คุณคนเดียวเท่านั้น - ตอนที่ 23 คิดถึงกันดีกว่าเจอหน้ากัน

ชั้นล่างตึก จู่ๆก็ตกอยู่ในความเงียบงัน ได้ยินเพียงเสียงของสายลมพัดใบไม้ปลิวไปมา ทำให้ใจคนวุ่นวาย

สายตาของถังโยว่หนานเต็มไปด้วยความหดหู่ จ้องมองไปที่ซ่งอีนั่วที่ถูกเขาสะกัดไว้ตรงประตูทางขึ้นบ้าน ในขณะนั้นเอง ใจของเขาก็หวิวหวิว ห้าปีที่ผ่านมา ทุกการกระทำของเขาก็ทำโดยใช้เพียงความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขา ถ้าหากว่าเธอไม่มีความรักนั้นให้เขาอีกต่อไปแล้ว เขาก็ไม่มีอะไรดีแล้วจริงๆ

" ซ่งอีนั่ว เธอกล้าหรอ! " ถังโยว่หนานดูเหมือนสัตว์ร้ายที่โกรธแค้น จู่ๆก็รู้สึกปวดใจขึ้นมาอย่างผิดหวัง ทำให้เขาอยากทำอะไรบางอย่างเพื่อให้แน่ใจว่าเธอยังอยู่เคียงข้างเขา ไม่ว่าเขาจะทำร้ายเธอยังไง เธอก็จะไม่จากเขาไป

บางครั้งความรักมันก็ถูกลิขิตให้ทรมานกันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เขารับไม่ได้ที่เธอหักหลังเขา แต่เขาก็ทำใจไม่ได้ที่จะยอมปล่อยเธอไป ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขารักไม่ลงเกลียดไม่ลงแตะต้องไม่ได้และปล่อยเธอไปไม่ได้ ทำให้เขาเจ็บปวดเหมือนตกเหวมาตลอดห้าปี ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บมากปานใด แต่เขาก็ไม่เคยคิดจะปล่อยมือจากเธอเลย

เขาจูบเธออย่างบ้าคลั่งด้วยความรู้สึกโกรธและหวาดระแวง ทำให้ลมหายใจของเธอติดขัดหายใจลำบาก

ซ่งอีนั่วไม่ทันตั้งตัวและเธอก็ไม่คาดคิดว่าเขาจะจูบเธอ ตาของเธอเบิกกว้าง รู้สึกได้ว่าเขากำลังกัดริมฝีปากของเธอ เธอรวบรวมแรงแล้วพูดขึ้นว่า " พอได้แล้ว ถังโยว่หนาน ถ้านายอยากระบายมาก ก็ไปหาผู้หญิงข้างนอกพวกนั้นของนาย "

ถังโยว่หนานถูกเธอผลักออกแล้วเขาก็ถอยหลังไปสองสามก้าว เขาเงยหน้าขึ้นมามองเธอด้วยท่าทีที่เปลี่ยนไปมากมาก เวลาล่วงเลยไป เขาหัวเราะอย่างข่มขื่น " ซ่งอีนั่ว เธอชนะแล้ว ถ้าพูดถึงเรื่องความใจร้ายคงไม่มีใครชนะเธอได้! "

ซ่งอีนั่วยืนพิงไว้ตรงหลังประตู น้ำตาใสๆของเธอไหลรินออกมาโดยไม่รู้ตัว เธอกัดริมฝีปากแน่นเพื่อไม่ให้มีเสียงเล็ดลอดออกมา ขาขอเธอสั่นไปหมด

ถังโยว่หนานหัวเราอย่างข่มขื่นพร้อมกับเดินถอยไปด้านหลัง เขาเกลียดซ่งอีนั่ว ไม่ใช่เพียงเพราะเธอทำให้เขาเสียใจ แต่ว่าเธอทำในเรื่องที่ทำให้เขาเสียใจมาก แต่เธอไม่เคยที่จะขอร้องอ้อนวอนให้เขาอภัยให้เธอเลย ห้าปีที่ผ่านมา เขาพาผู้หญิงกลับมาบ้านไม่ซ้ำหน้า อีกทั้งยังทำตัวสนิทสนมกับผู้หญิงพวกนั้นบนเตียงแต่งงานของเราต่อหน้าเธอ

เขาอยากทำให้เธอสนใจเขาบ้างเล็กน้อยก็ยังดี แต่ว่าตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้เธอก็ใจกว้างมาก เธอเคลียร์พื้นที่ให้กับพวกเขาแล้วหันหลังเดินออกไปอย่างใจกว้าง

เพื่อลองใจเธอในตอนแรก แต่สุดท้ายมันก็กลายเป็นเรื่องจริง เขาแค่อยากทำให้เธอเห็นถึงแม้ว่าจะไม่มีซ่งอีนั่วเขาถังโยว่หนานก็สามารถมีความสุขได้ จากนั้นพอกลางดึกที่ทุกคนหลับกันหมด เขามักจะสะดุ้งตื่นขึ้นมาแล้วมองไปที่ใบหน้าของหญิงสาวแปลกหน้าข้างๆ เขารู้สึกเกลียดตัวเอง และเกลียดเธอมากยิ่งขึ้น

" ซ่งอีนั่ว คนที่ทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้คือเธอ ฉันไม่มีความสุขเธอก็อย่าหวังว่าจะมีความสุข " พอถังโย่วหนานพูดจบเขาก็หันหลังเดินออกไปโดยไม่เหลียวหลังแม้แต่นิด

ซ่งอีนั่วขาอ่อน แล้วนั่งลงกับพื้น เธอเอามือกุมหน้าน้ำเสียงเธอสะอึกสะอื้น มีประโยคหนึ่งพูดไว้ดีมาก คิดถึงกันดีกว่าเจอหน้ากัน พวกเขาต้องทำร้ายซึ่งกันและกันไปถึงไหนถึงจะหมดเวรหมดกรรมต่อกันสักที?

ซ่งอีนั่วลากร่างการที่เหนื่อยล้าเข้ามาในบ้าน ไฟห้องรับแขกสว่างไสว ทีวีกำลังฉายถึงเสียงระฆังตอนเที่ยงคืน เป็นเสียงที่น่าขนลุกมากๆ ซ่งอีนั่วก้มลงเปลี่ยนรองเท้า เห็นรองเท้าส้นสูงวางเกะกะไปหมด เธอจึงก้มเก็บมาวางให้เรียบร้อย

พอเธอเงยหน้าขึ้น เธอแทบจะกรี๊ดร้องด้วยความตกใจกับใบหน้าดำๆที่ปรากฏขึ้นที่หลังโซฟา เธอกุมหัวใจที่เต้นเร็วไม่เป็นจังหวะไว้แล้วพูดว่า " เหม่ยซิน เธอกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่? "

" พึ่งถึงคืนนี้เอง เหนื่อยมากเลย " ใบหน้าของห่านเหม่นซินมาร์กด้วยโคลนดำ เธอเหลือบไปมองซ่งอีนั่วเห็นว่าตาเธอแดงๆจึงพูดว่า " เธอร้องไห้หรอ? "