คุณคนเดียวเท่านั้น - ตอนที่ 21 ประสานมือ

ซ่งอีนั่วมองไปที่ไพ่อย่างเหม่อลอย ความสนใจของเธอเปลี่ยนไปอยู่ที่ฝ่ามือใหญ่ที่วางทับไว้บนหลังมือเธอ

" คิดอะไรของเธออยู่ ตาเธอออกไพ่แล้ว " ใบหน้าอันหล่อเหลาของเสิ่นฉวนชีอยู่ใกล้หน้าเธอมาก เห็นว่าเธอเหม่อลอยเขาจึงพูดเตือนเธอ

ปี้หนุนเทานั่งอยู่ตรงพนักโซฟาที่พวกเขานั่งอยู่ เขาเห็นอย่างชัดเจนว่าพี่ชายสี่ของเขากำลังกินเต้าหู้อ่อนของพี่สะใภ้สี่อยู่ พี่ชายสี่นี่เก็บกรดจริงๆเลย กินเต้าหู้อ่อนยังจะกินได้ยั่วยวนขนาดนี้

ซ่งอีนั่วเหมือนนั่งอยู่บนปลายเข็ม ใบหน้าของเธอลุ่มร้อนไปทั่วหน้า เธอตื่นเต้นจนหายใจไม่เป็นจังหวะ เธอหยิบไพ่ออกมาแล้วเล่นมั่ว

" ไพ่ใบนี้เล็กเกินไปแล้ว เปลี่ยนใบที่ใหญ่กว่านี้ " เสินฉวนชีจับมือเธอไว้ แล้วหยิบไพ่ใบนั้นของเธอเก็บเข้าที่เดิมจากนั้นก็หยิบไพ่ใบที่เป็นสองดอกจิกออกไป " ออกไพ่แบบนี้ ถ้าไพ่ในมือเขามีไพ่คิงเขาก็จะออกไพ่คิง แต่ถ้าเขาไม่ออกสักที แสดงว่าเขาอาจมีไพ่คิงคู่ "

ซ่งอีนั่วฟังไม่เข้าหัวเลยแม้แต่คำเดียว เธอรู้สึกว่าตัวเธอไม่เคยจะโหยหาอิสระมากขนาดนี้มาก่อน พอเล่นไพ่แล้วจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย

เธอเล่นอยู่แบบนี้ไปสองสามรอบ ซ่งอีนั่วอยู่ในอาการงุนงงตลอดเวลา รู้สึกเพียงว่ามือข้างที่เขาถูกเขากุมอยู่นั้นเต็มไปด้วยเหงื่อ

รอบสุดท้ายผู้ชนะก็ยังคงเป็นเสิ่นฉวนชี ป๋อมู่เหนียนผลักไพ่ที่กองอยู่ตรงหน้า แล้วมองไปที่เสิ่นฉวนชีที่กำลังเหม่อลอยอย่างเห็นได้ชัด พูดขึ้นว่า : " ดึกมากแล้ว พอแค่นี้ก่อน "

ปี้หยุนเทาลุกขึ้นแล้วโบกมืออย่างแรง คู่รักคู่นี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดไม่น้อยเลยทีเดียว " พอแค่นี้ก่อน พอแค่นี้ก่อน พี่ชายสี่เป็นผู้ชนะที่ยิ่งใหญ่ของวันนี้ มีแต่ได้กับได้ "

เยว่จิงใช้ฝ่ามือตบไปอย่างแรง "ไม่มีสัมมาคารวะ " ปี้หยุนเทาร้องตะโกนลั่นแล้วกระโดดหนีทันที

เสิ่นฉวนชีจับมือซ่งอีนั่วแล้วยืนขึ้น เมื่อเห็นว่าเธอยังคงเหม่อลอยอยู่เขาก็ค่อยๆยิ้มออกมาก มือใหญ่อันทรงพลังของเขาจับมือเล็กๆที่อ่อนนุ่มของเธอไว้ นิ้วของเขาผ่านนิ้วของเธอไปอย่างช้าๆ ค่อยๆประสานกับนิ้วมือของเธอ เขาและเธอประสานมือกัน

ซ่งอีนั่วก้มหน้าลงแล้วมองไปที่มือของพวกเขาที่ประสานกันไว้อย่างงุนงง มือของเขาใหญ่มากนิ้วมือของเขาเรียวยาวหุ่มมือน้อยๆของเธอไว้บนฝ่ามือเขา แล้วเธอเงยหน้าขึ้นมองดวงตาอันลึกลับของเขาที่แฝงไปด้วยอะไรบางอย่างที่เธอไม่กล้าแตะต้อง

ทันใดนั้นเธอก็ดึงมือของเธอออกจากฝ่ามือของเขาแล้วเอามือล้วงกระเป๋าอย่างลุกลี้ลุกลน เหงื่อออกชุ่มฝ่ามือเธอไปหมด ใจเธอรู้สึกวุ่นวายไปหมด ไม่กล้าสบตากับเขา แล้วเธอก็รีบเดินไปที่ประตูก่อนเลย

หลังจากที่ส่งป๋อมู่เหนียนและคนอื่นๆกลับหมดแล้ว หน้าคลับเฮาส์เหลือเพียงเสิ่นฉวนชีและซ่งอีนั่วสองคน

ลมยามค่ำคืนค่อยๆพัดเอาความร้อนอบอ้าวของเมื่อกลางวันออกไปทีละนิด และใบหน้าของซ่งยีนั่วเย็นลงอย่างช้าๆ เธอเตะพื้นอย่างไม่สบอารมณ์ " พี่เขยสี่ ตอนนี้เอากระเป๋าของฉันคืนฉันได้รึยัง? "

" กระเป๋าอยู่บนรถ ดึกขนาดนี้แล้ว เดี๋ยวฉันส่งเธอกลับเอง " เสิ่นฉวนชีมองเธอ สายตาของเขามีความลึกล้ำขึ้นเรื่อยๆ

ซ่งอีนั่วทนสายตาแบบนี้ไม่ได้ มันลึกล้ำเกินไปและเร่าร้อนเกินไป นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอสามารถรับได้ ก่อนหน้านี้เธอและเขาก็เคยมีปฎิสัมพันธ์กันมาบ้าง แต่ว่ามันก็เป็นไปตามมารยาทเท่านั้น

พวกเขาพึ่งจะมีปฏิสัมพันธ์กันจริงๆก็คือในคืนวันนั้นที่กองสารวัตรจราจร มันเป็นเพราะว่ารถของถังโยว่หนานและซ่งจื่อจิงตกลงไปในแม่น้ำ เขาผ่านมาทางนั้นพอดี เธออยากรู้มาโดยตลอดว่าซ่งจื่อจิงกับหลานชายของเขาทะเลาะกันใหญ่โตขนาดนั้น เขาไม่รู้จริงๆหรือแกล้งไม่รู้กันแน่?

" ไม่ต้องหรอก ฉันกลับเองได้ " ซ่งอีนั่วปฎิเสธนิ่งๆ หลังจากผ่านพ้นคืนนี้ไปเธอไม่อยากมีอะไรเกี่ยวข้องกับเสิ่นฉวนชีอีก สัญชาตญาณของเธอบอกว่าถ้ายังยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้ต่อไปต้องเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแน่ๆ

เสิ่นฉวนชีมองจ้องไปที่เธอ เขายอมรับความคิดเห็นของเธอ " โอเค กลับบ้านดีๆนะ ระวังความปลอดภัยด้วย "