ขับไล่ไอ้มารตัณหา ~เพราะได้รับกิฟต์สุดอนาจารเลยโดนไล่ออกจากนครหลวง แต่แค่ทำเรื่องลามก (รวมช่วยตัวเองด้วย) ก็เวลอัพแบบพรวดพราดเฉย~ - ตอนที่ 34: มารตัณหาออกประจัญบาน

เมื่อมุ่งไปยังประตูทิศเหนือ ก็พบว่าได้มีทัพอัศวินของเมืองและนักผจญภัยจำนวนมากมายมารวมตัวกันอยู่เรียบร้อยแล้ว

เนื่องจากผมกับอลิเซียอยู่ตรงแถวฝั่งขั้วตรงข้ามของเมืองพอดี ก็เลยมาถึงล่าช้านั่นแหละ

 

ผมพบเห็นคนคุ้นหน้าอยู่ภายในกลุ่มผู้คน

นั่นคือกิลด์มาสเตอร์ที่กำลังมอบคำสั่งอย่างดุดันไปให้กับรอบบริเวณ

คุณกอร์โดที่เป็นพ่อของโซเนียนั่นเอง

แล้วทีนี้ คุณกอร์โดที่เหมือนจะสั่งการให้แก่โดยรอบลงตัวในระดับนึงแล้วก็หันมาสังเกตเห็นพวกผม

 

“ เอริออร์คุง! ค่อยยังชั่ว พวกเธอก็ยังคงอยู่ในเมืองเหมือนกันสินะ! ใจชื้นขึ้นเยอะเลย! ”

“ มีเหตุผลต่างๆ นาๆ ช่วงนี้ก็เลยประจำการอยู่ที่เมืองน่ะครับ……ที่สำคัญ อาร์เมอร์แอนท์ชนิดกองทัพนั่นเรื่องจริงเหรอครับ!? ”

“ อืม อย่างที่เห็นนั่นแหละ ”

 

ว่าแล้ว คุณกอร์โดก็ชี้ไปทางทิศเหนือของเมือง

เมื่อมองลอดฝูงชนไปยังทางนั้น ก็พบเห็นภาพทิวทัศน์อันค่อนข้างยากจะเชื่อเปิดกว้างอยู่เบื้องหน้า

 

ฝูงอาร์เมอร์แอนท์เนืองแน่งยั้วเยี้ยเต็มทุ่งหญ้าไปหมด

และฝูงดังกล่าว ก็ไม่ได้เป็นการจับกลุ่มแบบส่งเดชที่แค่มีอาร์เมอร์แอนท์ธรรมดามารวมตัวกันเยอะๆ เท่านั้นด้วย

 

อาร์เมอร์แอนท์แบบทั่วไป (เทียบเท่าเลเวล 40)

อาร์เมอร์แอนท์ พลาทูน ที่คอยคุมเหล่าพลทหารโดยรอบ (เทียบเท่าเลเวล 80)

อาร์เมอร์แอนท์ ฟอร์ทเทรส ที่แกร่งเฉพาะทางในด้านป้องกัน (เทียบเท่าเลเวล 90)

อาร์มเมอร์แอนท์ แคนนอน ที่ครอบครองช่องทางการโจมตีระยะไกลด้วยกรดมดอันทรงอำนาจ (เทียบเท่าเลเวล 90)

อาร์เมอร์แอนท์ เมจ ที่มีอำนาจควบคุมเวทดิน (เทียบเท่าเลเวล 85)

แล้วก็ อาร์เมอร์แอนท์ เจเนอรัล ที่รับหน้าที่สั่งการมดทุกตัว (เทียบเท่าเลเวล 120)

 

เมืองป้อมปราการแห่งนี้ตั้งอยู่เหนือเนินเขาสูงเล็ก ทำให้มองเห็นสภาพกองทัพของอาร์เมอร์แอนท์ที่กระจายอยู่ห่างไปจากเมืองราว 1 กิโลได้ทั้งหมด

เหล่ามดที่มีความถนัดแบบของใครของมันกำลังเรียงแถวตั้งทัพดั่งกับเป็นกองทหารของแท้ ยืนเด่นประจำการอยู่เหนือทุ่งหญ้า

 

ไม่มีท่าทางเหมือนจะพุ่งเข้ามาใส่ทางนี้แบบมั่วซั่วเหมือนมอนสเตอร์ธรรมดาทั่วไปเลยแม้แต่นิด

เค้าลางของพวกมันที่เอาแต่คอยเฝ้าสังเกตการณ์พวกเราโดยไม่ยอมแตกแถวนั่น มันทำให้สัมผัสได้ถึงสติปัญญาความรู้และความเป็นอันหนึ่งอันเดียว

 

“ เป็นชนิดกองทัพจริงๆ ด้วยงั้นเหรอ……! แต่ทำไมถึงได้กะทันหันแบบนี้……!? ”

 

ชนิดกองทัพจะปรากฎขึ้นได้ก็ต่อเมื่อ รังของอาร์เมอร์แอนท์ขยายใหญ่ขึ้นมามากพอประมาณแล้วเท่านั้น หากมีอาร์เมอร์แอนท์ทำการขยายพันธุ์อยู่ในจุดที่สามารถบุกเข้าคุกคามมนุษย์ได้ งั้นก็น่าจะมีคนตรวจพบร่องรอยบอกเหตุล่วงหน้าได้อย่างแน่นอนสิ ไม่มีทางจะถูกบุกเข้าตีแบบทีเผลอเช่นนี้ได้เลย

การที่เมืองพลาดท่าถูกบุกโจมตีโดยชนิดกองทัพแบบนี้ เผลอๆ อาจจะหายากยิ่งกว่าดันเจี้ยนอุบัติฉับพลันซะอีก

 

“ ไม่ทราบต้นเหตุเลยซักนิดเดียว แต่ที่รู้แน่ในตอนนี้ก็คือ หากไม่หาทางทำอะไรซักอย่างกับพวกมันละก็เมืองได้ถูกสวาปามเรียบหมดแน่ ”

 

คุณกอร์โดกล่าวออกมาด้วยสีหน้าบึ้งตึง

และผมก็สัมผัสความคับขันของสถานการณ์ได้จากใบหน้านั้นอย่างชัดเจน

 

กำลังรบของฝั่งนี้ที่มารวมตัวแถวประตูทิศเหนือในตอนนี้ มีทัพอัศวินราว 200 และนักผจญภัยอีกราว 200  

หากนับรวมคนที่มาถึงล่าช้าแบบพวกผมไปด้วย ก็น่าจะมีกำลังรบมากยิ่งกว่าจำนวนของศัตรูแหละ

ที่อยู่ในที่นี้ล้วนต่างเป็นเหล่าผู้คนที่มารวมตัวกันเพื่อเตรียมรับมือกับการจู่โจมของอาร์เมอร์แอนท์ ดังนั้นคิดซะว่ามีเลเวลเหนือกว่า 40 หมดทุกคนก็คงได้

หากมองเพียงแค่นี้ก็จะเห็นว่าสถานการณ์รบดูสูสีค่อนข้างไปในทางได้เปรียบ

 

แต่จุดที่รับมือยากสุดของศัตรูก็คือ อำนาจการสั่งการของพวกมัน

ว่ากันว่าอาร์เมอร์แอนท์สามารถส่งข้อมูลข่าวสารให้กับกันและกันได้ผ่านสกิลที่มีชื่อว่า <โทรจิต>

 

โดยเฉพาะอาร์เมอร์แอนท์ เจเนอรัล ซึ่งเป็นผู้บัญชาการใหญ่ที่ควบคุมทั้งกองทัพอยู่จากแนวหลังตอนกลางนั้นมีสติปัญญาสูงล้ำมาก เคยอ่านอยู่ในหนังสือว่ามันจะมอบคำสั่งให้โจมตีเข้ามาด้วยการประสานงานที่มีความเป็นอันหนึ่งอันเดียวสูงลิ่ว

 

กลับกันแล้ว ฝั่งพวกผมนั้นเป็นนักผจญภัยที่ถูกเกณฑ์ตัวมาอย่างกะทันหันไปกว่าครึ่ง

แน่นอนว่าทุกคนคงมากฝีมือ สามารถจับจุดสู้ประสานงานกันระหว่างหลายปาร์ตี้ได้ในพริบตาเลยก็จริง แต่หากถามว่ามีความคุ้นชินกับกลยุทธ์การทหารภายใน ‘สงคราม’ หรือไม่นี่ก็คงตอบได้ไม่เต็มปาก

 

เป็นตอนนั้นเอง ที่มีเสียงอันรอบรู้และเยือกเย็นดังอย่างกะทันหันขึ้นมาจากข้างตัวผม

 

“ แล้วก็น่าเจ็บใจตรงที่เหล่านักผจญภัยตัวเก่งของเมืองยังออกไปดำเนินการสืบสวนต้นตอความผิดปกติของแนวโน้มการปรากฎขึ้นของมอนสเตอร์ซะหมดอีกต่างหาก แม้จะมีฉัน กิลด์มาสเตอร์ แล้วก็เอริออร์คุงอยู่ด้วย แต่ก็น่าจะตึงมือมากพอตัวเลยค่ะ เรายังมีข้อมูลเกี่ยวกับชนิดกองทัพไม่มากพอเลยด้วย อาจจำเป็นต้องเตรียมใจรับการเสียสละในระดับนึงแล้วกระมัง ”

 

<นักรบแรงยักษ์> เลเวล 80, คุณเรนนี่ เอมเมอรัลด์นั่นเอง

โฉมหน้านั้นคือใบหน้าของนักผจญภัยที่ข้ามผ่านสนามรบเดือดมามากมายอย่างแท้จริง

กระบองเหล็กขนาดใหญ่ยักษ์ทั้งสองท่อนก็เหมาะสมกับอิมเมจ ดูพึ่งพาได้พอสมควรเลย

……แต่ว่า คือแบบ ไหงถึงเอามือแตะก้นผมเหรอครับ? เอิ่ม คุณเรนนี่ครับ?

คุณเรนนี่ครับ!? อลิเซียมองมาทางนี้ด้วยดวงตาเหมือนเกิดอารมณ์เงี่ยนแล้วนะช่วยหยุดทีเถ้ออ!

 

โป๊กก! คุณกอร์โดทุ่มมะเหงกลงมากระแทกเปรี้ยงเข้ากลางหัว ทำเอาคุณเรนนี่แผดเสียงกรีดร้องดังลั่นว่า “นี่มันคือช่วงนาทีก่อนหน้าศึกตัดสินที่เป็นตัวชี้วัดชะตากรรมของเมืองเลยเชียวนะคะ แล้วเหตุไฉนจึงได้จะแตกคอกันเองเสียเล่า!?”

คุณกอร์โดเพิกเฉยต่อเสียงร้องดังกล่าว,

 

“ สถานการณ์รบย่ำแย่มาก แต่เคราะห์ดีที่ดูเหมือนพวกมดจะกำลังเฝ้าลองเชิงพวกเราอยู่ หากอาศัยจังหวะนี้ทำจิตให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ละทิ้งการประสานงานที่ไม่คล่องแล้วใช้แผนเน้นบุกถล่มจุดสำคัญของศัตรูเพียงจุดเดียวซะก็พอจะมีทาง— ”

 

ชนะ—เป็นในช่วงยามที่คุณกอร์โดพยายามจะกล่าวออกมาเช่นนั้นเอง

 

“ ……!? ……เอริโอ……มีอะไรอยู่……ข้างล่าง……! ”

 

คงจะใช้สกิลตรวจจับรอบบริเวณอยู่ละมั้ง

อลิเซียจึงอ้าปากกล่าวออกมาด้วยท่วงท่าที่ตึงเครียดแบบไม่เคยเห็นมาก่อน, และในฉับพลันนั้นแหละ

 

ครืนน! ครืนนนนนนนนนนนน!

 

ที่จู่ๆ ผืนดินตรงโน้นตรงนี้รอบทิศก็พลันถล่ม—พร้อมกับมีอาร์เมอร์แอนท์โผล่หัวขึ้นจากหลุมดังกล่าวน่ะ

 

“““ กี๊—! ”””

“ อะ อะไรกันวะ!? ”

 

เหล่านักผจญภัยและอัศวินที่กำลังเตรียมการพร้อมเปิดศึกอยู่แถวแนวหลัง ได้ถูกลอบจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวจนแผดเสียงกรีดร้องออกมาดังลั่น

 

“ ห้ะ!? ไอ้เจ้าพวกนี้……!? ”

“ อย่าบอกนะว่า ใช้เวทขุดเจาะของอาร์เมอร์แอนท์ เมจเพื่ออ้อมมาตลบหลังจากทางใต้ดิน……!? ”

 

จังหวะที่พวกเขาแผดเสียงตะโกน ทั้งคุณกอร์โดกับคุณเรนนี่ก็ได้ก้าวเท้าออกไปเรียบร้อยแล้ว

กำจัดพวกมดที่อยู่ใกล้ตัวทิ้งโดยด่วน เพื่อหวังบรรเทาความอลหม่านของพวกพ้องให้ได้อย่างรวดเร็ว

แต่ก็ไม่อาจจะกำจัดพวกมดที่ปรากฎขึ้นมาพร้อมกันเป็นระยะกว้างได้ในทันที

 

และชั่วเวลาเพียงไม่กี่วินาทีเหล่านั้น ก็เป็นตัวผลักดันให้ศัตรูเริ่มเคลื่อนไหวเข้ามาดั่งกับเป็นการเผด็จศึก

 

“““““ กิ๊จิ๊กิ๊จิ๊กิ๊จิ๊กิ๊จิ๊กิ๊จิ๊กิ๊จิ๊กิ๊จิ๊! ”””””

 

แผ่นดินสั่นสะเทือนเลือนลั่น

ดั่งกับเป็นการเร่งระดับความอลหม่านของฝั่งนี้, กองทัพอาร์เมอร์แอนท์ที่กระจายตัวอยู่เหนือทุ่งหญ้าพลันเริ่มต้นเคลื่อนพลดิ่งเข้ามากันในคราเดียว มีฟอร์ทเทรสที่เป็นเลิศในด้านป้องกันตั้งเรียงหน้า นับเป็นการบุกโจมตีที่ทนทานไร้ใครเปรียบของแท้

 

“ ไม่ได้การ! หน่วยเวทมนตร์! แค่แปปเดียวก็ยังดี! รีบหยุดการเคลื่อนพลของพวกมันซะเร็วเข้า! ”

 

คำสั่งที่เหมือนดั่งเสียงกรีดร้องของคุณกอร์โดสั่นสะท้านอากาศ

และสิ่งที่ถูกปลดปล่อยออกไปในคราเดียวก็คือกระสุนเวทมนตร์อันทรงพลังที่มีเพลิงเป็นใจกลาง

ทว่า—ปิ๊ววววววววววววว!

 

เวทมนตร์ถูกลบหายไปกลางอากาศ

กรดมดที่ถูกพ่นออกมาด้วยแรงยิงสุดทรงพลังมันได้ทำการสอยเวทมนตร์ร่วงระนาวเลยนั่นเอง

แม้เวทมนตร์จำนวนนึงจะตกลงมาโดนเป้า แต่ก็ไร้ประโยชน์เหมือนราดน้ำใส่หินร้อน

 

การบุกจู่โจมของพวกมดยังคงดำเนินไม่มีหยุด

 

“ แย่แล้ว! ”

 

กระทั่งผมที่ไม่มีประสบการณ์ทำศึกสงครามก็ยังรู้เลย

ลำพังแค่นี้ทางฝั่งเราก็ประสานงานกันได้ไม่ค่อยดีอยู่แล้ว หากโดนถล่มเข้าเล่นงานท่ามกลางความอลหม่านแบบนี้อีกละก็ไม่เป็นอันสู้แน่นอน เผลอๆ อาจจะตายกันหมดทัพเลยก็ได้

พริบตานั้น ร่างกายของผมก็พลันขยับออกไปเอง

 

“ ผมจะเข้าไปป่วนการประสานงานของศัตรูครับ! พวกคุณกอร์โดช่วยใช้จังหวะนั้นทำการตั้งหลักใหม่ให้ได้มากที่สุดทีนะ! ”

“ ห้ะ!? ไม่ได้นะคะเอริออร์คุง! บุกเดี่ยวเข้าไปคนเดียวก็ไม่ช่วย—อะ เอ๊ะ? ”

 

เสียงรั้งให้หยุดของคุณเรนนี่ลอยห่างออกไปในชั่วอึดใจเดียว

ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะร่างกายของผมได้ทะยานแหวกเข้ามาในทุ่งหญ้าเรียบร้อยแล้วยังไงล่ะ ด้วยความเร็วที่สูงล้นท่วมท้นเลยน่ะนะ

 

“ ……!? ตอนวิ่งมาเมื่อกี้ไม่ทันสังเกตเพราะมัวแต่ห่วงอลิเซียกับพวกผู้คนในเมือง แต่นี่คือความเร็วสูงสุดของตัวผมในตอนนี้เหรอ……!? ถ้ามีเรี่ยวแรงพลังกายมากแบบนี้ละก็……! ”

 

ผมแล่นเข้ากระชั้นชิดพวกมดได้ในชั่วอึดใจ พร้อมกับชักเอาไอ้จ้อนออกมาผงาดอยู่เบื้องหน้าพวกมัน

ทว่าดุ้นนั้นไม่ได้อยู่ในรูปทรงของดาบ

แต่เป็นก้อนมวลเหล็กกล้าแสนหนักอึ้ง ซึ่งทำการใช้ <แปลงคุณลักษณะดุ้นคุณชาย> ที่ Lv อัพขึ้นมาเพื่อเปลี่ยนเฉพาะบริเวณผิวด้านนอกให้กลายเป็นอะดามันไทต์ระดับแข็งปั๋งสุดขั้ว

นั่นก็คืออาวุธที่ผมสร้างขึ้นโดยอ้างอิงจากกระบองเหล็กของคุณเรนนี่, กระบองดุ้นมหึมาที่ทำจากโลหะ

 

—กระบองผ่องกระดอโผล่

 

ผมง้างอาวุธใหม่ในกำมืออย่างยิ่งใหญ่ แล้วจึง,

 

“ ปลิวไปซ้าาาาาาาาาาาาาา!! ”

 

ฟาดอาร์เมอร์แอนท์ ฟอร์ทเทรสที่นำอยู่หน้าฝูงให้ปลิวกระจุยไปหลายตัวในหวดเดียว

 

เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงง!

 

“““““ กี๊————!? ”””””

 

นั่นคือกลุ่มที่ตัวใหญ่และแข็งแรงทนทานที่สุดในฝูง นั่นคือเหล่ามดที่ดูเหมือนเป็นก้อนมวลเหล็กไหล

และร่างกายของพวกมันเหล่านั้นก็ปลิวประหนึ่งกระสุน ฉุดเฉี่ยวเหล่ามดที่อยู่แนวหลังกระจุยกระจาย—ส่งให้แนวรบของศัตรูพังทลายดังครืนลงจากภายใน