ขอเกิดใหม่ เป็นภรรยาคุณชายโม่ - ตอนที่ 6 ไสหัวไป

ความรู้สึกของเซี่ยอันหรานก็เอ่อล้นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง แต่ว่าเธอไม่อยากที่จะแสดงมันออกมาต่อหน้าพ่อแม่ และพี่ชายของเธอ หรือแม้แต่ฉู่เสี่ยวเสี่ยว เซี่ยอันหรานจึงรีบกระโดดผลุงขึ้นมาราวกับไม่ได้มีอะไรแล้ววิ่งขึ้นไปที่ชั้นบน "ไปเลือกเสื้อผ้าไปสัมภาษณ์ก่อนนะคะ"

มองดูเซี่ยอันหรานที่วิ่งขึ้นไปชั้นบน เซี่ยจวิน กู้เหม่ยอวี้ และเซี่ยหมิงเซวียนก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้

จะมีก็เพียงแต่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวที่กำมือของตนแน่นอยู่ข้างใต้โต๊ะกินข้าว หรี่ตามองดูเงาของเซี่ยอันหรานที่ลับจากไป ฉู่เสี่ยวเสี่ยวกัดฟันกรอดอย่างรุนแรง คิดอย่างชั่วร้ายว่า เซี่ยอันหราน ทำไมเธอถึงได้ทุกอย่างสมใจทุกครั้งกัน!

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ อดทนฝืนกลั้นความอาฆาตริษยาที่อยู่ภายในใจ หันไปยิ้มกับกู้เหม่ยอวี้แล้วพูดว่า "คุณแม่คะ หนูขึ้นไปชั้นบนดูว่าอันหรานต้องการความช่วยเหลืออะไรไหมนะคะ"

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวเห็นว่ากู้เหม่ยอวี้พยักหน้าแล้วจึงเดินขึ้นชั้นบนไป ฉู่เสี่ยวเสี่ยวรู้ว่าเซี่ยอันหรานจะเข้าร่วมการสัมภาษณ์แล้ว ตามลักษณะนิสัยของเซี่ยอันหรานแล้วจะต้องซื้อเสื้อผ้าใหม่มาเยอะแน่ๆ เมื่อถึงตอนนั้นเธอก็จะสามารถเอามาใช้ด้วยชุดหนึ่งได้

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวเองก็จะต้องให้เซี่ยอันหรานพาตัวเธอเข้าบริษัทหวาอวี่ไปด้วย และด้วยรูปร่างหน้าตาที่งดงามและความฉลาดเฉลียวของตัวเธอ จะต้องชนะเซี่ยอันหรานอย่างแน่นอน

เซี่ยอันหรานเองก็จะต้องตอบตกลงพาเธอเข้าบริษัทแน่ๆ เพราะว่าเซี่ยอันหราน ยัยผู้หญิงโง่เง่าคนนี้ ที่ผ่านมาไม่ว่าเธอจะพูดอะไรเซี่ยอันหรานก็จะต้องยอมทำตามมาโดยตลอด และไม่ได้สังเกตเห็นอะไรทั้งสิ้น

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวอยู่ในห้วงแห่งความฝันอันหอมหวานที่ในอนาคตจะได้กลายเป็นดารา และนึกหาวิธีว่าจะเหยียบเซี่ยอันหรานให้อยู่แทบเท้าได้อย่างไร คุณท่านและคุณนายแห่งตระกูลเซี่ยจะอ้อนวอนขอความเมตตาจากเธออย่างไร เซี่ยหมิงเซวียนจะไล่ตามตื้อเธออย่างสุดชีวิตอย่างไร ขณะที่ฝันหวานก็ได้เดินมาถึงหน้าห้องของเซี่ยอันหรานแล้ว จากนั้นก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปให้ห้องของเซี่ยอันหราน

เซี่ยอันหรานกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูดังขึ้นก็รู้ว่าเป็นฉู่เสี่ยวเสี่ยวที่เข้ามาให้ห้อง เพราะโดยปกติแล้วหากเป็นคนอื่นเวลาเข้าห้องก็มักจะเคาะประตูก่อนเสมอ รวมไปถึงพ่อแม่และพี่ชายของเธอด้วย จะมีก็เพียงแต่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวไม่เคยเคาะประตูเวลาเข้าห้อง ราวกับว่ากำลังเข้าห้องของตนเองอย่างไรอย่างนั้น

เซี่ยอันหรานขึ้นเสียงออกมาในทันที "ใครน่ะ ไม่รู้มารยาทเหรอ ไสหัวออกไปซะ!"

เซี่ยอันหรานพูดออกมาอย่างดุดันเป็นอย่างมาก จึงทำให้ฉู่เสี่ยวเสี่ยวผงะจนนิ่งอยู่กับที่ไปชั่วขณะ จากนั้นจึงค่อยรีบปิดบานประตูลง

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวปิดประตูลงเสร็จจึงพึ่งจะกลับมามีสติ เธอปิดประตูลงเพราะว่าตกใจกับเสียงอันดุดันของเซี่ยอันหราน ฉู่เสี่ยวเสี่ยวกัดฟันกรอด จากนั้นก็กดเสียงลงต่ำพูดกับตนเองว่า "กล้าพูดกับฉันถึงขนาดนี้เลยงั้นเหรอ คอยดูฉันในอนาคตที่จะกลายไปเป็นดาราให้ดีเถอะ ฉันจะจัดการกับแกเอง!"

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวเปิดประตูออกอย่างช้าๆ อีกครั้ง แล้วพูดด้วยเสียงอันแผ่วเบาพร้อมกับวาดรอยยิ้มไว้บนใบหน้า "อันหราน นี่ฉันเอง……"

"มีอะไรอีกเนี่ย" เซี่ยอันหรานเอ่ยพูดอย่างไม่พอใจพลางหันหน้ามาหา

พอได้เห็นใบหน้าที่ประดับด้วยรอยยิ้มของฉู่เสี่ยวเสี่ยว เซี่ยอันหรานก็ทำท่าราวกับพึ่งรู้ว่าคนที่เข้าห้องมาเมื่อสักครู่คือฉู่เสี่ยวเสี่ยวก็ไม่ปาน จากนั้นก็ยิ้มขึ้นมา "อ้าว เธอเองเหรอ เสี่ยวเสี่ยว ฉันก็นึกว่าคนไม่มีมารยาทที่ไหนก็ไม่รู้ที่ทะเล่อทะล่าเข้าห้องฉันโดยไม่ยอมเคาะประตู ความจริงแล้วเป็นเธอนี่เอง งั้นก็ไม่แปลกใจแล้วล่ะ"

คำพูดของเซี่ยอันหรานบาดเข้าไปที่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวอย่างเงียบงัน มีหรือที่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวจะไม่รู้เรื่อง

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวไม่ทราบว่าทำไมจู่ๆ เซี่ยอันหรานถึงได้มีลักษณะนิสัยที่เปลี่ยนไปแบบนี้ ก่อนหน้านี้เซี่ยอันหรานก็คือคุณหนูใหญ่ผู้โง่เขลาที่ยอมให้เธอทำตามใจชอบ แต่ว่าตอนนี้คำพูดของเซี่ยอันหรานช่างคมกริบบาดแทงเสียเหลือเกิน

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวขยับเผยอริมฝีปากตนเองออก เดิมทีคิดที่จะระเบิดอารมณ์ด่าเซี่ยอันหรานไปเสียหนึ่งรอบ แต่ว่ากลับลิ้นจุกปากพูดอะไรไม่ออกขึ้นมาจึงได้กลืนคำพูดลงไป ฉู่เสี่ยวเสี่ยวรู้ว่าตอนนี้ตัวเธออาศัยอยู่ที่ตระกูลเซี่ย กินของตระกูลเซี่ยและก็ใช้ของตระกูลเซี่ยอยู่ เธอยังต้องให้เซี่ยอันหรานซื้อเสื้อผ้าแบรนด์ดังราคาแพงให้ตัวเธออีก อีกทั้งยังต้องให้เซี่ยอันหรานพาเธอไปบริษัทหวาอวี่อีกด้วย ตอนนี้จึงไม่ใช่เวลาที่จะมาทะเลาะกับเซี่ยอันหราน

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวฝืนกดความรู้สึกกรุ่นโกรธที่อยู่ภายในใจลงไป จากนั้นจึงยิ้มแล้วพูดขึ้นมาว่า "อันหราน เธอจะไปสัมภาษณ์สินะ ถ้าอย่างงั้นเสื้อผ้าพวกนี้ไม่เหมาะกับเธอหรอก ฉันได้ยินมาว่าวันนี้ที่ร้านค้าดังๆ หลายร้านมีของใหม่วางขายแล้ว พวกกระเป๋าเสื้อผ้าน่ะ ฉันพาเธอไปดูดีกว่านะ"

เซี่ยอันหรานยิ้มอย่างเย็นเยียบภายในใจ: พาฉันไปเลือกซื้อเสื้อผ้า? เป็นเพราะเธออยากจะเปลี่ยนกระเป๋าใหม่ เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ ถึงได้มาหาฉันที่เป็นยัยโง่แต่มีเงินให้มาคอยจ่ายเงินซื้อของให้เสียมากกว่า

เซี่ยอันหรานส่ายหน้า " ฉันไม่ไปหรอก ใส่เสื้อยืดสักตัวกับกางเกงยีนส์ก็พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องแต่งตัวเยอะเกินไปหรอก พวกเขาเลือกหานักแสดง ไม่ได้ประกวดหานางงาม!"

เดิมทีคำพูดของเซี่ยอันหรานก็ล้วนแต่เสียดแทงคำพูดของฉู่เสี่ยวเสี่ยว แต่เพราะว่าตอนนี้เซี่ยอันหรานยังคงหาวิธีไล่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวออกไปไม่ได้ จึงทำได้เพียงต้องคอยควบคุมสติของฉู่เสี่ยวเสี่ยวให้สงบเอาไว้ก่อน เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว ตอนนี้คำพูดที่เซี่ยอันหรานใช้พูดกับฉู่เสี่ยวเสี่ยวนั้นก็ไม่ใช่เรื่องปัญหาที่มีคำพูดเสียดแทงจิตใจแล้ว เซี่ยอันหรานนั้นคิดที่อยากจะพุ่งเข้าไปตบฉู่เสี่ยวเสี่ยวให้เต็มไม้เต็มมือเสียมากกว่า

ฉู่เสี่ยวเสี่ยวเห็นว่าเซี่ยอันหรานไม่ยอมตกลง ภายในใจก็เริ่มร้อนรนขึ้นมาแล้ว เซี่ยอันหรานไม่คิดที่อยากจะได้ชุดใหม่ แต่ว่าเสื้อผ้าของเธอควรที่จะต้องเปลี่ยนแล้ว ตอนนี้เสื้อผ้าชุดใหม่ได้เริ่มจัดวางจำหน่ายแล้ว และฉู่เสี่ยวเสี่ยวก็เคยพูดโอ้อวดเอาไว้ตอนอยู่ที่โรงเรียน บอกว่าเธอจะต้องได้เปลี่ยนเสื้อผ้าแบรนด์ดังชุดใหม่และกระเป๋าราคาแพงใบใหม่เลยในทันที ถ้าหากว่าเซี่ยอันหรานไม่ยอมไปกับเธอแล้ว ใครกันล่ะที่จะเป็นคนจ่ายเงิน?