กลับชาติมาเกิดเป็นมนุษย์! (reincarnated into h…

EP.50 ได้โปรด….หยุดเถอะ

เมื่อตอนที่ผมส่งคําขอต่อสู้ให้เซบาสเตียนผมก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม

ออกมาแบบสะใจ ตอนนี้เขายืนต่อหน้าทุกคนไม่มีทางที่เขาจะ

หันหลังกลับได้

“นายคิดว่าจะเอาชนะฉันได้เพียงแค่เพราะชนะอีริคงั้นหรอ?

ระดับสองกับระดับเก้ามาต่างกันมากนะ เดี๋ยวฉันจะโชว์ให้

 

นายดูว่าของจริงมันเป็นยังไง”

ผมยืนเงียบๆแบบไม่ตอบอะไรเขากลับไป

 

หนึ่งในเพื่อนของเซบาสเตียนส่งเสียงเป็นสัญญาณ

นับถอยหลังก่อนแข่งขันแต่กว่าที่เขาจะนับจบ เซบาสเตียน

ก็เดินเข้ามาหาผมเสียก่อนแล้ว

 

เขาเล่นสกปรกตั้งแต่เริ่มต้นแต่มันก็ไม่ส่งผลอะไรกับผม

 

เซบาสเตียนฟาดดาบมาที่ผม เหล่านักเรียนส่วนมากคงไม่

 

มีทางที่จะหลบการฟันดาบที่ไวขนาดนี้ได้แน่นอน ส่วนผม

เองหลบเขาได้อย่างง่ายดายถึงแม้เขาจะไวแค่ไหนก็ตาม

ในขณะที่ผมหลบผมเองก็พยายามโจมตีเขาไปพร้อมๆกัน

 

ทริคของผมก็คือการแกว่งดาบไม้ไปที่แก้มของเขาและ

 

รีบกระโดดถอยหลังหนี

“ก็แค่โชคดีของนายเท่านั้น เงานายบังหน้าฉัน

 

นายจะไม่มีทางได้คะแนนนําแบบนี้อีกแน่”

 

เซบาสเตียนเดินตรงเข้ามาหาผมพร้อมที่พยายามมากขึ้น

ที่จะล้มผมให้ได้แต่เกมส์ก็กลับมาวนที่เดิมอีกครั้งเพราะมัน

มักจะลงท้ายด้วยผมเอาดาบฟาดไม้ไปที่แก้มของเขาเสมอ

“นายจะ

“นายจะไม่มีทางชนะฉันด้วยท่าแบบนี้!”

 

เซบาสเตียนเริ่มที่จะควงดาบอีกครั้งและจู่โจมผมอย่างจริงจัง

ทุกครั้งที่เขาฟาดมาผมก็จะหลบในสองนาทีสุดท้ายทุกครั้ง

 

กะระยะเวลาว่ายังไงผมก็ต้องหลบทัน

 

ดูเหมือนว่าเหล่าผู้ชมและคนดูต่างเริ่มพากันฮือฮากับ

 

การแข่งขันในครั้งนี้ สิ่งเดียวที่ผมทําได้คือการหลบเขา

ให้ไวที่สุดและโจมตีเขากลับบ้างในบางครั้ง

“เรย์หลบเขาได้ดีจนน่าเหลือเชื่อ แต่เขาอาจจะกําลังตก

 

อยู่ในกํามือเซบาสเตียน

ในไม่ช้าก็เร็ว ทําไมเรย์ถึงไม่โจมตีเขากลับให้แรงกว่านี้

มัวแต่รออะไรอยู่” ไคล์พูด

“ฉันว่าสิ่งที่นายคิดมันผิดนะ” ซอลเวียพูด

“เธอหมายความว่าไง?”

“นายก็ดูนั่นสิ”

 

การต่อสู้ดําเนินผ่านไปอีกสิบนาที่มีเพียงแต่เซบาสเตียน

 

เท่านั้นที่โจมตีและใช้แรงอยู่ฝ่ายเดียว และทันใดนั้นเขา

ก็หยุดเพราะหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงไปทั้งหน้า

 

แค่นั้นยังไม่พอในดวงตาของเขามีสีแดงกํา

 

ในขณะที่เซบาสเตียนยืนพักหายใจอยู่ ทุกคนต่างพา

กันตกใจว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะสิ่งที่พวกเขาเห็นคือหน้า

ของเขาและเสื้อผ้าเขาเต็มไปด้วยเลือด และเหงื่อที่ท่วมตัว

 

ราวกับว่าเขาไปต่อสู้กับเสือมาก่อน

นี่คือแผนการที่ผมคิดไว้ตั้งแต่แรก ถ้าผมใช้กําลังทั้งหมด

 

ที่มีในการต่อสู้การแข่งขันครั้งนี้คงจะจบเร็วเกินไปและผม

ก็คงจะชนะในที่สุด ความต้องการผมคือการลงโทษเขา

ในแบบที่เขาทํากับมังค์แต่ผมไม่สามารถทําได้หมดต่อหน้า

 

ทุกคนในตอนนี้ ผมไม่สามารถจู่โจมเขาอีกครั้งได้หลังจากที่

การแข่งขันจบลง

ด้วยรอยขูดจางๆที่เกิดขึ้นนั้น มันเกิดจากการจําลอง

เหตุการในการต่อสู้ในชีวิตจริง ถ้ามีลอยบาดแผลมา

 

ก็จนเกินไปก็จะทําให้อีกฝ่ายเป็นผู้ชนะในที่สุด

“คราวนี้ก็ถึงตาผมซักที่” ผมพูด

 

ผมเดินไปหาเซบาสเตียนอย่างช้าๆ ส่วนเซบาสเตียน

 

ก้ดูจะเหนื่อยล้าจากการทั้งเสียเลือดและเสียพลังในการ

โจมตีผม เขารู้ดีว่าสิ่งที่เขาต้องทําคือการสู้ผมกลับ

 

ผมยกดาบไม้ขึ้นและฟันออกไปที่หน้าเขาอย่างสุดแรง

แต่เขาชุดาบขึ้นมาห้ามดาบผมไว้ได้ทันเวลา

หน้าของเขาดูโล่งใจที่ป้องกันดาบของผมได้

ในขณะที่เขาเผลอหลับตาลงเขาคงยังไม่สังเกตุ

เห็นว่าปลายดาบของผมได้เลื่อนไปคั่นกลาง

 

ระหว่างปากบนและปากล่างของเขาและทําให้ดู

 

เหมือนว่าปากของเซบาสเตียนแยกออกจากกัน

 

เป็นสองส่วน

“เดี๋ยวก่อนเถอะ นายรอให้พ่อฉันได้รู้ถึงเรื่องนี้ก่อน”

 

ปากของเขาแยกกันทําให้เสียงที่ดังออกมาฟังไม่ค่อย

 

เป็นคําเท่าไหร่นักแต่ที่พอจะจับใจความได้คือเขา

พยายามที่จะขู่ผมด้วยชื่อพ่อของเขา

“เขาทําแบบนั้นได้ยังไง” มังค์ถาม

มังค์เด้งตัวขึ้นมาหลังที่ได้ยินข่าวว่าจะมีการดวลกันระหว่าง

เซบาสเตียนและเรย์ เขาเองก็กังวลว่าเรย์จะเป็นอันตรายเลย

 

มุ่งหน้าที่สนามเพื่อที่จะหยุดเขา แต่เมื่อมาถึงก็ไม่ทันเสียแล้ว

เมื่อมาถึงมังค์ก็ถึงกับตกใจกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าว่าทักษะ

ที่เรย์ใช้เป็นขั้นแอดวานซ์ที่อัศวินสายดําคนไหนก็ยังใช้มันไม่ได้

พวกเราทุกคนยังไม่เคยเรียนเพียงแต่เคยเห็นทักษะนี้จาก

 

มาสเตอร์เคเพียงเท่านั้น

 

หนึ่งในสกิลที่ผมซึ่งนั่นคือ การใช้ดาบแบบ Phantom ที่

 

เรย์ใช้กับเซบาสเตียน มาสเตอร์เคเพียงแค่ทําให้ดูครั้งเดียว

 

เท่านั้นแต่ทําไมเรย์กับใช้มันได้อย่างคล่องแคล่ว

 

“เขาแข็งแกร่งขึ้นได้ไงในเวลาอันสั้นแค่นี้” แกรี่พูด

แกรี่สับสนความรู้สึกตัวเองว่าเขาดีใจหรือเสียใจกันแน่

ที่เรย์ต่อสู้ได้ดีขนาดนี้เพราะศัตรูคนเดียวของเขากําลังเข้า

ใกล้เขามาเรื่อยๆ

ทุกคนข้างสนามต่างเห็นได้ชัดว่าคนที่ชนะคือใคร

 

แต่เรย์ก็ไม่หยุดที่จะโจมตีเซบาสเตียนต่อไปด้วยเทคนิค

ฟันดาบที่เขาใช้มาตั้งแต่ตอนแรก

 

จนตอนนี้ร่างกายของเซบาสเตียนทนไม่ไหวแล้ว เขาเอง

อยากยอมแพ้แต่ในทุกครั้งที่เซบาสเตียนจะพูดคํานั้นออก

มาจากปาก เรย์ก็รีบเอาดาบกันไว้ที่ปากเขาราวกับว่า

 

เขาอ่านใจของเซบาสเตียนออก

ในขณะที่นักเรียนทุกคนคิดเป็นทางเดียวกันว่าเรย์คือ

ปีศาจในร่างมนุษย์ชัดๆ

 

มากกว่านี้ มากกว่านี้ เป็นคําเดียวที่อยู่ในหัวผมมาตลอด

การต่อสู้ เซบาสเตียนจะต้องทรมานให้มากกว่าที่มังค์เป็น

 

เมื่อผมมองไปที่ร่างกายของเซบาสเตียนที่เต็มไปด้วยเลือด

 

ผมไม่มีความเห็นอกเห็นใจอะไรทั้งนั้น เขาสมควรแล้วที่จะ

ต้องได้รับบทเรียนแบบนี้ เขาและมังค์คือนักเรียนสถาบันเดีย วกัน

ต่อสู้กันด้วยเหตุผลเดียวกัน และพวกเขาคือคนกลุ่มเดียวกัน

 

แล้วทําไม ทําไม ต้องทําให้คนๆนึงเจ็บได้ขนาดนั้น ขนาด

 

ที่ผมไม่คิดมาก่อน

ผมเดินหน้าโจมตีเซบาสเตียนอย่างไม่หยุดยั้ง แต่จู่ๆ

 

ก็ได้ยินเสียงนึงที่ตะโกนเข้ามาในหู

 

“พอแล้วเรย์ ได้โปรดหยุดเถอะ พอได้แล้ว” มังค์พูดไป

พร้อมกับร้องไห้ไป

ผมมองไปเห็นหน้ามงค์ที่ดูเศร้าแล้วผมยิ่งไม่เข้าใจ ว่าทําไม

เขาจะต้องเสียน้ําตาด้วย นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการหรอ แก้แค้น?

ทําไมจะต้องมาใส่ใจคนไร้ค่าที่สุดในจักรวาลแบบเซบาสเตียน

 

ผมมองไปที่มังค์และหยุดโจมตี ในที่สุดเซบาสเตียน

ก็พูดประโยคนั้นออกมาได้

 

“ฉันยอมแพ้แล้ว ได้โปรดหยุดซะที่”

 

การแข่งขันได้สิ้นสุดลงและโปรแกรมจัดอันดับที่แขนขวา

ของผมได้ได้อัพเดตเป็นอันดับ2