[WN]เกิดใหม่เป็นขุนนางสารชั่ว แต่ดันเป็นที่หมายปองของเหล่าสตรีสูงศักดิ์ซะงั้น? - ตอนที่ 34 เมดสาวตัวน้อยกับลูน่า
- Home
- [WN]เกิดใหม่เป็นขุนนางสารชั่ว แต่ดันเป็นที่หมายปองของเหล่าสตรีสูงศักดิ์ซะงั้น?
- ตอนที่ 34 เมดสาวตัวน้อยกับลูน่า
2ชั่วโมงต่อมา
ณ ช่วงเวลาพักเบรค 15 นาที ก่อนคาบเรียนถัดไป
เด็กสาวคนหนึ่งได้เดินไปยังห้องสมุดอย่างเร็วจี๋เพื่อเป็นการประหยัดเวลา
เธอเปิดประตูห้องสมุดอย่างไม่ลังเลและมุ่งหน้าไปยังเคาน์เตอร์และเอ่ยเรียกคุณบรรณารักษ์
“เอ่อ วันนี้ท่านลูน่ามาโรงเรียนรึเปล่าคะ?”
“ค่ะ ถ้าเป็นตอนนี้เธอน่าจะอยู่ที่ชั้นสองนะคะ”
“ขอบคุณมากเลยค่ะ ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ”
เธอก้มหัวน้อยๆขอบคุณบรรณารักษ์และรีบสับเท้าเดินมุ่งหน้าไปที่บันได
“…..”
และเธอคนนั้นก็โผล่เข้ามาในสายตา
ลูน่าที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออย่างเงียบๆ ที่ชั้นสอง
เธอพลิกหน้าหนังสืออย่างแผ่วเบาด้วยแววตาที่ดูง่วงงุน ปล่อยบรรยากาศอันเป็นเอกลักษณ์ที่ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้ได้
‘อย่าได้บังอาจมารบกวนฉันเป็นอันขาด’
เด็กสาวสัมผัสได้ถึงคำพูดนั้นจากบรรยากาศรอบๆตัวเธอ พลันหยุดชะงักไปชั่วครู่ แต่แล้วก็ดึงสติกลับมาในเวลาต่อมา
เมื่อลูน่าสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของใครบางคนเธอก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้น
ถ้าคนที่รู้จักลูน่าดีจะรู้ว่าพฤติกรรมแบบนี้ของเธอค่อนข้างจะต่างจากปกติ นี่บ่งบอกเลยว่าเธอเองก็ค่อนข้างรู้สึกสนใจเด็กสาวตรงหน้าเช่นกัน
ลูน่าเป็นคนเอ่ยพูดเพื่อทำลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดนี้ก่อน
“เชียซังสินะคะ สวัสดีค่ะ”
“คะ..ค่ะ! เอ่อขอโทษที่มารบกวนเวลาอ่านหนังสือนะคะ ท่านลูน่า”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
ลูน่าส่ายหัวเล็กน้อยเป็นการบอกว่าไม่ต้องคิดมากหรอก
“เอ่อ…ขอบคุณที่ช่วยดูแลท่านเบเรต์เมื่อสองวันก่อนด้วยนะคะ ได้ยินว่ากลับกันค่อนข้างช้ากว่าที่กำหนดด้วย ไม่ได้มีปัญหาอะไรกันใช่รึเปล่าคะ?”
“ค่ะ สำหรับทางนี้ไม่ได้มีปัญหาอะไรนะคะ”
“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีแล้วล่ะค่ะ ท่านเบเรต์เองก็บอกว่าที่ไปเที่ยววันนั้นมันสนุกมากเลยเหมือนกัน”
“งะ งั้นเหรอคะ…..”
เมื่อได้ยินแบบนั้นลูน่าเองก็ตอบกลับด้วยเสียงดังขึ้นอย่างไม่รู้ตัว
เรื่องแบบนี้ถ้าได้ยินจากปากเจ้าตัวอาจจะดูไม่ค่อยมีอิมแพ็คสักเท่าไหร่ แต่ถ้าได้ยินมันจากปากบุคคลที่สามมันทำให้ลูน่ารู้สึกมีความสุขมากยิ่งกว่า
“คือว่า อยากจะนั่งก่อนมั้ยคะ?”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“งั้นเหรอคะ คงจะเป็นเรื่องเร่งด่วนสินะคะ”
ลูน่าพยายามรักษาท่าทีสงบไว้โดยไม่เผยสีหน้าออกมาและเป็นคนเริ่มเข้าสู่หัวข้อหลักก่อน
“ฉันเดาว่าคุณคงมีเวลาจำกัดสินะคะ ถ้ามีอะไรก็ว่ามาได้เลยค่ะไม่ต้องเกรงใจ”
“ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงนะคะท่านลูน่า ถะ ถ้างั้นฉันขอพูดเลยนะคะ…..”
“ค่ะ”
ทันทีที่ได้การตอบรับแววตาของเชียก็เริ่มตึงเครียด เธอโค้งคำนับเล็กน้อยและพูดออกมา
“ —ขอบคุณสำหรับเรื่องเมื่อสองวันก่อนมากเลยนะคะ! ”
“….ฉันว่าฉันไม่ได้ทำอะไรที่ต้องให้มาขอบคุณเลยนะคะ ถ้าจะให้พูดจริงๆควรจะเป็นฉันที่จะต้องขอบคุณมากกว่า”
—พอได้ยินเธอพูดว่าเมื่อสองวันก่อน ลูน่าก็นึกถึงการเดทกับเบเรต์ขึ้นมาทันที
“อะ แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็อยากขอบคุณอย่างเป็นทางการอยู่ดีค่ะ ตอนที่กำลังเดทกับท่านเบเรต์ ท่านลูน่าเองก็พูดถึงเรื่องของฉันไว้เยอะเลยสินะคะ”
“เรื่องนั้นเองหรอกเหรอ มันสร้างปัญหาอะไรให้คุณรึเปล่าคะ ฉันเองก็พูดเอาตามใจชอบโดยไม่ได้ขออนุญาตคุณก่อนด้วย”
“ไม่ใช่แบบนั้นเลยค่ะ! มันกลับกันเลยต่างหาก ฉันถูกท่านเบเรต์ชมซะยกใหญ่เลยล่ะค่ะ! ”
“ถ้าเป็นแบบนั้นฉันก็สบายใจแล้วค่ะ ดีใจด้วยนะคะ”
“ค่ะ! ได้ทั้งกิ๊บติดผมและก็สร้อยคอเป็นของขวัญ แถมยังถูกลูบหัวด้วยล่ะค่ะ! เอเฮะเฮะ~ …..ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณท่านลูน่ามากจริงๆนะคะ! ”
“……”
เชียอวดกิ๊บติดผมและสร้อยคอด้วยรอยยิ้มกว้างๆอย่างมีความสุข แต่สำหรับลูน่ามันเหมือนเป็นการชวนหาเรื่องที่ดูใสสื่อบริสุทธิ์เสียมากกว่า
ไม่แปลกเลยที่ลูน่าในตอนนี้จะเงียบปากไว้
เธอนั้นได้ของขวัญสองชิ้นเช่นเดียวกับเชีย แต่สิ่งที่ต่างกันก็คือเธอไม่ได้โดนลูบหัว
ความรู้สึกขุ่นมัวที่ชื่อว่าความอิจฉาก็ได้งอกเงยขึ้นมาในใจของลูน่า
‘เป็นผลลัพธ์จากการพยายามอย่างนักในทุกๆวันนั่นแหละค่ะ’ ลูน่าพยายามจะพูดเสริมกับเชียแบบนั้น แต่ว่าปากของเธอมันกลับไม่ขยับเลยสักนิดเดียว
เพียงแค่เห็นสีหน้าของเชียความขุ่นมัวของลูน่าก็มีแต่จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
“….เชียซัง”
“คะ?”
“ขอบอกไว้ก่อนเลยนะคะ ฉันเองก็ได้รับของขวัญจากเขาเหมือนกันค่ะ เป็นของที่วิเศษมากๆด้วยค่ะ ”
“เป็นอย่างงั้นเหรอคะ!?”
“ค่ะ”
ลูน่าหยิบที่คั่นหนังสือโลหะแวววาวออกมาจากหนังสือและแสดงให้เชียดูเป็นการขิงกลับ
‘เป็นไงล่ะ ฉันเองก็มีเหมือนกันเหอะ! เริ่มอิจฉาฉันแล้วล่ะสิ—’ ลูน่าตอบโต้เชียด้วยความคิดแบบนั้น แต่ทว่า….
“อุหวาา~ สวยจังเลย มันวิเศษมากอย่างที่พูดเลยค่ะ”
“…….”
การตอบสนองกลับไม่เป็นไปตามที่ลูน่าคิดเลยสักนิด
เชียประสานมือยิ้มอย่างสดใส และพูดต่อ
“ตอนก่อนออกไปเดทท่านเบเรต์คิดแผนต่างๆไว้เยอะแยะเลยล่ะค่ะ ท่านลูน่าอยากฟังรายละเอียดเรื่องนั้นด้วยมั้ยค่ะ! ท่านลูน่าจะต้องชอบแน่นอนเลยค่ะ!! ”
“….อะ เอ่อ ไม่ต้องบอกถึงขนาดนั้นก็ได้ คือว่า…มันน่าอายน่ะค่ะ”
เดิมทีแล้ว ลูน่าก็แค่ต้องการขิงคืนเชียที่มาขิงใส่เธอก่อน
แต่ว่าการโต้กลับของเชียกลับไม่เป็นอย่างที่คิด
ลูน่าได้พ่ายแพ้ให้กับความใสซื่อของเธออย่างสิ้นเชิง ลูน่ายังคงรู้สึกไม่สบายใจอยู่จึงเริ่มเปลี่ยนเรื่องคุยกลับไปที่ธุระของเชียอีกครั้ง
“ที่ว่ามีเรื่องจะพูดด้วยมีแค่เรื่องนี้เหรอคะ”
“ค่ะ หลักๆคือฉันแค่อยากจะมาขอบคุณ ตอนนี้ก็ได้ขอบคุณไปแล้ว มีแค่นี้แหละค่ะ”
“….งั้นเหรอคะ ฉันเดาว่าคุณคงจะเคลื่อนไหวร่างกายบ่อยสินะคะ เพราะงั้นก็ระวังจะทำสร้อยหล่นหายไปด้วยนะคะ การดูแลรักษาก็เป็นสิ่งสำคัญนะคะ ”
“ขอบคุณค่ะ เอเฮะเฮะ”
“…..”
นักเรียนคลาสเมดที่คะแนนรวมสูงที่สุดในโรงเรียน เมื่อมองดูใบหน้าของเธอที่สดใสและอบอุ่นราวกับจะหลอมละลาย ลูน่าก็ได้คิดว่าเธอคงจะได้จดหมายแนะนำจากทางพระราชวังหลังจากเรียนจบแน่ๆ
‘อย่าให้รูปลักษณ์ภายนอกของเธอมาหลอกตาได้เป็นอันขาด’
‘ถ้าฉันน่ารักเหมือนกับเธอ…เขาจะอยากลูบหัวฉันมั่งรึเปล่านะ..’
“ถะ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ! ”
“….เอ่อ เชียซัง คือว่ามีอีกเรื่อง”
“คะ!?”
“เรื่องเล่าเกี่ยวกับเจ้านายของคุณ ถ้าไม่ติดอะไรช่วยมาเล่าให้ฉันฟังอีกจะได้มั้ยคะ คือว่าฉันสนใจนิดหน่อยน่ะค่ะ”
“เป็นอย่างนั้นเองเหรอคะ! ถ้างั้น คือว่าเมื่อวานนี้…—”
“….เอาไว้ทีหลังก็ได้ค่ะ เดี๋ยวจะไปเรียนคาบต่อไปสายเอานะคะ”
“อ๊ะ จริงด้วยค่ะ! ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ”
เชียตรวจดูนาฬิกาของเธอ รีบโค้งคำนับ และรีบแจ้นหายไปอย่างรวดเร็วราวกับพายุ
ความเงียบสงบก็ได้กลับมาเยือนสถานที่นี้อีกครั้ง
“…..เป็นคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวเหมือนกันนะคะ เธอคนนั้น”
ใบหน้าที่มีความสุขอย่างออกนอกหน้าที่เธอมักจะแสดงมันออกมาให้เห็นก็ต่อเมื่อมีเรื่องเกี่ยวข้องกับเบเรต์
การกระทำทั้งซื่อตรงและเข้าใจง่าย แม้กระทั่งการเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงแต่ก็ยังคงรักษาความสง่างามเอาไว้ได้
มนุษย์เราสามารถเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้เลยงั้นเหรอ…… ลูน่าได้แต่ครุ่นคิดกับเรื่องเมื่อกี้และถอนหายใจพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้ของเธอ
“เอาล่ะ…เมื่อกี้นี้อ่านถึงไหนแล้วนะ…”
จากนั้น ลูน่าก็เอาที่คั่นหนังสือที่เพิ่งเอาออกมาอวดเชียวางมันกลับไปที่เดิม เสียงครํ่าครวญแห่งความรู้สึกผิดก็ได้ดังขึ้นในห้องสมุดอย่างแผ่วเบาและจางหายไป
TN: ช่วงนี้อาจจะไม่ค่อยได้ลงถี่มากนะครับ งานเยอะมากเลยเวลาเล่นเกมยังไม่ค่อยจะมีเลย ฮืออ