………………

—-เดินหน้าตอบโต้

[รู้จักเครื่องหมายนี้ไหม?]

ฉันถามแบบนั้นกับผู้เฒ่าแห่งหมู่บ้านเอลฟ์—-หมู่บ้านบอมฟุตเตอร์

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ฉันได้กลายเป็นแขกประจำของหมู่บ้านบอมฟุตเตอร์ไป พวกชาวบ้านรู้สึกขอบคุณฉัน—-หรือยิ่งว่านั้นคือเหล่าสวอร์มที่ช่วยปกป้องความสงบสุขของผืนป่าแล้วให้การต้อนรับด้วยสตูว์ที่ใส่ไว้เต็มชามอยู่เสมอ

[ดูเหมือนจะเป็นเครื่องหมายองค์กรอาชญากรรมของมนุษย์ขอรับแต่ว่ามันอยู่ที่ไหนนั้น……]

ผู้เฒ่าตอบคำถามของฉันแบบนั้นราวกับลำบากใจ

[งั้นรึ พวกเจ้าไม่รู้อย่างที่คิดรึ เรื่องของมนุษย์ก็มีแต่ต้องถามกับมนุษย์ สินะ]

ไม่ได้คาดหวังตั้งแต่แรกอยู่แล้ว กลุ่มติดอาวุธนั่นทั้งหมดเป็นมนุษย์ด้วยสิ ความเป็นไปได้ที่เอลฟ์จะรู้จักพวกเขานั้นต่ำมาก ถึงรู้ว่าคงไม่ได้แต่ก็แค่ลองถามดูเท่านั้น

[แต่ยังไงก็ตามวันนี้เองก็ขอบคุณสำหรับอาหาร]

[ไม่ขอรับๆ เพราะพวกเราเองก็ถูกช่วยเอาไว้เช่นกันขอรับ]

ยังไงก็ตามเมื่อวันก่อนดูเหมือนว่ามีพ่อค้าทาสที่พยายามลักพาตัวเด็กเอลฟ์ถูกริปเปอร์สวอร์ม2ตัวฉีกเป็นชิ้นๆ เด็กๆรอดชีวิตและพ่อแม่ก็ดูเหมือนจะมีความสุขมาก แต่ฉันกังวลว่าเด็กๆจะกลายเป็นแผลฝังใจรึเปล่าละนะ

[ท่านราชินีแห่งอารัคเนีย!]

เมื่อฉันกินสตูว์เสร็จแล้ว พวกเด็กเอลฟ์ที่เคยช่วยไว้ตอนนั้นก็พรวดพราดเข้ามา รินาโตะกับไลซ่านั่นเอง พอฉันมาที่บ้านของผู้เฒ่าทั้งสองคนจะโผล่หน้าออกมาให้เห็นพร้อมกัน

เหมือนว่าทั้งสองคนจะเป็นเพื่อนสมัยเด็กกัน และดูเหมือนจะเข้ากันได้เป็นอย่างดีและว่ากันว่าในอนาคตอาจจะได้แต่งงานกันด้วย ในฐานะที่ฉันไม่เคยมีคนแบบนั้นมาก่อนเลยในชีวิตจึงรู้สึกอิจฉาจริงๆ

[ท่านราชินีแห่งอารัคเนีย เชิญรับสิ่งนี้ขอรับ!]

[เห็ด?]

สิ่งที่รินาโตะยื่นมาให้คือถุงหนังที่มีเห็ดใส่อยู่เต็มถุง

[เพราะพวกชาวบ้านได้ยินมาว่าท่านราชินีแห่งอารัคเนียโปรดปราณเห็ดขอรับ ได้โปรดช่วยรับไว้เถิดขอรับ]

[โทษทีนะ ที่หาเห็ดมาให้ถึงขนาดนี้เหนื่อยแย่เลยใช่ไหม?]

พูดตามตรงที่ชอบเห็ดคือเวิร์คเกอร์สวอร์มต่างหาก

[ต้องขอบคุณเหล่าข้ารับใช้ของท่านราชินีแห่งอารัคเนียที่คอยปกป้องทำให้สามารถเก็บผักป่าในป่าได้อย่างอิสระเพคะ เพราะก่อนหน้านี้มีพ่อค้าทาสกับพวกลักลอบล่าสัตว์อยู่ทำให้สามารถเก็บเห็ดได้แค่รอบๆหมู่บ้านเท่านั้น……]

ไลซ่าพูดอย่างนั้น

หมู่บ้านที่พวกไลซ่าใช้ชีวิตอยู่นั้นมีพวกพวกค้าทาสและพวกลักลอบล่าสัตว์ออกอาละวาด ดังนั้นพวกเด็กๆอย่างไลซ่าและรินาโตะจึงไม่สามารถออกไปเก็บผักป่าได้ด้วยตัวคนเดียว. อย่างน้อยต้องมีเอลฟ์ผู้ใหญ่ที่ต่อสู้ได้ไปด้วย

เรื่องนั้นตอนนี้ทำได้อย่างอิสระแล้ว รินาโตะกับไลซ่าคงจะใช้โอกาสนี้นัดพบกันสองคนตอนดึกๆแน่ เจ้าพวกคู่รักหวานแหววเอ๊ย

[งั้นเหรอ ที่เหล่าข้ารับใช้ของข้ามีประโยชน์รู้สึกมีความสุขจังนะ]

[เพคะ! พวกเราเองก็มีความสุขเช่นกันเพคะ!]

สิ่งที่เรียกว่าเอลฟ์นั้นจะมีรูปลักษณ์ที่งดงามกันทุกคนเพราะเหตุนั้นจึงมีมูลค่าสูงในฐานะทาส เอลฟ์ที่มีรูปลักษณ์งดงามถูกทำให้เป็นทาสต้องพบเจอกับวันคืนแบบไหน ไม่อยากจะจินตนาการเลย

แต่ว่า ตอนนี้เหล่าสวอร์มของฉันกำลังปกป้องป่าและหมู่บ้านอยู่ เหล่าเอลฟ์ผู้บริสุทธิ์จะไม่มีวันตกไปอยู่ในเงื้อมมือของพ่อค้าทาสและพวกลักลอบล่าสัตว์อีกแล้ว อารัคเนียที่กำลังทำเรื่องดีๆทั้งที่เป็นฝ่ายชั่วร้ายจะเป็นยังไงกันนะ

[นอกจากนั้นท่านราชินีโปรดรับสิ่งนี้]

[นี่คือ?]

ไลซ่ายื่นอะไรบางอย่างให้ฉัน

[นี่มัน……ตุ๊กตา?]

สิ่งที่ไลซ่ายื่นให้คือตุ๊กตาที่ทำจากฟางและต้นหญ้า แตกต่างกับตุ๊กตาฟางสาปแช่งมันปกคลุมด้วยขนสัตว์และนุ่มฟู

[เป็นเครื่องราง หม่อมฉันทำด้วยกันกับรินาโตะเพื่อขอให้ท่านราชินีปลอดภัยเพคะ]

[งั้นเหรอ ขอบคุณ แค่คิดแบบนั้นข้าก็มีความสุขแล้วละ]

ฉันลูบหัวไลซ่าเป็นการตอบแทน

[ถ้าอย่างนั้น เห็ดก็ได้มาแล้วสตูว์ก็นำมาเลี้ยงแล้ว ได้เวลาที่ข้าจะต้องขอตัวแล้วสินะ รินาโตะกับไลซ่าเองก็ใช้ชีวิตและรักษาตัวด้วยเพราะคิดว่าพวกลักลอบล่าสัตว์น่าจะไม่หายไปโดยสมบูรณ์]

พอฉันขอบคุณเรื่องเห็ดและสตูว์แล้วก็กลับไปยังฐานของอารัคเนีย

มีเรื่องที่ต้องทำเล็กน้อย

………………

………………

ฉันกำลังยัดเนื้อที่ซื้อมาด้วยกันกับหัวหน้าพ่อค้าทาสเข้าไปในรังกำเนิด

แต่ว่าเนื้อนั้นไม่ได้ใช้เพิ่มจำนวนสวอร์ม สวอร์มมีจำนวนนับไม่ถ้วนแล้วอยู่ในระดับที่สามารถถล่มเมืองหนึ่งเมืองได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นสิ่งที่ฉันจะทำคืออย่างอื่น

[สร้าง ไนท์สวอร์ม]

รังกำเนิดดิ้นยุกยิกด้วยคำสั่งที่ฉันสั่งรังกำเนิด

และ มีมือมนุษย์ออกมาจากปากของรังกำเนิด

[แฮ่ก]

และแล้ว สิ่งที่ปรากฏออกมาและปกคลุมไปด้วยเมือกคือสวอร์มแปลกประหลาดที่มีครึ่งล่างเป็นสวอร์มครึ่งบนเป็นมนุษย์ นัยน์ตาสีแดง เส้นผมนั้นมีสีขาวและถักเปียสามเส้นไหลไปด้านหลัง สวมชุดเกราะสีขาวไว้ที่ร่างกายท่อนบน มีดาบยาวห้อยอยู่ที่เอว มีรูปลักษณ์เป็นอัศวิน

[……องค์ราชินี มาแล้วเพคะ]

อัศวินแมงมุมที่คลานออกมาจากปากรังกำเนิดคุกเข่าต่อหน้าฉันแล้วก้มหัวลงอย่างเคารพ

[เงยหน้าขึ้นสิ ไนท์สวอร์ม“เซริเนียน”]

[เพคะ]

นี่คือไนท์สวอร์ม“เซริเนียน”

นี่คือยูนิตที่แตกต่างจากพวกริปเปอร์สวอร์ม

เป็นสิ่งที่เรียกว่ายูนิตฮีโร่

สิ่งนั้นสามารถพัฒนาเป็นยูนิตที่มีระดับสูงขึ้นกว่าเดิมได้โดยการสะสมค่าประสบการณ์ ในท้ายที่สุดจะกลายเป็นยอดฝีมือหนึ่งคนที่เทียบเท่ากับศัตรูนับพัน ก็นะ แต่เพราะสร้างได้แค่1ตัวต่อหนึ่งฝ่ายดังนั้นจึงต้องดูแลโดยให้ความสำคัญเพื่อไม่ให้ตาย

ไนท์สวอร์ม“เซริเนียน”นี้มีเซตติ้งที่เหมือนกับยูนิตฮีโร่ ครั้งหนึ่งได้ถูกกองอัศวินขับไล่เพราะบาปที่ให้การปกป้องเด็กชายซึ่งเป็นคนนอกศาสนา ถูกอัศวินไล่ล่า แล้วได้รับความคุ้มครองจากราชินีแห่งอารัคเนีย จึงให้คำสัตย์ปฏิญาณว่าจะภักดีต่อเธอและกลายเป็นไนท์สวอร์ม ดูเหมือนจะมีประวัติความเป็นมาแบบนี้

[……เจ้าเป็นเด็กผู้หญิงรึ……?]

ฉันเคยคิดมาตลอดว่าไนท์สวอร์ม“เซริเนียน”เป็นผู้ชาย ไนท์สวอร์ม“เซริเนียน”ที่เห็นจากหน้าจอคอมพิวเตอร์นั้นดูเหมือนผู้ชาย แต่เพราะประสิทธิภาพคอมพิวเตอร์ของฉันต่ำและเล่นโดยตั้งค่ากราฟฟิกที่ไม่ได้สูงถึงขนาดนั้น

แต่ว่าไนท์สวอร์ม“เซริเนียน”ที่อยู่ตรงหน้าฉันมีเค้าโครงใบหน้าของเด็กผู้หญิงอย่างสมบูรณ์พร้อมกับรูปลักษณ์อันงดงามแบบทั้งชายและหญิง ที่ชุดเกราะนั้นมีหน้าอกนูนออกมา ฉันที่เข้าใจผิดว่าสิ่งนี้คือผู้ชายเป็นอะไรไปกันแน่นะ

[เพคะ หม่อมฉันคือเพศหญิง ……ทรงไม่พอพระทัยหรือเพคะ?]

[ไม่ใช่แบบนั้นหรอก แน่นอนว่าเป็นแบบนั้นย่อมดีกว่าอยู่แล้ว]

ถ้าหลังจากนี้ต้องเคลื่อนไหวด้วยกัน สำหรับฉันที่อายุมากกว่าตัวละครผู้หญิงย่อมดีกว่าตัวละครผู้ชาย ต้องขอบคุณที่ทำให้สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างสบายใจ เพราะถ้านี่เป็นผู้ชายฉันที่เป็นผู้หญิงจะต้องพิจารณาอะไรหลายๆอย่างละนะ

[ถ้างั้น เซริเนียน เปลี่ยนรูปร่างเป็นมนุษย์ได้ไหม?]

[ได้ระดับหนึ่งเพคะ]

ไนท์สวอร์ม“เซรินียน”มีความสามารถพิเศษที่เรียกว่า“ลอกเลียน”อยู่ สามารถเปลี่ยนรูปร่างให้ดูเหมือนมนุษย์ได้ สวอร์มที่มีความสามารถ“ลอกเลียน”นี้มีอยู่อีก1ชนิด ถ้าในศัตรูไม่มียูนิตที่สามารถสองทะลุ“ลอกเลียน”ได้ละก็ ด้วยการลอบเข้าไปในทัพศัตรูจะสามารถก่อความเสียหายได้อย่างใหญ่หลวง

[ถ้างั้น ลองทำดูสิ]

[รับทราบเพคะ องค์ราชินี]

ไนท์สวอร์ม“เซริเนียน”ส่งเสียงร้องคำรามตามการร้องขอของฉัน และร่างกายครึ่งล่างที่เป็นแมงมุมก็เปลี่ยนเป็นเสียงดังกร๊อบๆแล้วเปลี่ยนเป็นร่างครึ่งมนุษย์ ด้วยการลอกเลียนทำให้ร่างกายครึ่งล่างเองก็ปกคลุมไปด้วยเกราะเป็นที่เรียบร้อย เป็นชุดเกราะประเภทกระโปรงยาว

……จริงๆแล้วฉันคิดอะไรอยู่กันนะถึงได้คิดว่าเด็กคนนี้เป็นเด็กผู้ชาย

[เรียบร้อยแล้วเพคะ หลังจากนี้จะไปแก้แค้นศัตรูสินะเพคะ?]

[ใช่ ก่อนอื่นก็ค้นหาศัตรูหลังจากนั้นทำลายพวกมัน ฆ่าให้หมดอย่าให้เหลือแม้แต่ตัวเดียว]

ฉันรู้สึกว่าจิตสำนึกของฉันถูกพัดพาไปด้วยศูนย์รวมจิตสำนึกของสวอร์มแต่ว่าในเวลานี้ฉันปล่อยให้มันถูกพัดพาไป เพราะศูนย์รวมจิตสำนึกของสวอร์มในตอนนี้คือจิตสำนึกของฉัน

[เช่นนั้น ไนท์สวอร์ม“เซริเนียน”ผู้นี้จะติดตามไปด้วยเพคะ]

[ขอบคุณ ถ้างั้น ไปที่เมืองกันอีกรอบเถอะ]

ด้วยเหตุนี้ แผนการแก้แค้นของฉันจึงดำเนินไปอย่างมั่นคง

………………

………………

กลับมาเมืองรีนอีกครั้ง

ครั้งนี้เองก็ให้หัวหน้าพ่อค้าทาสเป็นคนคุมรถม้า ฉัน เซริเนียนและริปเปอร์สวอร์มรออยู่ในเกวียนขนสัมภาระของรถม้า ครั้งนี้เองก็มาต่อรองธุรกิจแต่ว่ามีธุระสำคัญมากกว่านั้นอยู่

[โอ้! วันนี้ก็มาขายเสื้อผ้างั้นเหรอ! ช่วยได้เยอะเลยละ! ชุดนั่นเป็นที่นิยมในหมู่ท่านขุนนางมากถูกถามมาตลอดเลยว่าจะเติมสินค้าครั้งต่อไปเมื่อไหร่!]

พนักงานร้านเสื้อผ้าดีใจอย่างมากที่ได้รับชุดเดรสที่เวิร์คเกอร์สวอร์มทำขึ้น เดรสที่ซื้อไปครั้งก่อนถูกขุนนางและพ่อค้าผู้มั่งคั่งซื้อไปจนหมดไม่มีเหลือ และเสียงความต้องการเดรสนี้จากเหล่าขุนนางที่ไม่ได้ซื้อไปก็ยังไม่หยุดลง

[ถ้างั้น ครั้งนี้ก็3แสนฟลอเรียเหมือนเดิมนะ]

[ไม่ละ 2แสน5หมื่นฟลอเรียก็พอ ยิ่งกว่านั้นมีเรื่องที่อยากถามอยู่]

หัวหน้าพ่อค้าทาสพูดขึ้นต่อพนักงานร้านเสื้อผ้าที่พยายามจะจ่ายเงิน

[รู้จักเครื่องหมายนี้ไหม?]

สิ่งที่หัวหน้าพ่อค้าทาสถามคือเครื่องหมายที่กลุ่มติดอาวุธที่ฆ่าริปเปอร์สวอร์มและโจมตีพ่อค้าทาสเมื่อวันก่อนติดไว้กับตัว

[นี่มัน……ไม่ละข้าไม่รู้จักหรอกนะ เรื่องยุ่งยากน่ะช่วยไปทำที่อื่นทีเถอะ]

พนักงานร้านเสื้อผ้าดูเหมือนจะรู้อะไรบางอย่างแต่ให้คำพูดที่คลุมเครือแล้วโกหกเป็นท่าทีที่รู้อะไรอยู่อย่างเห็นได้ชัด บางทีคงจะรู้จักเครื่องหมายนั่นอยู่ล่ะมั้ง

[ให้หม่อมฉันเค้นข้อมูลไหมเพคะ องค์ราชินี]

[ไม่ละ ไม่ต้องฝืนบังคับถามคนๆนี้ คนๆนี้เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อใช้หาเงินตราต่างประเทศอันล้ำค่าน่ะ]

ฉันโบกมือพับๆต่อคำพูดของเซริเนียน

คนๆนี้เป็นคนสำคัญในการช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เวิร์คเกอร์ทำขึ้นให้กลายเป็นเงินสด การกระทำรุนแรงนั้นไม่อยากทำ ถ้าจะทำละก็ควรจะถามกับกลุ่มที่ไม่ใส่ใจ—-กลุ่มอื่นมากกว่านี้

[จะวางเหยื่อล่อพวกมันด้วยเงินนี้ ต้องจับตัวได้แน่นอน]

ฉันพูดอย่างนั้นและอดทนรออยู่ภายในรถม้าที่เริ่มออกตัวอีกครั้ง

[เฮ้ย มึงน่ะ หยุดนะเว้ย]

ตามคาด พอจงใจขับรถม้าในตรอกด้านหลังก็เข้าไปพัวพันกับกลุ่มคนน่าสงสัย

[ใคร?]

[อ๋า? คงไม่บอกว่าลืมกันแล้วหรอกนะ เรื่องที่ติดหนี้ลิสิตซ่าแฟมิลี่นี้อยู่น่ะลืมไปแล้วงั้นเหรอ?]

หน้าอกของพวกผู้ชายที่พูดอย่างนั้นมีเครื่องหมายของกลุ่มติดอาวุธที่เข้าโจมตีก่อนหน้านี้สลักอยู่ ไม่ผิดแน่ คนที่เข้ามาโจมตีก่อนหน้านี้คือเจ้าพวกนี้

[เซริเนียน เตรียมพร้อมต่อสู้]

[รับทราบเพคะ องค์ราชินี]

เซริเนียนตั้งท่าเตรียมสำหรับพุ่งออกไปจากรถม้าตามคำสั่งของฉัน ในเวลาเดียวกันริปเปอร์สวอร์มเองก็เข้าสู่ท่าเตรียมพร้อมเช่นเดียวกัน

[ไอ้เวร วันก่อนทำบอสไว้แสบมากเลยไม่ใช่รึไง คงเตรียมใจพร้อมแล้วสินะ อย่าคิดว่าจะได้ตายแบบสบายๆละ หลังจากรับเงินที่มีอยู่ทั้งหมดแล้ว จะทรมาณจนร้องขอให้ฆ่า—-]

ท่ามกลางการพูดเวิ่นเว้ออีกครั้งของสมาชิกกลุ่มติดอาวุธ—-ลิสิตซ่าแฟมิลี่ เซริเนียนและริปเปอร์สวอร์มเริ่มเคลื่อนไหว

[อั๊ก!]

เซริเนียนยกเลิกการลอกเลียนเผยให้เห็นร่างกายครึ่งล่างที่เป็นสวอร์มแล้วกวัดแกว่งดาบยาว สมาชิกของกลุ่มลิสิตซ่าแฟมิลี่ที่ถูกดาบยาวฟันเข้าที่คอล้มทรุดลงกับพื้นพร้อมกับกระอักเลือดออกมา

ฝั่งริปเปอร์สวอร์มเองครั้งนี้เพราะมีการสนับสนุนของเซริเนียนทำให้จัดการได้อย่างสบาย เหวี่ยงเคียวเข้าใส่ศัตรู6,7คน เจาะด้วยเขี้ยวแล้วแยกร่างกายศัตรู

[อะ อ๊า!? อะไรกันวะเจ้าพวกนี้!? สัตว์ประหลาดจากที่ไหนกันแน่—-]

เซริเนียนชี้ดาบยาวไปที่ผู้ชายซึ่งดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าพวกอัธพาลของลิสิตซ่าแฟมิลี่ ผู้ชายร่างกายไม่ขยับแม้แต่นิดเดียว

[ถ้าขยับจะฆ่าซะ ดูเหมือนว่าองค์ราชินีของพวกข้ามีเรื่องอยากถามเจ้าผู้ต่ำต้อยอยู่ จงตอบเรื่องนั้นซะ ถ้าไม่ตอบละก็สิ่งที่กำลังรอเจ้าอยู่คือความตาย]

พอเซริเนียนพูดแบบนั้นด้วยสายตาเย็นชาก็ส่งสัญญาณทางสายตามาที่ฉัน

[ไง พวกเจ้าคือคนขององค์กรลิสิตซ่าแฟมิลี่ใช่ไหม? เมื่อวันก่อนก็มาโจมตีรถม้าคันนี้สินะ? จำได้รึเปล่า?]

[อะ อะไรกันวะ แก คนที่พวกข้ามีธุระด้วยไม่ใช่แกแต่เป็นผู้ชายที่เป็นพ่อค้าทาสตรงนั้นต่างหากคนที่ไม่เกี่ยวข้องถอยไปซะ]

ทั้งที่ฉันพูดด้วยสีหน้าปั้นยิ้มแต่ผู้ชายลิสิตซ่าแฟมิลี่กลับพูดแบบนั้นราวกับไม่เข้าใจอะไรเลย

[เกี่ยวข้องอย่างมากเลยละ เซริเนียน]

[เพคะ องค์ราชินี]

เซริเนียนใช้ดาบยาวแทงเข้าไปที่ขาของผู้ชายตามคำพูดของฉัน

ไม่จำเป็นต้องสั่งคำสั่งทีละอย่าง เพียงแค่ทำผ่านศูนย์รวมจิตสำนึกคำสั่งก็จะถูกถ่ายทอด

[อะ อะ อ๊ากก!]

ผู้ชายลิสิตซ่าแฟมิลี่กรีดร้องอย่างน่าสมเพชแล้วเริ่มร้องไห้ออกมา

[จะถามอีกครั้งเดียว เมื่อวันก่อนพวกที่โจมตีรถม้าคันนี้คือองค์กรของพวกเจ้าใช่ไหม?]

ฉันถามแบบนั้นอย่างเย็นชา

[เคยได้ยินมาว่าเข้าโจมตีรถม้าจริงๆ! บอสสั่งกองกำลังแล้วเข้าโจมตี! แต่ว่ากันว่าถูกโต้กลับแล้วหนีกลับมา! ดูเหมือนคิดจะแก้แค้นด้วยเพราะงั้นพวกข้าก็เลยมาดักรอรถม้าแบบนี้ละ!]

ผู้ชายลิสิตซ่าแฟมิลี่พูดออกมาอย่างคล่องแคล่ว

ทั้งความปลอดภัยของคฤหาสน์ได้รับการเสริมแกร่งเอย กำลังรวบรวมกำลังรบเพื่อเอาคืนเอย จะมีเงินรางวัลให้สำหรับผู้ที่พบตัวหัวหน้าพ่อค้าทาสเอย และมีเงินรางวัลสำหรับผู้ที่สามารถนำสาวน้อยที่พ่อค้าทาสพามาด้วยอีก

[เรื่องที่รู้มีแค่นั้นงั้นรึ?]

[คะแค่นี้แหละ นี่ ขอร้องละ จะไม่บอกว่าเจอพวกเธอที่นี่หรอกเพราะงั้นช่วยไว้ชีวิต—-]

ชั่วพริบตาต่อมา เซริเนียนก็ตัดหัวของผู้ชายขาดกระเด็น

[เหนื่อยหน่อยนะ เซริเนียน]

[เป็นเกียรติอย่างยิ่งเพคะ ฝ่าบาท]

ไม่จำเป็นต้องเก็บสิ่งที่หมดประโยชน์เอาไว้ หากไว้ชีวิตละก็จะไปพูดเรื่องไม่จำเป็นได้ เหมือนกับที่พูดอย่างคล่องแคล่วกับพวกเรา

[ถ้างั้น มุ่งไปที่คฤหาสน์กันเลยเถอะ ถึงยังไงอีกฝ่ายก็เป็นองค์กรอาชญากรรมอยู่แล้ว ถึงจะทำลายไปก็ไม่ใช่ตัวตนที่ส่งผลกับความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของข้าละนะ ฆ่าพวกมันให้หมดทุกคนไปเลยแล้วกัน]

[ตามความประสงค์]

พอฉันพูดอย่างนั้น ฉัน เซริเนียน ริปเปอร์สวอร์ก็กลับไปที่เกวียนขนสัมภาระ

เอาละ เริ่มต้นจู่โจม

……………..

วันนี้คนแปลก็เฝ้ารอมังงะเก้อไปอีกวัน เห้อ~