(WN)The Pain of an Inferior: A Blistering Love Comedy That Begins After a Broken Heart (ฮาเร็มที่เริ่มต้นหลังจากอกหัก) - ตอนที่ 3 ความเจ็บปวดของผู้ด้อยกว่า 3

ชีวิตที่โรงเรียนของฮารุกะเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

ในวันแรกของการเรียนเมื่อสองเดือนที่แล้ว ฮารุกะรู้สึกดีใจอย่างยิ่งเมื่อพบว่าเขาได้อยู่ห้องเดียวกับมิยาโกะ เขามีความสุขมากเพราะคิดว่านี่คือการตัดสินใจที่ถูกต้องในการสมัครเข้าเรียนที่โรงเรียน A-10 Academy ซึ่งเป็นโรงเรียนมัธยมที่มีการคัดเลือกเข้ายากที่สุดในภูมิภาคคันโต โดยไม่สนใจสิ่งอื่น ๆ เขาเพียงแค่ตั้งใจเรียนอย่างหนักเพื่อให้ผ่านการสอบคัดเลือกเข้าเรียน

โชคร้ายที่ซุนได้มาอยู่ในห้องเดียวกับพวกเขาด้วย แต่ถึงแม้ว่าฮารุกะจะเป็นคนเดียวที่อยู่ในห้องเดียวกับมิยาโกะ เขาก็ยังมีลางสังหรณ์ว่าเรื่องนี้คงจะจบลงด้วยผลลัพธ์เดียวกันอยู่ดี

ฮารุกะใฝ่ฝันถึงชีวิตในโรงเรียนที่ใช้เวลาร่วมกับมิยาโกะ แต่กลับกลายเป็นนรกบนดิน

วันเวลาที่เขาต้องยืนอยู่นอกวง มองดูกลุ่มหนุ่มหล่อและสาวสวยที่เปล่งประกายสดใส โดยมีซุนอยู่ในกลุ่มนั้น กำลังรอเขาอยู่

กลุ่มที่ซุนและมิยาโกะอยู่ เป็นกลุ่มชนชั้นสูงของโรงเรียน เต็มไปด้วยคนที่มีอิทธิพล แม้ว่าฮารุกะที่ไม่มีความสนใจอะไรเป็นพิเศษและไม่เก่งในการพูดจะพยายามฝ่าเข้าไปในกลุ่มนั้น เขาก็เหมือนปลาที่ถูกโยนออกจากน้ำ ไม่มีทางทำอะไรได้ และสุดท้ายก็คงจบลงอย่างแน่นอน

เขาทำได้แค่ถอนหายใจอย่างหนักเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รูัในวันนี้

“ซื้อต่างหูคู่ใหม่อีกแล้วเหรอ ฮารุกะ”

ฮารุกะไม่อยากเห็นมิยาโกะคุยกับผู้ชายคนอื่นด้วยท่าทางมีความสุข จึงจ้องออกไปนอกหน้าต่างเพื่อหนีจากภาพนั้น

เด็กชายที่นั่งอยู่ข้างหน้า หันมาหาฮารุกะแล้วเริ่มพูดคุยกับเขาด้วยท่าทีสบาย ๆ เขาคืออิเสะ เรีย เพื่อนเพียงคนเดียวของฮารุกะ

เรียแตะที่ต่างหูสีเงินของฮารุกะโดยไม่ลังเล ฮารุกะไม่ได้ขัดขืนและปล่อยให้เขาทำตามที่ต้องการ แม้จะรู้สึกคันเล็กน้อยก็ตาม

“นี่ซังให้มาเมื่อวาน ฉันเลยใส่มาน่ะ”
“พี่สาวอีกแล้วเหรอ พวกคุณดูสนิทกันดีนะ”

เรียเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาน่ารัก มีผมบลอนด์ยาวสลวยรวบเป็นปม ใบหน้าดูเป็นกลางและเกือบจะเป็นผู้หญิง ตาของเขาห้อยลงมาเล็กน้อยเหมือนง่วงนอนตลอดเวลา

เขาดูสูงเมื่อเทียบกับรูปร่างที่ดูเป็นผู้หญิง โดยสูงประมาณ 173 เซนติเมตร เขามาถึงวัยที่เสียงของเขาควรจะเปลี่ยนเป็นโทนเสียงที่ทุ้มกว่านี้แล้ว แต่กล่องเสียงของเขากลับไม่เด่นชัด ทำให้ฟังดูเหมือนผู้หญิงเสียด้วยซ้ำ

นอกจากนี้ เขายังสวมชุดนักเรียนหญิงโดยไม่รู้สึกอึดอัดราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ ไม่มีใครสามารถรู้ได้เลยว่าเขาเป็นผู้ชาย เว้นแต่จะเปิดดูโปรไฟล์ของเขา

ถึงแม้ว่าเขาจะมีทักษะการสื่อสารที่ยอดเยี่ยมและมีรูปลักษณ์ที่โดดเด่นซึ่งอาจทำให้เขาเป็นที่นิยมอย่างมาก แต่ในโรงเรียนนี้ เขากลับมีชื่อเสียงที่ต่ำยิ่งกว่าฮารุกะเสียอีก

แม้ว่าเขาจะมีรูปร่างหน้าตาที่สวยงามและมีเสน่ห์ แต่เด็กคนนี้กลับมีอดีตที่มืดหม่น เขาเป็นพลเมืองระดับ E ซึ่งแทบไม่เคยได้ยินมาก่อน ดูเหมือนว่าระดับของเขาจะแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดของเขา

แม้ว่าจะไม่มีการกำหนดอย่างแน่ชัด แต่ระดับ E ถือเป็นพลเมืองที่ถูกมองว่ามีพฤติกรรมไม่ดี และถือเป็นอันตราย

ตามระบบการจัดอันดับอย่างคร่าว ๆ พลเมืองทั่วไปที่ปฏิบัติตามกฎหมายจะเริ่มต้นที่อันดับ C หากกระทำความผิดเล็กน้อยจะถูกลดระดับเป็นอันดับ D ในขณะที่การฆ่าหรือการข่มขืนจะทำให้ระดับลดลงไปถึงอันดับ F ซึ่งเป็นอันดับต่ำสุด ส่วนเรียที่เป็นพลเมืองระดับ E จึงให้ความรู้สึกว่าเขาน่าจะเคยทำเรื่องเลวร้ายบางอย่าง

เนื่องจากทุกคนสามารถเข้าถึงข้อมูลเกี่ยวกับยศของพลเมืองได้ง่าย ยศของเรียจึงเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางไม่เพียงแต่ในห้องเรียนเท่านั้น แต่รวมทั้งโรงเรียนด้วย เป็นเรื่องยากมากที่จะพบใครสักคนที่มียศ E ซึ่งบ่งชี้ว่าเป็นผู้กระทำความผิดร้ายแรง

โฆษณาชวนเชื่อที่ได้ยินบ่อย ๆ ในวัยเด็ก ก็คือผู้ที่ก่ออาชญากรรมจะถูกมองว่าต่ำต้อยเหมือน ๆ กัน และควรได้รับการปฏิบัติอย่างเย็นชา พวกเขาไม่สมควรได้รับการปฏิบัติเหมือนมนุษย์ทั่วไป

แม้ว่าเรียจะยังไม่เคยถูกทำร้ายอย่างเปิดเผย แต่เขาก็ยังโดนมองด้วยสายตาดูถูกจากทุกคนที่อยู่รอบตัวเขา

ในฐานะที่เป็นพลเมืองระดับ E ทุกคนไม่สงสัยเลยว่าเรียต้องเคยทำสิ่งเลวร้ายบางอย่าง แต่สำหรับฮารุกะที่เฝ้าสังเกตเรียทุกวัน มักจะสงสัยบ่อย ๆ ว่าเขาเป็นคนที่มีพฤติกรรมแบบนั้นจริงหรือ

*เขาคงมีด้านที่ไม่อาจจินตนาการได้ซ่อนอยู่* ฮารุกะคิด แต่ถึงอย่างนั้น ฮารุกะก็ยอมรับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นโดยไม่คิดอะไรมากนัก เรียมีออร่าลึกลับที่แผ่ออกมา ฮารุกะกลัวว่าการไปยุ่งเกี่ยวมากเกินไปอาจเปิดเผยสิ่งที่เขาไม่ควรจะรู้

จนถึงตอนนี้ เรียคือเพื่อนคนเดียวที่ฮารุกะมีที่โรงเรียน ทั้งสองสนิทสนมกันมากจนใช้เวลาส่วนใหญ่ร่วมกันในช่วงสองเดือนแรกหลังจากโรงเรียนเปิดเทอม พวกเขามักจะไปเที่ยวด้วยกันหลังเลิกเรียน แม้กระทั่งในวันหยุดสุดสัปดาห์ ฮารุกะสงสัยว่าทำไมพวกเขาถึงเข้ากันได้ดีนัก

ในยุคปัจจุบัน อันดับพลเมืองของคนที่พวกเขาคบหาด้วย หรือแม้กระทั่งตัวของพวกเขาเอง ถูกมองว่าเป็นสิ่งสำคัญและมีผลต่อความสัมพันธ์ในอนาคต ตราบใดที่ฮารุกะยังเกี่ยวข้องกับเรียที่เป็นพลเมืองระดับ E เขาก็ไม่ควรคาดหวังว่าจะมีเพื่อนใหม่เพิ่มนอกจากเรีย

อย่างไรก็ตาม วันที่เขาใช้เวลาร่วมกับเรียนั้นเต็มไปด้วยความสุขและสนุกสนาน จะให้ฮารุกะพูดว่าเขาไม่ต้องการเพื่อนคนอื่นนอกจากเรียก็คงเป็นการโกหก แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกไม่พอใจกับสถานการณ์ในตอนนี้

ฮารุกะสามารถลืมมิยาโกะได้ก็ต่อเมื่ออยู่กับเรียและพี่สาวเท่านั้น การได้อยู่กับพวกเธอคือช่วงเวลาที่สามารถรู้สึกสงบและผ่อนคลายได้ พวกเธอคือแหล่งพึ่งพิงและเยียวยาจิตใจของฮารุกะ

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากพี่สาวของฮารุกะดูเหมือนว่าจะยุ่งกับงานในช่วงนี้ เขาจึงต้องอยู่กับเรียบ่อยขึ้น อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“เรีย วันอาทิตย์นี้อยากไปเดทกับฉันไหม?”

“เดทอีกแล้วเหรอ? ฉันไม่ว่าอะไรหรอก”

“ถ้าฉันไม่ทำอะไรในวันหยุด หัวใจฉันคงแตกสลาย”

ขณะที่พูดอยู่นั้น ฮารุกะก็ทรุดตัวลงบนโต๊ะ เรียลูบหัวเขาเบา ๆ ราวกับจะปลอบใจเขา ทุกครั้งที่ฮารุกะแสดงความกังวล เรียก็จะลูบหัวเขาอย่างแผ่วเบาอยู่เสมอ

ฮารุกะชอบการสกินชิพเป็นพิเศษ เขารู้สึกได้ว่าหัวใจที่หนักอึ้งของเขาละลายหายไปเมื่อสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากร่างกายของเรีย

“ถ้าเธอไม่รังเกียจ ฉันจะอยู่กับเธอเสมอ… เข้มแข็งเข้าไว้ โอเคนะ?”

“ขอบคุณนะเรีย…”

ความเอาใจใส่และความเมตตาของเรียทำให้หัวใจของเขาอบอุ่น

จากนั้นครูก็เดินเข้ามาในห้องเรียนเป็นสัญญาณว่าเริ่มโฮมรูม ฮารุกะหันไปมองเรียที่ยิ้มให้เขาก่อนจะหันกลับไปมองด้านหน้า

ฮารุกะมองออกไปนอกหน้าต่างดูท้องฟ้าที่สดใสและถอนหายใจด้วยสีหน้าที่หมดหวัง โดยรู้ว่าเขาจะต้องเผชิญกับอีกวันอันแสนเจ็บปวด

ชีวิตของเขาเต็มไปด้วยความยากลำบากและเจ็บปวด หัวใจของเขาเจ็บปวดอยู่เสมอ แต่เขาก็ไม่สามารถละทิ้งความรู้สึกที่มีต่อมิยาโกะได้

สำหรับฮารุกะ ความรักกลายเป็นเหมือนคำสาป

เขารังเกียจตัวเองที่ไม่สามารถปล่อยวางได้ ทั้งความอ่อนแอ และความรู้สึกน่าสมเพชที่เขามี