที่บึ้งตึง
เธอรู้สึกโกรธตัวเอง ที่ว่าจะรักษาระยะห่าง แต่เธอกลับอดใจไม่ได้ที่จะดูแลเขา ซ่งอีนั่ว ทำไมเธอถึงควบคุมตัวเองไม่ได้ เขาน่าจะเข้าใจผิดจริงๆว่าคุณต้องการจับผิดเขา
เสิ่นฉวนชีมองไปที่เธอ เห็นว่าเธอมีสีหน้าบึ้งตึง รอยยิ้มของเขาแสดงออกผ่านแววตา เธอเป็นฝ่ายที่เป็นห่วงเขาก่อน นี้ถือเป็นเรื่องที่
ระหว่างที่กำลังไปสนามบิน ซ่งอีนั่วเอาแต่มองไปนอกหน้าตา เพื่อที่จะพยายามไม่สนใจผู้ชายที่นั่งข้างๆ เมื่อถึงสนามบิน เสิ่นฉวนชีไปยื่นขอบอร์ดดิ้งพาสเธอก็เดินตามหลังเขาไปอย่างเงียบ ๆรอให้เขาเปลี่ยนบอร์ดดิ้งพาสแล้วเดินกลับมาหาเธอ ซ่งอีนั่วรู้สึกว่าหน้าของเขาแดงกว่าตอนที่อยู่บนรถ
“พี่เขย ทำไมหน้าของคุณถึงแดงจัง?” ซ่งอีนั่วพยายามอดทน แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงเขา
เสิ่นฉวนชีจับไปมาที่หน้าของเขา “ใช่เหรอ?”
ที่จริงตอนที่ทำงาน เขาก็รู้สึกว่าไม่สบาย น่าจะเป็นที่อากาศร้อน เขาคิดว่าเดี๋ยวก็คงไม่เป็นไร แต่กลับคิดถึงไม่ถึงว่าลงรถแล้วจะรู้สึกร้อนๆหนาวๆทำให้ปวดหัว
ซ่งอีนั่วไม่สามารถเอนตัวลงไปได้ เขาเอามือไปแตะไปที่หน้าผาก ร่างสูงใหญ่ของเขาก็ทับลงมา
ซ่งอีนั่วรีบเอามือจับไปที่ตัวเขา ลมหายใจที่ออกมามันร้อนแลกๆ หัวใจของเธอเต้นแรงแล้วเธอรีบมองไปที่เขา เขาหลับตาลงจากนั้นก็เป็นลมไป