นิยาย ZOMBIE SISTER STRATEGY- ซอมบี้ส…

บทที่ 98-99 : รูปลักษณ์ปัจจุบันของเธอ

หลังจากเข้ามาในพื้นที่อวกาศของเธอแล้วหลินเสี่ยวปรากฏตัวขึ้นของกองเฟ อร์นิเจอร์ของชิวลี่ลี่ซึ่งทําการเคลียร์มาจากบ้านของเจ้าของเดิมที่ชิวลี่ลี่เข้าไปอาศัยเธอยังไม่ได้แยกประเภทมันดัง นั้นสิ่งเหล่านี้จึงถูกกองสุมรวมไว้ที่นี่

หลินเสี่ยวซื้อค้นได้แป๊บนึงก็พบโต๊ะ เครื่องแป้งเธอดึงลิ้นชักออกมาแล้วหยิบกรรไกรไป

ในอีกด้านหนึ่งจุนจุนได้ยินเสียงที่เธอทําในความเป็นจริงเธอรู้สึกถึงหลิน เสียวก่อนหน้านี้หลังออกมาจากทะเลสาบแต่ไม่ได้ออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นอย่างไรก็ตามเธอออกมาในครั้งนี้และเด็กน้อยไม่ได้ติดตามเธอ

เมื่อเธอออกมาจากพื้นที่เล็ก ๆ เธอเห็นหลินเสี่ยวกําลังตัดผมที่พันกันด้วยกรรไกร

“คุณน่าจะทํานานแล้ว! ผมของคุณน่าเกลียดกว่าผีเสียอีกพวกมันยังคงดูแย่อยู่แม้ว่าคุณจะมัดมันก็ตามจุนจุนคิด

ในไม่ช้า หลินเสี่ยวก็ได้ผมทรงบ๊อบและรู้สึกได้ถึงความเย็นจากท้องของเธอหัวของเธอดูเหมือนจะเบากว่าเมื่อก่อนมากและเธอก็รู้สึกดีทีเดียวอย่างไรก็ตามก่อนที่เธอจะวางกรรไกรลงเธอหันไปพบว่าจุนจุนกําลังมองเธอด้วยสีหน้าแปลก ๆ จากระยะห่างไม่ไกลมากนัก

ทรงผมที่ไม่สมมาตรและยุ่งเหยิงของเธอช่างแย่มาก!

ในที่สุดจุนจุนก็ทนมองผมของหลินเสี่ยวไม่ได้อีกต่อไป เธอเดินไปชี้กรรไกรในมือของหลินเสี่ยวแล้วชี้ที่หัว ของเธอ

หลินเสี่ยวเข้าใจความหมายของเธอจุนจุนต้องรู้สึกว่าทรงผมใหม่ของเธอน่าเกลียดมากแน่ ๆ และต้องการช่วยใน การตัดผมให้เธอ

หลินเสี่ยวไม่มีกระจก ดังนั้นเธอจึงไม่รู้ว่าตอนนี้ผมของเธอดูเป็นอย่างไรแต่เมื่อพิจารณาจากรูปลักษณ์ใบหน้าของ นจุน เธอรู้ว่ามันอาจจะดูแย่มากทีเดียว

จุนจุนจึงจับกรรไกรยกขึ้นมาจากนั้นส่งสัญญาณให้หลินเสี่ยวย่อตัวลง

หลินเสี่ยวปฏิบัติตามจากนั้นก็รู้สึกได้ถึงอีกฝ่ายดึงและตัดผมของเธอสอง สามนาทีต่อมาจุนจุนวางกรรไกรลงแล้วตบบ่าเธอ

หลินเสี่ยวยืนขึ้น แตะที่หัวของเธอพบว่าผมของเธอสั้นและดูเรียบร้อยกว่าเมื่อก่อนมาก

ในขณะนั้นเอง จุนจนพบกระจกจากข้าวของของชิวลี่ลี่จากนั้นก็มันขึ้นส่องไว้ที่หน้าของหลินเสี่ยว

หลินเสี่ยวประหลาดใจกับผมสั้นของเธอและใบหน้าที่มีแผลเป็นในกระจก ดัง นั้น เธอจึงยึดกระจกโดยอัตโนมัติและเต รียมที่จะมองดูตัวเองอย่างใกล้ๆ

ก่อนหน้านี้เธอไม่มีโอกาสได้มองตัวเองในกระจกเธอได้เรียนรู้ว่าลเถียนหยูมีใบหน้าที่สวยงามจากความทรงจําในยุคหลังแต่ไม่เคยเห็นใบหน้านั้นด้วยตาของเธอเองทั้งหมดที่เธอมีคือความทรงจําในหัวของเธอ

ในขณะนี้เธอเห็นใบหน้ารูปไข่ในกระจกใบหน้าค่อนข้างเล็ก ดังนั้นจึงได้รับความเสียหายอย่างสมบูรณ์จากรอยแผลเป็นขนาดใหญ่สองสามแห่งบนนั้นเธอเห็นว่าตาของเธอเป็นสีดํา จมูกตรงและ ริมฝีปากของเธอดูปกติโดยไม่แตกเหมือนซอมบี้ตัวอื่น ๆ
เธอนึกภาพตัวเองที่มีใบหน้าแตกและรู้สึกว่านั่นจะน่ากลัวกว่ารอยแผลเป็นบนใบหน้าเสียอีก
จากนั้นเธอก็มองเข้าไปใกล้ ๆและพบว่าปากของเธอสวยจริงๆ ปากของเธอ ไม่เล็กหรืออวบอิ่มแต่มีรูปร่างที่สวยงาม ริมฝีปากบนบางกว่าริมฝีปากล่างเล็กน้อยหลินเสี่ยวรู้สึกว่าปากของเธอดูดีแม้ว่ามันจะไม่ใช่ของเธอจริงๆก็ตาม

จมูกตรงของเธอค่อนข้างสะดุดตาเนื่องจากเป็นสิ่งแรกที่เธอสังเกตเห็นบน ใบหน้าของเธอ ดวงตาของเธอเป็นสีดําสนิทจนมองไม่เห็นรูม่านตาของตัวเอง ดวงตาคู่นั้นก็สวยเช่นกันเชิดขึ้นเล็กน้อ ยที่ปลายด้วยขนตายาวและงอน

ไม่มีรอยแผลเป็น ดวงตาเธอจมูกและปากจะดูสวยงามบนใบหน้าของเธอมีรูปร่างสมบูรณ์

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครในฐานที่เคยเห็นใบหน้าที่ไม่ได้แต่งหน้าของลรี่เถียนหยูแน่นอนว่าผู้คนแทบจะไม่เห็นสิ่งนี้นก่อนวันสิ้นโลกเพราะเธอเริ่มเรียนรู้วิธีการแต่งหน้าตั้งแต่เธออายุสิบหกหลังจากนั้นเธอก็เริ่มแต่งหน้าทุกวันแม้กระทั้งลวีเถียนหยีก็ไม่เคยเห็นเธอโดยไม่ต้องแต่งหน้าตั้งแต่นั้นมาเพราะเมื่อเธอล้างมันออกเธอจะอยู่ในห้องของเธอโดยไม่ออกมาเลย

ตั้งแต่นั้นมาทุกคนที่คุ้นเคยกับเธอตอนนี้จําได้เพียงใบหน้าที่ถูกแต่งหน้าหนาๆในโลกหลังลันสิ้นโลกผู้คนไม่สนใจอะไรมากไปกว่าท้องที่รู้สึกหิวและอาศัยอยู่ในสถานที่ที่ดีโดยไม่ถูกซอมบี้กิน มนุษย์ส่วนใหญ่หลงลืมเครื่องสําอางที่ไร้ค่าหลังจากการล่มสลาย แต่มีราคาแพงก่อนหน้านั้นแต่ลวเป็นหยูรวบรวมพวกมันได้มากมาย!

เธอแลกเปลี่ยนอาหารที่หยางเฉามอบให้เพื่อเป็นเครื่องสําอางของเธอด้วยเหตุนั้นหยางเฉาจึงต้องการฆ่าเธอห ลายครั้ง ครั้งหนึ่งเธอแลกข้าวขัดสีหนึ่งถุงเพื่อลิปสติก!ในตอนนั้นหยางเฉาไม่ได้ฆ่าเธอเพราะเขายังต้องการให้เธอมีรูปร่างและใบหน้าที่สวยงาม

เมื่อความทรงจําเหล่านี้ปรากฏขึ้นใน ความคิดของหลินเสี่ยวเธอรู้สึกว่าลี่เถียนหยูใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือยโดยแท้จริงไม่น่าแปลกใจที่หยางเฉาเบื่อเธอในไม่ช้าและถึงกับฆ่าเธอ

เมื่อเห็นว่าผมที่ยุ่งเหยิงของเธอสั้นและดูเรียบร้อยทันใดนั้น หลินเสี่ยวก็รู้สึกว่าอารมณ์ของเธอดีขึ้น

เธอไม่ได้คาดหวังว่าการตัดผมของเธอจะประสบความสําเร็จขนาดนี้ผมของเธอไม่สามารถปกปิดรอยแผลเป็นบนใบหน้าได้อีกต่อไป แต่ไม่นานรอยแผลเป็นเหล่านั้นก็จะหายเป็นปกติหลังจากเรียนรู้ว่าพลังงานในทะเลสาบสามารถแก้ไขร่างกายของเธอได้หลินเสี่ยวเลิกกังวลเกี่ยวกับใบหน้าของเธอ

ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอสามารถกระตุ้นพลังงานในทะเลสาบด้วยพลังงานที่มีอยู่ในนิวเคลียสของซอมบี้ตัวอื่นซึ่งไม่ต้องใช้ความพยายามมากนักเพราะสิ่งที่เธอต้องทํามีเพียงแค่โยนเป้าหมายลง ไปในทะเลสาบ ตอนนี้เธอสามารถทําให้ตัวเองล่องหนได้ดังนั้นเธอจึงไม่ต้อ งกลัว!

การล่องหนของเธอเป็นเครื่องมือที่ดีที่สุดในการลอบโจมตีและคงไม่มีประโยชน์ไปกว่านี้แล้ว!

เธอมองไปที่ใจกลางทะเลสาบจากนั้นหันกลับไปที่กระจกเพื่อมองดวงตาที่มืดมิดและเย็นชาของเธอ เธอรู้สึกว่าต้องหาแว่นกันแดดเพื่อปกปิดดวงตาคู่นั้นดังนั้นเธอจึงสงสัยว่าชิวลี่ลี่อาจมี เก็บไว้ตอนรวบรวมบางส่วน

ด้วยความคิดนั้น เธอจึงวางกระจกไว้ในมือของจุนจุนจากนั้นก็เริ่มค้นหา

ขณะที่หลินเสียวกําลังมองหาแว่นกันแดดชิวลี่ลี่ยืนอยู่บนก้อนหินรอให้เธอปรากฏตัวทันใดนั้นดวงตาของเธอก็ ขยับ จากนั้นเธอก็หันหน้าไปที่ถนนตามทิศทางที่พวกเขากําลังเดินทางมา

อาจเป็นเพราะสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในบริเวณนี้ถูกกําจัดโดยซอมบี้ระดับสี่ที่ตายแล้วมันจึงเงียบไปหมดในตอนนี้ และเสียงดังเล็กน้อยก็ดึงดูดความสนใจของชิวลี่ลี่ทันทีแต่แน่นอนเธอยังคง สัมผัสได้แม้ว่าบริเวณนี้จะมีเสียงดังก็ตาม

ห่างออกไปหลายไมล์ มีรถดัดแปลงที่พบเห็นได้ทั่วไปขับตรงมาทางที่เธออ

มีคนนั่งอยู่ในรถแปดคน ขณะที่ผู้หญิงแปลกหน้านั่งอยู่ด้านบนอย่างใจเย็นมันเป็นทีมล่าซอมบี้ที่มีสมาชิกเก้า คน

ผู้หญิงที่นั่งอยู่บนรถนั้นหน้าตาธรรมดาผมของเธอมัดเป็นหางม้าสูงเธอ นั่งขัดสมาทหลังตรงเธอนั่งอยู่บนรถอ ย่างมั่นคงมาก ดังนั้น ไม่ว่ารถจะเลี้ยวเร็วแค่ไหนหรือกระแทกแรงแค่ไหนเธอก็นิ่งอยู่เสมอ

เธอหันหน้าไปทางท้ายรถ ดูเพรียวเล็กน้อยเธอสวมชุดกีฬาทรงเข้ารูปซึ่งเน้นช่วงเอวที่บางและตรง

ใบหน้าของเธอดูธรรมดาแต่ไร้ที่ติในโลกหลังการล่มสลายที่ผู้หญิงขาดแคลนผู้หญิงที่มีใบหน้าเกลี้ยงเกลาจะ ถือว่าน่ารักที่เดียว

…เฉพาะในกรณีที่ใบหน้าของเธอดู อบอุ่นขึ้นเล็กน้อย

บทที่ 99 : การปรากฏตัวของมนุษย์

ผู้หญิงคนนั้นดูเย็นชาและปราศจากการแสดงออกสายตาของเธอจับจ้องตรงไปที่ท้ายรถโดยไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ดูเหมือนเธอจะไม่ตื่นตัวหรือระวังตัวด้วยซ้ําเธอไม่ตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อมโดย รอบอย่างสิ้นเชิง

ผู้หญิงหน้าเย็นคนนี้ให้ความรู้สึกที่แข็งแกร่งและดาบคาตานะอัน แหลมคมวางอยู่บนเข่าของเธอ

ในทางตรงกันข้าม คนที่นั่งอยู่ในรถเป็นผู้ชายทั้งหมด
ดูเหมือนไม่ถูกต้องที่กลุ่มผู้ชายจะปล่อยให้ผู้หญิงนั่งบนหลังคารถตามลําฟังอย่างไรก็ตามไม่มีใครในรถที่สา มารถเอาชนะผู้หญิงคนนั้นได้ดังนั้นพวกเขาจึงนิ่งเงียบและปล่อยให้เธอนั่งบนรถตามที่เธอต้องการ

“พายุทอร์นาโดที่สร้างโดยซอมบี้พลังลมนั้นมีความสามารถในการทําลายล้างสูง และอาจถึงระดับห้าแล้วคราวนี้เราจะได้มันจริงๆเหรอ? ในครั้งสุดท้ายมีหลายคนเสียตายแล้วนะแต่เราก็ยังล้ม เหลว”คนในรถกล่าว

“สิ่งที่นายกลัวคืออะไร? คราวนี้เราไม่พบนักสู้ที่ขับเคลื่อนด้วยโลหะระดับห้าแล้ว? และมีพวกเรามากมายเราจะล้มเหลวในการฆ่าซอมบี้ระดับสี่ได้อย่างไร? ฉันกลัวว่าคนอื่นจะคว้ามันไปก่อนเราถ้าเราไม่ทําให้ได้เร็วที่สุด”

“คุณถูก! ความลับได้รั่วไหลออกไปคนอื่น ๆ พบว่ามีซอมบี้ระดับสี่ที่มีพลังพิเศษอยู่ในบริเวณนี้ถ้าเราไม่เคลื่อนที่เร็วขึ้นมันก็จะไม่ใช่การต่อสู้ของเราอีก ต่อไป”

“มันเป็นเพราะไอ้สารเลวคนนั้นแค่ขนมปังถุงเดียวเขาบอกคนอื่น ๆ เกี่ยว กับสิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งสุดท้ายถ้าทุกวันนี้เขาไม่ได้ติดตามรองหัวหน้านะ ฉันจะทรมานเขาจนตาย”

“ใจเย็น ๆ นายยังจะมีโอกาส! แต่สิ่งสําคัญอันดับแรกตอนนี้คือการได้รับนิวเคลียสของซอมบี้นิวเคลียสของ ซอมบี้ระดับสี่และระดับสามอีกหนึ่งโหลถึงจะทําให้เราได้รับอาหารและอาวุธ มากมาย ซึ่งจะอยู่ได้นานหนึ่งเดือน”

“และผ้าห่ม! นรกชิบกลางคืนที่ผ่านมามันหนาวจัด! ฉันไม่มีเตียงอุ่น ๆ ให้นอนที่บ้านด้วยซ้ํา”

“ใช่หัวหน้าไฟโลกันต์ได้เผาฐานไปครึ่งหนึ่งแล้ว ใครกล้าเข้าใกล้แถ วนั้นตอนนี้และลูกชายของไอ้สารเลยนั่นชื่อหยางเจี้ยนหัวมันจริงๆแหละที่แทงข้างหลังหัวหน้าของเราไอ้ขยะ!”

“เป๊ะ! ถ้าหัวหน้าของเราไม่พาพวกเราทั้งหมดเข้าไปในฐานทัพและให้ความ คุ้มครองเราจะรอดมาได้อย่างไรจนถึงตอนนี้? ฉันไม่คิดเลยจริงๆว่าหยางเจี้ยนหัวจะถูกซื้อโดยฐานอื่นและจะหักหลังเรา! เพราะมันเลยเราจึงไม่สามารถใช้ชีวิตอย่างสงบสุขในฐานได้อีก ต่อไป”

“ฉันได้ยินมาว่าหยางเจี้ยนหัวกําลังตามล่าหัวหน้าและคนของเขา มันต้อง การให้เฉิงหวังชูและหลินเหวินเหวินกลับมาเป็นผู้หญิงของมัน”

“ฉันหวังว่าหัวหน้าและครอบครัวของเขาจะไม่ตกอยู่ในกํามือของมันในเร็ว ๆ นี้นะหยางเจี้ยนหัวเป็นผู้มีพลังระดับหกหัวหน้าอาจมีโอกาสต่อต้านมันได้แต่ฉันได้ยินมาว่าหยางเจี้ยนหัวอยู่กับชายผู้มีพลังระดับหกอีกคนซึ่งมาจากฐานมังกรดินเพื่อช่วยเขา”
ผู้ชายในรถกําลังพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในฐานของพวกเขาอย่างไม่พอใจอย่างไรก็ตามพวกเขาไม่รู้ว่าเมื่อพูดถึงหลินเหวินเหวิน ผู้หญิงบนหลังคารถแสดงให้เห็นบางอย่างในดวงตาของเธอนั่นดูเป็นกังวล

ไม่นาน รถคันนี้ก็ขับเข้าไปในดินแดนของซอมบี้หญิงที่ขับเคลื่อนด้วยลม กลุ่มซอมบี้ตามหลังรถมายื่นมือออกไปพร้อมกับส่ายไปมาอย่างไรก็ตามซอมบี้เหล่านี้ไม่เร็วเท่ารถมีเพียงไม่กี่คนที่ระดับหนึ่งหรือสองเท่านั้นที่วิ่งเร็วกว่าระดับอื่นเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่มีโอกาส เข้าใกล้รถ

ทุกคนในรถมีปืนบรรจุอยู่ในมือพวกเขาวางปืนเล็งไว้ที่หน้าต่างเพื่อเตรียมพร้อมสําหรับเหตุฉุกเฉินดังนั้นทุกครั้งที่ซอมบี้พยายามเข้าใกล้กระสุนของพวกเขาจะจมลงในหัวของมัน

พวกเขามองออกไปนอกหน้าต่างรถด้วยความระมัดระวังในขณะที่ รถเคลื่อนตัวไปยังชิวลี่ลี่อย่างช้าๆเข้าใกล้เธอมากขึ้นเรื่อย ๆ

ดวงตาของชิวลี่ลี่เป็นประกายแสดงถึงความกลัวจากนั้นเธอก็หายไปจากที่ที่เธออยู่ซ่อนตัวอยู่ในอาคารใกล้เคียงอย่างเงียบๆเธอยืนอยู่ข้างหน้าต่างชันบนสุดมองลงไปที่พื้น

สิ่งที่เธอเคยประสบมาก่อนทําให้เธอต้ องการซ่อนตัวโดยสัญชาตญาณเมื่อเห็น มนุษย์เข้ามาใกล้ ตอนนี้เธอมีพลังแต่ก็ยังไม่เต็มใจที่จะทําร้ายมนุษย์ ทั้งที่ มนุษย์เคยทําร้ายเธอมาก่อนเธอไม่เคยคิดที่จะแก้แค้น

ในขณะที่ขับรถต่อไปในดินแดนของซอมบี้หญิงที่ขับเคลื่อนด้วยพลังลมจู่ๆ คนในรถก็พบสิ่งผิดปกติ

“เอ๊ะ? ทําไมซอมบี้ธรรมดา ๆ เหล่านั้นถึงสามารถเข้ามาได้? ก่อนหน้านี้พวกมันไม่กล้าเข้ามาใกล้บริเวณนี้แต่คราวนี้พวกมันไม่ได้หยุด เพียงแค่ ไล่ตามเราเข้ามาทําไมเป็นอย่างนั้น?”จูหยวนชิงซึ่งนั่งอยู่ที่เบาะหน้าพูดด้วยความสับสนขณะที่เขาเห็นซอมบี้ธรรม ดากลุ่มใหญ่ที่อยู่ด้านหลังรถจากกระจกมองหลัง

คนอื่น ๆ ในรถหันกลับไปและพบว่าซอมบี้กลุ่มนั้นไม่มีวี่แววว่าจะหยุด แต่ ยังคงตามหลังรถของพวกเขามาเรื่อยๆ

บางคนเคยอยู่ที่นี่มาก่อน ในขณะที่คนอื่น ๆ อยู่ที่นี่เพื่อช่วย มีเพียงไม่กี่คนที่มาที่นี่เป็นครั้งแรกยังไม่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ในพื้นที่นี้

ในสถานที่แออัดเช่นใจกลางเมือง จํา นวนซอมบี้เป็นสัดส่วนกับจํานวนคนก่อน ที่โลกเก่าจะสิ้นสุดลงอย่างไรก็ตามเมื่อจูหยวนชิงและเพื่อนร่วมทีมของเขา มาที่นี่เป็นครั้งแรกพวกเขาไม่พบซอมบี้แม้แต่ตัวเดียว ดังนั้นพวกเขาจึงรู้ว่าพวกเขาเข้าไปในดินแดนของซอมบี้ระดับสูง

ครั้งที่แล้วพวกเขามากับสิบสองคนหลังจากถูกโจมตีโดยซอมบี้ระดับสี่ด้วย พายุทอร์นาโด คนที่อ่อนแอและธรรมดาเสียชีวิตทันที ในที่สุดมีเพียงสี่หรือ ห้าคนที่มีพลังพิเศษเท่านั้นที่สามารถหลบหนีได้รวมถึงจูหยวนชิง

มนุษย์ผู้มีพลังวิเศษระดับห้าเป็นระดับที่สูงกว่าซอมบี้ระดับสี่ อย่างไรก็ตามซอมบี้ที่พวกเขามองหานั้นอยู่ในระดับ สูงสุดของระดับสี่และอยู่ห่างจากระดับ ห้าเพียงแค่ลมหายใจ ดังนั้นทีมของจู หยวนชิงซึ่งมีนักล่าซอมบี้ที่เก่งกาจระ ดับห้าเพียงคนเดียว ในเวลานั้นไม่มีใครเทียบได้กับซอมบี้พลังลมระดับสี่เลย

คราวนี้ พวกเขาพบนักสู้ระดับห้าที่มีพลังพิเศษอีกคนเข้าร่วมทีม โดยจ่ายใน ราคาสูงสําหรับบริการครั้งนี้

ปัจจุบันผู้มีอํานาจระดับห้าได้รับการพิจารณาว่าแข็งแกร่งมากในฐานของผู้ รอดชีวิตที่เป็นมนุษย์และส่วนใหญ่มีสถานะสูง โดยปกติพวกเขามีทีมหรือตําแหน่งทางการของตัวเอง แต่ถึงกระนั้ นพวกเขาบางคนก็ชอบที่จะอยู่คนเดียวและเป็นอิสระเช่นอยู่บนหลังคารถ

ผู้หญิงที่อยู่บนหลังคารถชื่อหลงชิงอิงเธอเป็นผู้หญิงแต่มีชื่อเสียงในฐานพญายมสําหรับความแข็งแกร่งของเธอ เธอเฉยเมย ไม่เคยชอบอยู่กับคนอื่นเธออยู่คนเดียวมาตลอดและแทบจะไม่เคยร่วมมือกับคนอื่นเลยเมื่อเธอออกจากฐาน

เธอไม่มีครอบครัว คนเดียวที่สนิทกับเธอคือหลินเหวินเหวินน้องสาวของหัวหน้าไฟโลกันต์

ว่ากันว่าหลงฉิงหญิงได้ให้ความช่วย เหลืออย่างดีเยี่ยมแก่หลินเหวินเหวินและครอบครัวของเธอ เพื่อให้พวกเขา หลบหนีได้สําเร็จ ด้วยเหตุนี้ผู้คนจํานวนมากจากฐานนี้จึงต้องการนําปัญหามา ให้เธอ นั่นคือเหตุผลที่เธอออกมาล่าซอมบี้อย่างน้อยเธอก็สามารถซ่อนตัว ได้สักพัก

นอกจากนี้ การออกมาที่นี่ก็ไม่เลวสํา หรับหลงชิงยิ่ง หากผู้คนจากฐานของเธอไม่ปล่อยให้เธออยู่คนเดียวเธอจะพิจารณาย้ายไปที่ฐานเมืองทะเล

ในขณะนี้ เธอกําลังวางแผนที่จะเก็บ อาหารให้ได้มากที่สุดเพื่อเตรียมพร้อมสําหรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในภายภาคหน้า