กลับชาติมาเกิดเป็นมนุษย์! (reincarnated into human)

ตอนที่ 34 โชคร้าย

การทดสอบได้ถูกหยุดพักไว้ก่อนเมื่อวินฟอร์ตตัดสินใจนำเรื่องเหตุการ์ณที่เกิดขึ้น

ไปเล่าให้เหล่าผู้อาวุธโสฟังในระหว่างที่ทุกคนรอ ก็คงห้ามทุกคนไม่ให้พูดเรื่อง

ที่เกิดขึ้นกับผมได้ เหตุการ์ณมันช่างตรงกันข้ามกับสิ่งที่ผมคิดซะเหลือเกิน

ทั้งๆที่ต้องการจะอยู่เงียบๆแต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าทุกคนสนใจแต่ผม

“นายไม่ได้เรียกร้องความสนใจปะเนี่ย ใช่มั้ย?”

แกรี่พูดแซวผมในขณะที่เอาแขนมาโอบไหล่ผม

“นี่เป็นสิ่งที่ฉันไม่ได้คิดว่ามันจะเกิดขึ้น”

“ครั้งแรกมีปัญหากับเลนซี่และนี่อีก และนายก็จัดการมันไม่ได้”

วินฟอร์ตเดินกลับมาพร้อมกับมาพูดคุยกับพวกเราอีกครั้งหลังจากที่ได้ข้อสรุปแล้ว

“ดูเหมือนว่าจะเกิดผลกระทบที่รุนแรงจากการใช้เวทมนตร์มากเกินไปจนทำ

ให้นักเวทย์ป่วยเป็นไข้ MANA นักเรียนคนไหนที่ได้ทดสอบไปแล้วคะแนนก็ยังจะอยู่เท่าเดิม

และหลังจากเหตุการ์ณนี้ทำให้เรย์ได้คะแนนที่อยู่ในเกณฑ์ต่ำมาก

ยังโชคดีที่นี่คือเรื่องที่เกิดขึ้นในโลกของเราถ้าเกิดในโลกภาพลวงตาจะต้องแย่แน่ๆ”

นักเรียนเริ่มที่จะซุบซิบกันอีกครั้ง

“งั้นคะแนนเขาจะต้องได้รับแค่ไม่กี่วินาทีหรอ?”

“คนที่มีผมสีแดงก็จะต้องเจอแต่เรื่องร้ายแรงแบบนี้ทั้งนั้นแหละ เรื่องที่เขาลือกันว่า

เรย์เป็นเด็กถูกคำสาปอาจจะเป็นเรื่องจริง”

“ดูเหมือนว่าสีแดงก็คงน่าจะเป็นสีเข็มขัดที่เขาจะได้แน่ๆ”

ตอนที่ทุกคนเริ่มที่จะย้ายไปที่การทดสอบต่อไปแล้ว แต่ก็ยังมีคำถามที่ค้างในใจผม

“ไข้ MANA คืออะไร?” ผมถามแกรี่

“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่จะมีหนึ่งคนแน่ๆที่รู้ “

แกรี่พูดพร้อมกระโดดเข้าไปท่ามกลางกลุ่มคนพร้อมกับไม่รอช้า

ที่จะวิ่งตรงเข้าไปหาซอลเวีย

“ซอลเวีย ฉันมีคำถามที่จะถามเธอ!!!! “

แม้ว่าเธอจะรู้สึกแปลกใจแต่เธอก็ยอมเดินไปฐานต่อไปพร้อมกับผมและแกรี่

“ทำไมทุกครั้งที่พวกนายมีคำถามจะต้องมาถามฉันตลอด?”

“เราไม่รู้จักใครเลยที่นี่ ฉันและเรย์อยู่กันแค่สองคนใน Renny town และตอนนี้

อีกคนที่พวกเรารู้จักก็คือเธอที่ได้คะแนนมากที่สุดในห้องมาโดยตลอด”

ความจริงก็คือแกรี่พยายามที่จะทำความรู้จักกับนักเรียนทุกคนใน Renny town นั่นแหละ

แต่ทุกครั้งที่ไม่ว่าพวกเขาจะชวนแกรี่ไปทำอะไร แกรี่มักจะถามกลับไปว่าชวนผมไปด้วยได้ไหม

ไม่ต้องเดาคำตอบก็คือ “ไม่”และมันก็ไม่จริงๆ หลังจากนั้นทุกคนก็เลิกยุ่งกับเขาทันที และพวก

เราทั้งคู่ก็กลายเป็นสองคนที่แปลกแยกที่สุดในโรงเรียน

“ไม่เป็นไร ไม่แปลกหรอกที่พวกนายจะไม่รู้เพราะเรื่องนี้มันเกี่ยวกับเวทมนตร์ทั้งนั้น

โรค MANA จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อนักเวทตร์พยายามที่จะใช้เวทมนตร์หรือคาถาที่มากเกินไป

ทำให้เวทมนตร์เหล่านี้ย้อนกลับเข้าสู่ตัวและนี่ก็คือสาเหตุของการเกิดอาการแปลกๆอย่าง

ที่พวกเราเห็น “

นี่คือข้ออ้างที่พวกเขาใช้กันชัดๆ แต่ก็ต้องยอมรับว่านั่นคือคำตอบที่ค่อนข้างจะฉลาด

ในการตอบแบบนั้น นักเวทตร์ร่ายมนตร์และสะกดจิตรนักเรียนทั้ง300 คน ดังนั้นข้อแก้ตัว

ที่ซอลเวียพูดมาถือว่าก็ยังพอยอมรับได้

ซอลเวียมองไปที่แกรี่พร้อมกับชี้นิ้วไปทางแกรี่และพูดว่า

“ฉันจะไม่ยอมแพ้นายแน่ !” ซอลเวียรีบเดินผ่านแกรี่ไปยังฐานต่อไป

“ดูเหมือนว่าใครบางคนแถวนี้จะได้คู่แข่ง” ผมพูดกับแกรี่

แกรี่หัวเราะพร้อมกับพูดว่า

“ฉันมีคู่แข่งคนเดียวเท่านั้นแหละ”

เมื่อเราเดินทางมาถึงจุดทดสอบที่สามก็ทำให้ตกใจเพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้ามันว่างเปล่า

มีเพียงแค่มาสเตอร์อัศวินที่สวมชุดสีดำเท่านั้น เขาพกอุปกร์ณที่ส่องแสงและแขวนมีด

เล็กๆทั้งสี่ด้ามไว้รอบเอวพร้อมกับผ้าปิดปากสีดำที่ทำให้เห็นเพียงแค่ดวงตาเขาทั้นนั้น

ช่างน่าลึกลับอะไรขนาดนี้………

“การทดสอบครั้งที่สามเรียกว่า ค่ำคืนแห่งความเงียบ สำหรับการทดสอบครั้งนี้

อยากให้ทุกคนสังเกตุฉันไว้ดีๆและต้องพยายามที่จะเรียนแบบทุกท่าทางให้ได้

ฉันจะทำสาธิตให้ดูเพียงหนึ่งครั้งเท่านั้น”

ทันใดนั้นอัศวินเริ่มเคลื่อนไหวในท่าทางแปลกๆ มันเป็นภาพที่ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน

แม้ว่าเขาจะอยู่บนพื้นที่โล่งที่ไม่มีสิ่งกีดขวาง แต่ก็พบว่ามันยากที่จะจำท่าทางได้

เท้าของเขาดูเหมือนจะใช้เวทมนตร์ในการย้ายจากที่หนึ่งไปสู่อีกที่หนึ่ง

นักเรียนทุกคนต่างก็ประหลาดใจกับการเคลื่อนไหวของเขา ผมกำลังสงสัย

ว่าที่ผ่านๆมาคนส่วนมาจำท่าทางของเขาได้อย่างไร แล้วในตอนนี้พวกเราจะ

จำมันทั้งหมดได้อย่างไร?

หลังจากจบการสาธิตนักเรียนทุกคนต่างพากันพยายามเลียนแบบท่าทางของมาสเตอร์

แต่ก็ไม่มีใครประสบความสำเร็จ แม้แต่แกรี่และซอลเวียถึงจะเก่งแค่ไหนแต่ก็ทำมันไม่สำเร็จ

ท่าทางการสายหัวไปมาของมาสเตอร์ทำให้รู้เลยว่าเขาผิดหวังมากแค่ไหน ส่วนตัวผมเอง

ก็พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะเคลื่อนไหวให้แต่แบบเขาแต่การควบคุมร่างกาย

มันไม่ใช่พรสวรรค์ของผมจริงๆ

เมื่อการแข๋งขันจบลงมีเพียงนักเรียนสองคนเท่านั้นที่มาสเตอร์ให้ผ่านได้ และหนึ่งในนั้น

ก็คือ มังค์ ถึงแม้ว่าการทดสอบที่ผ่านมาเขาจะทำมันไม่ได้ดีนักแต่ครั้งนี้เขาทำได้ราวกับว่า

เขาค้นพบตัวเองแล้วก็ว่าได้

เราเดินทางมาถึงการทดสอบที่สี่ ดูเหมือนว่าจะเป็นเพียงแค่สนามทดสอบธรรมดา

ด้านหน้าคือหมู่บ้านเล็กๆ ในหมู่บ้านเต็มไปด้วยเป้ายิงธนูติดอยู่เต็มไปหมด ติดอยู่ใน

หน้าต่างบนดาดฟ้า และประตูตามบ้านและอื่นๆอีกมากมาย

คนคุมการทดสอบรอบนี้เป็นอัศวินผู้หญิง เธอรูปรางผอมเพรียมพร้อมกับสีบอล์นด

ยาวไปถึงเอว ดูเหมือนว่าเธอจะต้องได้รับความนิยมในหมู่หนุ่มๆแน่ๆ เหล่าอัศวินทั้งหลาย

จะต้องโอดโวยเมื่อพบเธอ เธอคงเป็นอีกคนที่ใช้คำนิยามคำว่า “สวย”

เธอไม่รอช้าที่จะทำให้ทุกคนอยู่ในความสงบโดยการยิงธนูให้เฉียดหน้าแก้มนักเรียน

คนนึง

การทดสอบครั้งนี้มีชื่อว่า ดวงตาแห่งความแม่นยำ เป้าหมายของเราคือการที่จัดการเป้าหมาย

ให้ได้มากที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ จุดเป้าหมายทุกจุดได้มีการทำเครื่องหมายไว้หมดแล้ว

ยิ่งยิงให้เข้าใกล้จุดเป้าหมายมากเท่าไหร่ ก็จะได้คะแนนเยอะขึ้นเท่านั้น คุณจะต้องตัดสินใจ

เองว่าความไวหรือความแม่นยำกันแน่ที่สำคัญ

ผมค่อนข้างตื่นเต้นกับการทดสอบในครั้งนี้เพราะมันเหมือนกับการที่ผมใช้ดวงตามังกร

ที่จะสามารถเห็นเหตุการ์ณก่อนได้และมองเป้าหมายได้ง่ายขึ้น แม้ว่าผมจะไม่เคยใช้ธนูมาก่อน

แตมันก็ดูไม่น่าจะเป็นปัญหาอะไร

ในการทดสอบทุกครั้งคนที่ทำได้ดีที่สุดก็หนีไม่พ้นไอลาน ซอลเวียและแกรี่

พวกเขาได้คะแนนเป็นอันดับสองรองจาก นักเรียนคนนึงเธอชื่ มาร์ธา วูดลอค

ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ทำให้รู้สึกคุ้นเคยกับชื่อนี้ แม้แต่รุปร่างก็คุ้นเหลือเกิน

เธออยู่ในชุดเดรสยาวสีเขียว ผมยาวสีน้ำตาล ผมมั่นใจได้เลยว่าจะต้องเคย

เจอเธอที่ไหนมาก่อนแน่ๆ

ตอนนี้ก็ถึงเวลาของผม ผมรีบเดินหยิบธนูบนโต๊ะก่อนที่จะมุ่งหน้าไปที่สนาม พร้อมกับ

สำรวจว่าจุด X ที่อยู่ตามจุดเป้าหมายอยู่ตรงไหนบ้าง ก่อนที่มาสเตอร์จะให้สัญญาณว่า

เริ่มได้ ผมได้แอบเปิดดวงตามังกรไว้ก่อนแล้ว มันทำให้ผมสามารถมองเห็นเป้าหมาย

ที่อยู่ข้างหน้าได้อย่างชัดเจน และมองเห็นได้ว่าจะจัดการอันจุดไหนได้ก่อนกัน

“เริ่มได้” เธอตะโกน

ผมหยิบคันธนูมาจากด้านหลังและยิงให้สุดแรงเท่าที่ผมจะทำได้

“โป๊ะ!!!!”

เสียงของคันธนูที่ตกล่วงลงพื้นพร้อมกับสายของธนูที่ขาดไป ผมมองไป

ยังมาสเตอร์พร้อมกับสงสัยว่าสถานการ์ณแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง?

“เรื่องของโชคคือส่วนนึงของการทดสอบนะ” เธอพูด

ผมเดินกลับมาที่นั่งพักพร้อมกับการยิงเป้าหมายเป็น ศูนย์….

ตอนที่ 34 โชคร้าย

Chapters Comments

MANGA DISCUSSION

ใส่ความเห็น ยกเลิกการตอบ

Fonts

Text size

Background