ตอนที่ 127

พื้นสนามแข่งขันสั่นสะเทือนและเริ่มโค้งงอ สักพักพื้นสนามก็ยกตัวลอยขึ้นไปบนอากาศและคว่ํากลับหัว

ผู้ตื่นขึ้นบางคนแสดงสีหน้าตระหนกออกมา และยืนจังก้าเตรียมพร้อมสําหรับการต่อสู้ ฮักจุนที่ยืนอยู่ข้างๆซูฮยอนก็มีท่าทีไม่ต่างจากคนอื่นมากนัก

“อย่าตื่นตระหนก”ซูฮยอนส่ายหัวและจับแขนของฮักจุนเอาไว้ “ไม่มีอะไรต้องกังวล ยืนนิ่งๆก็พอ”

“ครับ?”

ฮักจุนสังเกตสภาพแวดล้อมโดยรอบ แม้สถานการณ์ในปัจจุบันจะตกอยู่ใน ความยุ่งเหยิงและความสับสน แต่ผู้ที่ นขึ้นส่วนใหญ่ยังอยู่ในความสงบ ไม่ กระโตกกระตาก ฮักจุนรู้สึกละอายใจเล็ กน้อยที่ตัวเองแสดงอาการตื่นตูมโดยไม่ จําเป็น เขาค่อยๆละมือออกจากด้ามดาบ และใช้สายตามองพิจารณาภูมิทัศน์ที่กํา ลังเปลี่ยนไป
พวกเขายืนรออีกประเดี๋ยว ไม่นาน สภาพแวดล้อมรอบข้างก็กลายเป็นสีขาว โพลนเหมือนเข้าโลกหอคอยแห่งการทดสอบ..

ซูฮยอนแหงนคอขึ้นมองด้านบน คนที่ ยืนอยู่ข้างๆกอร์ดอนโรฮันมีบางอย่างผิด แผกไปจากเดิม เพราะซูฮยอนสังเกตเห็นว่าบริเวณหลังฝ่ามือของจอห์นนี่ แบรด มีวงเวทย์สีม่วงเล็กๆเปล่งประกายรําไรออกมา เหตุการณ์ทั้งหมดต้องเป็นฝีมือของเขาอย่างแน่นอน..

“เอาล่ะ เสร็จเรียบร้อย”

ฟรี่บ!!!

จอห์นนี่ แบรดหายตัวไปอย่างรวดเร็ว เหมือนน้ําค้างยามเพรางาย เมื่อกอร์ดอนโรฮันเห็นว่าคนข้างตัวหายไป เขาจึงตัดสินใจกระโดดลงมาด้านล่างกลาง วงผู้ตื่นขึ้นนับร้อยคน

“พวกนายคิดว่าเป็นไงบ้าง? ฉันเตรียมความพร้อมล่วงหน้าเอาไว้นิดหน่อย เพื่องานวันนี้โดยเฉพาะเลยนะ”กอร์ดอนโรฮันพูด

คําพูดของกอร์ดอนโรฮันไม่ถูกต้องซะทีเดียว เพราะมันเกินขอบเขตคําว่า [นิดหน่อย] ไปไกลโข

สนามแข่งขันทั้งหมดสร้างขึ้นมาจากหินอีเธอร์ระดับต่ํา และการทําให้ภาพหลอนปกคลุมทั่วสนาม ยังต้องใช้หินอีเธอร์ระดับกลางอีกหลายก่อน เพื่อให้ได้ผลภาพหลอนคุณภาพสูง…

“ไม่น่าเชื่อว่าบนโลกจะมีไอ้บ้าใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายกับเรื่องแบบนี้ด้วย”

“ความรวยคือความสามารถอย่างหนึ่งของฉันอ่ะนะ”กอร์ดอนโรฮันยิ้มละไม และตอบกลับผู้ตื่นขึ้นคนหนึ่งที่บ่นรําพึง ก่อนกล่าวต่อว่า “อย่างที่พวกคุณทราบกัน ผมเป็นเจ้าภาพหลักของการแข่งขัน และก็เป็นหนึ่งในผู้เข้าร่วมด้วยเช่นกัน ดังนั้นผมจึงพยายามตั้งกฎที่ยุติธรรมสําหรับทุกคนขึ้นมา”

“นายบอกว่าจะตั้งกฎที่ยุติธรรม? ยุติธรรมกับผีน่ะสิ ภารกิจรอบคัดเลือกถูกเก็บงําไว้เป็นความลับ แถมกฎรอบชิงชนะเลิศก็ไม่ยอมเปิดเผยอีก”

ผู้ตื่นขึ้นชาวเอเชียคนหนึ่งพูดขี้นด้วยน้ําเสียงไม่สบอารมณ์ เหมือนเขากําลังคิดว่าการแข่งขันจะไม่เกิดความโปร่งใส หากเจ้าภาพหลักอย่างกอร์ดอน โรฮันเข้าร่วมการแข่งขัน

“ภารกิจไม่ได้ขึ้นอยู่กับดุลพินิจของฉัน และก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับดุลพินิจของจอห์นนี่ แบรดด้วยเช่นกัน”

“หมายความว่าไง?”

“ภารกิจทุกอย่างพวกเราจะใช้วิธีการสุ่ม การจัดตั้งทีมก็เหมือนกัน”

“ทีม…?”

“การแข่งขันใช้รูปแบบทีมอย่างงั้นเหรอ?”

ผู้คนจํานวนมากเริ่มฉงาย…

กอร์ดอนโรฮันกล่าวตอบ “งานครั้งนี้ มีคนเข้าร่วมด้วยกันทั้งหมด 175 คน ฉะนั้นเราจะแบ่งกันเป็นทีม ทีมละไม่เกิน 5 คน แล้วร่วมหัวแก้ไขภารกิจด้วยกัน”

“พอจะบอกเค้าโครงของภารกิจได้ไหม?”

“อย่างที่เคยพูดไป ภารกิจที่แต่ละคนจะได้รับใช้รูปแบบการสุ่ม และการจัดตั้งทีมก็ใช้รูปแบบการสุ่มเหมือนกัน”

“ภารกิจสุ่ม ทีมสุ่ม ขอถามหน่อยว่า นายจะใช้วิธีอะไรในการสุ่ม?”

ดึง!!

หมายเลขตั้งแต่ 1 – 35 ปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของทุกคน มีห้าคนที่มีหมายเลขเดียวกัน

“ใครที่ได้หมายเลขเหมือนกัน หมายความว่าอยู่ทีมเดียวกัน ยกตัวอย่างฉันได้เลข 35 ฉันก็ต้องจับทีมร่วมกับคนที่ได้เลข 35 เป็นต้น อธิบายไปหมดแล้ว ถึงเวลาแยกย้ายไปหาทีมใคร ทีมมัน จะได้เริ่มการแข่งขันเสียที เดี๋ยวผู้ชมจะเบื่อเอา”

“นายมีนิสัยกระเหี้ยนกระหือรือ สมกับเป็นจอมเอาแต่ใจตัวพ่อจริงๆ”

“ใครก็ตามที่อยากมีปัญหากับฉัน เพียงแค่ก้าวเท้าออกมาข้างหน้า ฉันจะทําให้คุณขาดคุณสมบัติ และไม่ผ่านการคัดเลือกเอง” กอร์ดอนโรฮันพูดพลางกระดิกมือท้าทาย

ไม่มีผู้ตื่นขึ้นคนไหนใจกล้ามากพอ โจมตีกอร์ดอนโรฮันก่อน ผู้ตื่นขี้นบางคนที่ภาษาอังกฤษไม่แข็งแรงนัก ก็พอคาดเดาจากท่าทางของกอร์ดอนโรฮันได้ว่าอีกฝ่ายกําลังยั่วยุพวกเขา แต่พวกเขาพยายามหักห้ามใจ ไม่ถลันโจมตีอีกฝ่าย ทุกคนรู้ดีว่าต่อสู้กับกอร์ดอนโรฮันที่นี่ ก็ไม่ทําให้อะไรดีขึ้นมา

“ถ้าไม่มีใครก้าวออกมา งั้นมาเริ่มขั้นตอนต่อไปกันเถอะ”

สิ้นเสียงของกอร์ดอนโรฮัน ผู้ตื่นขึ้น 5 คนที่มีหมายเลขเดียวกันหายวับไปจากสนามแข่งขันทันควัน ซึ่งหมายเลขที่ลอยอยู่เหนือศีรษะของพวกเขาเป็นเลข 1 แสดงว่าการทําภารกิจไล่ไปตามลําดับซูฮยอนผันหน้าไปมองหมายเลขของฮักจุนและซงฮยองกิ…

“เลข 17 และ เลข 33 เหรอ..”

“ในหมู่พวกเรา คนที่จะเริ่มต้นทําภารกิ จก่อน เหมือนจะเป็นนายนะซูฮยอน”

“นั่นสินะ”

หมายเลขที่ซูฮยอนได้คือเลข 3 เขามองหาผู้ตื่นขึ้นที่ได้

หมายเลขเดียวกัน เจอแล้ว แต่ในจํานวน 4 คน ซูฮยอน คุ้นหน้าแค่ 2 คนเท่านั้น

<<อีก 2 คน ฉันไม่เคยเห็นเลยแฮะ>>

ปกติซูฮยอนจะจดจําชื่อของผู้ตื่นขึ้นโดยตรง มากกว่ามานั่งจดจําใบหน้าของอีกฝ่าย เหตุผลที่ซูฮยอนจําใบหน้าของเพื่อนร่วมทีม 2 คนได้ เป็นแค่เรื่องบังเอิญล้วนๆ ซูฮยอนไม่ได้รู้ลึกไปถึงนิสัยใจคอของพวกเขา…

“กว่าจะถึงรอบของตัวเอง ทุกคนคงเบื่อหน่ายแย่ พวกเรามาดูเหตุการณ์ข้างในฆ่าเวลากันดีกว่า”กอร์ดอนโรฮันพูดเนิบนาบ

เปาะ!!!

ทันทีที่กอร์ดอนโรฮันดีดนิ้ว จอภาพขนาดใหญ่จํานวน 4 จอ ปรากฏขึ้นล้อมรอบตัวผู้ตื่นขึ้น

บนหน้าจอฉายภาพผู้ตื่นขึ้นกลุ่มหนึ่งที่กําลังเริ่มต้นทําภารกิจรอบคัดเลือกของงานสงครามแก่งแย่งอันดับกลุ่มของพวกเขาถูกเรียกตัวไปยังสถานที่ไหนสักแห่ง ซึ่งรอบตัวพวกเขาเต็มไปด้วยความมืดมิดวาน

“พวกเขากําลังตกอยู่ในภาพหลอนของจอห์นนี่ แบรดใช่ไหม?”

หากเดาไม่ผิด พื้นที่ที่สร้างขึ้นมาจากภาพหลอน อาจมีโครงสร้างคล้ายๆกับ การประเมินแรงค์ S เมื่อเข้าไปเหยียบที่นั้น พวกเขาต้องทําภารกิจที่ได้รับมอบหมายให้สําเร็จ…

<< ถ้าฉันเกิดทําลายภาพหลอนขึ้นมา คงถูกตัดสิทธิ์อย่างไม่ต้องสงสัย จากการคาดคะเนเป้าหมายคือต้องทําภารกิจให้สําเร็จและหนีออกมา>>

ซูฮยอนเริ่มเข้าใจการแข่งขันรอบคัดเลือกได้คร่าวๆ แต่ปัญหาที่น่ากังวลคือ ข้อบังคับที่ระบุเมื่อเข้าไปข้างในเนี่ยแหละ…

<<เมื่อเริ่มต้นทําภารกิจ ฉันคงต้อง ทบทวนข้อบังคับในรอบคอบเสีย ก่อน>>

ซูฮยอนละสายตาออกมาจากจอขนาดใหญ่และมองสังเกตบริเวณรอบตัว เขารู้สึกได้ถึงสายของตาจอห์นนี่ แบรดกําลังเฝ้ามองผู้เข้าแข่งขันจากที่ไหนสักแห่ง

<<จอห์นนี่ แบรด เป็นคนที่น่าทึ่งอย่างแท้จริง>>

นานๆจะมีสักครั้งที่ซูฮยอนชื่นชมคนอื่นออกหน้าออกตา ความเกรียงไกรของจอห์นนี่แบรด ไม่ได้เป็นผลมาจากความแข็งแกร่ง แต่เป็นความนึกคิดที่เหนือล้ํา ผู้อื่นต่างหากที่ทําให้เขามีชื่อเสียง

ความสามารถรอบด้านของจอห์นนี่แบรดส่งผลให้ซูฮยอนประหลาดใจตั้งแต่อดีตยันถึงปัจจุบัน ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทุกคนคิดว่าเป็นเพียงจินตนาการไม่มีทางเกิดขึ้นจริง จอห์นนี่แบรดผู้มีความคิดนอกกรอบ แตกต่างไปจากคนอื่น มักเนรมิตจินตนาการให้กลายเป็นความจริงได้เสมอ…

<<หมายเลขที่ฉันได้คือเลข 3…>>

ซูฮยอนหันหน้ามองเพื่อนร่วมทีมคนอื่นๆที่มีหมายเลขเดียวกันให้แน่ใจอีกครั้ง ก่อนให้ความสนใจไปยังจอภาพขนาดใหญ่ต่อ…

<<น่าสนุกเหมือนกันแฮะ>>

ภาพที่ฉายอยู่บนจอปัจจุบัน เป็นภาพฝูงมอนสเตอร์หลายสิบตัวกําลังห้อมล้อมผู้เข้าแข่งขันเอาไว้รอบทิศทาง…

การทดสอบรอบที่ 2 ในที่สุดก็จบลง.

การทดสอบแต่ละรอบจํากัดเวลาอยู่ที่ 30 นาที ในสนานแข่งขันมีด้วยกันทั้งหมด 35 ทีม หากงานยังดําเนินต่อไป โดยไม่หยุดพักและแต่ละทีมมีเวลาจํากัด 30 นาที กว่าจะทดสอบกันได้ครบ ทุกทีม ต้องใช้เวลาเกือบหนึ่งวันเต็มเลยที่เดียว..

“อย่าประหม่าล่ะ”

“พี่ซูฮยอนทําให้เต็มที่ ผมเอาใจช่วยอยู่นะ”

การทดสอบของทีมหมายเลข 2 ยุติลงเร็วกว่าทีมหมายเลข 1 รอบต่อไปเป็นคราวซูฮยอน

เขาผงกศีรษะให้กับคําให้กําลังใจของฮักจุนและซงฮย็องกิ ทั้ง 5 คนที่ได้หมายเลข 3 เหมือนกัน ลุกขึ้นเตรียมตัวไม่นานร่างกายของพวกเขาก็หายไป จากสนามแข่งขันพร้อมกัน

ฮักจุนและซงฮย็องกิที่ยืนอยู่ตรงหน้าหายไปจากครรลองสายตาซูฮยอนอย่างกะทันหัน ภูมิทัศน์รอบตัวเริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลง พื้นที่ขาวโพลนกลับกลายเป็นพื้นที่มืดสลัว กําแพงสีเทาหม่นสูง

ชะลูดยากต่อการวัดระดับโอบล้อมพวกเขาเอาไว้

“ฉากรอบข้างดูเรียบง่ายจัง ไม่มีอะไรน่าดึงดูดเลยสักนิด แถมบรรยากาศรอบๆยังอุดอู้อีก”

“เหมือนพวกเราจะติดแหง็กอยู่ในเขาวงกตนะ”

ผู้ตื่นขึ้นมากความสามารถทั้ง 5 คน ถูกเรียกตัวไปยังสถานที่ทดสอบพร้อมกัน เมื่อมาถึงสิ่งแรกที่พวกเขาทําคือตรวจสอบสภาพแวดล้อมรอบตัว

สภาพแวดล้อมและจุดประสงค์ของภารกิจแต่ละรอบมีความแตกต่างและไม่ซ้ํากัน ฉะนั้นการทดสอบรอบที่ 1 และ การทดสอบรอบที่ 2 พวกเขาจึงไม่สามารถนําข้อมูลมาใช้อ้างอิงได้..

ซูฮยอนทาบมือลงบนกําแพง เขาปล่อยพลังเวทย์ให้ไหลไปตามฝ่ามือ พลังเวทย์ค่อยๆแทรกซึมไปตามกําแพงทีละนิด ผ่านไปได้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง เขาก็สามารถรับรู้โครงสร้างของเขาวงกตได้คร่าวๆ

ทันใดนั้นเสียงสังเคราะห์ก็ดังมาจากท้องฟ้า…

[การทดสอบรอบที่ 3 กําลังเริ่มขึ้น]

[คุณต้องหนีออกจากเขาวงกตพร้อมเพื่อนร่วมทีม]

[หากกําแพงเขาวงกตถูกทําลายกําแพงจะสร้างขึ้นใหม่โดยอัตโนมัติ และตําแหน่งทางออกจะถูกสับเปลี่ยน ดังนั้นโปรดระวัง]

[ภายในเขาวงกตคลาคล่ําไปด้วยกับดักและมอนสเตอร์]
[คะแนนความสําเร็จจะถูกคํานวณเมื่อทีมของคุณหนีออกจากเขาวงกตได้สําเร็จ ใครก็ตามที่มีคะแนนมากที่สุดจํานวน 2 คน จะผ่านเข้าสู่การแข่งขันรอบถัดไป]

[หากภารกิจล้มเหลว ผู้เข้าร่วมทั้ง 5 คนจะถูกคัดออกจากการแข่งขัน]

(หากคุณสังหารเพื่อนร่วมทีม คุณจะถูกตัดสิทธิ์ทันที]

พวกเสียงสังเคราะห์ที่อธิบายภารกิจให้พวกเขารับทราบ แห้งผาก ไร้ความรู้สึก เหมือนเสียงจากหอคอยแห่งการทดสอบไม่มีผิด

ซูฮยอนรู้สึกทิ้งมาก ที่มีคนสามารถประยุกต์บรรยากาศการแข่งขันให้เหมือนหอคอยแห่งการทดสอบ ซึ่งนับว่าน่าสนใจไม่หยอก นอกจากนี้ภารกิจที่กําหนดมาก็ยากเอาเรื่อง

<<ฉันต้องผ่านภารกิจพร้อมเพื่อนร่วมทีมและยังต้องมาแข่งขันกันภายในอีกเหรอเนี่ย>>

เขาจําเป็นต้องประสานงานร่วมกันเป็นทีมและในเวลาเดียวกันยังต้องแข่งขันกันเองภายในอีก ซึ่งขั้นตอนค่อนข้างแตกต่างกับการทดสอบในหอคอย เพราะภายในหอคอยไม่มีกฎเช่นนี้
[00:29:48.]

เวลาคงเหลือลอยทนโท่อยู่กลางอากาศ ซึ่งเวลาที่กําหนดก็ยังเป็น 30 นาทีเหมือนอย่างเคย

โชคดีที่ทุกคนไม่ต้องเสียเวลาแนะนําชื่อตัวเอง เพราะบนหัวที่เคยเป็นหมายเลขปัจจุบันเปลี่ยนเป็นชื่อของพวกเขาแต่ละคนเรียบร้อย..

“เริ่มกันเลยดีไหม ยิ่งเริ่มต้นเร็ว พวกเราย่อมหาเค้าเงื่อนเบาะแสได้เร็วตามไปด้วย”

“จะแบ่งหน้าที่กันยังไง? แล้วใครจะเป็นผู้นําทีม?”

“ฉันมีสกิลเกี่ยวกับการตรวจค้น จะลองวิธีของฉันก่อนหรือป่าว?”

ผู้ตื่นขึ้นในทีมมีความคิดเห็นแตกต่าง กันออกไปตามฉบับของตนเอง ซูฮยอนยืนมองอากัปกิริยาของพวกเขาสักพัก และหมุนตัว

“เดี๋ยว!! นายกําลังจะไปไหน?”

“ตามฉันมา”ซูฮยอนพูด

“ตามนายไป? นายจะพาพวกเราไปไหน? พวกเราสามารถเชื่อใจนายได้เหรอ?”

“ฉันเจอทางออกแล้ว สิ่งที่พวกนายควรทํา คือเดินตามฉันมาแค่นั้นก็พอ”

“อะไรนะ?”

เพื่อนร่วมทีม 4 คนแสดงสีหน้างงงันออกมาพร้อมกัน

<<เขาบอกว่าเจอทางออกแล้ว เรื่องจริงเหรอ? ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?>>

“โครงสร้างของกําแพงออกแบบมา เพื่อให้พลังเวทย์ไหลเวียนไปตามส่วนต่างๆได้อย่างง่ายดายและทั่วถึงสาเหตุ ที่เป็นเช่นนั้นคงเป็นเพราะภาพหลอน ส่วนหนึ่งสร้างมาจากหินอีเธอร์ล่ะมั้ง”

“นายกําลังจะบอกว่า เข้าใจโครงสร้างของเขาวงกตทั้งหมด ผ่านการปล่อยพลังเวทย์ให้ไหลเวียนไปตามกําแพงอย่างงั้นเหรอ?”

พวกเขาเป็นถึงผู้ตื่นขึ้นแรงค์ S เรื่องที่ซูฮยอนกล่าวออกมา พวกเขาสามารถทําความเข้าใจได้อย่างรวดเร็ว…

“ถูกต้อง นายมีความรู้รอบตัวใช่ได้

“ต่อให้เป็นอย่างที่นายพูด แต่มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“ไหนฉันขอลองบ้าง อย่าบอกนะว่าทางออกตั้งอยู่ใกล้ๆ”

การหนีออกจากเขาวงกตไม่ใช่เรื่องยาก สิ่งที่ยากสําหรับพวกเขาคือกับดัก และมอนสเตอร์ที่ซ่อนตัวอยู่ภายในเขาวงกตต่างหาก การที่ซูฮยอนค้นพบทางออกได้รวดเร็ว หมายความว่าทางออกอาจตั้งอยู่ใกล้กว่าที่พวกเขาคิดไว้

พวกเขาทาบมือลงบนกําแพงแล้วปล่อยพลังเวทย์ออกไปเพื่อหาตําแหน่งทางออก ผ่านไปได้สักพักพวกเขาก็ชักมือกลับและขมวดคิ้วจ้องมองซูฮยอน

“โครงสร้างเขาวงกตไม่เห็นเหมือนที่นายพูดเลย”

“นายกล้าหลอกลวงพวกเราเหรอ..”

เพราะคําพูดของซูฮยอนทําให้พวกเขาคิดว่าเขาวงกตน่าจะมีขนาดเล็ก แต่พอทดสอบปล่อยพลังเวทย์ไปตามกําแพง ปรากฏว่าเขาวงกตใหญ่กว่าที่พวกเขาคิดไว้มาก หากต้องการทราบโครงสร้างของเขาวงกตได้อย่างรวดเร็ว และรู้ทุกซอกทุกมุม จําเป็นต้องสูญเสียพลังเวทย์ในร่างกายมหาศาล

อย่างไรก็ตามเขาวงกตมีขนาดใหญ่โตปานนี้ การล่วงรู้โครงสร้างทั้งหมดของเขาวงกตภายในระยะเวลาอันสั้นแทบเป็นไปไม่ได้ การทดสอบเมื่อครู่ทําให้พวกเขารู้คําตอบอยู่แก่ใจ ท่าทางมั่นใจเหลือล้นของซูฮยอน เป็นผลให้พวกเขาคิดไปในทางเดียวกัน นั้นก็คืออีกฝ่ายกําลังพูดโกหก

“แล้วแต่พวกนายจะคิด…”ซูฮยอนเมินเฉยต่อทัศนคติของทั้ง 4 คนและเริ่มก้าวไปข้างหน้า

“งั้น ฉันขอไปตามทางของตัวเองละ
กัน”

“อะไรของแกวะ น่าหมั่นไส้เป็นบ้า”

“ทุกคนสงบอารมณ์ก่อน”

เมื่อเห็นเพื่อนร่วมทีมคนหนึ่งหัวฟัดหัวเหวี่ยงเตรียมเปิดฉากสู้รบตบมือ มิราลด์ ผู้ตื่นขึ้นสตรีเพศเพียงคนเดียวในทีมรีบกล่าวปราม ก่อนเรื่องจะลุกลามบานปลายไปมากกว่านี้

“อย่าพึ่งขุ่นข้องหมองใจกันเลย เดี๋ยวจะพาบรรยากาศในทีมหมองหม่นเอาเปล่าๆ ทุกคนเอางี้เป็นไง พวกเราไม่รู้เส้นทางในเขาวงกตใช่ไหมล่ะ ติดตามเขาไปก่อน ก็ไม่เสียหายอะไร”

“อืม…ที่เธอพูดมาก็ถูก”

“ระหว่างติดตามเขาไป พวกเราสามารถเสาะหาทางออกที่แท้จริงได้ด้วย เรียกได้ว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว”

ตามความเป็นจริงพวกเขาไม่เต็มใจติดตามซูฮยอนมากนัก ทว่าผลสรุปสุดท้ายพวกเขาก็ต้องตามหาทางออกอย่างที่ภารกิจกําหนดไว้อยู่ดี ในสถานการณ์ที่เอาแน่เอานอนไม่ได้ คําแนะนําของมิราลด์จึงเป็นตัวเลือกที่เข้าเค้ามากที่สุด

<<ที่สําคัญ หากชายคนนั้นเจอทางออกก่อน อาจเป็นปัญหา>>

พวกเขา 4 คนต่างคิดไปในทางเดียวกัน..

เมื่อได้ยินเสียงฝ่าเท้าของทั้ง 4 คนที่กําลังเดินตามมาด้านหลัง ซูฮยอนอดสายหัวอย่างระอมระอาออกมาไม่ได้

<<การทํางานร่วมกันเป็นทีมเหรอ? ..ทีมจอมปลอมล่ะสิไม่ว่า>>

ซูฮยอนตระหนักถึงจุดประสงค์ที่แท้จริง ทําไมจอห์นนี่แบรดถึงคิดค้นภารกิจรูปแบบนี้ออกมา

ทํางานเป็นทีม 5 คน แต่มีแค่ 2 คนเท่านั้น ที่สามารถฝ่าฟันไปยังรอบต่อไป สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ควรเรียกว่าทํางานเป็นทีม ควรเรียกว่าเป็นการแข่งขันกันเองภายในจุดประสงค์เพื่อแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกันและกัน

<<ห้ามเข่นฆ่าผู้เข้าแข่งขันคนอื่น>>

คือกฎข้อบังคับที่ระบุออกมาชัดเจน และทุกคนสามารถทําความเข้าใจได้ง่ายๆ

<<ยกเว้นการเข่นฆ่า ผู้เข้าแข่งขันสามารถใช้ยุทธวิธีได้หมดทุกอย่าง เพื่อดันตัวเองให้ผ่านเข้าสู่รอบต่อไป>>

อีกแง่หนึ่งหมายความว่า การแข่งขันไม่มีกฎกติการะบุไว้ตายตัว ต่อให้มีกฎ ห้ามผู้เข้าแข่งขันฆ่ากันเอง แต่กฎข้อนั้นยังมีช่องโหว่ใหญ่หลวงอยู่…