คุณคนเดียวเท่านั้น - ตอนที่ 10 แนบเนียน
ดอกไม้เป็นแมวที่ซ่งจื่อจินเลี้ยงไว้ ทั้งสามคนตกใจจนหัวใจแทบวาย คุณนายซ่งแกล้งวางมือบนแขนของซ่งอีนั่วอย่างรักใคร่ จากนั้นก็อาศัยจังหวะตอนที่เสิ่นเฉินชีไม่เห็นบิดแขนเธอเต็มแรง พร้อมจ้องและเตือนเธอว่า “นังนี่ แกพูดดีๆไม่เป็นใช่มั้ย”
ซ่งอีนั่วสูดหายใจด้วยความเจ็บ เธอต้องเป็นลูกแม่เลี้ยงแน่ ไม่อย่างนั้นทำไมแม่ถึงช่วยแต่ซ่งจื่อจินอย่างเดียว แม้เธอจะทำเรื่องไม่น่าให้อภัยแค่ไหน แม่ก็คอยปกป้องเธอเสมอ
ส่วนเธอไม่ว่าจะกตัญญูแค่ไหน ก็โดนมองข้ามเสมอ
เธอใช้แรงดึงมือคุณนายซ่งออก จากนั้นก็ยิ้มแค่หน้าจ้องไปที่ซ่งจื่อจินกับถังโย่วหนาน และพูดอย่างเหยียดๆ “บางคนทำเรื่องไร้ยางอาย แล้วพยายามหนี ทำไมไม่คิดว่าถ้าหมามันจนตรอกแล้วมันก็กัดคืนบ้าง”
ซ่งจื่อจินโกรธจนหน้าดำหน้าแดง เธอกำมือแน่น จนเล็บที่เพิ่งทำเสร็จดัง ‘แกรก’ หักออกจากกัน ขณะที่กำลังจะโต้กลับ ก็โดยสายตาคุณนายซ่งห้ามไว้ก่อน
เสิ่นเฉินชีนั่งอยู่บนโซฟา แต่กลับไม่รู้สึกถึงบรรยากาศแปลกๆในห้องนั่งเล่นเลย เขาจ้องไปที่ซ่งอีนั่ว และถามอย่างไม่เข้าใจ “ใครที่ทำเรื่องไร้ยางอายจนทำให้คุณโกรธขนาดนี้ บอกผม ผมจะช่วยคุณระบายความโกรธ”
ซ่งอีนั่วมองเขาอย่างสงสัย ดวงตาคมเข้มของเขาล้ำลึกยากจะคาดเดา เธอเดาความคิดที่แท้จริงของเขาได้ยากมาก ตอนนี้ที่เขามองตรงมา เธอรู้สึกเหมือนเขาอ่านใจเธอได้ จนเธอกดดันกันหน้าหนี ไม่กล้ามองตาเขาตรงๆ
ซ่งจื่อจินกับถังโย่วหนานแสดงอาการลนลานออกมาขนาดนั้นแล้ว ทำไมเขายังทำนิ่ง ไม่รู้อะไรเลยหรือแกล้งไม่รู้ ถ้าบอกว่าไม่รู้ เธอคงบอกได้ว่าเขาโง่จริงๆ ถ้าเขาแกล้งไม่รู้ ก็ต้องนับว่าเขาเนียนจนน่ากลัว
แต่ถามจริง ในโลกนี้ผู้ชายคนไหนที่รู้ว่าโดนเมียสวมเขาแล้วยังนิ่งแบบนี้ได้บ้าง
ซ่งอีนั่วไม่เข้าใจเสิ่นเฉินชี เดาไม่ออกว่าเขาคิดอะไรอยู่กันแน่ ที่เขามีวันนี้ได้มันไม่ใช่เพราะโชคช่วย นักธุรกิจที่หลักแหลมขนาดนี้ จะโดนซ่งจื่อจินปั่นหัวเล่นได้ยังไง
“ตอนเช้าออกมาจากบ้านฉันเจอหมาบ้าตัวหนึ่งเอาแต่เห่าใส่ฉัน ฉันกะว่าจะโยนหมั่นโถวให้มันไปจบๆ แต่มันได้หมั่นโถวแล้วมันก็ยังกัดฉันอีก” ซ่งอีนั่วผายมือออกอย่างไม่ตั้งใจ ที่แท้เธอก็แอบชี้ไปทางซ่งจื่อจิน
เสิ่นเฉินชีกลั้นหัวเราะ “มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรอ”
“ใช่ค่ะ คุณว่าหน้าด้านมั้ย”
“หน้าด้านจริงๆ ถ้าต่อไปเจออีก ก็ให้โยนหินใส่มัน ให้มันรู้ซะบ้างว่าคุณไม่ใช่คนที่จะมาเล่นด้วยได้ง่ายๆ”
“ฉันไม่กล้าหรอก ถ้ามันมากัดฉัน ฉันก็ต้องไปฉีดวัคซีนกันพิษสุนัขบ้า เปลืองกว่าเดิมอีก”
เมื่อฟังทั้งคู่คุยกันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ซ่งจื่อจินก็โกรธจนหัวร้อนไปหมด นั่งสารเลวซ่งอีนั่ว กล้าดียังไงมาหลอกด่าเธอว่าเป็นหมาบ้า ครั้งนี้เธอจะจดบัญชีไว้ รอให้เธอสลัดเสิ่นเฉินชีได้ก่อน หลังจากที่เธอแต่งงานกับถังโย่วหนานแล้ว เธอจะได้ชดใช้คืนเป็นสองเท่า
สายตาถังโย่วหนานมองไปที่ซ่งอีนั่วและเสิ่นเฉินชีอย่างมีอะไรบางอย่าง บทสนทนาของทั้งคู่ไม่ได้มีอะไรพิเศษ แต่มันก็อบอุ่นมากจนทำให้เขาไม่สบายใจ ทำไมเธอต้องยิ้มให้อาสี่หวานขนาดนั้น ตั้งใจจะยั่วยวนเขาหรอ
ยิ่งถังโย่วหนานคิด เขาก็ยิ่งไม่สบายใจ เขาลุกขึ้นยืนกะทันหัน และพูดเสียงเข้ม “อีนั่ว คุณออกมาหน่อย”
ซ่งอีนั่วเงยหน้ามองเขา แล้วเห็นสายตาของถังโย่วหนานมองมาอย่างล้ำลึก เธอจึงส่งยิ้มเย็นไป ออกไปก็ออกไปสิ เธอมีอะไรต้องกลัวเขา ตอนเธอยืนขึ้น เขาก็รีบหันหลังเดินออกไปจากบ้านแล้ว