ความลับ(รัก)ของประธานพันธุ์ร้าย NC25 - ตอนที่ 105 ความทรงจำที่กลับคืนมา

“หลี่เจี่ยซินตัวจริงได้ตายไปแล้ว เธอไม่มีชีวิตอยู่แล้วเธอก็แค่คนที่มีใบหน้าที่คล้ายหลี่เจี่ยซิน และมีอวัยวะบางอย่างที่เราปลูกถ่ายมาไม่น่าเชื่อว่ามันจะสำเร็จ ตอนนั้นเธอกำลังจะตายแล้ว ฉันต้องเสาะหาเด็กที่มีเนื้อเยื่อตรงกันกับเธอ จนกระทั่งเจอเด็กผู้หญิงคนหนึ่เข้าก็คือหลี่เจี่ยซินยังไงล่ะ ตอนนั้นฉันแค่ให้เธอทดลองใช้ชีวิตแบบมนุษย์ธรรมดา ไม่คิดว่าเธอจะตบตาฉันและทำให้ฉันเข้าใจผิดจฉริยะแบบนี้สิสมแล้วที่เป็นลูกสาวคนโปรดของฉัน ฉันคิดว่าเธอตายในกองไฟไปแล้วในตอนนั้นทั้ง ๆ ที่พวกเราเห็นศพของเธอแล้วแต่ใครจะคาดคิดว่าเป็นศพปลอม คิดดูสิเธออายุแค่สี่ขวบแต่กลับสามารถคิดเรื่องพวกนี้มาได้ ไม่เรียกว่าอัจฉริยะแล้วจะเรียกว่าอะไร”

หลี่เจี่ยซินยอมรับความจริงไม่ได้ เธอส่ายหน้าอย่างแรง

“ไม่จริง ไม่จริง ฉันคือหลี่เจี่ยซินตัวจริง แกโกหก แกโกหก”

หลี่เจี่ยซินพยายามที่จะกระชากแขนของตัวเองให้หลุดจากการถูกรัด แต่เรี่ยวแรงของเธอกลับไม่มีเหลือเลยสักนิด เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่

“จำไม่ได้เลยสิ คงสะเทือนใจมากเลยใช่หรือเปล่าที่ฆ่าเพื่อนของตัวเอง เพื่อนที่โตมาด้วยกันและให้เด็กคนนั้นมาเป็นตัวแทนของเธอ เธอคงรู้สึกผิดจนไม่อยากจดจำมันอีก ฉันเข้าใจดีว่าเธอรู้สึกยังไง วันนั้นมันช่างหนักหนาสำหรับเธอใช่หรือเปล่า ไม่ต้องห่วงความทรงจำของเธอฉันจะฟื้นมันให้เอง”

หลี่เจี่ยซินคล้ายจะจดจำบางอย่างได้ราง ๆ เธอในตอนนั้นกำลังฆ่าเด็กคนหนึ่งแล้วทิ้งร่างนั้นเข้าไปในกองไฟ หญิงสาวกรีดร้องเมื่อความรู้สึกเจ็บปวดวิ่งไปจนทั่วร่าง เป็นเธอที่ฆ่าเด็กคนนั้นเอง เป็นเธอที่ให้เด็กอีกคนมาเป็นตัวแทนของเธอเพื่อหนีจากสถานที่แห่งนี้

เรื่องนี้เป็นความจริงหรือมันเป็นเพียงแค่ความฝันหลี่เจี่ยซินถูกฉีดยากระตุ้นความทรงจำเข้าที่ลำคอ เธอรู้สึกเหมือนมีความร้อนวิ่งพล่านไปทั่วร่างกายและคล้ายจะถูกไฟฟ้าช็อต เธอนิ่งไปครู่หนึ่งและแล้วเธอก็เริ่มจำได้

ความทรงจำที่ขาดหายกลับคืนมาแทบทั้งหมด เธอคือเด็กอัจฉริยะที่ถูกสร้างขึ้น เธอแข็งแกร่ง ว่องไว และฉลาด อีกทั้งยังเหี้ยมเกรียม พวกเขาฝึกให้เธอฆ่าสุนัขตั้งแต่เธอเริ่มคลาน และหลังจากนั้นพวกเขาก็ฝึกกับเธออย่างหนัก เธอถูกส่งให้ไปทำเรื่องเลวร้ายมากมายโดยที่เธอไม่รู้ตัว

ร่างกายของหลี่เจี่ยซินสั่นเทาเมื่อเธอรับรู้ถึงความโหดร้ายป่าเถื่อนในวัยเด็ก และหลังจากที่พ่อของเธอรับเลี้ยงเธอไม่รู้ว่าจะด้วยความสงสารหรือคิดถึงหลี่เจี่ยซินตัวจริง เธอก็ทำให้เขาหวาดผวา เขาเคยพาเธอหนีไปอยู่ในที่แสนไกลในชนบทแห่งหนึ่ง ในเวลาที่เธอคุ้มคลั่งเธอกลับฆ่าสัตว์ในบ้านที่เขาเลี้ยงไว้จนตายหมด ไม่ว่าจะเป็นหมาแมวหรือวัวที่เขาเลี้ยงเอาไว้

เพราะแบบนี้เขาจึงพาเธอให้ออกห่างจากย่า กว่าหลี่เจี่ยซินจะกลายเป็นคนเหมือนคนทั่วไปได้พ่อของเธอต้องใช้ความอดทนเป็นปี สุดท้ายเพราะเขารู้ว่าเธอต้องได้รับการปลดปล่อยพลังที่อัดอั้นอยู่ในร่างกาย เขาจึงพาเธอกลับมาที่โรงเรียนสอนศิลปะการป้องกันตัว และฝึกเธอให้ควบคุมพลังของตัวเองมาตั้งแต่นั้น

“ฉีดเข็มที่สองให้เธอ”

“แต่ด็อกเตอร์คะ ไม่ได้นะคะ ถ้าร่างกายของเธอไม่รับเราจะสิ้นเปลืองโดยเปล่าประโยชน์ เข็มนี้มีราคาหนึ่งร้อยล้านหยวนนะคะ”

ผู้หญิงคนนั้นไม่ยินยอม

“ฉีดให้เธอ หมายเลข1มีค่าที่เราไม่สามารถตีเป็นเงินได้ ฉีดเดี๋ยวนี้นี่คือคำสั่ง”

และแล้วยาเข็มที่สองก็ถูกฉีดเข้าที่ร่างของหลี่เจี่ยซิน ทันทีที่ยาวิ่งไปตามเส้นเลือดของเธอหลี่เจี่ยซินถึงกับชักอย่างรุนแรงจนเก้าอี้สะเทือน ในตอนนั้นหลี่เจี่ยซินดวงตาแดงก่ำเลือดของเธอค่อย ๆ หยุดไหล หญิงสาวร้องคำรามออกมาด้วยความเจ็บปวดคล้ายสัตว์ป่าตัวหนึ่ง

ด็อกเตอร์คนนั้นกำลังดูเธอที่ด้านบนในห้องกระจกกำลังลุ้นระทึกกับยาที่ฉีดให้เธอ เสียงของผู้ช่วยที่อยู่ด้านล่างดังขึ้น

“ด็อกเตอร์คะ ตอนนี้อัตราการเต้นของหัวใจเธอค่อย ๆ ลดลงค่ะ”

“ไม่มีทาง ร่างกายของเธอฉันรู้ดี หมายเลขศูนย์จะต้องไม่เป็นอะไร”

หัวใจของหลี่เจี่ยซินเต้นช้าลงเรื่อย ๆ จนกระทั่งคนในห้องเริ่มกระวนกระวาย

“เราจะทำยังไงดีคะด็อกเตอร์ เธอจะไม่รอดแล้ว”

“เตรียมเครื่องกระตุ้นหัวใจ หมอสุ่ยเตรียมพร้อมทำการกระตุ้นหัวใจของเธอ”

ภายในห้องจัดเตรียมอุปกรณ์อย่างรวดเร็ว หมอคนหนึ่งที่เตรียมความพร้อมไว้อยู่แล้วเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว จวบจนสุดท้ายหัวใจของหลี่เจี่ยซินกำลังจะหยุดเต้นแล้ว