Chapter 227 – 228: อุบัติเหตุ,ฆาตกรรม

 

Chapter 227: อุบัติเหตุ

 

ซูอันย่ากลับหัวเราะเสียงดัง “ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!เกาอู่เซินนายโง่หรืออะไร? แต่ฉันไม่โง่หรอกนะ! นายทิ้งฉันเพราะฉันมันก็แค่ผู้หญิงธรรมดา ส่วนนังนั้นมาจากครอบครัวคนรวยไม่ใช่เหรอ? ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรปิดบังตัวตนของตัวเองตอนที่เป็นแฟน

 

นาย แต่มันก็ช่วยฉันมองทะลุคนอย่างนาย นายมันเห็นแก่ตัวและเสแสร้ง ตอนนี้ขอร้องโอกาสกับฉันงั้นเหรอหน้าไม่อาย!”

 

จากนั้นซูอันย่าก็ไม่สนใจเกาอู่เซินส่วนอู๋ซินหยูเดินเข้าไป

หาพวกเขา

 

แม้ว่าจะโกรธแค้นซูอันย่าแค่ไหน แต่ก็ไม่กล้าทําอะไร เพราะตัวตนที่แท้จริงของเธอ

 

โดยไม่ลังเล อู๋ซินหยุตบหน้าเกาอู่เซินเสียงดัง “เกาอู่เซินพวกเราเลิกกัน!”

 

อู๋ซินหยูอยากเป็นแฟนเกาอู่เซินเพราะครอบครัวของเขาเหมือนกัน แต่ครอบครัวของเธอก็ไม่ได้ธรรมดาๆเหมือนกันและเธอก็มีหลายตัวเลือก เธอภูมิใจในตนเองและไม่อาจรับการขายหน้านี้ได้

 

ท้ายที่สุด เกาอู่เซินเสียผู้หญิงทั้งสองคนไป

 

ระหว่างทางข้าวเย็น ซูอันย่าบอกเพื่อนใหม่ถึง ตัวตนของเธอไม่มีใครแปลกใจ เพราะเดาได้อยู่แล้ว อีกอย่างพวกเขาคบเธอเพราะอยากเป็นเพื่อนกับเธอ ไม่ใช่เพราะครอบครัวของเธอ

 

ซูอันย่าไม่ใช่ผู้หญิงเย่อหยิ่ง และเธอเกลียดพวกคนเจ้าเล่ห์ในเมื่อตอนนี้พวกเธอเป็นเพื่อนกันแล้วก็ควรปฏิบัติต่อกันอย่างเท่าเทียม

 

คืนเดียวกันที่เมือง G

 

ในคลับที่มีเสียงดัง แสงไฟหลากสีส่องสว่างชายและหญิงกําลังเต้นอย่างบ้าคลั่งบนฟลอร์เต้นรําอากาศเต็มไปด้วยความปรารถนาและความหรูหรา

 

ลี่เจินเจิง ซูจิง หลินเหวินจง และหยวนเสื่นอยู่ท่า

 

มกลางพวกเขา

 

หลินเหวินจงและหยวนเงินบังคับให้ลี่เจินเจินและซูจิงมีนอนกับพวกเขาสามครั้งแล้วในสัปดาห์นี้ ลี่เจินเจินและซูจิงถูกทรมานทุกครั้ง แต่ละครั้งที่มีอะไรกัน พวกเขาใช้เวลานานมากอย่างไรก็ตามเมื่อพวกเธอหายดี หวินเหวินจงและหยวนเงินก็จะโทรเรียกพวกเธออีกครั้ง และวันนี้เป็นครั้งที่สี่

 

แผนฆ่าสารเลวหลินเหวินจงและหยวนเงินยังไม่คืบหน้าเพราะไม่มีใครรับงานนี้ อีกอย่างลี่เจินเจินก็ไม่ได้รู้จักคนมากมายที่จะสามารถช่วยเหลือเธอได้

 

ถึงแม้เธออยากให้พวกมันสองคนตายไปตอนนี้ แต่ไม่กล้าเอาตัวเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย ดังนั้นเธอจึงยังทําอะไรไม่ได้ได้แต่รอโอกาสฆ่าพวกมัน

 

ลี่เจินเจินและซูจิงเคยพยายามลบวิดีโอในโทรศัพท์ของพวกเขา แต่ถูกจับได้ซะก่อน พวกเขายังบอกว่ามีสําเนาวิดีโอเหล่านั้นลี่เจินเจินและซูจิงโกรธมาก แต่ก็ทําอะไรไม่ได้

 

สิ่งที่แย่กว่านั้นคือหลินเหวินจงและหยวนเงินบังคับให้พวกเธอใช้ยาเสพติด และพวกเธอก็ค่อยๆติดมันในขณะเดียวกันความปรารถนาที่จะแก้แค้นก็เริ่มจางหายไป

ลี่เจินเจินโทรหาฉินอี้ฟานเมื่อวันก่อน เธอถามเขาว่ามีความเป็นไปได้ที่พวกเขาจะอยู่ด้วยกันได้หรือไม่ แต่ฉินอี้ฟานยังคงปฏิเสธเธอเหมือนเช่นเคย ครั้งนี้เธออกหักอย่างสิ้นเชิงและเริ่มใช้ชีวิตเสเพล ลี่เจินเจินไม่ได้นอนกับหลินเหวินจงและหยวนเงินเท่านั้นแต่ยังมีผู้ชายคนอื่นด้วย

 

ครอบครัวของเธอรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับลี่เจินเจินเพราะที่ผ่านมาเธอมักจะออกไปข้างนอกในช่วงหลายวันแต่ตอนนี้เธอไม่กลับบ้านจนกว่าจะดึกมาก หรือไม่งั้นเธอจะอยู่ข้างนอกทั้งคืนและไม่เคยกลับมาบ้านโดยไม่เมา

 

เที่ยงคืนแล้ว ลี่เจินเจินยังคงดื่มเหล้าอยู่ที่บาร์ และไม่รับโทรศัพท์จากพ่อแม่ ซึ่งทําให้ครอบครัวของเธอเป็นห่วงอย่างมาก

 

พ่อแม่ของลี่เจินเจินและพี่ชายของเธอ ลี่เจินหยู ยังไม่นอนกําลังนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น พ่อของลี่เจินเจินดูโมโหขณะที่มือยังถือโทรศัพท์ “เจินหยู เกิดอะไรขึ้นกับน้องสาวของลูก?เธอเปลี่ยนไปมาก”

 

พวกเขาคิดว่าตอนนี้ลี่เจินเจินโตแล้วและไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของเธอ อย่างไรก็ตามช่วงนี้เธอมีพฤติกรรมก้าวร้าวและควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้

 

“ผมไม่แน่ใจเรื่องนี้ บางที่อาจเป็นเพราะฉินอี้ฟานชอบผู้หญิงคนอื่น เธอเลยไม่มีความสุข” ลี่เจินหยูตอบ

 

พ่อแม่ของลี่เจินเจินได้แต่ถอนหายใจ

 

แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดอยากให้ลี่เจินเจินแต่งงานกับฉินอี้ฟานแต่เขาไม่ชอบเธอและไม่เต็มใจที่จะแต่งงานกับเธอ พวกเขาจะทําอะไรได้

 

ถ้าพวกเขาทําให้ตระกูลฉินรําคาญเพราะเหตุนี้ มันจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ตระกูลลี่ต้องการเห็น

 

กู้หนิงบินไปที่เมือง D เช้าวันเสาร์ ในขณะที่กู้หนิงอยู่เมือง D เพิ่งเขาถึงก็มาถึงเมือง F พอดี เขากะจะเซอร์ไพรส์เธอแต่เธอปิดเครื่อง เขาจึงคิดว่าบางที่เธอไม่ได้อยู่ที่เมือง F

 

เธอมีบริษัทในเมือง G และไปที่เมือง G บ่อยครั้ง เพิ่งเขาถึง จึงเดาได้ว่ากู้หนิงน่าจะอยู่ในเมือง G แต่ยังไม่แน่ใจนัก จึงไม่ ได้บินไปที่เมือง G ในทันที นอกจากนี้ยังเป็นไป ได้ว่าโทรศัพท์ของกู้หนิงน่าจะดับสนิทไปแล้ว

 

ราวๆห้าโมงเช้า กู้หนิงก็บินมาถึงเมือง D เธอเปิดโทรศัพท์จึงเห็นสายไม่ได้รับจากเพิ่งเขาถึง

 

“สวัสดี ตอนนี้เธออยู่ไหน?” เพิ่งเขาถึงเอ่ยปากถามทันทีที่รับสาบ

 

“ฉันอยู่ที่เมือง D ค่ะ เพิ่งลงจากเครื่อง” กู้หนิงตอบ

 

“ผมเพิ่งมาถึงเมือง F” เพิ่งเขาถึงตอบ น้ําเสียงดูไม่พอใจเล็กน้อย

 

“อะไรนะคะ?” กู้หนิงประหลาดใจ “ทําไมคุณไม่บอกฉันเร็วกว่านี้?”

 

“อยากเซอร์ไพรส์เธอ” เพิ่งเขาถึงพูด รู้สึกผิดหวัง

 

กู้หนิงเงียบไปครู่หนึ่งจากนั้นพูดว่า “รอฉันอยู่ที่เมือง F นะคะพรุ่งนี้เช้าฉันกลับ”

 

“ครับ” เลิงเขาถึงตอบ

 

หลังจากวางสายจากเพิ่งเชาถึง กู้หนิงก็โทรหา K เพื่อนัดห

มาย

 

K และกู้หนิงนัดเจอกันที่รีสอร์ทชื่อว่า ฉวนหลินรีสอร์ทแม้ ว่ากู้หนิงจะไม่เคยไปที่นั่นมาก่อน แต่ก็เคยได้ยินมาบ้างตามข่าวในเน็ต ฉวนหลินรีสอร์ทเป็นรีสอร์ทที่มีวิวสวยงามไม่เหมือนใครและเป็นสถานที่นัดพบที่ปลอดภัยสําหรับเซเลบริตี้ทั้งหลายสังสรรค์หรือหารือทางธุรกิจ มีเพียงคนรวยไม่ก็เจ้า หน้าที่รัฐเท่านั้นที่มีเงินมาที่รีสอร์ทแห่งนี้ได้

 

กู้หนิงไม่รู้ว่า K มีเงินมากขนาดไหน แต่ที่แน่ๆคือมากกว่าเธอหลายเท่ามาก

 

ระหว่างทางไปรีสอร์ท ภาพๆหนึ่งก็แวบเข้ามาในความคิดของกูหนิง รถบรรทุกขนาดใหญ่สูญเสียการควบคุม พี่งชนรถปอร์เช่คาเยนน์สีดําอย่างจน ปอร์เช่คาเยนน์สีดําตกลงมาจากถนนสูงสิบเมตร ส่งผลให้ทั้งสามคนในรถเสียชีวิต

 

หัวใจของกู้หนิงรัดแน่น ตั้งแต่ที่เธอเห็นภาพพวกนั้นต้องมีอะไรสักอย่างที่เกี่ยวข้องกับเธอ และเธอต้องหยุดไม่ให้มันเกิดขึ้น

 

Chapter 228: ฆาตกรรม

 

ไม่นานกู้หนิงก็สังเกตเห็นว่ามีรถบรรทุกขนาดใหญ่สีแดงขับอยู่ข้างหน้าไม่ไกล เธอตรวจดูป้ายทะเบียน และเป็นทะเบียนเดียวกับที่เห็นในภาพนิมิต

 

ทันใดนั้นเธอก็ใช้ตาทิพย์และเห็นรถปอร์เช่คาเยนน์สีดําขับอยู่ข้างหน้ารถบรรทุก ห่างกันเพียงสิบเมตรและรถบรรทุกก็เร่งความเร็ว

 

“นี่ ช่วยขับรถให้เร็วกว่านี้ได้ไหมคะ ตามให้ทันรถปอร์เช่ข้างหน้า นั่นเป็นรถของเพื่อนฉันเองค่ะ” กู้หนิงรีบบอกคนขับแท็กซี่

 

“ได้ครับ” คนขับแท็กซี่เร่งความเร็ว ถึงแม้จะเร่งความเร็วแค่ไหนก็ยังตามไม่ทัน เพราะรถคนนั้นก็ขับเร็วเหมือนกัน

 

“ทําไมรถบรรทุกคนนี้ถึงขับเร็วจัง? ขับเกินกําหนดแล้วมั้งยังขับใกล้รถปอร์เช่อีก ถ้าไม่ลดความเร็วเดี่ยวได้เกิดเรื่องหรอก”คนขับแท็กซี่บ่น

 

ได้ยินคนขับแท็กซี่พูดแบบนั้น กู้หนิงก็ขมวดคิ้ว แม้แต่คนขับแท็กซี่ก็ยังรู้ว่ามันอันตรายถ้ารถบรรทุกไม่ลดความเร็วลง แต่ทําไมรถบรรทุกยังคงเร่งความเร็วอยู่อีก? หรือเพราะตั้งใจ? ทําไมล่ะ? ฆาตกรรมหรอ?

 

กู้หนิงยังไม่แน่ใจ แต่มีความเป็นไปได้ เพราะรถบรรทุกมีพฤติกรรมแปลกๆ

 

ทางหลวงอยู่ต่อหน้าต่อตาพวกเธอ และกู้หนิงรู้สึกกังวลมากตอนนี้เธอควรทําอย่างไร?

 

“หยุดรถเดี๋ยวนี้!”

 

เมื่อรถบรรทุกขนาดใหญ่เกือบจะชนรถปอร์เช่ กู้หนิงสั่งให้คนขับแท็กซี่หยุดทันที คนขับแท็กซี่เหยียบเบรกโดยสัญชาตญาณโดยไม่ลังเล

 

กู้หนิงพุ่งตัวออกจากรถแท็กซี่ ในขณะนั้นเองรถบรรทุกขนาดใหญ่ก็ชนรถปอร์เช่จนหลุดจากรั้วกั้น

 

ถ้ารถปอร์เช่คันนั้นถูกชนตรงๆก็คงไม่ตก แต่มันถูกชนจนลอยปลิว และตกลงไป

 

กู้หนิงวิ่งไปที่รถปอร์เช่ทันที ขณะที่ครึ่งหนึ่งของรถข้ามรั้วไปแล้ว กู้หนิงก็จับล้อของมันซึ่งยังอยู่ที่ด้านที่ปลอดภัยของรั้วเธอใช้พลังวิเศษเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งและทําให้รถเสถียรล้อหลังทั้งสองของรถถูกบังคับให้ติดอยู่ในราวกั้นอย่างไรก็ตามมันก็ยังอันตรายมาก หากกู้หนิงไม่มีพลังมากพอที่จะยึดมันไว้มันก็คงตกลงไป

 

พลังของกู้หนิงมีจํากัด และกําลังถูกใช้เป็นจํานวนมากภายในช่วงเวลาสั้นๆ หากไม่สามารถช่วยคนในรถได้ในเร็วๆนี้รถต้องตกลงไปอย่างแน่นอน

 

ทุกคนรอบตัวตกตะลึงกับภาพที่เห็น

เธอคนนี้มีพลังแค่ไหนกัน!

 

และเธอต้องกล้าหาญขนาดไหนที่เสี่ยงชีวิตเพื่อจับล้อรถไม่ให้ตก ตัวเธออาจตกไปพร้อมกับรถได้!

 

มีอุบัติเหตุเกิดขึ้น รถที่ตามมาด้านหลังจึงต้องหยุดรถลงมาดูมีคนใจดีเข้ามาช่วยกู้หนิง แต่เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะช่วยดีงรถขึ้นมา จําเป็นต้องใช้เครน

 

มีคนโทรเรียกตํารวจและรถพยาบาล ในขณะที่บางคนถ่ายรูปอุบัติเหตุ

 

ไม่นานก็มีข่าวปรากฏบนอินเทอร์เน็ตอุบัติเหตุทางรถยนต์บนทางหลวงในเมืองD หญิงสาวผู้กล้าหาญและทรงพลังจับโดนล้อ! 

 

ภาพแรกเป็นภาพกู้หนิงจับล้อไว้คนเดียวภาพที่สองคือคนหลายคนไปช่วยเธอจับล้อและดึงรถกลับมาแต่เห็นหน้าไม่ชัดเพราะอยู่ไกล

 

“ พระเจ้า! เธอทําได้ยังไง!”

 

“ฉันคิดว่าเธอไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาเธอสามารถจับล้อและทรงตัวรถได้ทันเวลา!”

 

“ใช่ๆ น่าเหลือเชื่อมาก!”

 

ข่าวดังกล่าวกลายเป็นไวรัลบนอินเทอร์เน็ตและก่อให้เกิดความฮือฮาภายในเวลาไม่นาน

 

เมื่อคนของรัฐสังเกตเห็นป้ายทะเบียนรถในภาพเขาก็ตะลึงและโทรไปที่หมายเลขส่วนตัวของนายกเทศมนตรีทันที

 

นายกเทศมนตรียังตกใจเมื่อทราบข่าว เขาขึ้นรถมุ่งหน้าไปที่เกิดเหตุด้วยตนเองทันที

 

นอกจากนี้เขายังเรียกผู้อํานวยการของแผนกรักษาความปลอดภัยสาธารณะ รวมทั้งหน่วยดับเพลิงและหัวหน้าโรงพยาบาลกลาง

 

ดูเหมือนว่าคนในรถปอร์เช่คาเยนน์จะสําคัญมากอย่างไรก็ตามคนมุงดูอุบัติเหตุยังไม่ทราบเรื่องนี้

 

ราวๆสิบนาทีต่อมา รถดับเพลิงก็มาถึงและเริ่มทําการช่วยเหลืออย่างว่องไว รถพยาบาลก็ตามมาหลังจากนั้น

 

ทันทีที่รถปอร์เช่คาเยนน์ถุงดึงขึ้นมา ผู้อํานวยการหน่วยรักษาความปลอดภัยพร้อมกับหัวหน้าหน่วยรถดับเพลงและผู้อํานวยการโรงพยาบาลกลางก็มาถึง

 

ตอนนี้ทุกคนเริ่มสงสัยว่าคนในรเป็นใคร ต้องเป็นคนสําคัญอย่างแน่นอน

 

กู้หนิงใช้พลังมากเกินไป เธอหมดแรงจนล้มลงไปที่พื้นเธอเองก็แปลกใจเหมือนกัน แต่ตอนนี้ไม่มีแรงคิดอะไร

 

เธอวางแผนที่จะเดินออกไปอย่างเงียบๆ แต่พยาบาลเห็นเธอเข้าก่อน และพาเธอเข้าไปในรถพยาบาลโดยไม่รอช้า

 

ตอนนี้กู้หนิงไม่มีแรงต่อต้าน จึงตัดสินใจนอกพักก่อนเป็นอันดับแรก

 

หลังจากนั้นเธอก็หลับไป และไม่ได้รับสายจาก K

 

K รอเธออยู่นานมาก และหมดความอดทน เขาโทรหาเธอสองครั้ง และครั้งที่สองเป็นหมอรับสาย

 

“คุณกู้ ผมรอคุณอยู่นานมาก ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนไม่ทราบ?” น้ําเสียงไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

 

“สวัสดีครับ เด็กสาวเจ้าของโทรศัพท์เพิ่งประสบอุบัติเหตุครับ ตอนนี้เธออยู่ที่โรงพยาบาล ผมขอทราบความสัมพันธ์ของคุณกับเธอได้ไหมครับ?” คุณหมอถามอย่างสุภาพ

 

“อะไรนะ? เธอประสบอุบัติเหตุ?” K ถามอย่างแปลกใจ

 

“ใช่ครับ มีอุบัติเหตุทางรถยนต์บนทางหลวง ตอนนี้เธอกําลังหลับสนิทหลังจากที่เธอใช้แรงเต็มที่ดึงล้อรถ” หมอคิดว่า K เป็นเพื่อนของกูหนิงเขาจึงบอกความจริงกับเขา

 

“อะไรนะ? เธอเป็นผู้หญิงที่ดึงล้อรถเหรอ” K รู้สึกประหลาดใจ

 

ในขณะที่เขากําลังรอกู้หนิง เขาท่องอินเทอร์เน็ตเพื่อฆ่าเวลาและอ่านข่าวเกี่ยวกับอุบัติเหตุ ด้วยความประหลาดใจของเขาหญิงสาวในภาพนั้นคือกู้หนิงนั่นเอง