กลับชาติมาเกิดเป็นมนุษย์! (reincarnated into h…

 

ผมเองก็ไม่รู้ว่าการต่อสู้กับอีริคจะส่งผมกระทบต่อชีวิตผม

 

มาน้อยแค่ไหน ที่จริงแล้วอีริคอยู่ในอันดับ9มาตลอดในปี

แรก

 

ส่วนผมอยู่อันดับท้ายๆคืออันดับ 280

 

โดยปกติแล้วหลังจากที่คลาสพื้นฐาน พวกเราทุกคนจะถูก

 

บังคับให้ต่อสู้วัดระดับกับคนที่มีอันดับที่สูงกว่า จะแพ้หรือชนะ

 

ก็เปลี่ยนอันดับกันไป เมื่อตอนที่ผมชนะอีริคผมก็ได้รับอันดับ9

 

ของเขามาแทนและส่วนอีริคเองก็ตกลงมาหนึ่งอันดับเท่านั้น

่ ่

โดยทั่วไปในระหว่างอันดับท็อป10 จะมักสลับอันดับ

 

กันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วหรือบางที่อันดับของพวกเขาก็จะ

 

ช้ามากเหมือนกับอันดับของมังค์ที่ขึ้นๆลงๆ สําหรับผม

 

สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนมันเกิดขึ้นไวมากและไม่มีใครรู้ว่าเกิด

 

การต่อสู้อันดับขึ้น จึงทําให้ทุกคนต่างพากันตกใจเมื่อพบว่า

 

อันดับของตัวเองว่าอาจจะมีหล่นลงไปบ้าง ถ้าทุกคนรู้ใคร

 

มาแทนที่อีริคคงตกใจกันไม่น้อย

 

โชคดีไปที่อันดับมันไม่ได้ขึ้นโชว์ให้ใครเห็น จึงไม่

 

มีใครสามารถเห็นได้ว่าตอนนี้ผมอยู่ในอันดับเก้าแล้ว

 

แต่ทุกคนก็ยังไม่หยุดที่จะคุยกันเรื่องนี้ มีหลายคนที่

 

พยายามถามอีริคว่าใครกันแน่ที่เขาต่อสู้ด้วย แต่ไม่

 

รู้เหตุผลอะไรที่เขาไม่ยอมบอกทุกคนไป บางที่เขา

 

อาจจะอายก็ได้ที่จะบอกว่าคู่ต่อสู้คือใคร

 

ผมยังคอยหาเวลาว่างจากการเทรนนิ่งเพื่อไปห้องสมุด

 

และพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะรวบรวมข้อมูล

 

เกี่ยวกับอัศวินมังกรและเทพเจ้าให้ได้มากที่สุดแต่ก็

 

ไม่สําเร็จสักที

 

ในขณะที่ผมกําลังเดินกลับห้องพักก็ถึงกลับตกใจเมื่อเห็น

 

แกรี่และไคล์กําลังพยายามแบกคนนึงไว้ที่หลังกลับมาด้วย

 

แต่ผมแทบจะจําไม่ได้เลยว่านั่นคือใครเพราะร่างกายของ

เขา

 

ผันเต็มไปด้วยผ้าพันแผล

 

ในทันทีที่พวกเขาเดินเข้ามาในห้อง พวกเขารีบวางร่างนั้น

 

ว่างลงบนเตียง ผมจําได้ทันที่นั่นคือมงค์ดูเหมือนว่าเขาจะผ่าน

 

การต่อสู้มาอย่างหนักและกระดูกอาจจะมีกระดูกแตกอยู่บ้าง

 

ผมรีบเดินเข้าไปหาพวกเขาทั้งสามคน

 

“เกิดอะไรขึ้น!!” ผมตะโกนถามออกไป

 

มังค์นอนนิ่งจนไม่สามารถตอบผมได้ คล้ายกับว่า

 

เขานอนไม่มีสติในตอนนี้

 

“เป็นเพราะเซบาสเตียน! เขาทําให้มังค์เป็นแบบนี้

 

การต่อสู้รอบนี้เกิดเมื่อตอนจบคลาสและพวกเขาทั้งคู่

 

ก็ท้าดวลกัน” ไคล์พูด

 

“ทําไมเขาถึงทําแบบนี้?” ผมถาม

 

มันไม่น่าจะเป็นไปได้ที่คนๆนึกจะบาดเจ็บจากการต่อสู้วัด

อันดับได้ขนาดนี้ ระบบการตัดสินควรจะปล่อยให้อีกคนชนะ

 

ก่อนที่อีกฝ่ายจะบาดเจ็บขนาดนี้ มีทางเดียวที่หน้าจะเป็นไป

 

ได้ก็คือฝายแพ้ย้อนกลับมาโจมตีผู้ชนะอีกครั้ง

 

แกรี่นั่งลงข้างๆอย่างช้าๆลงบนเตียงที่มังค์นอนอยู่

 

หน้าของเขาดูโกรธอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน

 

“ทั้งหมดมันคือความผิดของฉันเอง เซบาสเตียนคืออันดับสองใน

 

ระดับ ตลอดเวลาเขาพยายามที่จะเอาชนะ แต่ก็ไม่เคยสําเร็จ

 

หลังจากที่เซบาสเตียนเห็นฉันต่อสู้กับมังค์เลยอยากจะลอง

 

ดวลกับมังค์ดูบ้าง หลังจากที่เขาแพ้การแข่งขันแล้วแต่เขา

 

ยังไม่ยอมที่จะหยุดโจมตีมังค์ ฉันกับไคล์พยายามเข้าไปห้าม

 

แต่แก๊งพวกเขากันเราไว้ จนกระทั่งมังค์อยู่ใน

สภาพอย่างที่เราเห็น “

 

ดวงตาของมังค์ค่อยๆเปิดออกอย่างช้าๆ ตาของเขา

 

บวมจนทําให้เห็นแค่ดวงเล็ก

 

“นั่นใช่นายรึเปล่า เรย์?” มังค์พูดพร้อมกับพยายามที่จะยิ้มให้

 

พร้อมกับพูดต่อว่า

 

“นายเป็นยังไงบ้าง ขอโทษที่วันนี้ฉันไม่ได้เก็บที่นอนให้

นายเลย”

 

“เป็นนายนี่เองหรอ ? ว่าแต่ทําไมต้องเก็บให้ผม”

 

ในช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้สิ่งที่ทําให้ผมตกใจก็คือ

 

เมื่อเวลาผมกลับมาที่ห้องพักทีไร เตียงของผมจะถูกจัด

 

ไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยโดยที่ไม่รู้เลยว่าเป็นฝีมือ

 

ของใคร แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วคือมังค์นั่นเอง

 

“นายหมายความว่าไง เราคืออัศวินสายดําเหมือนกัน

 

เรื่องแค่นี้มีอะไรก็ต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ยังไงพวกเรา

 

ก็คือครอบครัวเดียวกันไม่ใช่หรอ?”

 

“ครอบครัว คําที่ผมใช่มากเท่าไหร่เมื่อตอนผมเป็นมังกร

 

แต่หลังจากที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์คํานี้ช่างกลับเข้ามาอยู่

ในหัวผมบ่อยครั้ง”

 

มังค์หันหน้าไปหาแกรี่พร้อมพูดว่า

 

“แกรี่ ฉันขอโทษที่ต่อสู้กับนาย ฉันรู้ดีว่าคําพูดของนาย

 

มันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น แต่ฉันแค่อยากต้องการ

 

พิสูจว่าสิ่งที่เราทําอยู่มันมีความหมายและไม่ได้อยากให้

 

ทุกอย่างออกมาเป็นแบบนี้เลยจริงๆ”

 

แกรี่เอื้อมแขนของเขาไปกุมมือมังค์ไว้พร้อมกับพูดว่า

 

“ไม่เป็นไรเลยมังค์ ตอนนี้ฉันเองก็เข้าใจทุกอย่างแล้ว

 

อย่าคิดมากเลยพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวพวกเราจะไปปรึกษา

 

วินฟอร์ตว่ามีทางไหนไหมที่จะทําให้แผลหายไวมากกว่านี้”

 

มังค์ค่อยๆหลับตาลงช้าๆและหลับไปในที่สุด

 

“เราต้องทําอะไรสักอย่างกับเด็กคนนั้น ควรสั่งสอนมันสะบ้าง

 

จัดการมันให้พวกเราที่ แกรี่” ไคล์พูด

 

“ฉันก็อยากทําแบบนั้นเหมือนกันแต่คงไม่ได้”

 

แกรี่ตอบพร้อมกับกําหมัดในมือเขาแน่น

 

“ทําไม?”

จากนั้นก็มีเสียงที่ดังมาจากมุมห้อง

 

“ก็เพราะว่าเซบาสเตียนคือสมาชิกคนนึงของเดลเบิร์ตไง”

 

ประโยคนั้นคงจะเป็นใครพูดไม่ได้นอกจากซอลเวีย

 

ไคล์ตาโตทันทีหลังจากได้ยินประโยคนั้น

 

“เธอหมายความว่าครอบครัวของเดลเบิร์ตหรอ?”

 

“จะสนใจไปทําไมแดูสิ่งที่มันทํากับมังค์ ผมคนนึงที่จะไม่ทน แน่นอน”

 

ผมตะก่อนออกไปโดยที่ไม่รู้ว่าทําไมผมรู้สึกโกรธขึ้นเรื่อยๆ

 

ซอลเวียเดินเข้ามาหาพวกเราและคงกําลังพยายาม

 

ทําให้เราใจเย็นขึ้น

 

“เรย์ ฉันอยากให้เธอเข้าใจว่ามันมีเหตุผลบางอย่าง

 

ที่ทําให้เขากล้าทําแบบนี้ ก็เพราะพ่อของเขาคือ

 

มาสเตอร์อัศวินเดลเบิร์ตไง”

 

ทันทีที่รู้ความจริงยิ่งทําให้ผมอยากจะเอาคืนมากกว่าเดิม

 

เพราะผมเองไม่ชอบหน้าเดลเบิร์ตตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นและ

 

ดูเหมือนว่าเขาเองก็ตั้งตัวเป็นศัตรูกับผมเหมือนกันถ้าพวก

 

เขาคือครอบครัวเดียวกัน มันก็ง่ายเลยที่ผมจะยิงปืนนัดเดียว

 

ได้นกสองตัวแบบนี้

 

“เรย์ ฉันรู้ว่านายกําลังคิดอะไรอยู่แต่อย่าทํามันเลย

 

ไม่งั้นนายอาจจะโดนไล่ออกจากที่นี่” แกรี่พูด

 

“อย่ากังวลไป ตราบใดที่เรายังต่อสู้กันในการแข่งขันวัด

 

ระดับได้ก็ไม่มีอะไรต้องห่วงทั้งนั้น ใช่ไหม?”

 

หลังจากจบประโยคผมรีบเดินออกไปจากห้องแต่อยู่ๆ

 

ก็มีมือมารั้งมือผมไว้นั่นคือซอลเวีย

 

“นายจะไปไหน?”

 

“ผมกําลังจะไปทําในสิ่งเดียวกัยที่เซบาสเตียนทํากับมังค์

 

ใครหน้าไหนก็ห้ามมายุ่งกับครอบครัวผมทั้งนั้น”

 

สีหน้าของซอลเวียเปลี่ยนเป็นอีกแบบดูเหมือนเธอจะกลัว

 

กับสิ่งที่ผมพูดเลยปล่อยมือผมอย่างไว แต่ตอนนี้ผมไม่มี

 

เวลามากพอที่จะสนใจอะไรมากนักหรอกเพราะผมมีอีกเรื่อง

ที่จะต้องจัดการ