ข้ามมิติมาทั้งที ก็กลายเป็นตัวร้ายลูกเศรษฐีผู้ร่ำรวยไปซะแล้ว - ตอนที่ 67

“ไม่ต้องสาบาน ฉันเชื่อนาย” ฟางซวนตอบทันที

เธอเชื่อในสิ่งที่ฟางเฮิงพูดจริงๆ

อย่างไรก็ตามฉันเชื่อว่าชามเครื่องลายครามขายได้ 5 ล้านไม่ใช่ความสามารถของฟางเฮิง

ด้วยคําพูดของฟางเฮิง ฟางซวนมั่นใจได้ว่าชามเครื่องลายครามต้องเป็นของปลอม

ใช้เงิน 5 ล้านหยวนซื้อชามเครื่องลายคราม ต้องเป็นหวังฮ่าวหลานแน่นอน 100% ที่ช่วยเหลือเด็กคนนี้

น้องชายคนนี้โง่จริงๆ คิดเหรอว่าตนเองจะสามารถประเมินสมบัติได้จริงๆ

อย่างไรก็ตามสถานการณ์ดังกล่าวยังสอดคล้องกับความตั้งใจของฟางซวน

น้องชายใช้การประเมินสมบัติพื่อหาเงินและแก้ปัญหาทางการเงินของครอบครัวในที่สุด

จากการทําสิ่งที่น่าอับอายและได้รับเงินจํานวนมากนั้นก็ได้แหล่งที่มาที่ถูกต้องตามกฎหมายแล้ว

ด้วยวิธีนี้ฉันก็จะไม่ถูกซุบซิบนินทา

ฟางซวนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ถึงหวังฮ่าวหลานจะยังเด็ก แต่เขาก็ยังคิดอย่างรอบคอบ

“ดึกแล้ว ไปนอนเถอะ”

ฟางซวนหันหลังกลับและต้องการกลับไปที่ห้อง แต่เมื่อเธอหันหลังกลับ ความเจ็บปวดอันบีบคั้นใจก็กระทบกระเทือนเธอจนเกือบทําให้ล้มลงกับพื้น

โชคดีที่ยึดกับกําแพงไว้ทันและยืนอย่างมั่นคงได้พอดี

“พี่สาว ทําไมพี่เดินไม่ค่อยดีเลย เป็นเพราะฉันหาเงินได้เยอะ พี่เลยตื่นเต้นมาก ใช่ไหม?” ฟางเฮิงคาดเดาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“ใช่ๆ” ฟางซวนบีบเสียงหัวเราะออกมา

“พี่ ฉันว่าพรุ่งนี้พี่ควรลาออก งานเลขาจบลงแล้ว แล้วฉันจะเลี้ยงดูพี่ในอนาคตเอง” ฟางเฮิงมองไปที่ฟางซวนด้วยสายตาที่ลุกโชนและแนะนำ

เขารักฟางซวน แต่ยิ่งกว่านั้นเขามีความรักในแบบพิเศษ

เป็นเพียงว่าฟางเฮิงรู้สึกว่าเขาด้อยค่ามาก่อนและมีความนับถือตัวเองต่ำ เพราะงั้นเขาจึงซ่อนความรู้สึกที่พิเศษนี้ไว้ในใจเสมอ

แต่ตอนนี้มันต่างออกไป เขาหาเงินได้มาก เขาสามารถเลี้ยงดูคนทั้งครอบครัวได้ และเขาสามารถปล่อยให้ฟางซวนมีชีวิตที่ร่ำรวยได้

“ถ้านายมีความคิดแบบนี้ได้ พี่สาวคนนี้ของนายจะมีความสุขมาก แต่ฉันยังคงต้องทํางานต่อไป”

“ถ้าพี่สาวคนนี้ไม่อยากทํางานสักวันฉันจะลาออกเอง”

ฟางซวนแสดงรอยยิ้มบางอย่าง

แต่ในใจกลับถอนหายใจ

น้องชายโง่ๆ ถ้าฉันไม่ไปทํางาน นายหาเงินได้เยอะขนาดนี้ได้ยังไง

5 ล้านหยวน นายคิดว่ามีเงินหล่นจากท้องฟ้าได้จริงๆเหรอ?

　　——

[ติ๊ง โฮสต์ควบคุมเบื้องหลังทําให้ตัวเอกฟางเฮิงที่ได้รับเงินก้อนแรกแล้วอวดนางเอกฟางซวนล้มเหลว ได้รับ 200 แต้มตัวร้าย! 】

หวังฮ่าวหลานถอดชุดหูฟังบลูทูธออกและอดไม่ได้ที่จะยิ้ม

ทั้งหมดนี้เป็นไปอย่างราบรื่นอย่างที่เขาคาดไว้

ฟางซวนเข้าใจผิดคิดว่าเงิน 5 ล้านหยวนที่น้องชายเธอได้รับมานั้น เป็นเงินที่น้องชายเธอได้รับมาจากตนเองโดยทางอ้อม

หากคํานวณอย่างรอบคอบดูเหมือนว่าตัวฉันที่ได้เพิ่มเงินเดือนหนึ่งแสนต่อเดือนให้กับฟางซวน

ซึ่งสําหรับความงามที่ยิ่งใหญ่อย่างระดับของฟางซวนนั้นราคานี้ค่อนข้างถูก

ถ้าฟางซวนอยากเป็นคนเลวจริงๆ บวกกับว่าเธอยังบริสุทธิ์อยู่ แล้วถ้าเจ้าขุนมูลนายใหญ่ๆ กว่านี้เต็มใจเสนอราคาให้ล่ะ เขาคงไม่ต้องให้เงินเป็นเดือนละห้าแสนหยวนเลยเหรอ

ทุกเดือนหนึ่งแสนหยวนจะส่งไปยังฟางซวน

ฉันมันเลวได้ใจจริงๆ 

อย่างไรก็ตามมันเป็นพรหมลิขิตที่ทำให้ตัวฉันกลายเป็นตัวร้ายที่ยิ่งใหญ่

หวังฮ่าวหลานหัวเราะเยาะตัวเองสักครู่แล้วเปิดหน้าต่างสถานะเพื่อดูการเก็บเกี่ยว

แต้มตัวร้ายสะสมถึง 3300 แต้มแล้ว 

คราวนี้เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะสุ่มรางวัล แต่เลือกที่จะปรับปรุงความสามารถในการเอาชนะศัตรูโดยตรง

มีสองวิธีในการทําเช่นนี้

หนึ่งคือการอัปเกรดทักษะการใช้พิษและอีกอย่างคือการแลกเปลี่ยนพลังภายใน

เสี่ยวอี้เฟิงมีทักษะทางการแพทย์ระดับปรมาจารย์และแม้ว่าเขาจะได้เรียนรู้สุตราพิษระดับสูงสุด แต่เขาเพิ่งเข้าใจทักษะพิษขั้นสูงในปัจจุบัน

หากต้องการใช้ยาพิษเพื่อจัดการกับเสี่ยวอี้เฟิงด้วยการระงับเทคนิคพิษให้อยู่ในระดับปรมาจารย์นั้นนับว่าไม่เพียงพอแต่ต้องอยู่ในระดับสูงสุดเท่านั้น

อย่างไรก็ตามสิ่งนี้มีค่าใช้จ่ายรวม 4,000 แต้มตัวร้าย

นี่ยังไม่เพียงพอสําหรับเวลานี้

และแม้ว่าจะยกระดับเทคนิคพิษให้อยู่ในระดับสูงสุดได้ ก็อาจไม่สามารถฆ่าเสี่ยวอี้เฟิงได้

ออร่าตัวเอกเสี่ยวอี้เฟิงสูงกว่าออร่าตัวร้ายของเขาหลายร้อยแต้ม

เมื่อเกิดวิกฤติร้ายแรงขึ้นเสี่ยวอี้เฟิงผู้มีออร่าตัวเอกคุ้มกะลาหัวจะต้องได้รับโชคอย่างมหาศาล ซึ่งจะช่วยขจัดวิกฤตที่ร้ายแรงออกไปได้

เพราะออร่าตัวร้ายไม่ได้ข่มออร่าตัวเอกของเสี่ยวอี้เฟิง หวังฮ่าวหลานไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าเสี่ยวอี้เฟิงตอนนี้

การใช้พิษต้องได้รับการอัปเกรด แต่ไม่ใช่ตอนนี้

พินิจพิเคราะห์ หวังฮ่าวหลานใช้แต้มตัวร้าย 3000 โดยตรงเพื่อแลกเปลี่ยนทักษะสองอย่าง

หนึ่งคือประสบการณ์ฝึกฝนสามปีและสองคือประสบการณ์ฝึกฝนหกปี

ในขณะเดียวกันค่าพลังต่อสู้ของหวังฮ่าวหลานก็เปลี่ยนไปเช่นกัน

เพิ่มขึ้นจาก 289 เป็น 559

กล่าวอีกนัยหนึ่งในเวลาเพียงหกปีมีการเพิ่มค่าพลังต่อสู้ 270 แต้ม

การปรับปรุงคราวนี้ยังคงสูงมาก

แน่นอนว่ายังมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างค่าพลังต่อสู้ของเขา 559 และค่าพลังต่อสู้ 983 ของเสี่ยวอี้เฟิง

มันยังไม่เพียงพอที่จะเผชิญหน้ากับเสี่ยวอี้เฟิง

นอกจากนี้ยังพยามยามต่อเพื่อฟาร์มแต้มร้ายและออร่าให้มีมากขึ้น

ฟางเฮิงตัวเอกที่ระดับความคุกคามต่ําต้องได้รับการดูแลและฟาร์มแต้มจากเขาให้มากขึ้นไปอีก

และจุดสําคัญของฟาร์มแต้มคือฟางซวน

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้หวังฮ่าวหลานก็โทรศัพท์ไปหาเจิ้นหลี่

“ลูกรัก ลูกยังไม่ได้นอนอีกเหรอ ทําไมจู่ๆ ถึงโทรหาแม่ล่ะ”

เสียงของเจิ้นหลี่มีพลังมากและสามารถได้ยินเสียงพลิกกระดาษเบา ๆ

เห็นได้ชัดว่าเธอยังยุ่งอยู่กับที่ทํางาน

นี่คือข้อเสียของการเป็นเจ้าของบริษัท แม้ว่าจะทําเงินได้มาก แต่เวลาที่ว่างนั้นน้อยมาก

“พรุ่งนี้โรงเรียนจะมีการประชุมผู้ปกครอง-ครู”

“พรุ่งนี้แม่ไม่ว่างนะ แล้วทําไมลูกไม่ไปตามปกติล่ะ” เจิ้นหลี่ถามด้วยน้ําเสียงเชิงคำถาม

หวังเซียงและเจิ้นหลี่ต่างก็บริหารบริษัทและในอดีต เมื่อมีการประชุมผู้ปกครอง-ครูคนขับรถที่มารับลูกชายจะไปที่นั่นในนามของทั้งสอง

อย่างไรก็ตามเจิ้นหลี่ได้ตัดสินใจแล้วว่าหากลูกชายของเธอเอ่ยปากของเขาว่าต้องการให้เธอไป เธอก็จะไปแน่นอน

“ไม่มีปัญหาครับ แต่ผมไม่ต้องการให้แม่มาหรอก แค่คราวนี้ผมต้องการเปลี่ยนเป็นคนอื่น”

“ไม่มีปัญหา ลูกอยากให้ใครใครไป”

“เลขาของแม่”

　　——

วันรุ่งขึ้น

หวังฮ่าวหลานไปเรียนตามปกติ

ในช่วงปิดภาคเรียน นักเรียนบางคนกังวลเกี่ยวกับการประชุมผู้ปกครองครู (ใครงงตรงนี้คือปล่อยผ่านไปนะครับ เพราะระบบการศึกษาของจีนไม่เหมือนกับบ้านเรา ซึ่งผมก็งงเหมือนกันว่าทำไมช่วงปิดเรียนถึงมีประชุมผู้ปกครอง-ครู555)

นักเรียนบางคนเป็นเพราะพ่อแม่ขมาไม่ได้

ส่วนคนอื่นๆ เป็นเพราะเกรดและผลงานที่ทำออกมาไม่ดีของพวกเขาเอง ก็กลัวว่าเมื่อผู้ปกครองมาก็จะโดนบ่นเอาได้

“ถ้าฉันเป็นฉู่ป๋ายฉันเองก็จะไม่มาเหมือนกัน” ในฐานะนักเรียนที่ยากจนเฉินซีมองไปที่นั่งด้านข้างที่ว่างอยู่ของเขา

ที่นั่งว่างนั้นหวังฮ่าวหลานก็สังเกตเห็นเช่นกัน

หวังฮ่าวหลานเข้าใจว่าเหตุผลที่ฉู่ป๋ายไม่มาไม่ใช่เพราะการประชุมผู้ปกครอง-ครู

แต่พวกบ้าทางวิทยาศาสตร์ที่เคลื่อนไหวเร็วเหล่านั้นได้เริ่มต้นลงมือแล้ว

ในเวลานี้ฉู่ป๋ายน่าจะอยู่ระหว่างเดินทางไปยังห้องทดลองเพื่อทำการทดลอง

การหายตัวไปของฉู่ป๋ายไม่ได้ทําให้เกิดการเคลื่อนไหวมากนัก

การสูญเสียออร่าตัวเอกของเขาทำให้เขากลายเป็นตัวประกอบดาดๆ และไม่มีใครสนใจ

หวังฮ่าวหลานออกจากห้องเรียนและไปในทิศทางของทางเดินระเบียง

ในเวลานี้ฉินหยุนหานกําลังเอนบนขอบระเบียงและกังวลอยู่คนเดียว

“อารมณ์เสียเพราะประชุมผู้ปกครองครู?” หวังฮ่าวหลานเข้าหาฉินหยุนหานและถาม

“ใช่ แต่ฉันชินกับมันแล้ว พ่อฉันไม่เคยมาประชุมผู้ปกครอง-ครูเลย และตอนบ่าย ฉันก็จะยืนอยู่นอกห้องเรียนตลอดทั้งบ่าย” ฉินหยุนหานแสร้งทําเป็นพูดอย่างชิวๆ

“พ่อแม่ของฉันไม่เคยเข้าร่วมการประชุมผู้ปกครอง-ครูและพวกเขามักจะปล่อยให้คนอื่นมาในนามแทนพวกเขาเหมือนกัน” ทันใดนั้นหวังฮ่าวหลานก็ถอนหายใจเช่นกัน

“ดูเหมือนว่าเราจะเหมือนกัน…”

เมื่อฉินหยุนได้ยินสิ่งนี้เธอรู้สึกว่าตนเองและหวังฮ่าวหลานมีความรู้สึกน่าสงสารซึ่งกันและกัน

ทั้งสองเป็นลูกของตระกูลที่ร่ำรวย ญาติสนิทของทั้งสองนั้นเป็นผู้นำทางธุรกิจและมักจะยุ่งอยู่เสมอ อย่างการประชุมผู้ปกครอง-ครูเช่นนี้และพวกก็จะไม่ได้มาเข้าร่วม

เธอกับหวังฮ่าวหลานเป็นคนประเภทเดียวกัน

ฉินหยุนมองไปที่หวังฮ่าวหลานโดยไม่หันหน้าเข้าหาเขาและทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนได้พบมิตรสหาย

[ติ๊ง หนึ่งในนางเอกฉินหยุนหานได้เพิ่มระดับความชื่นชอบใจต่อโฮสต์ 5 แต้ม ระดับความชื่นชอบโดยรวมในปัจจุบันคือ 35 (เป็นมิตรมาก)]

[ติ๊ง โฮสต์มีผลต่อทิศทางของเนื้อเรื่องได้รับ 100 แต้มตัวร้าย!]